جام جم: اگر اهل گشت و گذار باشید و به كشورهای دیگر سفر كرده باشید، حتما متوجه تفاوت فرهنگی در كشورهای مختلف شدهاید. تفاوتی كه در زوایای گوناگون زندگی مردم دیده میشود؛ از نوع گویش و پوشش گرفته تا شیوه رفتار و كردار.
جالب است كه این تنوع و تفاوت در كارهای سادهای مانند سلام و احوالپرسی هم خودش را نشان میدهد و بخوبی میتوان آداب اجتماعی هر منطقه را در نوع رفتار مردم آنجا مشاهده كرد. آدابی كه بهعنوان قوانینی پذیرفته شده و گاه حتی نانوشته، از طرف جمع پذیرفته و اجرا میشود. این تفاوت آنگونه است كه گاهی شیوه معاشرت و رفتار مردم در كشوری خاص برای اهالی سایر مناطق عجیب و حتی غیرقابل قبول به نظر میرسد.
یكی از مشخصترین ویژگیهای روسها روحیه سرد و خشكشان است. بنابراین هیچ وقت نباید از یك فرد روس توقع داشته باشید در اولین برخورد با گرمی و محبت شما را بپذیرد و هنگام ملاقات روی لبش لبخندی دوستانه و گرم نقش ببندد.
در روسیه معمولا مردم هنگام ملاقات با یكدیگر چنان محكم دست میدهند كه تصور میشود با این فشار میخواهند انگشتهای طرف مقابل را بشكنند! در تمام مدت دست دادن هم حتما باید در چشم هم نگاه كنند تا نسبت به فرد مقابل بیاحترامی نكرده باشند البته زمانی كه یك مرد با یك زن دست میدهد، مسلما بیشتر رعایت میكند و چندان فشاری به دستهای او وارد نخواهد كرد. در ضمن، روسها باور دارند هنگام دست دادن حتما باید دستكشها را از دستتان در بیاورید و هر قدر هم كه هوا سرد و گزنده باشد، نباید با دستكش دست بدهید.
اگر كسی در برابر شما دستهایش را در حالتی كه كف آنها را به هم چسبانده است، مقابل قفسه سینهاش بگیرد، چه فكری میكنید؟ حتما با خودتان میگویید در حال دعا كردن است یا درخواستی از شما دارد. اما اگر در كامبوج باشید، باید بدانید كه این كار نشانه سلام كردن است.
مردم كامبوج وقتی میخواهند با یكدیگر سلام و احوالپرسی كنند، بدنشان را در چنین وضعی قرار میدهند. نكته جالب دیگر این است كه هر چه دستهای فرد بالاتر باشد، نشاندهنده احترام بیشتری است كه او نسبت به طرف مقابل ابراز میكند. برای همین مردم كامبوج سعی میكنند هنگام سلام دادن، دستشان را خیلی پایین نگیرند.
در بیشتر كشورهای دنیا، دست تكان دادن به معنای سلام كردن یا خداحافظی است. اما در كشورهای شرق آسیا این كار بیشتر نمایشی به حساب میآید و در بعضی كشورها مانند ژاپن یا آمریكای لاتین به معنای "نه" یا بهطور كلی پاسخ منفی است.
در هندوستان هم دست تكان دادن به معنای این است كه از طرف مقابل بخواهیم به طرف ما بیاید بنابراین مشخص است كه اگر كاری را بدون آگاهی از فرهنگ و سنت كشورهای دیگر انجام دهیم، گاه حتی ممكن است آنچه منظورمان بوده به اشتباه به طرف مقابل منتقل شود و نتوانیم نظر خود را بیان كنیم. اینها فقط گوشهای از تفاوتهای فرهنگی مردم دنیا در مورد آداب معاشرت و یك سلام و احوالپرسی ساده است. پس اگر قصد سفر دارید، داستان مفصل اختلافهای فرهنگی را از این مجمل بخوانید.
صحبت كردن در حالی كه دستهای فرد در جیبش است، از نظر خیلیها پسندیده نیست اما آلمانیها این كار را بشدت بد میدانند و آن را بیاحترامی بزرگی به حساب میآورند. آنها مردمی قانونمند هستند كه بیشتر از سایر مردم دنیا برای خودشان قانون و مقررات دارند بنابراین وقتی قرار است با یكی از اهالی این كشور ملاقات كنید، باید حواستان خیلی جمع باشد. بلند صحبت كردن یا آدامس جویدن در جمع از نظر آنها كار خوبی نیست و انتظار هم ندارند كسی برای كار اداری به خانه آنها تلفن بزند؛ مگر در مواقع اضطراری.
در چین هم مانند بسیاری دیگر از نقاط دنیا، دست دادن شیوه معمول و مرسوم ملاقاتهاست اما گاهی مردان چینی ترجیح میدهند حركات سر را هم به دست دادنشان اضافه كنند. خانمها هم معمولا فقط با هم دست میدهند. در این كشور پهناور گاهی حتی فرصت سلام كردن هم چنان محدود است كه آنها ناچار میشوند فقط به حركت دادن سر اكتفا كنند.
اما هنگامی كه با یك گروه چینی آشنا میشوید، ممكن است آنها با دست زدن به شما خوشامد بگویند كه انتظار میرود شما هم با آنها دست بزنید و جوابشان را بدهید. خوب است بدانید اگر با چینیها ملاقات میكنید، همیشه باید آنها را با نام خانوادگیشان صدا بزنید و تا زمانی كه خودشان از شما نخواستهاند، به هیچ وجه اسم كوچكشان را به كار نبرید. البته اگر روزی به چین سفر كردید و با كسی همصحبت شدید، یادتان باشد چینیها اغلب خیلی رك و مستقیم حرف نمیزنند.