معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
می گویی تنها نرو... مراقب باش !
از این جاده هایی
که تو را می برند بی من
می ترسم ...
و کاش یک بار حتی
می فهمیدی که این صورت مساله های زمینی
به خدا از سواد من فراتر است ...!
از این جاده هایی
که تو را می برند بی من
می ترسم ...
و کاش یک بار حتی
می فهمیدی که این صورت مساله های زمینی
به خدا از سواد من فراتر است ...!
من درختی بودم
ميوه هايم همه تو
ريشه هايم، تنه ام
هر چه که بود
همه از عشق تو بود...
برگ سبزی هم اگر بود
دلم بود
کنارت روييد...
تو رسيدی يک روز
به زمين افتادی
دل سبزم خشکيد
ريشه هايم افسرد...
من درختی بودم
که شکستم ديروز
از تو تا اين امروز
و کسی در من مرد...
ميوه هايم همه تو
ريشه هايم، تنه ام
هر چه که بود
همه از عشق تو بود...
برگ سبزی هم اگر بود
دلم بود
کنارت روييد...
تو رسيدی يک روز
به زمين افتادی
دل سبزم خشکيد
ريشه هايم افسرد...
من درختی بودم
که شکستم ديروز
از تو تا اين امروز
و کسی در من مرد...
سلامی از زبان لیلی به عاشقان دشت عشق
سلامی از زبان مجنون به باغبان آن دشت.
هر شب وقتی پنجره ها ی بسته را باز می کنم
و به سوی آسمان پر ستاره نگاه می کنم
تو را چون کهکشان ها در آسمان ها می بینم
هر شب در مقابل رویم تو را می بینم و
که به رویم لبخند می زنی و می گویم:
همیشه در خاطرم هستی
و من به تو می گویم ای مونس و ای مجنونم
اگر سینه ی مرا بشکافند و قلب مرا ببینی می فهمی که
روی آن نوشته ام:
(((((( تنها تو را دوست دارم))))))
سلامی از زبان مجنون به باغبان آن دشت.
هر شب وقتی پنجره ها ی بسته را باز می کنم
و به سوی آسمان پر ستاره نگاه می کنم
تو را چون کهکشان ها در آسمان ها می بینم
هر شب در مقابل رویم تو را می بینم و
که به رویم لبخند می زنی و می گویم:
همیشه در خاطرم هستی
و من به تو می گویم ای مونس و ای مجنونم
اگر سینه ی مرا بشکافند و قلب مرا ببینی می فهمی که
روی آن نوشته ام:
(((((( تنها تو را دوست دارم))))))
با تمـام مـداد رنگـی هـای دنـیا
بـه هـر زبـانی که بـدانی یـا نـدانی !
خـالی از هـرتشبیه و استعـاره و ایهـام …
تنهـا یکــ جملـه برایـت خـواهـم نوشت :
دوستت دارمــ خاص ترین مخـاطب خـاص دنیـا
بـه هـر زبـانی که بـدانی یـا نـدانی !
خـالی از هـرتشبیه و استعـاره و ایهـام …
تنهـا یکــ جملـه برایـت خـواهـم نوشت :
دوستت دارمــ خاص ترین مخـاطب خـاص دنیـا
| براي ديدن اين عكس با اندازه واقعي اينجا كليك كنيد . اندازه واقعي اين عكس 679x686 مي باشد |
وقتی که دیگر کسی نیست
تا برایش کلمات را کنار هم بگذاری ...
اندیشه ات را باید به فراموشی بسپاری ...
چرا که
دلت را فراموشی گرفته است !
برای او که تنها رفت ...!
تا برایش کلمات را کنار هم بگذاری ...
اندیشه ات را باید به فراموشی بسپاری ...
چرا که
دلت را فراموشی گرفته است !
برای او که تنها رفت ...!
در آينه كودك بي نقابي است كه از مواجه شدن با خود واهمه دارد ...
اتاق، مرگ را انتظار مي كشد ...
هوا بوي تو را مي بلعد !
و من ...
جا مانده از اين همه هياهو ...
دوان دوان به صفر مي رسم ...
به نقطه اي سرخط ...
براي ثبت شدن ...
براي بودن ...
همين ...!
اتاق، مرگ را انتظار مي كشد ...
هوا بوي تو را مي بلعد !
و من ...
جا مانده از اين همه هياهو ...
دوان دوان به صفر مي رسم ...
به نقطه اي سرخط ...
براي ثبت شدن ...
براي بودن ...
همين ...!
روزی تو می آیی با چشمانی که عشق در پیاله های شیرین آن موج می زند .
با دستانی پر از عطوفت و دامانی پر از سخاوت ...
روزی که باران عشقت را بر تن خسته من می باری و من در میان مهربانی های تو گم می شوم .
روزی می آیی تا کشتی شکسته قلبم در ساحل مهر تو پهلو بگیرد !
روزی خواهی آمد میدانم و آن روز من با تمام تمنای نگاهم به تو خواهم گفت که به شوق آمدنت
تمام سال های عمرم منتظرت بودم .
تو مرا به خود می بری به وسعت بی کرانه عشق و تا آخرین سر منزل دوست داشتن . ..
من و تو ما می شویم !
و بال به بال هم تا هر چه آبی است پرواز می کنیم .
دیگر غمی ندارم با تو بودن برایم بس است و این است سرود خوشبختی!
دفترم را باز کردم تا بنویسم
از نگاه همیشه منتظرم
از چشمان بارانیم
ازبوسه های نشکفته ام
بنو یسم برایت از ترسم
ترس از بی تو ماندن وبی تو رفتن
بی تو گفتن وبی تو خواندن
بنویسم برایت از نغمه های شبانه غم
در گنج عزلت تنهایی ام
بنویسم برایت از معنای زندگی
از اینکه من زندگی را در کنار تو بودن معنا می کنم
زندگی را برای تو سرودن معنا می کنم
من زندگی را در خروش چشمان نیلگونت معنا می کنم
من زندگی را در آغوش تو بودن معنا می کنم
معنای زندگی معنای بوسه های آتشین عشق است
از نگاه همیشه منتظرم
از چشمان بارانیم
ازبوسه های نشکفته ام
بنو یسم برایت از ترسم
ترس از بی تو ماندن وبی تو رفتن
بی تو گفتن وبی تو خواندن
بنویسم برایت از نغمه های شبانه غم
در گنج عزلت تنهایی ام
بنویسم برایت از معنای زندگی
از اینکه من زندگی را در کنار تو بودن معنا می کنم
زندگی را برای تو سرودن معنا می کنم
من زندگی را در خروش چشمان نیلگونت معنا می کنم
من زندگی را در آغوش تو بودن معنا می کنم
معنای زندگی معنای بوسه های آتشین عشق است
تو ؛ در من و بي من !
من ؛ با تو و بي تو !
در تو چه حرف ها نهفته ، اي راز سر به مهر من ،
و من روزي واژه به واژه جان خواهم بخشيد ؛
اين احساس هاي باراني را !
اين چه نجابتي ست كه در قدم هايت نهفته و مرا تا فراسوي خواستن مي برد ؟!
اي دليل نيازهاي نوراني ؟!
انعكاس برق چشمانت از زمين ؛
تبسم هاي جرقه بر خرمن تو ؛
يعني ؛ ريسمان !!!
من ؛ با تو و بي تو !
در تو چه حرف ها نهفته ، اي راز سر به مهر من ،
و من روزي واژه به واژه جان خواهم بخشيد ؛
اين احساس هاي باراني را !
اين چه نجابتي ست كه در قدم هايت نهفته و مرا تا فراسوي خواستن مي برد ؟!
اي دليل نيازهاي نوراني ؟!
انعكاس برق چشمانت از زمين ؛
تبسم هاي جرقه بر خرمن تو ؛
يعني ؛ ريسمان !!!
کودک نجوا کرد: خدايا با من حرف بزن ...
مرغ دريايي آواز خواند کودک نشنيد
سپس کودک فرياد زد: خدايا با من حرف بزن
رعد در آسمان پيچيد اما کودک گوش نداد ...
کودک نگاهي به اطرافش انداخت و گفت
خدايا بگذار ببينمت ...
ستاره اي درخشيد ولي کودک توجه نکرد
کودک فرياد زد
خدايا به من معجزه اي نشان بده !
و يک زندگي متولد شد ...
اما کودک نفهميد ...
کودک با نااميدي گريست ...
خدايا با من در ارتباط باش
بگذار بدانم اينجايي ...
بنابراين خدا پايين آمد
و کودک را لمس کرد ...
ولي کودک پروانه را کنار زد و رفت ...!
صبر کن ...
همين روزهاست که شب می شود !
آنقدر شب ...
که دست از پا نشناسی !
صبر کن
شايد توانستيم
بادبادکهامان را هوا کنيم
و روزهای تعطيل را
به شمردن بی ستارگی هايمان بگذرانيم ...
هنوز می شود يک نفس ِ راحت مرد ...!
صبر کن ...
همين روزهاست که شب می شود !
آنقدر شب ...
که دست از پا نشناسی !
صبر کن
شايد توانستيم
بادبادکهامان را هوا کنيم
و روزهای تعطيل را
به شمردن بی ستارگی هايمان بگذرانيم ...
هنوز می شود يک نفس ِ راحت مرد ...!
صبر کن ...
دیشب که آمدم
در آستانه نگاهت
نشسته بودی
دعای باران می خواندی ...
حالا که نیستی
هر سپیده دم
انگار کسی
در آینه ام نماز می خواند !
راستی
چقدر برای رفتنت
حرف داشتم ...
تا یادم نرفته
بگویم
بی اجازه کفشهای تو را می پوشم !
ترانه در جیبهایم می ریزم ...
خودم را برمی دارم ...
حوالی آسمان گم می شوم ...
از خواب که برمی خیزم
دستانم دور از تو
بیقرار نوشتن می شوند ...!
در آستانه نگاهت
نشسته بودی
دعای باران می خواندی ...
حالا که نیستی
هر سپیده دم
انگار کسی
در آینه ام نماز می خواند !
راستی
چقدر برای رفتنت
حرف داشتم ...
تا یادم نرفته
بگویم
بی اجازه کفشهای تو را می پوشم !
ترانه در جیبهایم می ریزم ...
خودم را برمی دارم ...
حوالی آسمان گم می شوم ...
از خواب که برمی خیزم
دستانم دور از تو
بیقرار نوشتن می شوند ...!
مرا دریاب. بی تو شکسته ام و تو مرا نمیبینی در انتظار یک نگاهم که خواهش دل را به بستر خوابی جاودانه برساند بی تو از دست رفته ام به فریادم رس.
می دانستم زود می روی !
بی تو ...
بهشت خدا خیلی سوت و کور بود ...
...
حالا
دیدن تو
بهانه خوبی است
برای همه خوبی ها !
به خدا می سپارمت ...
...
تا روزی که باران ببارد ...
تا روزی که گندم... جوانه بزند
بر سفره های خالی کودکان سرزمین داغ ...
تا روزی که آفتاب نسوزاند
و ابر بهانه ای نباشد برای گریستن ...
...
تا روزی که هیچکس
سیاه نباشد ... سفید نباشد ...
...
تا تو ...!
اي آشنا
مرا صدا كن
تا از شبستان تاريكي هايم شاخه گلي برايت بفرستم
كه زيبايي آن به وسعت بزرگي ات باشد
صدايم كن
تا از وراي غم هايم پيامي برايت بفرستم
كه معناي آن به اندازه راز چشمانت باشد.
مرا صدا كن
تا از شبستان تاريكي هايم شاخه گلي برايت بفرستم
كه زيبايي آن به وسعت بزرگي ات باشد
صدايم كن
تا از وراي غم هايم پيامي برايت بفرستم
كه معناي آن به اندازه راز چشمانت باشد.
تمام هستی ام را برگی کن!
بر درختی بیاویز!
خودت باد شو!
بر من بوز!
به زمینم بیانداز!
خدا که شدی و از من گذر کردی ...
خیالم راحت می شود
جای پای تو، مرا
و همه هستی مرا
تقدیس می کند!
بر درختی بیاویز!
خودت باد شو!
بر من بوز!
به زمینم بیانداز!
خدا که شدی و از من گذر کردی ...
خیالم راحت می شود
جای پای تو، مرا
و همه هستی مرا
تقدیس می کند!
به خدا دست خودم نيست اگر می رنجم
يا اگر شادی زيبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .
من صبورم اما . . .
چقدر با همه ی عاشقيم محزونم !
و به ياد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل يک شبنم افتاده ز غم مغمومم .
من صبورم اما . . .
بی دليل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دليل از همه ی تيرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم .
من صبورم اما . . .
آه . . . اين بغض گران صبر نمی داند چيست !!!!
يا اگر شادی زيبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .
من صبورم اما . . .
چقدر با همه ی عاشقيم محزونم !
و به ياد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل يک شبنم افتاده ز غم مغمومم .
من صبورم اما . . .
بی دليل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دليل از همه ی تيرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم .
من صبورم اما . . .
آه . . . اين بغض گران صبر نمی داند چيست !!!!
دنبال تو ميگردم
در ان سحري كه در جاده ها سگي پي استخوان مي گردد
در ان شبي كه در خيابانها آواره اي پي سرپناه مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
بر آستان كويري كه در آن چوپاني مآيوس دنبال علف مي گردد
در آسمان مه آلودي كه در آن گمشده اي پي ستاره قطب مي گردد
من هم به دنبال تو مي گردم
آنسوي زباله داني كه درآن عاشقي پي وفاي معشوقه اش مي گردد
اينسوي گورستاني كه در آن زني پي گور جگر گوشه اش مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
من در ذهن پير زنان كوچه نشين به جستجوي عبور كمياب توام
در قدمتِ دبستانهاي قديم پي عكس كودكي توام
من در بساط هر كهنه فروش پي پيراهن نوجواني توام
در عطاريها و مشام عطاران پي عطر ناياب توام.
من چون رهگذري كه در تابوت ياس ارام بر دوش خاطره ها مي گذرد
چون قمار بازي كه نمي داند از غم پاك باختن از كجا مي گذرد
من چون نيمه شبي كه ارام از سكوت برهوت مي گذرد
مثل جاني كه آهسته از كالبد يك رو به مرگ مي گذرد
خويشتن را در وجود تو گم كرده
به جستجوي تو از همه جا مي گذرم.
در ان سحري كه در جاده ها سگي پي استخوان مي گردد
در ان شبي كه در خيابانها آواره اي پي سرپناه مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
بر آستان كويري كه در آن چوپاني مآيوس دنبال علف مي گردد
در آسمان مه آلودي كه در آن گمشده اي پي ستاره قطب مي گردد
من هم به دنبال تو مي گردم
آنسوي زباله داني كه درآن عاشقي پي وفاي معشوقه اش مي گردد
اينسوي گورستاني كه در آن زني پي گور جگر گوشه اش مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
من در ذهن پير زنان كوچه نشين به جستجوي عبور كمياب توام
در قدمتِ دبستانهاي قديم پي عكس كودكي توام
من در بساط هر كهنه فروش پي پيراهن نوجواني توام
در عطاريها و مشام عطاران پي عطر ناياب توام.
من چون رهگذري كه در تابوت ياس ارام بر دوش خاطره ها مي گذرد
چون قمار بازي كه نمي داند از غم پاك باختن از كجا مي گذرد
من چون نيمه شبي كه ارام از سكوت برهوت مي گذرد
مثل جاني كه آهسته از كالبد يك رو به مرگ مي گذرد
خويشتن را در وجود تو گم كرده
به جستجوي تو از همه جا مي گذرم.
به دیدارم بیا هر شب،
دلم تنگ است.
بیا ای روشن، ای روشن تر از لبخند.
شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهیها.
دلم تنگ است.
بیا بنگر، چه غمگین و غریبانه،
در این ایوان سرپوشیده، وین تالاب مالامال
دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهیها.
واین نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی.
بیا، ای همگناهِ من در این برزخ.
بهشتم نیز و هم دوزخ.
به دیدارم بیا، ای همگناه، ای مهربان با من،
که اینان زود می پوشند رو در خوابهای بی گناهیها.
و من می مانم و بیداد بی خوابی.
در این ایوان سر پوشیده متروک،
شب افتاده است و در تالاب من دیری است ،
که در خوابند آن نیلوفر آبی و ماهیها، پرستوها.
بیا امشب که بس تاریک وتنهایم.
بیا ای روشنی، اما بپوشان روی،
که می ترسم ترا خورشید پندارند.
و می ترسم همه از خواب برخیزند.
و می ترسم که چشم از خواب بردارند.
نمی خواهم ببیند هیچ کس ما را.
نمی خواهم بداند هیچ کس ما را.
و نیلوفر که سر بر مکشد از آب؛
پرستوها که با پرواز و با آواز،
و ماهیها که با آن رقص غوغایی؛
نمی خواهمم بفهمانند بیدارند.
شب افتاده است و من تنها و تاریکم.
و در ایوان و در تالاب من دیری است در خوابند،
پرستوها و ماهیها و آن نیلوفر آبی.
بیا ای مهربان با من!
بیا ای یاد مهتابی!
در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند،
دلم تنگ است.
بیا ای روشن، ای روشن تر از لبخند.
شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهیها.
دلم تنگ است.
بیا بنگر، چه غمگین و غریبانه،
در این ایوان سرپوشیده، وین تالاب مالامال
دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهیها.
واین نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی.
بیا، ای همگناهِ من در این برزخ.
بهشتم نیز و هم دوزخ.
به دیدارم بیا، ای همگناه، ای مهربان با من،
که اینان زود می پوشند رو در خوابهای بی گناهیها.
و من می مانم و بیداد بی خوابی.
در این ایوان سر پوشیده متروک،
شب افتاده است و در تالاب من دیری است ،
که در خوابند آن نیلوفر آبی و ماهیها، پرستوها.
بیا امشب که بس تاریک وتنهایم.
بیا ای روشنی، اما بپوشان روی،
که می ترسم ترا خورشید پندارند.
و می ترسم همه از خواب برخیزند.
و می ترسم که چشم از خواب بردارند.
نمی خواهم ببیند هیچ کس ما را.
نمی خواهم بداند هیچ کس ما را.
و نیلوفر که سر بر مکشد از آب؛
پرستوها که با پرواز و با آواز،
و ماهیها که با آن رقص غوغایی؛
نمی خواهمم بفهمانند بیدارند.
شب افتاده است و من تنها و تاریکم.
و در ایوان و در تالاب من دیری است در خوابند،
پرستوها و ماهیها و آن نیلوفر آبی.
بیا ای مهربان با من!
بیا ای یاد مهتابی!
[FONT=times new roman,times,serif]آره زندگیم همینه[/FONT][FONT=times new roman,times,serif]دیگه چاره ای ندارم[/FONT][FONT=times new roman,times,serif]صبح تا شب این شده کارم[/FONT][FONT=times new roman,times,serif]یا تو باشی و بخندم[/FONT][FONT=times new roman,times,serif]یا نباشی و ببارم[/FONT]
عشق کنار هم ایستادن زیر باران نیست...!!!عشق این است که یکی برای دیگری چتر شودو دیگری هرگز نفهمد چرا خیس نشد
ازدلم پرسیدم عشق راخلاصه کن،گفت: آغازکسى باش که پایان توباشد.
دلم
تنگ شده است ؛
برای آغوشی ، که خیلی هم مطمئن نیستم ؛
« مال من باشد » ...!
تنگ شده است ؛
برای آغوشی ، که خیلی هم مطمئن نیستم ؛
« مال من باشد » ...!