پدران سیاه پوست در قاب تصویر

fantastic.fati

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
زون لی «Zun Lee» یک عکاس خیابانی است که علاقه بسیاری به عکاسی از پدران و مادران و فرزندان شان دارد، به ویژه پدران و پسران. زون برای کشف چنین رابطه ای، دلایلی بسیار شخصی دارد، به ویژه پس از آگاهی از یک راز خانوادگی که زندگی وی را تغییر داد.

در سال 2004 زون متوجه می شود که پدر او یک سیاه پوست بوده که پس از آگاهی از بارداری مادر زون، ناپدید می شود. مادر زون در دهه 1960 از کره به آلمان مهاجرت کرده، با یک خبرنگار کره ای ازدواج می کند و تا سال 2004 این راز را از پسرش مخفی نگه می دارد.
زون می گوید: وقتی حقیقت را فهمیدم به شدت شوکه شدم و البته بسیار ناراحت. وجودم پر از خشم و رنجش بود.
اما این مساله عاملی می شود برای اینکه وی به سمت پروژه عکاسی از پدران و پسران سوق داده شود. او تصمیم می گیرد زندگی یک پدر سیاه پوست واقعی را کشف کرده و رابطه او با پسرش را به تصویر بکشد. او قصد داشت زندگی پدری را به تصویر بکشد که تصمیم می گیرد نقشی فعال در زندگی فرزندانش به عهده بگیرد (برخلاف آنچه برای او اتفاق افتاده بود).

من می خواستم یک تصویر مطمئن و درست و حسابی از پدر بودن نشان دهم. همچنین این کار را فرصتی می دیدم برای کشف احساساتم به پدری که هرگز نشناختم. در ابتدا پیدا کردن چنین پدری برایم سخت بود. من تصویر خاصی در ذهنم نداشتم، به ویژه که می خواستم تصویر کلیشه ای مربوط به پدران را بشکنم. من با صدها پدر صحبت کردم و سرانجام 5 خانواده را برای این طرح طولانی مدت انتخاب کردم.

برای اینکه بتوانم عکس های مد نظرم را بگیرم، مجبور بودم که به این خانواده ها حسابی نزدیک شوم. بنابراین برای مدتی (روزها یا هفته ها) باید با آن ها زندگی می کردم تا به حضور من عادت کنند. در این زمان چیزهایی دیدم که باعث شد تصورم نسبت به پدر بودن تغییر کند.

من گمانه های بسیاری نسبت به پدر خوب/پدر بد داشتم که بسیاری از آن ها طی حضور من همراه این خانواده ها تغییر کرد. بسیاری از آن ها با موقعیت های دشواری روبرو می شدند، اما بالاخره راهکاری برای آن پیدا می کردند. حضور پدران در کنار خانواده برای اعضای خانواده مهم بود و من می دیدم که بچه ها در کنار پدرشان سرحال تر و خوشحال تر هستند. این درس بزرگی برای من بود که فقط بر پدران تمرکز نکنم، بلکه کل رفتار پدرانه را بررسی کنم؛ عواطف پدرانه که در کل خانواده بازتاب دارد. به نظر من مهم ترین وجه پدرانه برای بچه ها این است که بدانند آن ها مهم هستند و این مهمترین چیزی بود که تلاش کردم در عکس هایم نشان دهم.

یکی از لحظاتی که خود زون خیلی به آن علاقه دارد، لحظه ای است که نخستین پدری که سوژه او شده بود، قصد داشت به پسرش بستن پاپیون را یاد بدهد.
زون در این مورد می گوید: به شخصه دیدن این لحظه برایم خیلی سخت بود، چون کسی این کار را به من یاد نداده بود. برای چندمین بار با خودم گفتم چیزهایی هست که آرزو دارم پدرم به من یاد می داد... و این مساله برای من خیلی نمادین بود.

زون معقتد است که این طرح چشمان او را باز کرده و موجب شده واقعیت های پدرانه خانواده های آمریکایی-آفریقایی امروز را درک کند. زون در این مورد می گوید:
من پدران زیادی را دیدم که نهایت سعی شان را می کنند تا شرایط بهتری برای فرزندان شان فراهم کنند و این مساله باعث شد پدرم را ببخشم و آرامش پیدا کنم. هر یک از پدرانی که سوژه من بودند، می توانستند پدر من باشند، اما اکنون دیدن پدرم دیگر اهمیتی ندارد. مهم تغییر نگرش و اندیشه من و رهایی از احساس خشم و رنجش بود و فکر می کنم این طرح در این راه بیشترین کمک را به من کرد. این پروژه نه تنها باعث شد که اعتماد به نفس من برای پدر شدن در آینده افزایش یابد، بلکه موجب شد تصمیم بگیرم که یک پدر فوق العاده باشم!












منبع: Flickr Weekly
 

Similar threads

بالا