معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
مهندس خرده پا 2
کاربر بیش فعال
[FONT="]بزرگترین اشتباه ما این است[/FONT][FONT="] :[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]گاهی بعضی آدم‌ها رابسیار طولانی تر از چیزی که لیاقتش را دارند ،[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]در زندگی‌مان نگاه می‌داریم[/FONT][FONT="] [/FONT][FONT="]…[/FONT][FONT="][/FONT]
....
....
....
به سیــــــــــــــــــــــــم آخر…
ساز میزنم امشــــــــــــــــــــــــب…!
به کوری چشم دنیــــــــــــــــــــــــا….
که ســــاز مخالــــــــــــــــــــــــف میزنــــــــــــــــــــــــد…
با من….!!!!!!
http://www.parastoo_tanha.loxblog.com/upload/parastoo_tanha/image/dd1.png
ساز میزنم امشــــــــــــــــــــــــب…!
به کوری چشم دنیــــــــــــــــــــــــا….
که ســــاز مخالــــــــــــــــــــــــف میزنــــــــــــــــــــــــد…
با من….!!!!!!
http://www.parastoo_tanha.loxblog.com/upload/parastoo_tanha/image/dd1.png
مهندس خرده پا 2
کاربر بیش فعال
[FONT="]دوست داشتن بهترین شکل مالکیت [/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]و مالکیت بدترین شکل دوست داشتن است[/FONT][FONT="] . . . [/FONT]
میان ابرها سیر میکنم
هر کدام را به شکلی می‌بینم
که دوست دارم . . .
می‌گردم و دلخواهم را پیدا میکنم
میان آدم‌ها اما . . .
کاری از دست من ساخته نیست
خودشان شکل عوض می‌کنند
بـرای اتـفـاق هـایی که نـمی افـتـد …
بـرای دستـی کـه نـگـرفـتم
بـرای اشکـی کـه پـاک نـکـردم
بـرای بـوسـه ای کـه نـبــود
بـرای دوسـتـت دارمـی کـه مـرده بـه دنـیـا آمــد
بــرای مـن کـه وجـودم نـبـودن اسـت
http://www.parastoo_tanha.loxblog.com/upload/parastoo_tanha/image/Desktop%20Wallpapers_Downloadha%20(6).JPG
هر کدام را به شکلی می‌بینم
که دوست دارم . . .
می‌گردم و دلخواهم را پیدا میکنم
میان آدم‌ها اما . . .
کاری از دست من ساخته نیست
خودشان شکل عوض می‌کنند
بـرای اتـفـاق هـایی که نـمی افـتـد …
بـرای دستـی کـه نـگـرفـتم
بـرای اشکـی کـه پـاک نـکـردم
بـرای بـوسـه ای کـه نـبــود
بـرای دوسـتـت دارمـی کـه مـرده بـه دنـیـا آمــد
بــرای مـن کـه وجـودم نـبـودن اسـت
http://www.parastoo_tanha.loxblog.com/upload/parastoo_tanha/image/Desktop%20Wallpapers_Downloadha%20(6).JPG
آدم گاهی تهی می شود…
خالی می شود…!
دلش یک گوش می خواهد که فقط برایش حرف بزند….غُر بزند…
دلش می خواهد….زیر دوش آب ریز ریز برای خودش اشک بریزد…
دلش می خواهد….زیر باران ساعت ها قدم بزند و خیس شود…
دلش می خواهد….برود….ولی نرسد….!!
دلش می خواهد….فقط به صدای باران گوش دهد…
دلش می خواهد….ساعت ها بخار دهانش را نگاه کند…
دلش می خواهد….چشمانش را ببندد….به هیچ چیز فکر نکند..
دلش می خواهد….خودش را لوس کند…!
دلش یک آغوش اَمن می خواهد…!!!!
خالی می شود…!
دلش یک گوش می خواهد که فقط برایش حرف بزند….غُر بزند…
دلش می خواهد….زیر دوش آب ریز ریز برای خودش اشک بریزد…
دلش می خواهد….زیر باران ساعت ها قدم بزند و خیس شود…
دلش می خواهد….برود….ولی نرسد….!!
دلش می خواهد….فقط به صدای باران گوش دهد…
دلش می خواهد….ساعت ها بخار دهانش را نگاه کند…
دلش می خواهد….چشمانش را ببندد….به هیچ چیز فکر نکند..
دلش می خواهد….خودش را لوس کند…!
دلش یک آغوش اَمن می خواهد…!!!!
تگارم!
تو را می شناسم
تو سالهاست که شاهزاده قصر رویاهای منی!
تو سالهاست که مونس شب های تنهایی منی
تو سالهاست آرزوی دیرین منی
و حال به دیدارم آمدی
زمانی که حتی تصورش را هم نمی کردم
میخواستم از عشق فاصله بگیرم
میخواستم تنهایی را مونس لحظه هایم معرفی کنم
میخواستم در کلبه بی کسی هایم مسکن گزینم
و از این روزگار انتقام بگیرم
اما تو با رنگ حضورت به همه بی رنگی های زندگی من, رنگی از مهربانی پاشیدی
ومرا در برابر تمامی نا کامی ها در آغوش کشیدی
براستی که تو مرا با عشق آشتی دادی
با محبت آشنانمودی
و به سرنوشت و آینده ام امیدوارکردی
دوستت دارم
نازنین فاطمه جمشیدی
تو را می شناسم
تو سالهاست که شاهزاده قصر رویاهای منی!
تو سالهاست که مونس شب های تنهایی منی
تو سالهاست آرزوی دیرین منی
و حال به دیدارم آمدی
زمانی که حتی تصورش را هم نمی کردم
میخواستم از عشق فاصله بگیرم
میخواستم تنهایی را مونس لحظه هایم معرفی کنم
میخواستم در کلبه بی کسی هایم مسکن گزینم
و از این روزگار انتقام بگیرم
اما تو با رنگ حضورت به همه بی رنگی های زندگی من, رنگی از مهربانی پاشیدی
ومرا در برابر تمامی نا کامی ها در آغوش کشیدی
براستی که تو مرا با عشق آشتی دادی
با محبت آشنانمودی
و به سرنوشت و آینده ام امیدوارکردی
دوستت دارم
نازنین فاطمه جمشیدی
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ؟
ﯾﮏ ﻭﻗﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ
ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻨﻮﯾﺴﯽ
ﺗـﻌﻄﯿــﻞ ﺍﺳﺖ !
ﻭ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﯽ ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺍﻓـﮑﺎﺭﺕ
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺑﺪﻫﯽ
ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﯽ
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺳﺮﺕ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ
ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﻮﯼ
ﻭ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺳــﻮﺕ ﺑﺰﻧﯽ
ﺩﺭ ﺩﻟـﺖ ﺑﺨﻨــﺪﯼ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓـﮑﺎﺭﯼ ﮐﻪ
ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺫﻫﻨﺖ ﺻﻒ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﮕﻮﯾـﯽ :
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻣﻨﺘـﻈـﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ !
ﺣﺴﯿﻦ ﭘﻨﺎﻫﯽ
ﯾﮏ ﻭﻗﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ
ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻨﻮﯾﺴﯽ
ﺗـﻌﻄﯿــﻞ ﺍﺳﺖ !
ﻭ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﯽ ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺍﻓـﮑﺎﺭﺕ
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺑﺪﻫﯽ
ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﯽ
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺳﺮﺕ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ
ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﻮﯼ
ﻭ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺳــﻮﺕ ﺑﺰﻧﯽ
ﺩﺭ ﺩﻟـﺖ ﺑﺨﻨــﺪﯼ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓـﮑﺎﺭﯼ ﮐﻪ
ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺫﻫﻨﺖ ﺻﻒ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﮕﻮﯾـﯽ :
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻣﻨﺘـﻈـﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ !
ﺣﺴﯿﻦ ﭘﻨﺎﻫﯽ
با یه اتفاقایی توو زندگی، می میری و زنده میشی
ولی دیگه اون ادم سابق نمیشی
همیشه باید یک نفر باشد
که بفهمد بعضی وقتها
دل آدم برای چیزهایی کوچک هم تنگ میشود
هوس غافلگیری میکند
بفهمد شبهای تابستان برایت پر است
از خاطرات شیرین سالهای رفته
بفهمد زمانی که روزگار برایت عین آتش است
بودنش در کنارت به اندازه ی یک دریا آرامش است
از لرزش صدا و سکوت پای تلفنت بفهمد که دلتنگی
که درد داری، که زندگی درد دارد
همیشه باید یک نفر باشد
چقدر خوبه بدونی یک نفر هست
که تو فکر تو و فردات باشه
اگع دنیارو از دستت بگیرن
یکی هست که خودش دنیات باشه
دلتنگم، بیقرارم و هیچکس نمیتواند درک کند حس و حال این بامدادها،گریستن هایم را...
__________________
ولی دیگه اون ادم سابق نمیشی
همیشه باید یک نفر باشد
که بفهمد بعضی وقتها
دل آدم برای چیزهایی کوچک هم تنگ میشود
هوس غافلگیری میکند
بفهمد شبهای تابستان برایت پر است
از خاطرات شیرین سالهای رفته
بفهمد زمانی که روزگار برایت عین آتش است
بودنش در کنارت به اندازه ی یک دریا آرامش است
از لرزش صدا و سکوت پای تلفنت بفهمد که دلتنگی
که درد داری، که زندگی درد دارد
همیشه باید یک نفر باشد
چقدر خوبه بدونی یک نفر هست
که تو فکر تو و فردات باشه
اگع دنیارو از دستت بگیرن
یکی هست که خودش دنیات باشه
دلتنگم، بیقرارم و هیچکس نمیتواند درک کند حس و حال این بامدادها،گریستن هایم را...
__________________
تن ابریشمی ام مثل برگ گل لطیف است...
طاغت تنهایی ندارد... مهر آغوش تورا می خواهد...
مرا در آغوش بکش... تا از شبنم بوسه هایت بر گلبرگ های وجودم آرامش بگیرم...
تشنه ام... تشنه ی شمیم نفس های بارانی تو...
تشنه ی ترنم دلاویز آوای عاشقانه تو...
بگذار طنین روح نواز لبخندت مرا شوری دوباره بخشد...
و غزل سرایی چشمانت خوشبختی ام را بنوازد...
مرا در میان حصار دستانت محصور دار...تا نفس نفس بزنم... تا از تو نفس بگیرم...
کاش ثانیه ها دست از لجبازی بردارند... کاش زمان محسور هم آغوش مان شود... کاش اینجا تابوت دنیا
باشد...
من در کنار تو رهسپار بهشت شوم...
و زیر سایه درخت طوبی وجودت فاخرسرنوشت باشم!
نگارم!
حال که نور حضورت بر برگ برگ تنم می تابد دیگر آرزویی ندارم...
حال که اعجاز عشق میان من و توست ...
خورشید هستی بخشم!دیگر از پروردگارم چه بخواهم؟
هنگامی که مردي از جنس باران...به زیبایی آسمان
به با احساسی رنگین کمان را به من بخشیده...
و خاطراتی زلال تر از دریا ها را به من ارزانی داشته...
من را با عشق تو آشنا نموده...
تنهایی را از من به یادگار گرفته و محبت تورا به قلب من پاشیده...
امیدمن به زندگی را در چشمان تو پنهان کرده...
دستان من را به تصور دستان تو در آورده و آغوش تو را مامن من خطاب کرده...
روح مقدس تورا در کالبد بی جان من دمیده...
تو را به عنوان نیمه گمشده من برشمرده...
و بخشش لامنتهاش را به تصویر کشیده...
براستی که خداوند براي من سنگ تمام گذاشته...
و به من, بسان بندگان خاصش توجه نموده...
من باید با هر تپش, شکرگذار باشم و با صداي رسا بگویم:
فرمانروای مهربان جهان، متشکرم... من تکیه گاهم را دوستت دارم
و یک تار موی او را با دنیا معاوظه نمی کنم
نازنین فاطمه جمشیدی
طاغت تنهایی ندارد... مهر آغوش تورا می خواهد...
مرا در آغوش بکش... تا از شبنم بوسه هایت بر گلبرگ های وجودم آرامش بگیرم...
تشنه ام... تشنه ی شمیم نفس های بارانی تو...
تشنه ی ترنم دلاویز آوای عاشقانه تو...
بگذار طنین روح نواز لبخندت مرا شوری دوباره بخشد...
و غزل سرایی چشمانت خوشبختی ام را بنوازد...
مرا در میان حصار دستانت محصور دار...تا نفس نفس بزنم... تا از تو نفس بگیرم...
کاش ثانیه ها دست از لجبازی بردارند... کاش زمان محسور هم آغوش مان شود... کاش اینجا تابوت دنیا
باشد...
من در کنار تو رهسپار بهشت شوم...
و زیر سایه درخت طوبی وجودت فاخرسرنوشت باشم!
نگارم!
حال که نور حضورت بر برگ برگ تنم می تابد دیگر آرزویی ندارم...
حال که اعجاز عشق میان من و توست ...
خورشید هستی بخشم!دیگر از پروردگارم چه بخواهم؟
هنگامی که مردي از جنس باران...به زیبایی آسمان
به با احساسی رنگین کمان را به من بخشیده...
و خاطراتی زلال تر از دریا ها را به من ارزانی داشته...
من را با عشق تو آشنا نموده...
تنهایی را از من به یادگار گرفته و محبت تورا به قلب من پاشیده...
امیدمن به زندگی را در چشمان تو پنهان کرده...
دستان من را به تصور دستان تو در آورده و آغوش تو را مامن من خطاب کرده...
روح مقدس تورا در کالبد بی جان من دمیده...
تو را به عنوان نیمه گمشده من برشمرده...
و بخشش لامنتهاش را به تصویر کشیده...
براستی که خداوند براي من سنگ تمام گذاشته...
و به من, بسان بندگان خاصش توجه نموده...
من باید با هر تپش, شکرگذار باشم و با صداي رسا بگویم:
فرمانروای مهربان جهان، متشکرم... من تکیه گاهم را دوستت دارم
و یک تار موی او را با دنیا معاوظه نمی کنم
نازنین فاطمه جمشیدی
آخرین ویرایش:
تنهايے ،
تاواטּ همـﮧ نـﮧ هآيے است کـﮧ نگفتمـ تا בل کسے نشکنـב !
همـﮧ محبتهايے کـﮧ زياבے هـבر בاבم تا בلے رآ بـﮧ בست آورم !
همـﮧ בوستت בارم هاے آبکے کـﮧ جـבے گرفتم...!!
همـﮧ ساבگے کـﮧ בر اين בنياے هزار چهره خرج کرבم!
تنهايـے ...
تاواטּ همـﮧ خوش بينے هایے است کـﮧ بـﮧ בنيا و آבمهاے اين روزهاבاشتم....
تاواטּ همـﮧ نـﮧ هآيے است کـﮧ نگفتمـ تا בل کسے نشکنـב !
همـﮧ محبتهايے کـﮧ زياבے هـבر בاבم تا בلے رآ بـﮧ בست آورم !
همـﮧ בوستت בارم هاے آبکے کـﮧ جـבے گرفتم...!!
همـﮧ ساבگے کـﮧ בر اين בنياے هزار چهره خرج کرבم!
تنهايـے ...
تاواטּ همـﮧ خوش بينے هایے است کـﮧ بـﮧ בنيا و آבمهاے اين روزهاבاشتم....
