اشعار و نوشته هاي عاشقانه
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
atefe717
عضو جدید
حتما بخونید!!!!!!هر 3تاشو.....شعر تو به من خندیدی از حمید مصدق و فروغ فرخ زاد و جواد نوروزی
حتما بخونید!!!!!!هر 3تاشو.....شعر تو به من خندیدی از حمید مصدق و فروغ فرخ زاد و جواد نوروزی
شعر اول رو حمید مصدق گفته بوده :
تو به من خندیدی و نمی دانستی/
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم/
باغبان از پی من تند دوید/
سیب را دست تو دید/
غضب آلود به من كرد نگاه/
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاك/
و تو رفتی و هنوز،/
سالهاست كه در گوش من آرام آرام/
خش خش گام تو تكرار كنان می دهد آزارم/
و من اندیشه كنان غرق در این پندارم/
كه چرا باغچه كوچك ما سیب نداشت/
بعدها فروغ فرخزاد اومده و جواب حمید مصدق رو اینجوری داده:
من به تو خندیدم/
چون كه می دانستم/
تو به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدی/
پدرم از پی تو تند دوید/
و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه/
پدر پیر من است/
من به تو خندیدم/
تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم/
بغض چشمان تو لیك/
لرزه انداخت به دستان من و/
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاك/
دل من گفت: برو/
چون نمی خواست به خاطر بسپارد/
گریه تلخ تو را/
و من رفتم و هنوز/
سالهاست كه در ذهن من آرام آرام/
حیرت و بغض تو تكرار كنان/
می دهد آزارم/
و من اندیشه كنان غرق در این پندارم/
كه چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت/
و از اونا جالب تر واسه من جوابیه که یه شاعر جوون به اسم جواد نوروزی بعد از سالها به این دو تا شاعر داده
که خیلی جالبه بخونید :
دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !
غضب آلود به او غیظی کرد !
این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !
هر دو را بغض ربود...
دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "
سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !
عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !
جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:
این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
حتما بخونید!!!!!!هر 3تاشو.....شعر تو به من خندیدی از حمید مصدق و فروغ فرخ زاد و جواد نوروزی
شعر اول رو حمید مصدق گفته بوده :
تو به من خندیدی و نمی دانستی/
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم/
باغبان از پی من تند دوید/
سیب را دست تو دید/
غضب آلود به من كرد نگاه/
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاك/
و تو رفتی و هنوز،/
سالهاست كه در گوش من آرام آرام/
خش خش گام تو تكرار كنان می دهد آزارم/
و من اندیشه كنان غرق در این پندارم/
كه چرا باغچه كوچك ما سیب نداشت/
بعدها فروغ فرخزاد اومده و جواب حمید مصدق رو اینجوری داده:
من به تو خندیدم/
چون كه می دانستم/
تو به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدی/
پدرم از پی تو تند دوید/
و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه/
پدر پیر من است/
من به تو خندیدم/
تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم/
بغض چشمان تو لیك/
لرزه انداخت به دستان من و/
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاك/
دل من گفت: برو/
چون نمی خواست به خاطر بسپارد/
گریه تلخ تو را/
و من رفتم و هنوز/
سالهاست كه در ذهن من آرام آرام/
حیرت و بغض تو تكرار كنان/
می دهد آزارم/
و من اندیشه كنان غرق در این پندارم/
كه چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت/
و از اونا جالب تر واسه من جوابیه که یه شاعر جوون به اسم جواد نوروزی بعد از سالها به این دو تا شاعر داده
که خیلی جالبه بخونید :
دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !
غضب آلود به او غیظی کرد !
این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !
هر دو را بغض ربود...
دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "
سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !
عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !
جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:
این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !
غضب آلود به او غیظی کرد !
این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !
هر دو را بغض ربود...
دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "
سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !
عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !
جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:
این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
پسرک ماتش برد !
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !
غضب آلود به او غیظی کرد !
این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !
هر دو را بغض ربود...
دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "
سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !
عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !
جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:
این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت
سزمین محبت را از یاد ببر
اینجا
بابت یک لبخند
تاوان پس باید بدهی
اینجا
کیلو کیلو
دروغ و فزیب تقدیمت میکنند
کیلویی شده
دوستت دارم
به هر کسی میرسن میگن
کسی هم نمیفهمه
منظورشون واقعا کیه
تنها خدا میدونه کی واقعا دوست دارن
و کی تظاهر میکنن
گاهی فراموش باید کنی
تمام دوستت دارمهایی که یه روز یه نفر بهت گفت
چون خودت میبینی
داره همونهایی که
حق خودت میدونی
به کس دیگه میگه اونوقت که تازه میفهمی
اینجا و هر کجا
عشق و دوست داشتن
دروغ محض هست
اینجا
بابت یک لبخند
تاوان پس باید بدهی
اینجا
کیلو کیلو
دروغ و فزیب تقدیمت میکنند
کیلویی شده
دوستت دارم
به هر کسی میرسن میگن
کسی هم نمیفهمه
منظورشون واقعا کیه
تنها خدا میدونه کی واقعا دوست دارن
و کی تظاهر میکنن
گاهی فراموش باید کنی
تمام دوستت دارمهایی که یه روز یه نفر بهت گفت
چون خودت میبینی
داره همونهایی که
حق خودت میدونی
به کس دیگه میگه اونوقت که تازه میفهمی
اینجا و هر کجا
عشق و دوست داشتن
دروغ محض هست
غزل «من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم» امام خمینی (ره) از جمله اشعاری است که بعد از رحلت ایشان منتشر شد و مقام معظم رهبری در پاسخ به این غزل زیبا، شعری با مطلع «تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی» همسو با این غزل سرودند :
غزل امام خمینی(ره(
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمـار تـو را دیـدم و بیمار شدم
فارغ از خود شدم و کوس انا الحق بزدم
همچو منصور خریدار سر دار شدم
غم دلدار فکنده است به جانم، شررى
که به جان آمدم و شهره بازار شدم
درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز
که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم
جامه زهد و ریا کَندم و بر تن کردم
خرقه پیر خراباتى و هشیار شدم
واعظ شهر که از پند خود آزارم داد
از دم رند مى آلوده مددکار شدم
بگذارید که از بتکده یادى بکنم
من که با دست بت میکده بیدار شدم
غزل مقام معظم رهبری
تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی
تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی
تو که فارغ شده بودی ز همه کان و مکان
دار منصور بریدی همه تن دار شدی
عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر
ای که در قول و عمل شهره بازار شدی
مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی
وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی
خرقه پیر خراباتی ما سیره توست
امت از گفته در بار تو هشیار شدی
واعظ شهر همه عمر بزد لاف منی
دم عیسی مسیح از تو پدیدار شدی
یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم
ببریدی ز همه خلق و به حق یار شدی
غزل امام خمینی(ره(
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمـار تـو را دیـدم و بیمار شدم
فارغ از خود شدم و کوس انا الحق بزدم
همچو منصور خریدار سر دار شدم
غم دلدار فکنده است به جانم، شررى
که به جان آمدم و شهره بازار شدم
درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز
که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم
جامه زهد و ریا کَندم و بر تن کردم
خرقه پیر خراباتى و هشیار شدم
واعظ شهر که از پند خود آزارم داد
از دم رند مى آلوده مددکار شدم
بگذارید که از بتکده یادى بکنم
من که با دست بت میکده بیدار شدم
غزل مقام معظم رهبری
تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی
تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی
تو که فارغ شده بودی ز همه کان و مکان
دار منصور بریدی همه تن دار شدی
عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر
ای که در قول و عمل شهره بازار شدی
مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی
وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی
خرقه پیر خراباتی ما سیره توست
امت از گفته در بار تو هشیار شدی
واعظ شهر همه عمر بزد لاف منی
دم عیسی مسیح از تو پدیدار شدی
یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم
ببریدی ز همه خلق و به حق یار شدی
چند روز دیگر
میشود
چند سال
چند روز دیگر می شود
چند ماه
اما
کسی چه میداند
شاید
در ماه بعد
که بیاید
دیگر کسی نامم را نبرد
شاید
هم کسی بیاید
که تمام
وجودش
سرشار از نامم
باشد
تنها میدانم
روزها
تبدیل به ماه می شود
تبدیل به سال میشود
اما کسی
چه میداند
دنیا تا دنیاست
تنها هستم
و کسی حرفم را
نخواهد فهمید
دیگر
برایم
مهم نیست
شده ام
بی خیال
دوست داشتن
و عشق
بی خیال
همدم و همزبون
بگذار
دنیا تا دنیاست
سر بر بالین
روزگار
تنهایی خویش بگذارم
میشود
چند سال
چند روز دیگر می شود
چند ماه
اما
کسی چه میداند
شاید
در ماه بعد
که بیاید
دیگر کسی نامم را نبرد
شاید
هم کسی بیاید
که تمام
وجودش
سرشار از نامم
باشد
تنها میدانم
روزها
تبدیل به ماه می شود
تبدیل به سال میشود
اما کسی
چه میداند
دنیا تا دنیاست
تنها هستم
و کسی حرفم را
نخواهد فهمید
دیگر
برایم
مهم نیست
شده ام
بی خیال
دوست داشتن
و عشق
بی خیال
همدم و همزبون
بگذار
دنیا تا دنیاست
سر بر بالین
روزگار
تنهایی خویش بگذارم
ســاده وبی آلایـش ترازهمیــشه میــگویم دوستــت دارمـ
واین عاشــقانه ترین عاشقــانه من استــــ
منی که مایه ننگم به حد رسوایی
چگونه از تو بخواهم به دیدنم آیی
چو خویش یارتو دیدم به نیک فهمیدم
عزیز فاطمه مهدی چقدر تنهایی
چگونه از تو بخواهم به دیدنم آیی
چو خویش یارتو دیدم به نیک فهمیدم
عزیز فاطمه مهدی چقدر تنهایی
آخرین ویرایش:
گفت دانایی که گرگی خیره سر
هست پنهان در نهاد این بشر
هر که با گرگش مدارا می کند
خلق و خوی گرگ پیدا می کند
هر که گرگ خویش اندازد به خاک
رفته رفته می شود انسان پاک
زور بازو چاره این گرگ نیست
صاحب اندیشه داند چاره چیست
در جوانی جان گرگت را بگیر
وای گر این گرگ گردد با تو پیر
هست پنهان در نهاد این بشر
هر که با گرگش مدارا می کند
خلق و خوی گرگ پیدا می کند
هر که گرگ خویش اندازد به خاک
رفته رفته می شود انسان پاک
زور بازو چاره این گرگ نیست
صاحب اندیشه داند چاره چیست
در جوانی جان گرگت را بگیر
وای گر این گرگ گردد با تو پیر
هر که با احساس شد خواهد شکست
این جواب سادگیست
این جواب سادگیست
آدما برای هم سنگ تمام می گذارند ،
اما نه وقتی که در میانشان هستی ،نه
آنجا که در میان خاک خوابیدی
@سنگ تمام @ را می گذارند و می روند
اما نه وقتی که در میانشان هستی ،نه
آنجا که در میان خاک خوابیدی
@سنگ تمام @ را می گذارند و می روند
عاشقی
را کسی معنا کرد
عاشقی را هرگز مهعنا
نکنید
چه دردی دارد
وقتی دوستت دارم
اما حتی
اجازه ندارم
بگویم
حتی اجازه ندارم
حسادت کنم
چه دردی میکشد دلم
وقتی نامت را میبیند
حتی خودت نباشی
کافیست
کسی هم نامت باشد
مرا به زمین میزند
حتی نامت
چه کنم
با دل عاشقم
که با وجود این همه
غم باز تو را میخواند
را کسی معنا کرد
عاشقی را هرگز مهعنا
نکنید
چه دردی دارد
وقتی دوستت دارم
اما حتی
اجازه ندارم
بگویم
حتی اجازه ندارم
حسادت کنم
چه دردی میکشد دلم
وقتی نامت را میبیند
حتی خودت نباشی
کافیست
کسی هم نامت باشد
مرا به زمین میزند
حتی نامت
چه کنم
با دل عاشقم
که با وجود این همه
غم باز تو را میخواند
مينويسم دوستت دارم و قايمش ميکنم،
تو به درد زندگي نميخوري ،
تو را بايد نوشت و گذاشت وسط همان شعرها و قصه هايي که ازشان آمده اي!
تو به درد زندگي نميخوري ،
تو را بايد نوشت و گذاشت وسط همان شعرها و قصه هايي که ازشان آمده اي!
دست به صورتم نزن
میترسم بیفتد نقاب خندانی که بر چهره دارم
و بعد ...
سیل اشکهایم تو را با خود ببرد
و باز من بمانم و "تنهایی"
میترسم بیفتد نقاب خندانی که بر چهره دارم
و بعد ...
سیل اشکهایم تو را با خود ببرد
و باز من بمانم و "تنهایی"
دلم پر است ...
آنقدر که گاهی اضافه اش از گوشه چشمانم می چکد
آنقدر که گاهی اضافه اش از گوشه چشمانم می چکد
گذر شبی به خلوت ِ این همنشین ِ درد
تا شرح ِ آن دهم که غمت با دلم چه کرد
خون می رود نهفته از این زخم ِ اندرون
ماندم خموش و آه ! که فریاد داشت درد
این طُرفه بین که با همه سیل ِ بلا که ریخت
داغ ِ محبت ِ تو به دلها نگشت سرد
من برنخیزم از سر ِ راه ِ وفای تو
از هستی ام اگر چه برانگیختند گَرد
روزی که جان فدا کنم ات باورت شود
دردا که جز به مرگ نسنجند قدر ِ مرد
ساقی بیار جام صبوحی که شب نماند
وان لعل فام خنده زد از جام ِ لاجورد
در کوی او که جز دل ِ بیدار ره نیافت
کی می رسند خانه پرستان ِ خواب گرد
باز آید آن بهار و گل ِ سرخ بشکفد
جندین منال از نفس ِ سرد و روی زرد
خونی که ریخت از دل ِ ما سایه حیف نیست
گر زین میانه آب خورد پیر ِ هم نبرد
هوشنگ ابتهاج( ه الف سایه )
تا شرح ِ آن دهم که غمت با دلم چه کرد
خون می رود نهفته از این زخم ِ اندرون
ماندم خموش و آه ! که فریاد داشت درد
این طُرفه بین که با همه سیل ِ بلا که ریخت
داغ ِ محبت ِ تو به دلها نگشت سرد
من برنخیزم از سر ِ راه ِ وفای تو
از هستی ام اگر چه برانگیختند گَرد
روزی که جان فدا کنم ات باورت شود
دردا که جز به مرگ نسنجند قدر ِ مرد
ساقی بیار جام صبوحی که شب نماند
وان لعل فام خنده زد از جام ِ لاجورد
در کوی او که جز دل ِ بیدار ره نیافت
کی می رسند خانه پرستان ِ خواب گرد
باز آید آن بهار و گل ِ سرخ بشکفد
جندین منال از نفس ِ سرد و روی زرد
خونی که ریخت از دل ِ ما سایه حیف نیست
گر زین میانه آب خورد پیر ِ هم نبرد
هوشنگ ابتهاج( ه الف سایه )
حکایت رفاقت من با تو
حکایت "قهوه" ایست،
که امروز به یاد تو ،
تلخِ تلخ
نوشیدم!
... که با هر جرعه
بسیار اندیشیدم ،
که این طعم را دوست دارم یا نه!
و آنقدر گیر کردم بین دوست داشتن و نداشتن،
که انتظار تمام شدنش را نداشتم!
و تمام که شد
فهمیدم ،
باز هم قهوه می خواهم!
حتی
تلخِ تلخ!
شبیه "باز هم خواستن من به ماندن
با توی تلخِ
حکایت "قهوه" ایست،
که امروز به یاد تو ،
تلخِ تلخ
نوشیدم!
... که با هر جرعه
بسیار اندیشیدم ،
که این طعم را دوست دارم یا نه!
و آنقدر گیر کردم بین دوست داشتن و نداشتن،
که انتظار تمام شدنش را نداشتم!
و تمام که شد
فهمیدم ،
باز هم قهوه می خواهم!
حتی
تلخِ تلخ!
شبیه "باز هم خواستن من به ماندن
با توی تلخِ
چقدر ماه گرفتگي را دوست دارم
شبيه توست
وقتي
مو روي صورتت ميريزي!
ناصر رعیت نواز
شبيه توست
وقتي
مو روي صورتت ميريزي!
ناصر رعیت نواز
بیا و حنجره ای تازه تر بساز از من
صدای حادثه باش و خبر بساز از من
بریز در تن سلول‌هام شوق جنون
هزار عاشق دیوانه‌تر بساز از من
نگاه سرد به خاکسترم نپاش و نرو
به بوسه حادثه‌ای شعله‌ور بساز از من
به سرنوشت مه‌آلود من نگاه نکن
کسی به رغم قضا و قدر بساز از من
درخت در قفس چار فصل زندانی‌ست
برای رفتن از این خانه در بساز از من
صدای حادثه باش و خبر بساز از من
بریز در تن سلول‌هام شوق جنون
هزار عاشق دیوانه‌تر بساز از من
نگاه سرد به خاکسترم نپاش و نرو
به بوسه حادثه‌ای شعله‌ور بساز از من
به سرنوشت مه‌آلود من نگاه نکن
کسی به رغم قضا و قدر بساز از من
درخت در قفس چار فصل زندانی‌ست
برای رفتن از این خانه در بساز از من
صدای باران که می خورد به یک دیوار
صدای گریه تو زیر گرمی سشوار
نمیتوانی(در) رفتن از اتاقت را
دلت/ گرفته از این لحظه ها سراغت را
سُرور خانوم پوکی میان درد سرت
شبیه ماتی تصویر های دورو برت
دو لکهّ ی قرمز، دستمال ماتیکی
خیال دوووووووووور شدن های بعد نزدیکی!
و دست و پا زدن بی خود جنین زری
نمی شود بپری نه ! نمی شود بپری!
گرفته پایت را دست های توی لجن
گرفته/ زندگی ات را بچسب و حرف نزن
فاطمه اختصاری
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي ) | اشعار و صنايع شعری | 3 | |
|
اشعار سعید پلیمر | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
دفتر تالار اشعار و صنایع شعری | اشعار و صنايع شعری | 49 | |
|
مناظره(گفتگو با اشعار) | اشعار و صنايع شعری | 639 | |
|
اشعار دفاع مقدس | اشعار و صنايع شعری | 27 |
Similar threads
-
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي )
- شروع شده توسط arashlolos
- پاسخ ها: 3
-
-
-
-