وطنم وتنم

وطن
وطنم تورا من ...
اي بزرگ پادشه پارسي
نيستي كه ببيني
وطن با جان وتن تومي خواند
خاکم به سر ز غصه
به سر خاک اگر کنم
خاک وطن که رفت
چه خاکی چه خاکی به سر کنم
افسوس کلاه نیست وطن
تا از سرم برداشتند
فکر کلاهی دگر کنم
مرد آن بود که این کلاهش بر سر است و من
نامردم ارکه بی کلاه آنی به سر کنم
من آن نیم که یکسره تدبیر مملکت
تسلیم هرزگرد قضا و قدر کنم
زیر و زبر اگر نکنی خاک خسم را
پي آباديت روی تو زیر و زبرکنم
جاییست آرزویم اگر من به آن رسم
از روی ناش لشگر دشمن گذر کنم
بد هرچه میکنی بکن ای دشمن قبیلی
من نیز اگر قوی شدم از تو بتر کنم
من آن نیم که به مرگ طبیعی شوم هلاک
این کاسه خون به بستر راهت هدر کنم
عشقت نه سرسریست که از سر بدر شود
مهرت نه عارضیست که جای دگر کنم

سلام دوست محترم

من تازه واردم یعنی تازه این سایت رو نگاه می کنم خوشحال میشم که گه گاه نظرات دوستان رو بخونم این شعر هم قشنگ و پر معنا بود اما کمی ناراحت کننده

غیرت
چیز خیلی خوبیه فقط باید حواسمون باشه تبدیل به تعصب نشه
یادمون باشه هم وطنمون رو دوست داشته باشیم و هم هم وطنامون رو
یادمون باشه به هم احترام بگذاریم به سپور به دانشجو به کارگر به ترک به لر به فارس به معلم استاد رئیس جمهور رهبر.......
یادمون باشه همه ایرانیم و ایرانی شرف و عزت و غرور داره