سلام خوبی چرا من نه میتونم برات پیام بذارم به خصوصی فرستادی مارو تو بلک لیستنیما یوشیج؟
| کاش امشبم آن شمع طرب می‌آمد | وین روز مفارقت به شب می‌آمد | |
| آن لب که چو جان ماست دور از لب ماست | ای کاش که جانِ ما به لب می‌آمد |
| یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم | در میان لاله و گل آشیانی داشتم | |
| گرد آن شمع طرب می سوختم پروانه وار | پای آن سرو روان اشک روانی داشتم | |
| آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود | عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم | |
| چون سرشک از شوق بودم خاکبوس در گهی | چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم | |
| در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود | در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم | |
| درد بی عشقي زجانم برده طاقت ورنه من | داشتم آرام تا آرام جانی داشتم | |
| بلبل طبعم «رهی» باشد زتنهایی خموش | نغمه‌ها بودی مرا تا هم زبانی داشتم |
| نو بهار آمد و گل سرزده، چون عارض یار | ای گل تازه، مبارک به تو این تازه بهار | |
| با نگاری چو گل تازه، روان شو به چمن | که چمن شد ز گل تازه، چو رخسار نگار | |
| لاله وش باده به گلزار بزن با دلبر | کز گل و لاله بود چون رخ دلبر گلزار | |
| زلف سنبل، شده از باد بهاری درهم | چشم نرگس، شده از خواب زمستان بیدار | |
| چمن از لالهٔ نو رسته بود، چون رخ دوست | گلبن از غنچهٔ سیراب بود، چون لب یار | |
| روز عید آمد و هنگام بهار است امروز | بوسه ده ای گل نورسته، که عید است و بهار | |
| گل و بلبل، همه در بوس و کنارند ز عشق | گل من، سر مکش از عاشقی و بوس و کنار | |
| گر دل خلق بود خوش، که بهار آمد و گل | نو بهار منی ای لاله رخ گل رخسار | |
| خلق گیرند ز هم عیدی اگر موقع عید | جای عیدی، تو به من بوسه ده‌ای لاله عذار |
| نه دل مفتون دل‌بندی، نه جان مدهوش دل‌خواهی |
| نه بر مژگان من اشکی، نه بر لب های من آهی |
| نه جان بی‌نصیب‌م را پیامی از دلارامی |
| نه شام بی‌فروغ‌م را نشانی از سحرگاهی |
| نیابد محفل‌م گرمی، نه از شمعی، نه از جمعی |
| ندارد خاطرم الفت، نه با مهری، نه با ماهی |
| کی‌م من؟ آروز‌گم‌کرده‌ای تنها و سرگردان |
| نه آرامی، نه امیدی، نه هم‌دردی، نه هم‌راهی |
