گرم کردن قطعه تا 50 درجه سانتی گراد بالای درجه حرارت بحرانی تبدیل ( بسته به درصد کربن ، عناصر آلیاژی و نوع وابعاد قطعات ) و نگهداری دراین دما تا زمان معین و سپس سردکردن درهوای آزاد را نرماله کردن می گویند.
فرق مهم این فرآیند با آنیل کردن ، بالا بودن درجه حرارت اوستنیته کردن جهت نرماله کردن نسبت به درجه حرارت آنیل کردن می باشد.
هدف دیگر نرمالیزاسیون ، ریزویکنواخت ومحوری کردن دانه های درشت و کشیده ای می باشد که در اثر کارگرم ودردمای بالا ایجاد شده است. مثل قطعات نوردگرم در نرمالیزاسیون این قطعات ، اوستنیت با دانه های ریزایجادمی گردد که با سرد کردن تا دمای محیط ، اوستنیت به پرلیت وفریت تبدیل می گردد.
نکته 1: در سرد کردن درهوا درنرماله کردن، قسمت های مختلف قطعه دارای سرعت های سرد کردن متفاوتی می باشد.به طوری که هرچه قطعه کلفت ترباشد، سرعت سردکردن به دلیل انتقال حرارت کمتر درنتیجه مدول حجمی بیشتر پایین می آید. سرعت سرد شدن در نرمالیزاسیون معمولا بین 1-0.1 درجه بر ثانیه می باشد. درقطعات حجیم انتقال حرارت سطح به عمق قطعه بیشتر می باشد که این امر موجب ایجاد تنش در قطعه می گردد. همچنین در قطعات کوچک وآلیاژی ، سرد کردن درهوا موجب تشکیل بینیت به جای پرلیت در سطح قطعه ودر نتیجه ایجاد تنش می گردد.به همین دلیل روی سطح قطعات حاوی عناصر آلیاژی به خصوص عناصر کاربید زا نباید نرمالیزاسیون انجام گیرد.
نکته 2: در فولادهای هایپریوتکتوئیدی جهت اوستنیته کردن از درجه حرارت 50 -30 درجه سانتی گراد بالای درجه حرارت بحرانی استفاده می شود.
فرق مهم این فرآیند با آنیل کردن ، بالا بودن درجه حرارت اوستنیته کردن جهت نرماله کردن نسبت به درجه حرارت آنیل کردن می باشد.
هدف دیگر نرمالیزاسیون ، ریزویکنواخت ومحوری کردن دانه های درشت و کشیده ای می باشد که در اثر کارگرم ودردمای بالا ایجاد شده است. مثل قطعات نوردگرم در نرمالیزاسیون این قطعات ، اوستنیت با دانه های ریزایجادمی گردد که با سرد کردن تا دمای محیط ، اوستنیت به پرلیت وفریت تبدیل می گردد.
نکته 1: در سرد کردن درهوا درنرماله کردن، قسمت های مختلف قطعه دارای سرعت های سرد کردن متفاوتی می باشد.به طوری که هرچه قطعه کلفت ترباشد، سرعت سردکردن به دلیل انتقال حرارت کمتر درنتیجه مدول حجمی بیشتر پایین می آید. سرعت سرد شدن در نرمالیزاسیون معمولا بین 1-0.1 درجه بر ثانیه می باشد. درقطعات حجیم انتقال حرارت سطح به عمق قطعه بیشتر می باشد که این امر موجب ایجاد تنش در قطعه می گردد. همچنین در قطعات کوچک وآلیاژی ، سرد کردن درهوا موجب تشکیل بینیت به جای پرلیت در سطح قطعه ودر نتیجه ایجاد تنش می گردد.به همین دلیل روی سطح قطعات حاوی عناصر آلیاژی به خصوص عناصر کاربید زا نباید نرمالیزاسیون انجام گیرد.
نکته 2: در فولادهای هایپریوتکتوئیدی جهت اوستنیته کردن از درجه حرارت 50 -30 درجه سانتی گراد بالای درجه حرارت بحرانی استفاده می شود.
