[h=2]
[/h]
[/h]اولین قانون:
«لغزشهای او را ببخشد»...
دیر سلام بکنه، پشت چشم نازک بکنه،
یه حرفی از دهنش در بره وقتی حالش بد باشه؛
تا پوستش رو نکنیم مگه ولش میکنیم؟
تا به غلط کردن نندازیمش(دور از جون) مگه ولش میکنیم؟
نکته دوم برادری:
«در ناراحتی ها نسبت به او مهربان باشد».
نکته سوم :
«اسرار او را پنهان دارد»...
چقدر ما لاپوشونی میکنیم؟
چقدر آلو تو دهنمون خیس میخوره؟..
چقدر ستر عیب میکنیم! واقعا.. واقعاً.....
چهار:
«اشتباهات او را جبران کند»...
اگر اشتباهات خودمون هم گردن او نندازیم،
باز تهش جای شکرش باقیه!
پنجمین نکته برادری:
«عذر او را بپذیرد»...
من دیگه هیچی نمیگم....
خودش گویاست...
ششمین نکته : «در برابر بدگویان از او دفاع کند»...
«دفاع کند»!
حالشو نداریم از خودمون دفاع کنیم!
دارن پشت سر یکی بد میگن، پاشیم دفاع بکنیم؟؟؟؟
همراهی میکنیم!...(آره، منم دیدم،...آره، یه چیزایی به من گفته)...
باید پاسدار آبروی دوستمون باشیم
آقا دارن غیبتش رو میکنن, تو نهیشون کن... بگو غیبت نکنیم
اگه گوش ندادند از دوستت حمایت کن
اگه باز هم ادامه داند طبق حدیث نبوی: فقم عنهم ... پاشو برو...
شنیدن غیبت هم گناهش کمتر از غیبت نیست ها...
حواسمون هست؟
«همواره خیر خواه او باشد»... در هفتمین قدم!
هشت:
«دوستی او را پاسداری کند»..
پاسداری از دوستی چیه؟
مگه رفاقت و دوستی همینجوریه؟
مگه آدم با هرکسی میتونه دوست بشه؟
..پاسدار محبت...! چقدر قشنگه!
راستی... چطوری باید این کار رو بکینم؟
نه:
«پیمان او را رعایت کند»...
جایی قول داده باید، کاری انجام بده...
چقدر درکش میکنیم؟
چقدر بهش کمک میکنیم که به قولش عمل بکنه؟
نمیدونم
ده:
«در حال مرض از او عیادت کند».
خیلی جالبه،
اصلا خبر نداریم طرف در بستر بیماری تا مرگ رفت و برگشت!...
خبر نداریم... چه برسه اینکه بریم عیادتش کنیم
بریم به دادش برسیم!
به هر حال آدمهایی که در بستر بیماری میفتن
احتیاج به یه سری کمک دارند؛ بابا اصلا میخوان یکی دودقیقه
بشینه کنارشون ، باهاشون حرف بزنه؛ دلش وابشه...
هه ... اینم یه عکس بی نمک
نکته یازدهم حق برادری:
«در حال مرگ، به تشییع او حاظر شود»...
خیلی هامون اینو رعایت نمیکنیم!
- (کی حال داره بره بهشت زهرا؟)
- (کی حال داره وایسه نماز میت بخونه؟)
چطور شب هفت رفتن و شام خوردن رو رعایت میکنیم....؟
این تشییع که بارها در احادیث مختلف بهش تاکید شده رو
اصلا و ابدا، این واجب کفایی بودن رو اصلا احساس نمیکنیم
اصلا نمیدونیم واجب کفایی چه تعریفی داره!
چه اندازه وجوبش بالاست! بله!
نکته دوازهم:
«دعوت او را اجابت کند»...
ماها یه جاهایی ناز میکنیم،
30 بار باید زنگ بزنی (آقا امشب یادتون نره)
دعوتت کردند پاشو برو دیگه! ناز نداره که!
نکته چهاردهم:
«هدیه ی او را بپذیرد»
نکته سیزدهم:
«عطای او را جزا دهد».
ببنید، دوتایی باهمدیگه اس!
یه کار خیری در حقت کرده، تو هم پاسخگو باش.
این باعث فزون شدن کار خیر میشه،
چقدر اختلاف بین رفقا اتفاق افتاده که مسببش
رعایت نکردن همین یه جمله اس« عطای او را جزا دهد»...!
کسی که با تو نیکی کرد یکبار
همیشه آن نکویی را به یاد آر.
نکته پانزدهم:
«نعمت او را شکر گوید»!!!
خیلی جالبه
خدا به دوستت نعمت داده؛
بعد تو به خاطر اون نعمتی که به دوستت داده شده
خدا رو شکر کنی...
چقدر زیباست!!
بخدا دینی زیباتر از اسلام ندیدم...
«نعمت او را شکر گوید»!
فقط همین.
«لغزشهای او را ببخشد»...
دیر سلام بکنه، پشت چشم نازک بکنه،
یه حرفی از دهنش در بره وقتی حالش بد باشه؛
تا پوستش رو نکنیم مگه ولش میکنیم؟
تا به غلط کردن نندازیمش(دور از جون) مگه ولش میکنیم؟
نکته دوم برادری:
«در ناراحتی ها نسبت به او مهربان باشد».
نکته سوم :
«اسرار او را پنهان دارد»...
چقدر ما لاپوشونی میکنیم؟
چقدر آلو تو دهنمون خیس میخوره؟..
چقدر ستر عیب میکنیم! واقعا.. واقعاً.....
چهار:
«اشتباهات او را جبران کند»...
اگر اشتباهات خودمون هم گردن او نندازیم،
باز تهش جای شکرش باقیه!
پنجمین نکته برادری:
«عذر او را بپذیرد»...
من دیگه هیچی نمیگم....
خودش گویاست...
ششمین نکته : «در برابر بدگویان از او دفاع کند»...
«دفاع کند»!
حالشو نداریم از خودمون دفاع کنیم!
دارن پشت سر یکی بد میگن، پاشیم دفاع بکنیم؟؟؟؟
همراهی میکنیم!...(آره، منم دیدم،...آره، یه چیزایی به من گفته)...
باید پاسدار آبروی دوستمون باشیم
آقا دارن غیبتش رو میکنن, تو نهیشون کن... بگو غیبت نکنیم
اگه گوش ندادند از دوستت حمایت کن
اگه باز هم ادامه داند طبق حدیث نبوی: فقم عنهم ... پاشو برو...
شنیدن غیبت هم گناهش کمتر از غیبت نیست ها...
حواسمون هست؟
«همواره خیر خواه او باشد»... در هفتمین قدم!
هشت:
«دوستی او را پاسداری کند»..
پاسداری از دوستی چیه؟
مگه رفاقت و دوستی همینجوریه؟
مگه آدم با هرکسی میتونه دوست بشه؟
..پاسدار محبت...! چقدر قشنگه!
راستی... چطوری باید این کار رو بکینم؟
نه:
«پیمان او را رعایت کند»...
جایی قول داده باید، کاری انجام بده...
چقدر درکش میکنیم؟
چقدر بهش کمک میکنیم که به قولش عمل بکنه؟
نمیدونم
ده:
«در حال مرض از او عیادت کند».
خیلی جالبه،
اصلا خبر نداریم طرف در بستر بیماری تا مرگ رفت و برگشت!...
خبر نداریم... چه برسه اینکه بریم عیادتش کنیم
بریم به دادش برسیم!
به هر حال آدمهایی که در بستر بیماری میفتن
احتیاج به یه سری کمک دارند؛ بابا اصلا میخوان یکی دودقیقه
بشینه کنارشون ، باهاشون حرف بزنه؛ دلش وابشه...
هه ... اینم یه عکس بی نمک
نکته یازدهم حق برادری:
«در حال مرگ، به تشییع او حاظر شود»...
خیلی هامون اینو رعایت نمیکنیم!
- (کی حال داره بره بهشت زهرا؟)
- (کی حال داره وایسه نماز میت بخونه؟)
چطور شب هفت رفتن و شام خوردن رو رعایت میکنیم....؟
این تشییع که بارها در احادیث مختلف بهش تاکید شده رو
اصلا و ابدا، این واجب کفایی بودن رو اصلا احساس نمیکنیم
اصلا نمیدونیم واجب کفایی چه تعریفی داره!
چه اندازه وجوبش بالاست! بله!
نکته دوازهم:
«دعوت او را اجابت کند»...
ماها یه جاهایی ناز میکنیم،
30 بار باید زنگ بزنی (آقا امشب یادتون نره)
دعوتت کردند پاشو برو دیگه! ناز نداره که!
نکته چهاردهم:
«هدیه ی او را بپذیرد»
نکته سیزدهم:
«عطای او را جزا دهد».
ببنید، دوتایی باهمدیگه اس!
یه کار خیری در حقت کرده، تو هم پاسخگو باش.
این باعث فزون شدن کار خیر میشه،
چقدر اختلاف بین رفقا اتفاق افتاده که مسببش
رعایت نکردن همین یه جمله اس« عطای او را جزا دهد»...!
کسی که با تو نیکی کرد یکبار
همیشه آن نکویی را به یاد آر.
نکته پانزدهم:
«نعمت او را شکر گوید»!!!
خیلی جالبه
خدا به دوستت نعمت داده؛
بعد تو به خاطر اون نعمتی که به دوستت داده شده
خدا رو شکر کنی...
چقدر زیباست!!
بخدا دینی زیباتر از اسلام ندیدم...
«نعمت او را شکر گوید»!
فقط همین.
