داستان هاي كوتاه

ليوان را زمين بگذار!!


استادي در شروع كلاس درس ليواني پر از آب را به دست گرفت آن را بالا برد تا همه ببينند بعد از شاگردان پرسيد :

" به نظر شما وزن اين ليوان چقدر است؟"

شاگردان جواب دادند : 50 گرم ، 100 گرم ، 150 گرم ......

استاد گفت من هم بدون وزن كردن نمي دانم دقيقا وزنش چقدر است. اما سوال من اين است:

اگر من اين ليوان آب را چند دقيقه همينطور نگه دارم چه اتفاقي مي افتد؟

شاگردان گقتند هيچ اتفاقي نمي افتد.

استاد پرسيد:

اگر آن را چند ساعت همينطور نگه دارم چه؟

يكي ار شاگردان گقت:

دستتان كم كم درد مي گيرد

" حق با توست . حالااگر يك روز تمام آن را نگه دارم چه؟ "

شاگرد ديگري جسارتا گفت:

"دستتان بي حس مي شود

عضلاتتان به شدت تحت فشار قرار مي گيرد و فلج مي شويدو مطمئنا كارتان به بيمارستان خواهد كشيد"

و همه شاگردان خندیدند.

استاد گفت :

"خيلي خوب است اما آيا در اين مدت وزن ليوان تغيير كرده است؟

شاگردان جواب دادند : نه

" پس چه چيز باعث درد عضلات مي شود؟ در عوض من چه كنم؟

شاگردان گيج شدند. يكي از آنها گفت : " ليوان را زمين بگذاريد".

استاد گفت : " دقيقا ! مشكلات زندگي هم مثل همين است.

اگر آنها را چند دقيقه در ذهن تان نگه داريد ، اشكالي ندارد

اما مشكل وقتي به وجود مي آيد كه تصميم ميگيريم مشكلاتمان را،

چه سبك چه سنگين مدتها در ذهن نگه داريم

مکالمه جالب عاشقانه یک پسر و دختر

مکالمه جالب عاشقانه یک پسر و دختر

روزی دختری از پسری که عاشقش بود پرسید …:

چرا مرا دوست داری …؟
چرا عاشقم هستی …؟
پسر گفت …:
نمی توانم دلیل خاصی را بگویم اما از اعماق قلبم دوستت دارم …
دختر گفت …:
وقتی نمی توانی دلیلی برای دوست داشتن پیدا کنی چگونه می توانی بگویی عاشقم هستی .!.!.؟
پسر گفت… :
واقعا دلیلش را نمی دانم اما می توانم ثابت کنم که دوستت دارم …
دختر گفت …:
اثبات.!.!.؟
نه من فقط دلیل عشقت را می خواهم …
شوهر دوستم به راحتی دلیل دوست داشتنش را برای او توضیح می دهد…
اما تو نمی توانی این کار را بکنی …
پسر گفت …:
خوب …
من تو رو دوست دارم …
چون …
زیبا هستی…
چون…
صدای تو گیراست …
چون…
جذاب و دوست داشتنی هستی…
چون …
باملاحظه و بافکر هستی …
چون …
به من توجه و محبت می کنی …
تو را به خاطر لبخندت …
دوست دارم …
به خاطر تمامی حرکاتت…
دوست دارم …
دختر از سخنان پسر بسیار خشنود شد …
چند روز بعد …
دختر تصادف کرد و به کما رفت…
پسر نامه ای را کنار تخت او گذاشت…
نامه بدین شرح بود …:
عزیز دلم …
تو رو به خاطر صدای گیرایت دوست دارم …
اکنون دیگر حرف نمی زنی …
پس نمی توانم دوستت داشته باشم …
دوستت دارم …
چون به من توجه و محبت می کنی …
چون اکنون قادر به محبت کردن به من نیستی…
نمی توانم دوستت داشته باشم…
تو را به خاطر لبخندت و تمامی حرکاتت دوست دارم …
آیا اکنون می توانی بخندی …؟
می توانی هیچ حرکتی بکنی …؟
پس دوستت ندارم …
اگر عشق احتیاج به دلیل داشته باشد…
در زمان هایی مثل الان…
هیچ دلیلی برای دوست داشتنت ندارم…
آیا عشق واقعا به دلیل نیاز دار…؟
نه هرگز…
و من هنوز دوستت دارم …

fatima0 گفت:

روزی دختری از پسری که عاشقش بود پرسید …:
...
و من هنوز دوستت دارم …

کلیک کنید تا باز شود...

زیبا بود مرسی

فوری داستان کوتاه

فوری داستان کوتاه

با سلام به همه دوستان عید همه مبارک.
مدتی پیش چند داستان کوتاه نوشتم و برای ویرایش به شخصی امانت سپردم حالا متوجه شده که داستان ها کتاب شده و مدتی بعد در بازار پخش خواهد شد من همه داستان ها را در سایت قرار میدم امیدوارم مورد پسند همه واقع شه از خوانندگان عزیز تقاضا میکنم تا داستان ها در دسترس عزیزان اهل قلم قرار دهند تا حداقل حق من نویسنده تا حدودی حفظ بشه ...با تشکر صبا

دخترک گل فروش

دخترک گل فروش

ارام از زمین برخاست نگاهی به کفشهایش کرد نخ گرهخورده ای از جلوی کفشش بیرون زده بود دستش را بر زانوی پایش گذاشت در د شدیدی درزانویش احساس میکرد بدون انکه سخنی بر زبان اورد اشکانش جاری شد و در سکوت اشکمیریخت اهسته برزمین نشست . گل های رزی را کهبر زمین ریخته شده بود راجمع کرد بعضی از گلها پر پر شده بودند او گلها را در بسته هایش گذاشت و انها رامرتب کردهر چند دیگر مثل اول نبودند اهسته رویسکوی که گوشه خیابان قرار داشت نشست و رنگمیشی چشمانش در بغضپنهان شده غرورش مخفی بود به دستانش که براثر زمین خوردگی متورم وخون الود شده بود ،نگاهی انداخت و با برگی گلی که از گلها جدا شده بود دستش راپاک کرد اشکانش را فرو خورد. بوی غذا از درونمغازه ای که در مجاورش قرارداشت وفضا را پر کرده بود باعث شد تا بهشدت احساس ضعف کند نگاهش را به مغازه دوختافراد یکی پساز دیگری وارد مغازهمیشدندو برخی دیگر در دستشان نان سنگکی کهدر میانش چند سیخ کباب گذاشته شده بود از مغازه خارج میشدند و دخترک اهسته وناتوان به کنار مغازه رفت و از پشت شیشه مغازه به افرادی که در انجا نشسته بودندنگاهی کرد در همان لحظه بود که شاگرد مغازه بیرون امد و از دخترک خواست که از انجابرود او هم طبق خواسته شاگرد مغازه در حالیکهصدای شکمش که حاکی از گرسنگی بود را میشنیداز انجا دور شد . چقدر دوست داشت درخانه باشد ودر اغوش گرم مادرش بنشیند و او هم موهای مشکی اش را شانه بزند و بعد باهم مشغول غذا خوردن شوند ولی زمانی که چشمانشرا گشود به یاد اورد که مادرش در بستر بیماری بود و او و برادرش هم با گل فروشیپولی در میاوردند. از پدرش چیزی به یاد نداشت زمانی که از مادرش او را جویا میشدمادر اشکی میریخت و زیر لب او را نفرین میکرد و دخترک هم مجبور بود برای همیشهسکوت کند 7 سال بیشتر نداشت مادرش نام هانیه را برایش انتخاب کرده بود. حالا هم در زیربارانباید گلهایش را میفروخت درد زانویش شدت پیدا کرده بود و لی بدون توجه به درد پایشدوباره وارد خیابان شد و با صدای گرفته اش به کنار ماشین ها و عابران میرفت و ازانها میخواست تا گل بخرند حتی زمانی که کسی سعی داشت بدون انکه گلی بخرد به دخترک پولی بدهد با اخم دخترک روبرو میشد گویی به غرور کودکانهاش توهین کرده باشد . کم کم بارش بارانشدت پیدا کرد هانیه نگاهش را به اسمان دوخت از بارش باران احساس نارضایتی میکرد چشمان زیبایشدر تکرر نگاهش با اسمان سخن میگفت از اینکه حتی اسمان هم با او یار نبوده دل کوچکشمیگرفت، گلهایش هم در حال شسته شدن ازبارن بودند روزها قبل بارها شده بود که رانندهای از او گلیمیخواست بدون انکه به جلوی پایش نگاهی کند با ذوق به طرف ماشین میدوید و گلی رامیفروخت می دانست که اگر کمی تعلل کند چراغ سبز می شود و ماشینها حرکت میکنند پسبه سرعت میدوید ولی حالا نمی توانست به خوبی بدود وقتی به ماشین رسیدو دسته گلی را به راننده داد زنی در کنار راننده نشسته بود با ترحم خاصینگاهش کرد و اهی کشید و لحظه ای بعد همبرایش دلسوزی کرد هرچند هانیه به همه این نگاهها عادت کرده بود ولی گویا غمی بردلشنشسته باشد به کنار خیابان رفت و به عابران نگاه کرد کودکی که خنده کنان زیربارانمیدوید از مادرش میخواست که دنبالش بیاید همان قدر کودک از دویدن زیر باران لذت میبرد که هانیه از وجود ان احساسنارضایتی میکرد ودخترک نمی توانست کاری برای خودش انجام دهد به کناری ایستادوبه ناگه متوجه شد که درون کفش هایش مملواز اب باران است به کناری رفت و کفشش را پا دراورد و اب داخل کفش را خالی کرد بهنوک کفشش که براثر زمین خوردن پاره شده نگاهی کرد و دوباره کفشش را پا کرد. نگاه معصوم کودکانهاش خسته بود و برقشیطنت کودکانهاش خاموش شده بودچقدردلش برای عروسکپارچه ایش تنگ شده بود شب ها با عروسکش سخن میگفت و از ارزوهایش و از اینکه دوست داشت هر چه سریعتر مادرش خوبشود و اینکه چقدر دوست داشت خواندن ونوشتن را بیاموزد ودرخانه کنار مادرش بماند ..خستگی پلک چشمانش راسنگین میکرد در همان لحظه به یاد مادرش افتاد اینکه باید گلهایش را میفروخت تابرادرش بتواند داروی مادرش را بخرد . در هما ن لحظهبرخاست و دوباره با همان لحن کودکانه اش شروع به فروش گلهایش کرد. به یک عان برادرش رادید به کنار او رفت و با هم مشغول خوردن نان و پنیر شدند همانطور هانیه لقمه هایکوچک را با ناتوانی می جوید برادرش از فروشش سخن گفت از او می خواست تا کمی بیشترگلهایش را بفروشد هانیه هم در سکوت گوش میکرد او می دانست که برادرش چقدر برای انکهمادرش بهبود یابد تلاش میکند ولی نمی دانست که دخترک خسته تر از همیشه است حتیخسته تر از انکه شکوه کند برای برادرش بگوید که به زمین خورده و پایش درد میکندوهرچند که او از سکوت خواهر کوچکش احساسخوش ایندی نداشت در این چند روز دخترک کمتر سخن میگفت و همیشه با عروسکش مشغولصحبت بود . حال مادرش بدتر ازسابق شده بود باید مادرش عمل جراحی میکرد ولی با کدامپول... هرگاه خواسته بود تابا خواهر کوچکش هم کلام شود زمان مناسبی را برای صحبت پیدا نمیکردهانیه اهسته ازروی سکو بلند شد و برادرش دوباره برای او حرفهای را که زده بود را تکرار کرداو همسری تکان دادو از انجادور شد در مسیرش چندپسر بچه را دید که با دیدن او شروع بهخنده و مسخره کردند او را نمودن هانیه هم مبهوتانه انها را نگاه کرد شاید برایاینکه میدید در انجا تعداد زیادی از افراد بودند گل و بعضی فال می فروختند پس برای چه به اومی خندیدند ..یا شاید به این فکرمیکرد اگر او جای انها بود هرگز این کار را نمیکرد بچه ها با خنده ازانجا دور شدند وگاهی هم به یادش امد به او کولی میگفتند یک روز کهدر حال فروختن گلهایش بود دخترکی کنارش امد بیسکویتیرا که در دست داشت مقابل او گرفت هانیه برای اولین بار بود که محبت را درون چشمانکسی میدید چقدر دوست داشت دوستی برای خود داشته باشد ولی برادرش از او خواسته بودتا با دیگران هم کلام نشود در همین افکار بود که زنی به سرعت به کنار دختر بچه امددستش را کشید بیسکویتهای دخترک به زمین ریخت مادر دخترک او را ملامت میکرد هانیه به خوبی بهیاد داشت که زن او را به کولی و کودک خیابانی خواند از همان روز به بعد دیگر نتوانست لبخندی بزند او در غم فرو خوردهاش بارها و بارهاصدای زن را میشنید چقدر برای کودکی که چوناو پاک و معصوم بود، شنیدن این سخنان سخت بود سخت تر از انکه دخترک بتواند در ذهنشان را حلاجی نماید . این بود که لحظاتزیبا درمقابل چشمانش رنگ سیاهی به خود گرفته بود. در زیر باران خیس شده بود سوز و سرمای را دربدنش احساس میکرد لبانش رنگ کبودی به خود گرفتهبود و دندانهایش بهم میخورد درکنار خیاباننشست و دستانش را به هم مالید و گاهی همدستانش را جلوی دهاش برد و نفس گرمش را به دستانش دمید . در همان جا که نشستهبود عابران برایش پولی می انداختند هانیه سرشرا بالا اورد در مقابلش پول زیادی ریختهشده بود به ذهنش رسید که پولها را بردارد می دانست که برادرش حتما خوشحال خواهد شددر همان لحظه که پولها را جمع میکرد یاد سخن مادرش افتاد که از انها خواسته بود تاهرگز گدایی نکنند پس او پولها رابه زمین ریخت و برخاست و به گلهای در دستش را نگاهی کرد پژمرده تر ازقبل به نظر میرسیدند هانیه گلبرگها را با سر انگشت دستش نوازشی داد و به طرف خیابان رفت که همان هنگام زن جوانی از اویک دسته گل رز خواستاو هم یکی از بسته های گل که تازه و کمتر پژمرده شده بودندرا جدا کرد و به زن جوانداد سرش را بالا اورد و به زن جوان نگاهش را دوخت چقدر ان نگاه رادوست داشتنمیدانست چرا ولی نگاه زن جوان اشنا به نظرش میرسید گویی درون چشمانش محبتی یافت میشد گمشدهای که فرنوش همیشهبه دنبالش بود. دوست نداشت که زنجوان به سرعت از جا برود ولی نمیتوانست کاری انجام دهد بدون انکه تلاشی کند پول گل را گرفت و زن جوان از انجا دورشد و نگاه هانیه او را بدرقه میکرد هنوز در همان افکار بود که دوباره سردی هوا بهسراغش امد برای لحظه ای توانسته بود سردی را به فراموشی بسپارد پاهایش از سرما یخزده بودندو درد شدیدی درون انگشتان دست و پایش احساس کرد و موهایش را که روی صورتشاشفته شده بودند را به عقب زد دیگر نتوانست جلوی اشکانش رابگیرد دایم صدای مادرشدر گوشش تکرار میشد که او را نوازش می داد و از او می خواست تاگریه نکند .ولی چه کسی میدانستکه در قلب شکسته دخترک چه میگذرد .نگاهی ترحم برانگیزدیگران و گاهی سخنانی که قلب کوچک او را بیشتر ازار میداد و از همه بیشتر دیدنرخسار زرد گون مادرش بود که شبها ناله میکرد و روزها در بستربیماری به انتظاربود فرنوش بارها شنیده بود که مادرش او رابه برادرش میسپرد وحرفهایی که او در زمزمه های مادرش نمیتوانست به خوبی انها را درککند ولی از شنیدن انها احساس ناخوش ایندیمیکرد . در همان لحظه رانندهای از فرنوش دسته گلیخواست فرنوش نگاهی به طرف راننده کرد ودر حالیکه پاهایش یخ زده بود به سختی حرکتنمود در همان حال که وارد خیابان شد به ارامی به طرف رانندهرفت که به نا گهصدای ترمز ماشینی او را به خودش اورد در یک لحظه دخترک به طرف هوا پرت شد و بهسختی به زمین افتاد گلهای پرپر شده اش رخسار زیبایش را پوشانده بودند و زمین راخون گرمش سرخ کرده بود راننده جوان از ماشین پیاده شد و با حیرت دخترک را نگاه کردراننده ای دیگر هم بالای سر دخترک رفت ونبضش را گرفت و بعد برخاست و به جوان با اخم نگاهی کرد وبا صدای بلند گفت :این چه وضع رانندگیه..دخترک رو کشتی .مرد جوان شانه هایشرا بالا انداخت و گفت :بابا هم چین میگیدانگار کی بود فوقش دیشو می دم .. دخترک ارام و غم او پایان یافته بود و قلب ازرده اش دیگر شاهد شکسته شدن غرور کودکانهاش نبود حالا دیگر گرمای خاصی وجود معصومش را در برگرفته بود بغض کهنه اش که روزها به دنبال روزنه ای برای خروج بود درونش التیامیافته بود .در دستانش دسته گلهای مهربان مرگ را در اغوش داشت اری شاید هانیه دیگر زندهنیست اما گویی او هرگز او نمرده است ایا مرگ نگاه معصومانهاش راخواهدبست....

کاسبی پسرش را فرستاد تا راز خوشبختی را از فرزانه ترین انسان جهان بیاموزد. پسرک چهل روز در بیابان راه رفت، تا سرانجام به قلعه ی زیبایی بر فراز کوهی رسید. مرد فرزانه ای که پسرک میجست، آن جا میزیست. اما قهرمان ما به جای ملاقات با مردی مقدس، وارد تالاری شد و جنب و جوش عظیمی را دید؛ تاجران می آمدند و میرفتند، مردم در گوشه کنار صحبت میکردند، گروه موسیقی کوچکی نغمه های شیرین مینواخت ، و میزی مملو از لذیذترین غذاهای بومی آن بخش از جهان، آن جا بود. مرد فرزانه با همه صحبت میکرد، و پسرک مجبور شد دو ساعت منتظر بماند تا مرد فرزانه به او توجه کند. مرد فرزانه با دقت به دلیل ملاقات پسرک گوش داد، اما به او گفت در آن لحظه فرصت ندارد تا راز خوشبختی را برایش توضیح دهد. به او پیشنهاد کرد نگاهی به گوشه کنار قصر بیندازد و دو ساعت بعد بازگردد. سپس یک قاشق چای خوری به پسرک داد و دو قطره روغن در آن ریخت و گفت : " علاوه بر آن میخواهم از تو خواهشی بکنم. هم چنان که میگردی، این قاشق را هم در دست بگیر و نگذار روغن درون آن بریزد." پسرک شروع به بالا و پایین رفتن از پلکان های قصر کرد و در تمام آن مدت، چشمش را به آن قاشق دوخته بود. پس از دو ساعت به حضور مرد فرزانه بازگشت.


مرد فرزانه پرسید : فرش های ایرانی تالار غذا خوری ام را دیدی؟ باغی را دیدی که خلق کردنش برای استاد باغبان ده سال زمان برد؟ متوجه پوست نبشت های زیبای کتاب خانه ام شدی؟ پسرک، شرم زده اعتراف کرد هیچ ندیده است. تنها دغدغه ی او این بود که روغنی که مرد فرزانه به او سپرده بود، نریزد. مرد فرزانه گفت: " پس بگرد و با شگفتی های دنیا من آشنا شو. اگر خانه ی کسی را نبینی نمیتوانی به او اعتماد کنی." پسرک قوت قلب گرفت، قاشق را برداشت و بار دیگر به اکتشافات قصر پرداخت. این بار تمامی آثار روی دیوارها و آویخته به سقف را تماشا کرد. باغ ها را دید، و کوه های گردا گردش را، لطافت گل ها را، و نیز سلیقه ای را که در نهادن هر اثر هنری در جای خود به کار رفته بود. هنگامی که نزد مرد فرزانه بازگشت، هر آنچه را که دیده بود، باتمام جزییات تعریف کرد. مرد فرزانه پرسید : " اما آن دو قطره روغن که به تو سپرده بودم کجایند؟ "پسرک به قاشق داخل دستش نگریست و دریافت که روغن ریخته است. فرزانه ترین فرزانگان گفته اند : " پس این است یگانه پندی که میتوانم یه تو بدهم : راز خوشبختی این است که همه ی شگفتی های جهان را بنگری، و هرگز آن دو قطره روغن درون قاشق را از یاد نبری. "

(داستان ابریشم)قسمت اول ) لباس های ابریشمی گران بها وظریف ، اگر از ابریشم مصنوعی تهیه نشده باشند ، مسلما محصول زحمت ورنج هزارها کرم بی آزار وخدمتگزار است که به کرم ابریشم شهرت یافته اند. ولی کمتر کسی میداند که چگونه و در چه زمانی بشر به وجود این حشرات بافنده وبهره برداری از حاصل رنج آن ها بی برده وبه تربیت و تغذیه شان برداخته است.برای این که به تاریخ کشف این محصول برسیم ،چهل وهفت قرن به عقب برمی گردیم و به قصر مجلل وباشکوه اولین خاقان چین قدم می گذاریم.
"هوانگ تی" اولین خاقانی بود که با قدرت تمام بر سراسر خاک چین سلطنت می کرد و توانسته بود برای نخستین بار خان ها وفئودال های سرکش را به اطاعت حکومت مرکزی وادار کند .وی در قصر خود باغ بسیار بزرگی داشت که در آن انواع واقسام درخت ها ونهال های میوه کاشته شده بود.. قسمت دوم:
در میان زنان حرمسرای هوانگ تی، بانوی هنرمندی به نام "سی لی شی" بیش از همه نظر خاقان را به خود جلب کرده بود.دریکی از روزهای آفتابی ومعتدل بهاری که سی لی شی طبق معمول با اطرافیان خود در باغ سلطنتی مشغول سیر وگشت بود ، برحسب اتفاق در زیر سایه درخت توتی دراز کشیدودستور داد که برای او آهنگ ملایمی بنوازند تا رفع خستگی کند ودر ضمن از لابلای شاخه های سبز وخرم درخت توت به آسمان نیلگون چشم دوخت وبه فکر فرو رفت. ناگهان برروی یکی از شاخه ها جسمی سفید رنگ وگرد که به میوه های توت شباهتی نداشت توجه اورا به خود جلب کرد و هنوزلحظه ای نگذشته بود که احساس کرد جسم مذکورتکان می خورد وبه اطراف خود می چرخد ، سپس دید که پروانه ای زیبا از آن سر درآورد وبه هوا پرواز کرد. سی لی شی سخت در شگفت ماند ودستور داد گلوله های مشابه آن را از درخت برداشته و به او نشان دهند، چون به دقت نگریست ، کلافی از نخ های بسیار ظریف ودرخشان دید ودستور داد از آن دستمال نازک ونرمی بافتند که مورد توجه خاقان قرار گرفت وفرمان داد در سراسر چین به حفظ ونگهداری درخت توت وتربیت کرم ابریشم بپردازند تا مردمش بتوانند بدین وسیله پوشاک مناسبیی به دست آورند....
قسمت سوم:
هنوز چند سالی ازاین واقعه نگذشته بود که پارچه های ابریشمی همه جا دردسترس مردم قرار گرفت و"سی لی شی"در نظر چینی ها محبوبیتی فراوان به دست آورد.چینی ها طبق فرمان خاقان موظف بودند اسرار تربیت وپرورش کرم ابریشم وطرز تهیه پارچه های ابریشمی را حفظ کنندوبه هیچ یک ازملل مجاور نیاموزند وگرنه به مرگ محکوم میشدندوبه همین جهت بود که تا مدت ها پارچه ابریشمی منحصرا از چین به کشور های بیگانه صادر م یشدواز محصولات اسرار آمیزبه شما ر می رفت.به این ترتیب تا 3500سلل نحوه پرورش کرم ابریشم وچگونگی تولید پارچه های ابریشمی را چینیان می دانستند و این کالای بهشتی را به اقصی نقاط جهان صادر می نمودند وبهای آن را به طلا دریافت می کردند. درقرن پنجم میلادی مقدر چین بود که شاهزاده خانمی از خاقان چین با فرمانروای ملک ختن ازدواج نماید. عروس کشور ختن بدون هراس از مجازات اعدام وبا تکیه بر عزت واحترام و معافیت نسبی از تفتیش بازرسان(آن هم در سفر عروسی)!! مقداری تخم کرم ابریشم را در لا به لای گیسوان خود پنهان نمود ودر ختن به همسر خود تقدیم کرد به این ترتیب راز 3500ساله چینیان بر مردم ختن معلوم گردید وختن نیز بارقابت خاصی صادر کننده ی پارچه های حریر شد.در حمله هراس انگیز قوم هون به ختن بسیاری از مردم این کشور مجبور به فرار گردیدند و این فراریان وحشت زده به کشور های ژاپن ترکستان و مغولستان پناه آوردند واین مهاجران صنعت ابریشم بافی را با خود به این سرزمین ها بردند . اینان نیز به پیروی از سیاست چینیان برای ابراز کننده راز کرم ابریشم وافشای راز ابریشم بافی به مردم سایر کشور ها مجازات سنگین قائل شدند . تا اینکه "ژوستی نین" امپراتور بیزانس به فکر افتاد که به هر وسیله به رمز تهیه این الیاف درخشان ونرم پی ببرد و به همین جهت درسال 550 میلادی دو جهانگرد ایرانی تبار را که در آسیای صغیر سکونت داشتند مامور ساخت تا به عنوان تا به عنوان فرستا دگانش به کشور چین بروند و به هر طریق ممکن پرده ازاین راز بردارند. پس از سه سال صرف وقت و تجسس ،دو فرستاده مز بور توانستند تخم کرم ابریشم را بدست بیاورند ودر انتهای عصایشان ،در سوراخی که بدین منظورتهیه کرده بودند پنهان کنند و به امپراطوری روم ببرند از همان هنگام نقاطی مانند جزیره ی سیسیل وجنوب ایتالیا واسپانیا کشت وزرع درخت توت وتربیت کرم ابریشم رواج گرفت ، ولی تامدت ها بازهم نخ وپارچه ها ی ابریشمی مشرق زمین ازمحصولات مرغوب ومورد پسند کشور های اروپایی به شمار می رفت وراه مخصوصی که از چین آغاز می شد واز آسیای میانه وایران وسوریه میگذشت ، به علت فراوانی صادرات ابریشم ،تامدت ها به" جاده ی ابریشم " شهرت یافته بود وتنها در قرن شانزدهم میلادی یعنی در دوران سلطنت هانری دوم پادشاه فرانسه بود که به علت فراوانی کشت و زرع درخت توت در جنوب اروپا و تشویق زمامداران و کوشش هانری دوم در ایجاد کارخانه های عظیم ابریشم بافی دراطراف شهر لیون ،اروپا توانست از ابریشم مشرق زمین بی نیاز شود ودر این راه حتی ازکشور چین که مهد کشف و تربیت کرم ابریشم بود، پیشی بگیرد.
پایان

آورده اند كه چون حضرت سليمان (ع) تخت خود را به وادي نمل برد، از مورينصيحت خواست كه در دنيا به آن عمل آورد. مور عرض كرد: اي پيغمبر خدا! دراين دنيا اين تخت و جاه و ملك از كجا به تو رسيده؟ فرمود از پدرم.

مور عرض كرد: همين نصيحت توست. بدانكه از تو هم به ديگري رسد و با تو نخواهد ماند.

پس سليمان نصيحت مور را قبول كرد و با آن ملك و جاه هرگز دل به دنيا نبست.

پسرک گرسنه اش است، به طرف یخچال می رود،
در یخچال را باز می کند...
عرق شرم بر پیشانی پدر می نشیند
پسرک این را می داند،
دست می برد بطری آب را بر می دارد
کمی آب در لیوان می ریزد...

صدایش را بلند می کند ، " چقدر تشنه ام بودم "

پدر این را می داند پسر کوچولویش چقدر بزرگ شده است

[h=2]چطور می‌خواهيد بوى بد نفرت را براى تمام عمر در دل خود تحمل کنيد؟[/h]

[h=2] امروز بهار است، ولی من نمی توانم آنرا ببینم [/h]

روح ترمیم یافته

روح ترمیم یافته

هو البصیر


هواسرد بود وزمین سردتر،پیرمرد روی زمین سرد کوچه خوابیده بود

بی هیچ لباس گرم یا پتویی که از سرمای زمین کم کند

چیزی نداشتم کمکش کنم

نو جوانی کم سن وسال

آن شب رختخواب آزارم می داد

خوابم نمی برد از فکر پیرمرد

خوابیدم روی زمین سرد خانه

می خواستم دست کم دررنج ودردش شریک باشم

سرمای آن شب به درون بدنم راه پیدا کرد ومریض شدم

اما روحم شفا پیدا کرد

چه مریضی لذت بخشی بود

شهید مصطفی چمران

پیرمرد عاشق

پیرمرد عاشق