چگونگي بهره گيري از توده زمين در معماري بومي جهان

DDDIQ

مدیر ارشد
چگونگي بهر هگيري از توده زمين در معماري بومي جهان؛
به مثابه يكي از تكنيك هاي سرمايش ايستا در بنا

زهرا برزگر
سيد مجيد مفيدي شميراني


چكيده
مقوله آسايش گرمايي و بطور خاص سرمايش از جمله مقولاتي است كه به جهت نقشي كه در مطلوب سازي محيط و بوم دارد، حائز اهميت فراوان است. در واقع آسايش گرمايي عامل اصلي شكل دهنده معماري هر منطقه است. در يك سكونتگاه انساني (به عنوان يك پديده انسا نساخت) توجه به اقليم با مكانيزم هاي سرمايش، گرمايش موجب افزايش احساس، آرامش، و ارتقا ي سطح زندگي و نهايتأ پايداري م يگردد.
علي رغم اهميت اين موضوع، در دوران اخير موضوع توجه به اقليم ناديده گرفته شده است. در واقع بايد گفت در سال هاي اخير، ساختن براي ساختن و نه سا ختن براي زيستن مجالي را براي توجه به مقولاتي مهم و عميق همچون آسايش حرارتي، بدنه معماري، در معماري و شهرسازي باقي نگذاشته است. در مقاله حاضر به بررسي معماري بومي مناطق مختلف پرداخته و با درنظرگرفتن پهنه بندي اقليمي در دو اقليم گرم و خشك و مرطوب، شاخصه نحوه ارتباط بنا با زمين را با هم مقايسه نموده تا راهكارهاي مناسب سرمايش در بدنه معماري و يا همان بدست آيد. در اينجا (passive cooling) اصطلاح سرمايش ايستا تكنيك موردنظر (سرمايش از طريق توده حرارتي زمين) و فوايد و راه هاي استفاده از اين تكنيك با توجه به نمون ههاي معماري بومي بازنگري مي شود.

واژگان كليدي
اقليم و معماري، معماري بومي، سرمايش ايستا، استفاده از توده حرارت زمين، خانه هاي زيرزميني.
 

پیوست ها

  • tode zamin.pdf
    1.6 مگایابت · بازدیدها: 0
بالا