╬♥╬ گالری تصاویر نجومی ╬♥╬

[h=3]پوسته های کهکشان قنطورس آ [/h] پوسته هایی که پیرامون کهکشان شگفت انگیز قنطورس آ (Cen A) دیده می شوند در اثر چه به وجود آمده اند؟
در سال 2002، یک عکس جالب از این کهکشان عجیب منتشر شد و با پردازش آن، یک کمان آبی رنگ کم نور نمایان شد که نشان می داد برخوردی میان این کهکشان و کهکشانی کوچک تر رخ داده است.
با این حال، یکی دیگر از ویژگی های جالب قنطورس آ، سامانه ای از پوسته ها است که آن را در بر گرفته و در این تصویر گسترده تر و تازه منتشر شده بهتر دیده می شود. این عکس به کمک تلسکوپ چهار متری بلانکو در رصدخانه ی Cerro Tololoی قاره ی آمریکا گرفته شده.

پوسته های کم نور پیرامون کهکشان ها پدیده ی غیرمعمولی نیست و به عنوان شواهدی از ادغام کهکشانی در زمان گذشته در نظر گرفته می شوند؛ همانند امواج آب روی سطح یک برکه.
یک ویژگی نامنتظره ی این پوسته ها، فراوانی گاز در آن هاست که باید طی برخورد کهکشان ها از ستارگانی که در آن زمان در آن ها بوده اند جدا شده باشد.

[h=2]/بي‌‌سابقه‌ترين تصاوير از سطح ماه/
[/h]
[h=1] با ناسا در اسرار آميزترين مناطق ماه، همسفر شويد!
[/h]









تنها در صورتي كه از وضع مالي خوبي برخوردار باشيد،‌شانس ديدن زيبايي‌هاي ماه برايتان نزديك خواهد بود اما ناسا براي آن دسته كه از تمول كافي برخوردار نيستند به انتشار ويديوئي با جزئيات بسيار از اين قمر پرداخته است.


به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين ويدئو ياوضوح بسيار بالا كه از راوي برخوردار است، به نمايش برخي از ويژگي‌هاي اصلي ماه پرداخته كه در فاصله 355 هزار كيلومتري زمين قرار دارد.
به گفته ناسا به دليل سنجشهاي جديد، اين سازمان اكنون از مناظر جديد و بي‌سابقه‌اي از سطح اين قمر از جمله بخش اسرارآميز تاريك آن برخوردار است.


يكي از صحنه‌هاي ابتدايي اين فيلم به نمايش يك دهانه عظيم در سطح ماه مي‌پردازد.اين ويدئو همچنين به نمايش دهانه شاكلتون پرداخته كه يك گودال برخوردي در قطب جنوب اين قمر بوده و نام خود را از ارنست شاكلتون، كاوشگر انگليسي ايرلندي قطب جنوب گرفته است.
از ديگر لحظات كليدي اين فيلم يك نماي دقيق از حوضه آيتكون قطب جنوب بوده كه يكي از بزرگترين گودالهاي ناشی از برخورد در منظومه شمسي و يكي از بزرگترين حوضه‌ها در ماه است.


جالب اينكه قطر اين گودال 2574 كيلومتر و عمق آن 13 كيلومتر است و در بخش تاريك ماه كه از منظر زمين نهان شده، قرار دارد.
تاكنون هيچ كاوش زميني از سمت تاريك ماه صورت نگرفته است.
شايد يكي از جالب‌ترين نمايشهاي اين فيلم زماني است كه ناحيه فرود ماموريت آپولو 17 را كه يازدهمين و آخرين ماموريت سرنشين‌دار ماموريت فضايي آپولوي آمريكا بوده، نشان مي‌دهد. اين تازه‌ترين فرود انسان بر ماه است.
اين فيلم به نمايش نقطه فرود در دره ی ثور – لیترو مي‌پردازد.


بخش اطلاعات ويدئو كه ناسا بر روي يوتيوب منتشر كرده، مي‌گويد: اگرچه ماه تا حد زيادي بدون تغيير باقي مانده، درك ما از آن و چگونگي تكامل اين قمر در طول زمان بطور چشمگيري تكامل يافته است.


در ادامه اين ويدئو آمده است: ‌به لطف سنجشهاي جديد، نماهاي جديد و بي‌سابقه‌اي از سطح ماه به همراه يك بينش جديد در مورد چگونگي شكل‌گيري آن و ديگر سيارات صخره‌اي در منظومه شمسي بدست آمده است.
انتهاي پيام

يك دهانه عظيم در ماه


حوضه آيتكون قطب جنوب ماه


تصوير دقيق از يك رشته‌كوه در ماه


نمايش محل فرود ماموريت آپولو 17


نمايش دقيقي از محل فرود آخرين ماموريت سرنشين‌دار به ماه در دره ثور- ليترو


نمايش دقيقي از حوزه شرقي ماه


دهانه شاكلتون در سمت تاريك ماه


دهانه براهه در ماه


دهانه جكسون درسمت تاريك ماه


نماي تاريك از محيط سخت ماه


فلت فشان


دهانه كامپتون بلكوويچ


دهانه تسيولكوفسكي ماه


نماي دقيق ناسا از چهره ماه

درخشش ملکه رقصان در آسمان سوئد / عکس

نجوم - بابک امین‌تفرشی، عکاس شناخته‌شده ایرانی و مدیر برنامه TWAN این تصویر زیبا را از درخشش شفق قطبی بر فراز روستایی در لپلند سوئد ثبت کرده و آن را Dancing Queen نامیده است.


شفق قطبی وقتی اتفاق می‌افتد که یون‌های پرانرژی موجود در طوفان خورشیدی در میدان مغناطیسی زمین منحرف شده و در نزدیکی نواحی قطبی به نزدیکی جو برسند. برخورد این ذرات پرانرژی با مولکول‌های اکسیژن و نیتروژن سبب برانگیخته‌شدن الکترون‌های این مولکول‌ها می‌شود و برگشتن این الکترون‌ها به ترازهای اصلی، موجب گسیل پرتوهای نور مرئی می‌شود. اغلب این پرتوهای مریی در طول‌موج 558 نانومتر (هر نانومتر یک‌میلیاردیم متر یا 10 به توان منفی 9 متر است) که متناظر با نور سبز است، منتشر می‌شوند و دلیل آن، برانگیختگی اتم‌های اکسیژن در لایه های فوقانی جو است. پرتوهای سرخ‌رنگ که در طول‌موج 630نانومتر منتشر می‌شوند، در اثر برانگیختگی اتم‌های نیتروژن گسیل می‌شوند.
شایان ذکر است که این تصویر در اواخر اسفندماه گذشته گرفته شده و به همین دلیل، آسمان کاملا تاریک دیده می‌شود. در حال حاضر، آفتاب در نواحی شمالی سوئد اصلا غروب نمی‌کند یا مدت‌زمان کمی را زیر افق می‌رود و آسمان در تمام 24 ساعت روشن و در وضعیت گرگ‌ومیش (فلق و شفق) قرار دارد.

تصویر نجومی روز11 تیـــــر

[h=3]پوسته های کهکشان قنطورس آ[/h] پوسته هایی که پیرامون کهکشان شگفت انگیز قنطورس آ (Cen A) دیده می شوند در اثر چه به وجود آمده اند؟
در سال 2002، یک عکس جالب از این کهکشان عجیب منتشر شد و با پردازش آن، یک کمان آبی رنگ کم نور نمایان شد که نشان می داد برخوردی میان این کهکشان و کهکشانی کوچک تر رخ داده است.
با این حال، یکی دیگر از ویژگی های جالب قنطورس آ، سامانه ای از پوسته ها است که آن را در بر گرفته و در این تصویر گسترده تر و تازه منتشر شده بهتر دیده می شود. این عکس به کمک تلسکوپ چهار متری بلانکو در رصدخانه ی Cerro Tololoی قاره ی آمریکا گرفته شده.

پوسته های کم نور پیرامون کهکشان ها پدیده ی غیرمعمولی نیست و به عنوان شواهدی از ادغام کهکشانی در زمان گذشته در نظر گرفته می شوند؛ همانند امواج آب روی سطح یک برکه.
یک ویژگی نامنتظره ی این پوسته ها، فراوانی گاز در آن هاست که باید طی برخورد کهکشان ها از ستارگانی که در آن زمان در آن ها بوده اند جدا شده باشد.

تصویر نجومی روز12 تیـــــر


[h=3]سفر به مرکز کهکشان[/h] چه شگفتی هایی در مرکز کهکشان ما نهفته است؟
در رمان کلاسیک علمی تخیلی ژول ورن به نام "سفر به مرکز زمین"، پرفسور لیدنبراک و کاوشگران همراهش در مرکز زمین با شگفتی ها و عجایب هیجان انگیز بسیاری روبرو می شوند.
ستاره شناسان از پیش به وجود برخی اجرام عجیب و غریب در مرکز کهکشان پی برده اند، از جمله ابرهای غبارآلود کیهانی بزرگ، خوشه های درخشان ستاره ای، حلقه های در هم پیچیده ی گاز، و حتی یک سیاهچاله ی ابرپرجرم.
بیشتر بخش های مرکز کهکشان به وسیله ی لایه ای از گاز و غبار که میان ما و آن قرار دارد، در نور دیدنی (مریی) از چشممان پنهان شده، ولی با بهره از دیگر گونه های تابش الکترومغناطیسی می توان آن ها را کاوید و بررسی کرد.


ویدیوی بالا در واقع یک بزرگنمایی به روش دیجیتالی از مرکز کهکشان راه شیری است و با تصاویر نور دیدنی که در پیمایش دیجیتالی آسمان گرفته شده آغاز می شود.
در ادامه ی ویدیو، نور به سمت پرتوی فروسرخ که توان نفوذ در گرد و غبار را دارد جابجا می شود و بدین ترتیب ابرهایی از گاز را نشان می دهد که به تازگی کشف شده و در حال کشیده شدن به سوی سیاهچاله ی مرکزی است.



http://apod.nasa.gov/apod/ap120702.html

برای دیدن ویدئو نیاز به شیلتر شکن دارید

تصویر نجومی روز13 تیـــــر




نمایی شگفت انگیز از کیوان و تیتان

روبات دست ساز انسان ها که به گرد سیاره ی کیوان (زحل) می گردد، یک نمای شگفت انگیز دیگر را ثبت کرده.
البته این روبات، همان فضاپیمای کاسینی است و در تصویر جالب تازه ای که گرفته، یک ماه درخشان، حلقه هایی نازک، ابرهایی که به گونه ای عجیب شکسته اند و سایه هایی تاب خورده را نشان می دهد.
تیتان، بزرگ ترین ماه کیوان، به صورت یک گوی قهوه ای صاف و بدون هیچ ویژگی دیده می شود، چرا که همیشه پوشیده از ابرهایی ضخیم و فشرده است.




حلقه های کیوان هم به شکل خطی نازک دیده می شوند زیرا بسیار صاف و هموارند و از دید این تصویر هم تقریبن از لبه اند. از همین رو برای بهتر دیدن جزییات این حلقه ها می توان به سایه ی تیره شان که بر روی ابرهای بالایی این سیاره ی غول پیکر افتاده نگریست.

تیتان در پیش زمینه ی عکس قرار دارد ولی چون ذرات حلقه ها در همان صفحه ی گردش تیتان به دور کیوان می چرخند، به نظر می رسد این حلقه ها از درون تیتان گذشته و آن را به سیخ کشیده اند.
جزییات زیادی از ابرهای نیمکره ی بالایی کیوان دیده می شود از جمله موج ها و کجی هایی در نوارهای بلند و روشن آن که نشانگر آشفتگی هایی در یک رودباد در ارتفاع بالاست.
سنجش های دقیقی که به تازگی بر روی میزان پیچش و انعطاف پذیری تیتان به هنگام چرخیدن به گرد کیوان انجام شده نشان می‎‌دهد که احتمالن اقیانوس هایی گسترده از آب در ژرفای زیر سطح آن وجود دارد.

[h=1] تصوير جالبي از محصور شدن يك پسر بچه در حلقه خورشيدگرفتگي

[/h]







يك عكاس آمريكايي پس از سفرهاي طولاني براي كشف يك مكان مناسب موفق به ثبت يك تصوير خارق‌العاده و بيادماندني از خورشيدگرفتگي ناقص 20 مه(اول خرداد) شده است.


به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، كالين پينسكي 27 ساله از خانه خود در كلورادو يكك مسفت حدود 600 كيلومتري را به نيومكزيكو براي ثبت اين حلقه زيباي درخشان در اطراف يك انسان طي كرده بود.


وي اين تصوير را از فاصله 2.5 كيلومتري از پسربچه‌اي گرفته شده كه بر روي يك بلندي در برابر خورشيد ايستاده است.


پينسكي براي خلق اين تصوير از يك لنز سوپر تله بر روي يك كنون 7D به همراه يك آينه داغ براي حفظ حسگر دوربين و *****هاي كاهنده نور استفاده كرد.
اين تصوير در شهر آلبوكركي نيومكزيكو گرفته شده است.


خورشيد و ماه در پديده نادر روز 20 مه، در يك كسوف ناقص با هم در آسمان بخشهايي از آسيا و آمريكاي شمالي همتراز شدند كه در آن براي مدت كوتاهي خورشيد تبديل به يك حلقه آتش شد.


يك مجموعه خاص از ديناميك مداري منجر به ايجاد اين رويداد نادر و جالب مي‌شود. در اين زمان مدار ماه در دورترين جايگاه خود از زمين و نزديكترين مكان به خورشيد قرار مي گيرد كه به ماه اجازه مي‌دهد در زمان همترازي، بيش از 90 درصد از چهره خورشيد را از منظر زمين بپوشاند.



تصوير جالبي از محصور شدن يك پسربچه در حلقه خورشيدگرفتگي

نخستین تصویر از ماه بدر نیمه شعبان امسال / عکس

نجوم - ساعت 18:52 سوم جولای به وقت جهانی (23:22 سیزدهم تیر)، ماه به حالت بدر کامل می‌رسد و 100درصد سطح آن روشن خواهد شد. دیوید هافمن این تصویر زیبا را از طلوع ماه، ساعاتی مانده به بدر کامل در آشلند اورگان ثبت کرد.


برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

[h=3]تصویر نجومی روز14 تیـــــر

آن چه میان ما و خورشید است[/h] چه چیزهایی بین ما و خورشید دیده می شود؟
چنان که هفته ی گذشته از "پاریس" دیده می شد و در این تصویر هم ثبت شده، دو چیز پشت سر هم میان ما و خورشید قرار گرفته بود:



نخست، در جلوی تصویر، کلیسای قلب مقدس که در سده ی 1800 میلادی ساخته شد و در بلندترین تپه ی پاریس فرانسه جای دارد. چون این کلیسا در این عکس در برابر روشنی خورشید قرار گرفته، به حالت ضدنور و تمام تاریک دیده می شود.


در پس برج های کلیسا، ابرهای نازکی دیده می شود که نور خورشید را رو به جلو می پراکندند و در این تصویر نمایانند دیده می‌شد.
دست آخر هم در فاصله ی بسیار دور و تقریبن درون سطح خورشید، لکه های خورشیدی بودند که برجسته ترینشان، منطقه ی لکه ای AR 1512 بود که نزدیک میانه ی قرص خورشید دیده می شود.


از زمان گرفته شدن این تصویر غروبگاهی، منطقه ی لکه ای AR 1515 که در انتهای سمت چپ دیده می شود یک شراره ی نیرومند خورشیدی فوران کرده است. گرچه انتظار می رود بیشتر ذرات فوران شده در این شراره به زمین نرسند، ولی مشتاقان آسمان چشم به راه رویدادهای خورشیدیی هستند که چه بسا بتوانند به شفق های قطبی درخشان، درون چیزی بیانجامند که میان شما و خورشید جای دارد و قابل دیدن هم هست: جَو زمین.




همین تصویر در اندازه ی کمی بزرگ تر
منبع: apod.nasa.gov
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

تصویر نجومی روز15 تیـــــر

[h=3]توده ای به هم ریخته از ستارگان [/h]
شمار کهکشان هایی که مانند کهکشان راه شیری ما، دارای بازوان مارپیچی گسترده ی درخشان یا هسته ای برافروخته باشند نسبتن کم است. در واقع، بیشتر کهکشان های موجود در گیتی، نمایی همچون ابرهایی کوچک و بی نظم دارند. یکی از این کهکشان ها DDO 82 است که در این تصویرِ گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل متعلق به اِسا و ناسا دیده می شود.

این چنین کهکشان های کوتوله با این که در برابر کهکشان راه شیری کوچک و خرد به نظر می رسند ولی چیزی میان چند میلیون تا چند میلیارد ستاره در خود جای داده اند.


البته DDO 82 که به نام UGC 5692 نیز شناخته می شود، آنقدرها هم ساختار نامشخصی ندارد. ستاره شناسان آن را در رده ی "کهکشان های SM" یا کهکشان های مارپیچی ماژلانی - برگرفته از نام ابر ماژلانی بزرگ که یک کهکشان کوتوله است و به دور راه شیری می چرخد- جای داده اند. گفته می شود ابر ماژلانی بزرگ هم مانند DDO 82 یک بازوی مارپیچی دارد.


در مورد DDO 82، بر هم کنش های گرانشی روی داده در طول تاریخ آن، باعث به هم ریختگیش شده و از همین رو این ساختار (بازوی مارپیچی) به اندازه ی ابر ماژلانی بزرگ در آن پدیدار نیست. بر همین اساس، ستاره شناسان DDO 82 و دیگر کهکشان هایی که چنین سرشت به هم ریخته ای دارند را به عنوان کهکشان های نامنظم کوتوله نیز رده بندی نموده اند.


DDO 82 تقریبن 13 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و آن را می توان در صورت فلکی خرس بزرگ (دب اکبر) یافت. این جرم به عنوان یکی از اعضای گروه کهکشان های M81 شناخته می شود که شامل حدود سه دوجین کهکشان است. نام DDO 82 از شماره ی ردیف آن در کاتالوگ رصدخانه ی دیوید دانلپ (David Dunlap Observatory) گرفته شده. در آغاز، اخترشناس کانادایی، سیدنی ون دنبرگ در سال 1959 این فهرست را از کهکشان های کوتوله گرد آورد.


این تصویر از نماهایی ساخته شده که توسط دوربین پیشرفته ی پیمایشی تلسکوپ هابل در نور دیدنی (مریی) و فروسرخ ثبت شده‌اند. گستره ی میدان دید تصویر تقریبن 3.3 در 3.3 دقیقه ی قوسی می باشد.

بهترین تصاویر نجومی هفته / گزارش تصویری

نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکس‌های فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از فرود کپسول فضایی سایوز روسیه و ستون فقرات آسمانی گرفته، تا ستاره حباب‌ساز و شعبده‌بازی کیهانی.


نمایش اسلاید



به سوی خانه: در این تصویر زیبا، کپسول فضایی سایوز TMA-03M پیش از فرود در منطقه‌ای دور افتاده نزدیک ژزقازان قزاقستان در 1 جولای / 11 تیرماه، در حال عبور از میان ابرها مشاهده می‌شود. سه نفر از خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی که به عنوان بخشی از اعضای گروه سی‌ام و سی و یکم خدمت می‌کردند، با استفاده از این کپسول با موفقیت از ماموریت 6 ماهه خود به خانه بازگشتند.





























به سوی خانه: در این تصویر زیبا، کپسول فضایی سایوز TMA-03M پیش از فرود در منطقه‌ای دور افتاده نزدیک ژزقازان قزاقستان در 1 جولای / 11 تیرماه، در حال عبور از میان ابرها مشاهده می‌شود. سه نفر از خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی که به عنوان بخشی از اعضای گروه سی‌ام و سی و یکم خدمت می‌کردند، با استفاده از این کپسول با موفقیت از ماموریت 6 ماهه خود به خانه بازگشتند.
حباب ستاره‌ای: این تصویر خارق‌العاده که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده، یک ستاره درخشان را در حال منتشر کردن حبابی از گاز نشان می‌دهد. از آنجایی‌که این ستاره، به نام یو- شتر بهشتی (U Camelopardalis) ، به آخر عمر خود رسیده است، دچار کمبود سوخت شده و درنتیجه ستاره در وضعیتی ناپایدار قرار گرفته است. در نتیجه، هر چند هزار سال این ستاره سرفه‌ای از جنس گاز می‌کند (حبابی از گاز منتشر می‌کند) که به شکل پوسته‌ای تقریبا کروی در اطراف آن مشاهده می‌شود.
شب‌های جادویی: در این تصویر زیبا که عکاس نام زیبای «شب‌های جادویی لاپلند» را برای آن انتخاب کرده است، شفق‌های شمالی آسمان روستایی در مناطق کوچ‌نشین شمال سوئد را روشن کرده‌اند. شفق قطبی زمانی ایجاد می‌شود که ذرات باردار خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین برخورد می‌کنند. برخورد این ذرات با مولکول‌های موجود در جو زمین باعث انتقال انرژی به آنها و درخشیدن مولکول‌های جو می‌شود. برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.
الان می‌بینی، دیگه نمی‌بینی: ستاره TYC 8241 2652 صفحه بقایای غباری خود را از دست داده است، که به گفته رصدخانه جمینی نشان دهنده این است که ستاره «ناگهان خاموش شده و با تمام مظاهر خود از بازی خارج شده است.» تنها چند سال قبل بود که به نظر می رسید این ستاره -که مشابه جوان خورشید ما محسوب می‌شد- یک منظومه ستاره‌ای در حال شکل‌گیری باشد. تصویر منتشر شده مجسم می‌کند که این ستاره بدون غبار اطراف آن ممکن است چگونه به نظر برسد. کارل ملیس که رهبری گروه مطالعه کننده این ستاره را بر عهده داشت می‌گوید: «مثل یک حقه قدیمی شعبده بازی است: تو الان چیزی را می‌بینی، و لحظه‌ای بعد دیگر آن را نمی‌بینی!»
سحابی شعله: در ناحیه‌ای زاینده از گاز و غبار که در این عکس به تصویر کشیده شده است، چندین سحابی در حال درخشش هستند که سحابی شعله درخشان‌ترین و بزرگ‌ترین آنها است. این تصویر توسط کاوشگر نقشه‌برداری فروسرخ دید گسترده ناسا (WISE) گرفته شده است.
سحابی شعله در بخش شرقی صورت فلکی جبار (شکارچی) قرار دارد، مشهورترین صورت فلکی آسمان که در شب‌های زمستانی به آسانی قابل مشاهده است. قوس قرمز گوشه راست پایین عکس سحابی جبار (Orionis) است، بالاترین ستاره کمربند جبار که در یک سیستم ستاره‌ای کوتوله آبی در فاصله 1070 سال نوری از زمین واقع شده است.
موشک کیهانی: این منور کیهانی که شبیه آتش‌بازی شب‌های چهارشنبه سوری است، فورانی از گاز داغ است که توسط ستاره‌ای تازه متولد شده، در یک هسته چگال از ابر مولکول هیدروژن به بیرون پرتاب شده است. این تصویر ترکیبی که 3 جولای / 13 تیر منتشر شده و نام Herbig-Haro 110 را یدک می‌کشد، از تصاویر گرفته شده توسط دوربین پیشرفته نقشه‌برداری هابل در سال 1383 و 1384، و دوربین دید گسترده شماره 3 هابل در سال 2011 تهیه شده است.
دهانه پروانه‌ای: این روکش بیرون ریخته (Ejecta Blanket) پروانه‌ای شکل –ناحیه‌ای که در اثر بیرون ریختن ذرات طی یک برخورد ایجاد می‌شود- یک دهانه برخوردی بزرگ را در منطقه ملاس دورسا مریخ احاطه کرده است. برای شکل‌گیری چنین روکش بیرون ریخته بزرگی، برخورد باید تحت زاویه‌ای اندک نسبت به سطح سیاره رخ دهد. اخترشناسان گمان می‌کنند که یخ زیرسطحی در منطقه وجود داشته است، و طی این برخورد ذوب یا تبخیر شده است.
ستون فقرات ماکیان: لکه قرمز و نقره‌ای-زرد عکس بالا در خط‌الراس DR21 واقع شده است، یک ساختار عظیم که در ناحیه‌ای به شدت فعال و زاینده موسوم به ماکیان X قرار دارد. این ناحیه در فاصله حدود 4500 سال نوری از زمین و در صورت فلکی ماکیان یا قو (دجاجه) قرار دارد. این تصویر از ترکیب سه نقشه تهیه شده توسط رصدخانه فضایی هرشل آژانس فضایی اروپا به دست آمده است.
رنگ‌های قرمز ساختار ظریف ماده بین ستاره‌ای سرد را نشان می‌دهند که به شکل رشته‌هایی به سمت خط‌الراس اصلی همگرا می‌شوند. ناحیه‌های سفید ستارگان جدید و جوان را نشان می‌دهند، که در میان آنها چند ستاره پرجرم نیز مشاهده می‌شود. روی‌هم رفته، این تصویر نشان می‌دهد که همگرایی رشته‌ها روشی است که طبیعت برای شکل دادن خوشه‌های ستاره‌ای بزرگ با ستارگان پرجرم برگزیده است.

خورشید امروز این شکلی بود / عکس

نجوم - رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا، پیشرفته‌ترین ابزاری است که تاکنون برای مطالعه خورشید ساخته شده است. تصویر این رصدخانه از خورشید که وضعیت امروز ستاره منظومه شمسی را نشان می‌دهد، ظهور لکه خورشیدی جدیدی را نوید می دهد.


خورشید هر 28 روز یک‌بار به دور خورش می‌چرخد و به همین دلی، لکه‌های خورشیدی در سطح آن جابجا می‏شوند. هم‌اکنون خورشید در آستانه اوج فعالیت مغناطیسی 11 ساله خود قرار دارد و فوران‌های عظیمی که در ماه‌های آخر به شدت افزایش یافته و منجر به رویت شفق‌های قطبی زیبا در مناطق قطبی زمین شده، تا پایان امسال به اوج خود خواهد رسید. این فعالیت‌ها متناظر است با افزایش تعداد لکه‌های خورشیدی؛ مانند همین لکه‌های خورشیدی در بخش راست-پایین خورشید که هرکدام چند برابر زمین بزرگی دارند.
در تصویر بزرگ، مشاهده می‌کنید که سطح خورشید مملو از نقاط روشن ریزی است که پهنای هر کدام حدود 1000 کیلومتر است. اینها ستون‌های همرفتی هستند که پلاسمای داغ را از نواحی داخلی‌تر خورشید به سطح منتقل می‌کنند و پس از خنک شدن، سنگین شده و دوباره به پایین برمی‌گردند.
برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

تصویر نجومی روز15 تیـــــر


[h=3]کهکشان سوزن[/h] کهکشان مارپیچی باشکوه NGC 4565 از دید ساکنان کره ی زمین از لبه دیده می شود. این کهکشان درخشان که به دلیل ظاهر باریکش به نام کهکشان سوزن نیز شناخته می شود، یکی از جذابیت های تورهای رصدی تلسکوپی در نیمکره ی شمالیست و در صورت فلکی کم نور ولی مرتب گیسو (گیسوی برنیکه) جای دارد.
این تصویر واضح رنگی، کوژی یا همان توده ی مرکزی هسته ی کهکشان را نمایان کرده که به وسیله ی رگه های غبار تیره ای که صفحه ی نازک کهکشان را در بر گرفته اند قطع شده. دسته ای از کهکشان های پس زمینه به این میدان دید زیبا افزوده شده‌اند از جمله کهکشان NGC 4562 که در همسایگی کهکشان سوزن قرار دارد و بالا سمت چپ دیده می شود.

فاصله ی خود NGC 4565 از زمین حدود 40 میلیون سال نوریست و چیزی حدود 100,000 سال نوری پهنا دارد. این کهکشان را به سادگی می توان با یک تلسکوپ کوچک نیز تماشا کرد. از دیدگاه آسماندوستان، NGC 4565 یکی از شاهکارهای برجسته‌ی کیهانیست که شارل مسیه آن را فراموش کرده.

منبع: apod.nasa.gov
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

تصویر نجومی روز16 تیـــــر


[h=3]دُم یک کهکشان[/h] کهکشان بزرگ مارپیچی NGC 3628 (سمت چپ) که از لبه دیده می شود، تنها 30 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و در فضای محلی ما، همسایه ی دو کهکشان مارپیچی بزرگ دیگر است که با هم، یک گروه باشکوه به نام "سه گانه ی شیر" یا سه گانه ی اسد را ساخته اند.
M65، عضو دیگر گروه، نزدیک میانه ی لبه ی سمت راست این تصویر گروهی ژرف کیهانیست و یار دیگرش، M66 هم بالای آن و کمی رو به چپ دیده می شود.
ولی شاید جذاب ترین نکته ی این تصویر، دنباله ای تماشایی باشد که از پایین صفحه ی تاب خورده ی NGC 3628 رو به سمت راست بیرون زده و تا حدود 300,000 سال نوری ادامه دارد.
این ساختار با نام دنباله ی کشندی، در اثر جریان های گرانشی و طی برهم کنش های کوتاه ولی خشنی که این کهکشان در گذشته با همسایگان بزرگش داشته از آن بیرون کشیده شده است.

این دنباله که در اغلب تصویرها به این آشکاری دیده نمی شود، از خوشه های آبی رنگ ستارگان جوان و مناطق ستاره زایی تشکیل شده است.


همین تصویر در اندازه های بزرگ - بزرگ تر با توضیح منبع: apod.nasa.gov
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

تصویر نجومی روز17 تیـــــر

تراکتور گرانشی برای یدک کشی سیارک ها

چگونه می توان راه یک سیارک که زمین را تهدید می کند را کج کرد؟
یک راه حل اینست: "فضاپیمایی بزرگ و سنگین که از نیروی گرانش به عنوان یک طناب بکسل (یدک کشی) بهره می برد."
در تصویر دیدنی امروز که دیدگاه یک هنرمند را نشان می دهد، یک تراکتور گرانشی را در حال کار می بینید.
در سناریوی فرضی که به سال 2005 توسط ادوارد لو و استنلی لاو در مرکز فضایی جانسون ناسا پدید آمد، یک فضاپیمای برقی-هسته ای 20 تنی، به سادگی با شناور شدن در کنار یک سیارک به قطر 200 متر، آن را بکسل کرده.
پیشران های (نیروی محرک) یونی فضاپیما کج شده و در یک سطح قرار ندارند. پیشران یکنواخت و پیوسته باعث خواهد شد کم کم و به گونه ای قابل پیش بینی، مسیر تراکتور و سیارک که در اثر کشش گرانشی دوجانبه، با هم جفت شده اند تغییر کند. [در واقع طنابی در کار نیست بلکه تراکتور و سیارک در اثر کشش و جاذبه ی گرانشی دو جانبه ای که بر هم وارد می کنند، با هم جفت شده و یک تک سامانه را می سازند. سپس تراکتور با راه انداختن موتورهای پیشران خود، کل این سامانه را به جایی دیگر منتقل خواهد کرد.- م]

این به نظر یک موضوع در داستان های علمی تخیلی می آید ولی هم اکنون هم فضاپیماهایی هستند که با نیروی پیشران یونی نیرو می گیرند [فضاپیمای سپیده دم یا down که به گرد سیارک وستا می چرخد - م] و یک تراکتور گرانشی نیز بدون در نظر گرفتن ویژگی های ساختاری یا سطحی سیارک کار خواهد کرد.
ای (نیروی محرک) یونی فضاپیما کج شده و در یک سطح قرار ندارند. پیشران یکنواخت و پیوسته باعث خواهد شد کم کم و به گونه ای قابل پیش بینی، مسیر تراکتور و سیارک که در اثر کشش گرانشی دوجانبه، با هم جفت شده اند تغییر کند. [در واقع طنابی در کار نیست بلکه تراکتور و سیارک در اثر کشش و جاذبه ی گرانشی دو جانبه ای که بر هم وارد می کنند، با هم جفت شده و یک تک سامانه را می سازند. سپس تراکتور با راه انداختن موتورهای پیشران خود، کل این سامانه را به جایی دیگر منتقل خواهد کرد.- م]

[h=1] تصوير فضايي ناسا از پديده نوري رنگين كماني

[/h]








در جديدترين تصوير ارسالي ماهواره ناسا، پديده نوري رنگين كمان مانند موسوم به glory از فضا قابل مشاهده است.



به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در تصويري كه توسط ماهواره Aqua ناسا تهيه شده است، خطوط درخشان و رنگارنگ پديده نوري رنگين كمان glory ديده مي شود.


در اين پديده طيف نوساني رنگ شامل آبي تا سبز، قرمز تا بنفش و سياه تا آبي تكرار مي شوند.


پديده glory‌ را مي توان بر روي زمين با چشم غير مسلح از فراز كوه يا بر روي ابرها از داخل هواپيما به شكل حلقه هاي دايره اي رنگي مشاهده كرد، اما در تصوير ماهواره اي ناسا اين پديده بصورت خطوط مستقيم رنگي در پس زمينه توده ابرهاي استراتوكومولوس ديده مي شود.


اين پديده از لحاظ ظاهري شبيه رنگين كمان است، اما نحوه پراكنده شدن نور براي ايجاد glory با رنگين كمان متفاوت است: رنگين كمان در حال انعكاس و انكسار (refraction) شكل مي گيرد، درحاليكه پديده نوري رنگين كمان مانند در حال پراش (diffractin) ايجاد مي شود.
پديده glory‌ اغلب در اطراف يك نقطه درست در مقابل خورشيد ايجاد مي شود.





حالت دايره اي شكل پديده glory بر فراز ابرها

[h=1] تصوير فضانوردان از آتش‌سوزي مهيب جنگل آمريكا

[/h]






در تصاوير تهيه شده توسط فضانوردان مستقر در ايستگاه فضايي بين المللي و ماهواره ها، آتش سوزي گسترده و مهيب در جنگل ملي منطقه وبومينگ آمريكا قابل مشاهده است.


به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آتش سوزي در جنگل ملي Bridger Teton در نزديكي مرز غربي ايالت آيداهو نخستين بار در 24 ژوئن (چهارم تير) گزارش شد و بيش از 850 نفر بصورت مستمر در تلاش براي اطفاي اين حريق گسترده هستند.
حجم آتش سوزي از 28 ژوئن تا ششم جولاي (16 تير) دو برابر شده و از 25 هزار هكتار به 57 هزار هكتار افزايش يافته است.


فضانوردان ايستگاه فضايي بين المللي (ISS)‌ از فاصله 386 كيلومتري بالاي زمين تصويري از گسترش آتش سوزي در منطقه ويومينگ تهيه كرده اند. همچنين در تصاوير ماهواره‌اي ناسا نيز منطقه آتش سوزي به رنگ قرمز ديده مي‌شود و پوشش گياهي كه در معرض خطر قرار دارند به رنگ سبز مشخص شده‌اند.


اين حادثه باعث بسته شدن جاده هاي منطقه شده است، اما تاكنون مجروحي به دنبال نداشته و باعث تخريب منازل مسكوني منطقه نشده است.
بر اساس پيش بيني مدل هاي جوي، دود ناشي از حريق گسترده در اين منطقه به سمت اقيانوس اطلس و گرينلند در حركت است و احتمالا تا دو هفته آينده (22 جولاي) مهار نخواهد شد.





تصوير تهيه شده در ايستگاه بين المللي

[h=3][/h]

[h=4]
[/h]

تصاوير نوراني فضايي از اتلاف سرسام‌آور انرژي در جهان

تصویر نجومی روز 18 تیـــــر


[h=3]خروش همزمان آسمان و زمین[/h] گاه زمین و آسمان با هم به خروش در می آیند. سال 1991 در ایسلند، آتشفشان هلکا همزمان با پدیدار شدن شفق های قطبی بر فراز آن فوران کرد.
هلکا، یکی از پرآوازه ترین آشفشان های جهان، طی هزاره ی گذشته دستکم 20 بار غریده و گاه ویرانی های بزرگی نیز به بار آورده. واپسین فوران آن تنها همین 12 سال پیش رخ داد ولی آسیب اندکی پدید آورد.

نوار سبز شفق های قطبی به گونه ای اتفاقی در حدود 100 کیلومتر بالاتر از گدازه های در حال فوران دیده می شود.
آیا زمین، تنها سیاره ی منظومه ی خورشیدیست که هم آتشفشان دارد و هم شفق قطبی؟

تصویر نجومی روز 19 تیـــــر

پانورامای 360 درجه از بهرام

تعطیلات زمستانیتان را چگونه گذراندید؟
اگر شما خودروی "فرصت" یا "Opportunity" روی سیاره ی بهرام (مریخ) باشید، چهار ماه زمستان را بی حرکت روی دامنه ی شمالی "پناهگاه گریلی" - و در شیب دامنه، به گونه ای که پنل های خورشیدیتان تا جایی که بتواند، نور بیشتری از خورشید بگیرد - می‌نشستید. [درباره اش اینجا بخوانید]
خودروی روباتیک فرصت که معمولن در حال حرکت است، در این منزلگاه بین راهی زمستانی چندین فعالیت علمی انجام داد از جمله گرفتن بیش از 800 عکس از محیط پیرامونش که با پیوستن بیشتر آن ها به هم، این تصویر سراسرنمای (پانورامای) 360 درجه پدید آمد. این تصویر برای این که ویژگی های گوناگون سطحی را نشان دهد، رنگ هایش بیشتر و سیرتر شده اند.



رو به سمت چپ می توانید رد چرخ های خود فرصت را ببینید و پایین تصویر هم پنل های خورشیدی خاک گرفته ی آن دیده می‌شود. درست زیر افق و سمت راست میانه، یکی از دیواره های درونی گودال 20 کیلومتری اندیور را می توان دید.
اکنون که زمستان در نیمکره ی شمالی بهرام به پایان رسیده، فرصت دوباره به راه افتاده و این بار یکراست به جلو (شمال) می‌رود. این خودرو قرار است با از سرگیری کاوش هایش درون دهانه ی اندیور، مناطقی که رنگ خاکشان به گونه ای غیرعادی روشن است را بررسی نماید؛ این دهانه شاید برخی از کهن ترین ویژگی ها و عوارضی که تاکنون بازدید شده را در خود داشته باشد.





http://www.www.www.iran-eng.ir/image/png;base64,iVBORw0KGgoAAAANSUhEUgAAABAAAAAQCAYAAAAf8%2F9hAAAB30lEQVQ4EZVTSy8DURT%2BZjpm6GhL0pKQphYeCZF4hIVEWLDowsaCxMJC8AP8AMI%2FsBQWFhKPxMpGbIgFK6vWe0WoRVOPPihth3vmTm%2FTUuEs7r3zzfnO950zdySw6Nz6%2FKT9v3EyIknSX8idHiZSBRzcA1fP%2BTK%2FFiDiXBdQo%2BdI%2Fp00wklFALI4FRxm2oCl%2FnwypXS7E8gYGZH9YwFSHWvgOUehd0zsPYJ2CqcqI5lK8pdszXmxICIP1fGHueMXLAcS0BQNTW4bemqAu1gGhmElsy2vAKkWkl12F3RNR2UpJwUjKSisYDZEC44SYKqFw2SXlLNkQvuZ%2Bn3cwFkkzYppkCWeKwqQMhWhWAly26RMQV%2BhsQLYvXmHqqgwIMOwbo5ooa%2FWzDUXFxuUXmp5ZgjNhWLjIg67Wo50sRnwNGC%2Bx4mnwxQ%2BmMp0M7tEHjY8Zv%2BU9V%2FtUmG5N9OFg1CCJxJKn2p1IDcowm6jbHiygnaPzXRw%2FgRQF2IG69dAlCSLhNehYKpVx2Iv4PcBUuEQ6Y5P7mdMm1Qj%2BmFg8%2BoVg9thE%2FM6bBiu1zC%2B94a1ixSyv5%2B0cDmaJxtP6jh%2FaADtii0Nt%2BMR3sqQwJxlMXT4AswBp5lGCosU6eIbPNu0KX0BMmqe8Db%2Bbr8AAAAASUVORK5CYII%3D

تصویر نجومی روز 20 تیـــــر

[h=3]باز هم رقص شادمانه انسان بر کره خاکی[/h] این مردمان چه می کنند؟
می رقصند!
بسیاری از انسان های روی زمین، دوره هایی از شادی را به نمایش می گذارند و یک روش برای ابراز شادی نیز "رقص" است.
شادمانی و رقص فراتر از مرزهای سیاسی بوده و عملا در همه ی جوامع انسانی رخ می دهد. در این فیلم، مت هاردینگ به میان بسیاری از مردمان کره ی زمین رفته، شروع به رقص کرده و از نتیجه ی کارش فیلم گرفته است:
شاید بتوان ویدیوی بالا که تازه ترین ویدیو از همین رشته فیلم هاست را نمونه ای چشمگیر از پیوند مشترک میان "انسان ها" به عنوان گونه ای یگانه بر روی "سیاره ی زمین" دانست. شادمانی مسری است: کم پیدا می شود کسی که این ویدئو را ببیند و "لبخند" بر لب نیاورد.


لینک فیلم شیلتر شده و چون یک تصوصیر نجومی نیست از گذاردن لینک معذورم