| مرکز بازدیدکنندگان استون هنج، پس از مدت ها انتظار و وقفه، با ساختاری سبک و ظریف به روی مردم گشوده شد. این سازه که توسط دنتون کورکر مارشال به اتمام رسیده است، مونومنت هایی پنج هزار ساله را همراه با فضاهای نمایشگاهی و امکانات آموزشی بر روی این سایت، ارائه می دهد و می تواند پذیرای بیش از یک میلیون میهمان در طول یک سال باشد. این سازه که در فاصله ی 1.5 مایلی از سایت باستانی قرار گرفته است، مقدمه ای بر محوطه ی دایره ای سنگی معروف محسوب شده و به دلیل نکاستن از رزونانس بصری قابل توجه آنها، ساختاری کاملا متضاد با آن دارد. این ساختار ساده و بی تکلف، شامل سه فضای مجزا می باشد که زیر این پوشش مواج و روزنه دار که بر روی 211 ستون نامنظم قرار می گیرند، با هم متحد شده اند. سقف آن که پوشیده از پنل هایی از جنس زینک می باشد، انحناهایی کاملا عکس با توپوگرافی منطقه به خود گرفته است. کاربری ها میان سه بخش محصور پخش شده اند؛ بزرگ ترین قسمت به نمایشگرهای موزه و امکانات خدمات آن اختصاص دارد و از چوب بلوط ساخته شده است. در مقابل، بخش های آموزشی در کنار یک کافه ی جدید و در آخر، واحدهایی تجاری در حجم شفاف قرار گرفته اند. یک بخش کوچکتر و پوشیده از روی نیز وجود دارد که به باجه ی فروش بلیط تعلق گرفته و در میان دو حجم دیگر قرار گرفته است. جهت خصول اطمینان از پایداری این پروژه، تعیین گشته بود که ساختار آن بایستی تا حد امکان با محیط زیست اطراف خود حساس بوده و مینیمالیستی باشد تا در صورت برداشته شده، لطمه ای به چشم انداز کلی منطقه وارد نگردد. با استفاده از ستون های استیل و دیوارهای سبک وزن، فونداسیون این سازه به حداقل میزان خود رسیده و به رح اجازه داده است تا بر روی لایه ی نازکی از بتن قرار داده شود. در ساخت این طرح، از مواد قابل بازیافت و تجدید پذیر استفاده شده است که از منابع محلی مانند چوب درخت شاه بلوط و سنگ آهن هایی از معادن نزدیک به دست آمده اند. علاوه بر این، سایه بان های بزرگ طرح، ساختمان را در سایه نگه داشته و تهویه طبیعی را نیز مهیا می سازند، در حالی که در ماه های سرد سال، از پمپ های حرارتی زمین گرمایی استفاده می شود. | 
[ موزه ] موزه هنر دانشگاه لوس آنجلس از پیتر زومتور ؛ سهولت دسترسی به آثار هنری
