*** آرشیو اخبار تاریخ گذشته ***
- شروع کننده موضوع @spacechild@
- تاریخ شروع
نخستین جرم آسمانی به تسخیر انسان درمی‌آید؟
نخستین جرم آسمانی به تسخیر انسان درمی‌آید؟
[h=1] نخستین جرم آسمانی به تسخیر انسان درمی‌آید؟/ طرح ناسا برای تبدیل یک سیارک به ایستگاه فضایی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91100402397
دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۴۰
ناسا در حال برنامه‌ریزی برای بدام انداختن یک سیارک بزرگ 500 تنی و تبدیل آن به ایستگاه فضایی برای فضانوردان در مسیر سفر به مریخ است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایده اکتشاف منابع طبیعی سیارک ها به یک قرن قبل باز می گردد، اما فناوری های مورد نیاز برای انجام این طرح به تازگی ابداع شده اند.
در صورت اجرایی شدن این طرح، برای نخستین بار یک جرم آسمانی به تسخیر انسان در آمده و تغییر مکان پیدا می کند.
گزارشی از نحوه عملی شدن شکار و تغییر مکان سیارک توسط ناسا و محققان موسسه فناوری کالیفرنیا تهیه شده است. کپسول شکارچی سیارک توسط موشک اطلس V به فضا پرتاب شده و سیارک را بین زمین و ماه هدایت می کند؛ یک کیسه به قطر 15 متر بدور سیارک کشیده می شود و با استفاده از نیروی محرکه 300 کیلوگرمی، سیارک مهار می شود.
در این حالت فضانوردان یک پایگاه فضایی خواهند داشت که از آن برای سفر به عمق فضا و مقاصد دور دست از جمله سیاره مریخ استفاده خواهند کرد.
دفتر علوم و فناوری کاخ سفید بودجه 2.5 میلیارد دلاری را برای انجام این پروژه در نظر گرفته است و به نظر می رسد که با تأیید طرح و توسعه فناوری های مورد نیاز، این برنامه تا یک دهه آینده اجرایی شود.
از دیگر اهداف این طرح، استفاده از منابع غنی مواد معدنی سیارک ها عنوان شده است؛ برخی از این سیارک ها دارای منابع غنی آهن هستند که می تواند برای ساخت ایستگاه های فضایی جدید مورد استفاده قرار بگیرد.
برخی دیگر از سیارک ها نیز دارای منابع آب هستند که با شکسته شدن به هیدروژن و اکسیژن می تواند برای تولید سوخت استفاده شود.
پروژه Osiris-Rex شامل پرتاب یک فضاپیما بسمت سیارک 1999RQ36 در سال 2016 میلادی و جمع آوری و بازگرداندن نمونه سنگ آن به زمین است.
این سیارک در ابعاد چهار زمین فوتبال، در دسترس ترین سیارک غنی از مواد ارگانیک از اوایل ایجاد منظومه شمسی محسوب می شود و محققان امیدوارند که این پروژه بتواند به درک بهتر ساختار سیارک ها و منشأ حیات در زمین منجر شود.
نخستین جرم آسمانی به تسخیر انسان درمی‌آید؟
[h=1] نخستین جرم آسمانی به تسخیر انسان درمی‌آید؟/ طرح ناسا برای تبدیل یک سیارک به ایستگاه فضایی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91100402397
دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۴۰
ناسا در حال برنامه‌ریزی برای بدام انداختن یک سیارک بزرگ 500 تنی و تبدیل آن به ایستگاه فضایی برای فضانوردان در مسیر سفر به مریخ است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایده اکتشاف منابع طبیعی سیارک ها به یک قرن قبل باز می گردد، اما فناوری های مورد نیاز برای انجام این طرح به تازگی ابداع شده اند.
در صورت اجرایی شدن این طرح، برای نخستین بار یک جرم آسمانی به تسخیر انسان در آمده و تغییر مکان پیدا می کند.
گزارشی از نحوه عملی شدن شکار و تغییر مکان سیارک توسط ناسا و محققان موسسه فناوری کالیفرنیا تهیه شده است. کپسول شکارچی سیارک توسط موشک اطلس V به فضا پرتاب شده و سیارک را بین زمین و ماه هدایت می کند؛ یک کیسه به قطر 15 متر بدور سیارک کشیده می شود و با استفاده از نیروی محرکه 300 کیلوگرمی، سیارک مهار می شود.
در این حالت فضانوردان یک پایگاه فضایی خواهند داشت که از آن برای سفر به عمق فضا و مقاصد دور دست از جمله سیاره مریخ استفاده خواهند کرد.
دفتر علوم و فناوری کاخ سفید بودجه 2.5 میلیارد دلاری را برای انجام این پروژه در نظر گرفته است و به نظر می رسد که با تأیید طرح و توسعه فناوری های مورد نیاز، این برنامه تا یک دهه آینده اجرایی شود.
از دیگر اهداف این طرح، استفاده از منابع غنی مواد معدنی سیارک ها عنوان شده است؛ برخی از این سیارک ها دارای منابع غنی آهن هستند که می تواند برای ساخت ایستگاه های فضایی جدید مورد استفاده قرار بگیرد.
برخی دیگر از سیارک ها نیز دارای منابع آب هستند که با شکسته شدن به هیدروژن و اکسیژن می تواند برای تولید سوخت استفاده شود.
پروژه Osiris-Rex شامل پرتاب یک فضاپیما بسمت سیارک 1999RQ36 در سال 2016 میلادی و جمع آوری و بازگرداندن نمونه سنگ آن به زمین است.
این سیارک در ابعاد چهار زمین فوتبال، در دسترس ترین سیارک غنی از مواد ارگانیک از اوایل ایجاد منظومه شمسی محسوب می شود و محققان امیدوارند که این پروژه بتواند به درک بهتر ساختار سیارک ها و منشأ حیات در زمین منجر شود.
عبور سیارکی هزاران برابر قوی‌تر از بمب‌اتم از کنار زمین در 2040
عبور سیارکی هزاران برابر قوی‌تر از بمب‌اتم از کنار زمین در 2040
[h=1] عبور سیارکی هزاران برابر قوی‌تر از بمب‌اتم از کنار زمین در 2040
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100402075
دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۳۳
ناسا پس از اطمینان دادن نسبت به پایان نیافتن جهان در 21 دسامبر 2012، اکنون عبور سیارک بالقوه خطرناک 2011AG5 از کنار زمین در سال 2040 را بی‌خطر دانست.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مطالعات قبلی نشان می‌داد که سیارک بالقوه خطرناک 2011AG5 با قطر 140 متر در مسیر حرکت بسوی زمین، در فوریه 2040 میلادی احتمالا با زمین برخورد خواهد کرد.
برخورد احتمالی این سیارک با زمین، انرژی معادل 100 مگاتن ایجاد خواهد کرد که هزاران برابر قوی‌تر از بمب اتم است.
اما داده‌های جدید تهیه شده توسط دفتر برنامه اشیای نزدیک به زمین در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا نشان می‌دهد، این سیارک هیچ خطری را برای زمین و ساکنان آن ایجاد نخواهد کرد.
ناسا با همکاری محققان دانشگاه هاوایی و با استفاده از تلسکوپ هشت متری جمینی (Gemini)، سیارک 2011AG5 راطی روزهای مختلف در ماه اکتبر مورد بررسی قرار داد.
«دیوید تولن» از محققان موسسه نجوم دانشگاه هاوایی تأکید می‌کند: رصد سیارک‌ها بدلیل نزدیک بودن آنها به خورشید تقریبا دشوار است و این کار تنها بمدت 30 دقیقه در طول روز امکانپذیر است.
بر اساس اعلام ناسا، این سیارک در نزدیک ترین فاصله با زمین در سال 2040 میلادی، از فاصله 890 هزار کیلومتری که دو برابر فاصله زمین تا ماه است، عبور خواهد کرد که عدم قطعیت مدار حرکت سیارک را نشان می‌دهد.
محققان با قطعیت اعلام کرده اند که این سیارک طی سال های آینده و در سال 2040 میلادی هیچ خطری برای زمین ایجاد نخواهد کرد.
موقیعت سیارک بالقوه خطرناک 2011AG5
نجات زمین از خطر سیارک 2011AG5 در سال 2040 میلادی
عبور سیارکی هزاران برابر قوی‌تر از بمب‌اتم از کنار زمین در 2040
[h=1] عبور سیارکی هزاران برابر قوی‌تر از بمب‌اتم از کنار زمین در 2040
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100402075
دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۳۳
ناسا پس از اطمینان دادن نسبت به پایان نیافتن جهان در 21 دسامبر 2012، اکنون عبور سیارک بالقوه خطرناک 2011AG5 از کنار زمین در سال 2040 را بی‌خطر دانست.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مطالعات قبلی نشان می‌داد که سیارک بالقوه خطرناک 2011AG5 با قطر 140 متر در مسیر حرکت بسوی زمین، در فوریه 2040 میلادی احتمالا با زمین برخورد خواهد کرد.
برخورد احتمالی این سیارک با زمین، انرژی معادل 100 مگاتن ایجاد خواهد کرد که هزاران برابر قوی‌تر از بمب اتم است.
اما داده‌های جدید تهیه شده توسط دفتر برنامه اشیای نزدیک به زمین در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا نشان می‌دهد، این سیارک هیچ خطری را برای زمین و ساکنان آن ایجاد نخواهد کرد.
ناسا با همکاری محققان دانشگاه هاوایی و با استفاده از تلسکوپ هشت متری جمینی (Gemini)، سیارک 2011AG5 راطی روزهای مختلف در ماه اکتبر مورد بررسی قرار داد.
«دیوید تولن» از محققان موسسه نجوم دانشگاه هاوایی تأکید می‌کند: رصد سیارک‌ها بدلیل نزدیک بودن آنها به خورشید تقریبا دشوار است و این کار تنها بمدت 30 دقیقه در طول روز امکانپذیر است.
بر اساس اعلام ناسا، این سیارک در نزدیک ترین فاصله با زمین در سال 2040 میلادی، از فاصله 890 هزار کیلومتری که دو برابر فاصله زمین تا ماه است، عبور خواهد کرد که عدم قطعیت مدار حرکت سیارک را نشان می‌دهد.
محققان با قطعیت اعلام کرده اند که این سیارک طی سال های آینده و در سال 2040 میلادی هیچ خطری برای زمین ایجاد نخواهد کرد.
«پایان جهان» جعلی، پایان ندارد! / «پوتین» هم دست به کار شد
«پایان جهان» جعلی، پایان ندارد! / «پوتین» هم دست به کار شد
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100401998
دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۶
شایعه‌سازانی که از توهم پایان جهان در 21 دسامبر 2012 سود زیادی برده‌اند، تاریخ‌های جدیدی را به عنوان زمان پایان جهان اعلام کرده‌اند!
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تقویم 5125 ساله قوم مایاها روز جمعه 21 دسامبر 2012 پایان یافت و زمین از حادثه برخورد سیارک نیبیرو، برعکس شدن میدان مغناطیسی، وقوع زلزله و سونامی عظیم و حتی فرو رفتن در یک سیاهچاله، طبق توهمات شایعه‌پردازان، نجات پیدا کرد.
اما فرصت طلبان و شایعه سازان که از ایده پایان جهان سود برده اند، بار دیگر دست بکار شده و تاریخ های جدیدی را برای پایان عمر جهان پیش بینی کرده‌اند.
پیروان یک فرقه اعلام کرده اند که چهار سال آینده در تاریخ اول ژانویه 2017 میلادی جهان پایان یافته و تنها پیروان این فرقه نجات پیدا می کنند و باقی مردم در آتش از بین خواهند رفت!
گروهی دیگری نیز سال 2023 میلادی را بعنوان تاریخ پایان جهان عنوان کرده‌اند.
اما پیش بینی دیگری نیز از سوی برخی افراد از جمله «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه مطرح شده که مدعی است در 4.5 میلیارد سال آینده خوشید متورم شده و عطارد، ونوس، زمین و حتی مریخ را بلعیده و جهان پایان می یابد.
افراد ساده لوحی که با توهم پایان جهان در 21 دسامبر 2012 میلادی، اقدام به خرید کپسول های کروی ضد سیل و زلزله «کشتی نوح» با قیمت 32 هزار دلار کرده‌اند، مردمی که خود را به روستای کوچک «بوگارچ» در جنوب فرانسه رساندند تا توسط موجودات فضایی نجات پیدا کنند، یا افرادی که برای یک روز حضور در پناهگاه استالین 16 هزار دلار پرداخت کردند، باید از هم اکنون به فکر رزو جا یا خرید پناهگاه نجات برای پایان جهان در سال 2017، 2023 یا 4.5 میلیارد سال دیگر باشند!
«پایان جهان» جعلی، پایان ندارد! / «پوتین» هم دست به کار شد
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100401998
دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۶
شایعه‌سازانی که از توهم پایان جهان در 21 دسامبر 2012 سود زیادی برده‌اند، تاریخ‌های جدیدی را به عنوان زمان پایان جهان اعلام کرده‌اند!
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تقویم 5125 ساله قوم مایاها روز جمعه 21 دسامبر 2012 پایان یافت و زمین از حادثه برخورد سیارک نیبیرو، برعکس شدن میدان مغناطیسی، وقوع زلزله و سونامی عظیم و حتی فرو رفتن در یک سیاهچاله، طبق توهمات شایعه‌پردازان، نجات پیدا کرد.
اما فرصت طلبان و شایعه سازان که از ایده پایان جهان سود برده اند، بار دیگر دست بکار شده و تاریخ های جدیدی را برای پایان عمر جهان پیش بینی کرده‌اند.
پیروان یک فرقه اعلام کرده اند که چهار سال آینده در تاریخ اول ژانویه 2017 میلادی جهان پایان یافته و تنها پیروان این فرقه نجات پیدا می کنند و باقی مردم در آتش از بین خواهند رفت!
گروهی دیگری نیز سال 2023 میلادی را بعنوان تاریخ پایان جهان عنوان کرده‌اند.
اما پیش بینی دیگری نیز از سوی برخی افراد از جمله «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه مطرح شده که مدعی است در 4.5 میلیارد سال آینده خوشید متورم شده و عطارد، ونوس، زمین و حتی مریخ را بلعیده و جهان پایان می یابد.
افراد ساده لوحی که با توهم پایان جهان در 21 دسامبر 2012 میلادی، اقدام به خرید کپسول های کروی ضد سیل و زلزله «کشتی نوح» با قیمت 32 هزار دلار کرده‌اند، مردمی که خود را به روستای کوچک «بوگارچ» در جنوب فرانسه رساندند تا توسط موجودات فضایی نجات پیدا کنند، یا افرادی که برای یک روز حضور در پناهگاه استالین 16 هزار دلار پرداخت کردند، باید از هم اکنون به فکر رزو جا یا خرید پناهگاه نجات برای پایان جهان در سال 2017، 2023 یا 4.5 میلیارد سال دیگر باشند!
خطر برخورد خرده سیاره با زمین از بین رفت
خطر برخورد خرده سیاره با زمین از بین رفت
ستاره شناسان احتمال برخورد سنگ ۱۴۰ متری که از آن با عنوان ۲۰۱۱ AG۵ یاد می شود در سال ۲۰۴۰ با زمین را از کمتر از یک درصد رسما به صفر درصد کاهش دادند.ناسا طی یک بیانیه گفت: تحلیل اطلاعات جدید نشان می دهد که دفتر برنامه اشیاء نزدیک زمین ناسا در آزمایشگاه رانش جت نشان می دهد که خطر برخورد با زمین در سال ۲۰۴۰ از بین رفته است.
بيشتر...
خطر برخورد خرده سیاره با زمین از بین رفت
ستاره شناسان احتمال برخورد سنگ ۱۴۰ متری که از آن با عنوان ۲۰۱۱ AG۵ یاد می شود در سال ۲۰۴۰ با زمین را از کمتر از یک درصد رسما به صفر درصد کاهش دادند.ناسا طی یک بیانیه گفت: تحلیل اطلاعات جدید نشان می دهد که دفتر برنامه اشیاء نزدیک زمین ناسا در آزمایشگاه رانش جت نشان می دهد که خطر برخورد با زمین در سال ۲۰۴۰ از بین رفته است.
بيشتر...
کشف یک کهکشان فوق نازک
کشف یک کهکشان فوق نازک
کشف یک کهکشان فوق نازک
تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی را کشف کرده که شبیه یک سوزن نقره ای است این کهکشان که IC 2233 نام گرفته یکی از مسطح ترین کهکشانهایی است که تا کنون شناسایی شده است.
مهر: کهکشانهای مارپیچی معمولی مانند راه شیری از سه مولفه مرئی اصلی ساخته شده اند: حلقه، که بازوهای مارپیچی و اغلب گاز و غبار بر روی آن متمرکزاند؛ هاله، قلمرویی در اطراف حلقه که محل شکل گیری گاز، غبار یا ستاره های کوچک است و یک برآمدگی مرکزی در قلب حلقه که توسط غلظتی از ستاره های باستان در مرکز کهکشان شکل می گیرد.
با این حال کهکشان IC 2233از شکل های معمولی و رایج کهکشانهای مارپیچی بسیار متفاوت است. این کهکشان نمونه اولیه ای از یک کهکشان فوق نازک است که قطر آن دستکم 10 برابر بیشتر از ضخامت آن است.
این کهکشان حاوی حلقه ساده ای از ستاره هاست که در لبه آن دیده می شوند. این وضعیت آنها را به موضوع جذابی برای مطالعه تبدیل می کند و چشم انداز متفاوتی از کهکشانهای مارپیچی فراهم می آورد.
یک ویژگی مهم این نوع کهکشانها این است که آنها درخشانی کمتری دارند و تقریبا همه آنها هیچ برآمدگی ندارند.
رنگ آبی که می توان از بین این حلقه دید نشاندهنده ماهیت مارپیچی این کهکشان و حاکی از وجود ستاره های جوان، داغ و درخشانی است که از ابر گازهای بین ستاره ای متولد می شوند.
علاوه بر این، برخلاف کهکشانهای مارپیچی معمولی، کهکشان IC 2233هیچ خط غباری مشخصی از خود نشان نمی دهد. فقط تعداد اندکی از مناطق تکه ای را می توان در مناطق درونی چه در بالا و چه در پایین کهکشان مشاهده کرد.
این کهکشان در صورت فلکی سیاه گوش در فاصله 40 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد .
کشف یک کهکشان فوق نازک
کشف یک کهکشان فوق نازک
تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی را کشف کرده که شبیه یک سوزن نقره ای است این کهکشان که IC 2233 نام گرفته یکی از مسطح ترین کهکشانهایی است که تا کنون شناسایی شده است.
مهر: کهکشانهای مارپیچی معمولی مانند راه شیری از سه مولفه مرئی اصلی ساخته شده اند: حلقه، که بازوهای مارپیچی و اغلب گاز و غبار بر روی آن متمرکزاند؛ هاله، قلمرویی در اطراف حلقه که محل شکل گیری گاز، غبار یا ستاره های کوچک است و یک برآمدگی مرکزی در قلب حلقه که توسط غلظتی از ستاره های باستان در مرکز کهکشان شکل می گیرد.
با این حال کهکشان IC 2233از شکل های معمولی و رایج کهکشانهای مارپیچی بسیار متفاوت است. این کهکشان نمونه اولیه ای از یک کهکشان فوق نازک است که قطر آن دستکم 10 برابر بیشتر از ضخامت آن است.
این کهکشان حاوی حلقه ساده ای از ستاره هاست که در لبه آن دیده می شوند. این وضعیت آنها را به موضوع جذابی برای مطالعه تبدیل می کند و چشم انداز متفاوتی از کهکشانهای مارپیچی فراهم می آورد.
یک ویژگی مهم این نوع کهکشانها این است که آنها درخشانی کمتری دارند و تقریبا همه آنها هیچ برآمدگی ندارند.
علاوه بر این، برخلاف کهکشانهای مارپیچی معمولی، کهکشان IC 2233هیچ خط غباری مشخصی از خود نشان نمی دهد. فقط تعداد اندکی از مناطق تکه ای را می توان در مناطق درونی چه در بالا و چه در پایین کهکشان مشاهده کرد.
این کهکشان در صورت فلکی سیاه گوش در فاصله 40 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد .
یخ "سیاره سرخ" را سفیدپوش کرد
یخ "سیاره سرخ" را سفیدپوش کرد
یخ "سیاره سرخ" را سفیدپوش کرد
با پوشانده شدن دهانه‌های برخوردی سطح مریخ از یخ، سیاره سرخ حال و هوای زمستانی به خود گرفته است.
مهر:تصاویر شگفت انگیزی که توسط دوربین استریو فضاپیمای مریخ اکسپرس سازمان فضایی اروپا گرفته شده نشان دهنده منطقه کوهستانی چاریتوم در مریخ است.
این منطقه نزدیک دهانه برخوردی گیل است که مریخ نورد کنجکاوی ناسا در آن فرود آمده و نشان دهنده یخ فصلی دی اکسید کربن در سطح این سیاره است.
کوهستان چاریتوم یک گروه از کوه های ناهموار مریخ است که وسعت آنها به حدود 1000 کیلومتر می رسد.
این کوهها از زمین از طریق تلسکوپ بزرگ قابل مشاهده هستند. کوهستان چاریتوم توسط اگنه میشل آنتونیاندی (1870-1944) در سال 1929 نامگذاری شد.
این تصاویر نشان دهنده زمین قدیمی و بسیار ناهموار این منطقه است که دهانه های برخوردی بسیاری روی آن وجود دارد و همه آنها نیز به طور قابل ملاحظه ای پر شده اند.
کل این منطقه از یخ دی اکسید کربن پوشیده شده و روشن به نظر می رسد.
سازمان فضایی اروپا با اشاره به پیچیدگی و تنوع برخی از مناطق در این سرزمین عجایب زمستانی اظهار داشته است که تصاویری از این دست به زمین شناسان سیاره ای فرصتی را برای گسترش تحقیقات خود درباره سیاره سرخ فراهم می کند.
یخ "سیاره سرخ" را سفیدپوش کرد
یخ "سیاره سرخ" را سفیدپوش کرد
با پوشانده شدن دهانه‌های برخوردی سطح مریخ از یخ، سیاره سرخ حال و هوای زمستانی به خود گرفته است.
مهر:تصاویر شگفت انگیزی که توسط دوربین استریو فضاپیمای مریخ اکسپرس سازمان فضایی اروپا گرفته شده نشان دهنده منطقه کوهستانی چاریتوم در مریخ است.
این منطقه نزدیک دهانه برخوردی گیل است که مریخ نورد کنجکاوی ناسا در آن فرود آمده و نشان دهنده یخ فصلی دی اکسید کربن در سطح این سیاره است.
یک تصویر کامپیوتری از طرف شمالی دهانه برخوردی کوه چاریتوم با عرض 50 کیلومتر که نشان دهنده ریگهای شنی کوچک داخل دهانه برخوردی است
این کوهها از زمین از طریق تلسکوپ بزرگ قابل مشاهده هستند. کوهستان چاریتوم توسط اگنه میشل آنتونیاندی (1870-1944) در سال 1929 نامگذاری شد.
این تصاویر نشان دهنده زمین قدیمی و بسیار ناهموار این منطقه است که دهانه های برخوردی بسیاری روی آن وجود دارد و همه آنها نیز به طور قابل ملاحظه ای پر شده اند.
کل این منطقه از یخ دی اکسید کربن پوشیده شده و روشن به نظر می رسد.
این تصویر رنگی نمای بالایی دهانه برخوردی این کوه است که نشان دهنده طرحهای حلقه ای روی سطح سیاره مریخ است
این فضاپیما مجهز به دوربین استریو تصاویر سه بعدی از سطح مریخ تهیه کرده است
این منطقه با دهانه های برخوری بسیاری در حاشیه یک رشته کوه با 1000 کیلومتر وسعت واقع شده است
يك لباس فضايي رباتيك
يك لباس فضايي رباتيك
يك لباس فضايي رباتيك
جام جم آنلاين: اگر خاطرتان باشد ابرقهرمان ساختگي شركت مارول كميك، يك مرد آهني با لباس زره‌‌پوشي بود كه به او قدرتي مافوق انساني مي‌داد.
پوشش رباتيك X1 ناسا قادر به انجام كارهاي مرد آهني يا آنچه از قهرمانان كميك فيلم‌ها مي‌بينيم نيست، اما اين آخرين محصول تكنولوژيك فضايي ـ رباتيكي كه از پروژه «ربونات 2» ناسا مشتق شده، ممكن است روزي به فضانوردان كمك كند تا در فضا از امنيت بيشتري برخوردار باشند و كارهاي سخت‌تري را انجام دهند.
در اين وسيله از خواص ابزارهاي كمكي كه به راه رفتن افراد ناتوان حركتي كمك مي‌كند، استفاده شده است.
ناسا به كمك انستيتو IHMC فلوريدا و مهندسان سيستم‌هاي فضايي ـ دريايي هوستون موفق به توليد يك پوشش خارجي به نام X1 شده‌است.
اين دستگاه 26 كيلوگرمي يك ربات است كه با پوشيدن آن به حركت مفاصل پاها كمك شده و در پاره‌اي اوقات حركت مفاصل مهار مي‌شود.
در حالت مهار، از ربات مي‌توان به عنوان يك ماشين تمرين راه رفتن در فضا براي تامين مقاومت لازم در برابر حركت پاها استفاده كرد. همين تكنولوژي را مي‌توان در روي زمين و به شكل معكوس به كار برد و به طور بالقوه به افرادي كمك كرد كه براي اولين بار قصد راه رفتن دارند.
مايكل گازاريك، مدير برنامه تكنولوژي فضايي ناسا معتقد است ابزارهاي رباتيك نقش مهمي در ايستگاه فضايي بين‌المللي داشته و اين نقش در آينده و زماني حياتي‌تر خواهد شد كه بشر به دنبال اكتشاف به اعماق فضا سفر كند.
موضوع هيجان‌انگيز در مورد تكنولوژي فضايي و كار با پروژه‌هايي مانند روبونات اين است كه امكان دارد از آنها بتوان براي كاربردهاي زميني هم سود جست.
اين موضوع در تكنولوژي تازه ناسا كاملا ملموس بوده و مي‌توان از آن براي كمك به افرادي كه با مشكلات جدي حركتي مواجهند يا براي اولين بار مي‌خواهند راه بروند، استفاده كرد. اين ربات داراي پوششي است كه پاها را در بر گرفته و مهاري (تسمه‌هايي) هم به پشت و شانه‌ها متصل است.
X1 داراي ده مفصل بوده كه چهار مفصل موتوري در دو طرف مفاصل ران و زانوها و شش مفصل منفعل براي گام برداشتن به طرفين، چرخيدن و خم كردن پاها دارد. بعلاوه چند نقطه براي تنظيم وجود دارد كه به X1 اجازه مي‌دهد به طرق مختلفي مورد استفاده قرار گيرد.
X1 هم‌اكنون در فاز تحقيق و توسعه است، جايي كه تمركز اصلي روي طراحي، ارزيابي و بهبود تكنولوژي است. ناسا در حال بررسي پتانسيل X1 به عنوان يك دستگاه ورزشي است كه به بهبود سلامت خدمه در ايستگاه فضايي و در طول ماموريت‌هاي طولاني‌مدت آينده به مقصد سيارك‌ها يا مريخ كمك مي‌كند.
بدون در نظر گرفتن فضاي با ارزش يا وزن، X1 در طول ماموريت فضايي قادر به تكرار تمريناتي است كه براي سالم ماندن فضانوردان در شرايط بي‌وزني لازم است.
بعلاوه دستگاه قادر به اندازه‌گيري، ثبت و ارسال بلادرنگ اطلاعات به كنترلرهاي پرواز مستقر روي ايستگاه زميني است تا براساس آن دكترها بازخورد بهتري از اثر برنامه تمريني روي خدمه داشته باشند.
در اينجا و روي زمين، انستيتو IHMC علاقه‌مند به توليد و استفاده از اين وسيله به عنوان وسيله كمكي براي راه رفتن است.
با تركيب فناوري ناسا و الگوريتم توليد شده توسط IHMC اين وسيله قادر به ايجاد گشتاور بيشتري بوده و به فرد براي راه رفتن روي عوارض مختلف زمين مانند بالا رفتن از راه پله كمك مي‌كند.
پـــروژه ســاخت اسکلت بیرونی - نامی که این لباس را با آن می‌شناسند - درصورت به نتیجه رسیدن علاوه بر کمک به فضانوردانی که اکنون در مدار زمین مشغول کار و زندگی هستند و معلولانی که روی زمین مشکلات حرکتی دارند، زیرساخت مناسبی برای سفر آینده بشر به سایر سیاره‌های منظومه شمسی و یا فراتر از آن به‌وجود خواهد آمد.
کار در این سیارات که گرانشی کمتر یا بیشتر از زمین دارند احتیاج به تمرین‌های ویژه دارد. برای مثال فضانوردان آینده که راهی معدنکاری در سطح ماه یا خرده‌سیارک‌های اطراف زمین می‌شوند با پوشیدن این لباس می‌توانند درست مانند شرایط موجود در زمین حرکت کنند و مشکلاتی که فضانوردان پروژه آپولو برای راه رفتن و کار کردن با آن دست به گریبان بودند، به سراغشان نخواهد آمد.
يك لباس فضايي رباتيك
يك لباس فضايي رباتيك
جام جم آنلاين: اگر خاطرتان باشد ابرقهرمان ساختگي شركت مارول كميك، يك مرد آهني با لباس زره‌‌پوشي بود كه به او قدرتي مافوق انساني مي‌داد.
پوشش رباتيك X1 ناسا قادر به انجام كارهاي مرد آهني يا آنچه از قهرمانان كميك فيلم‌ها مي‌بينيم نيست، اما اين آخرين محصول تكنولوژيك فضايي ـ رباتيكي كه از پروژه «ربونات 2» ناسا مشتق شده، ممكن است روزي به فضانوردان كمك كند تا در فضا از امنيت بيشتري برخوردار باشند و كارهاي سخت‌تري را انجام دهند.
در اين وسيله از خواص ابزارهاي كمكي كه به راه رفتن افراد ناتوان حركتي كمك مي‌كند، استفاده شده است.
ناسا به كمك انستيتو IHMC فلوريدا و مهندسان سيستم‌هاي فضايي ـ دريايي هوستون موفق به توليد يك پوشش خارجي به نام X1 شده‌است.
اين دستگاه 26 كيلوگرمي يك ربات است كه با پوشيدن آن به حركت مفاصل پاها كمك شده و در پاره‌اي اوقات حركت مفاصل مهار مي‌شود.
در حالت مهار، از ربات مي‌توان به عنوان يك ماشين تمرين راه رفتن در فضا براي تامين مقاومت لازم در برابر حركت پاها استفاده كرد. همين تكنولوژي را مي‌توان در روي زمين و به شكل معكوس به كار برد و به طور بالقوه به افرادي كمك كرد كه براي اولين بار قصد راه رفتن دارند.
مايكل گازاريك، مدير برنامه تكنولوژي فضايي ناسا معتقد است ابزارهاي رباتيك نقش مهمي در ايستگاه فضايي بين‌المللي داشته و اين نقش در آينده و زماني حياتي‌تر خواهد شد كه بشر به دنبال اكتشاف به اعماق فضا سفر كند.
موضوع هيجان‌انگيز در مورد تكنولوژي فضايي و كار با پروژه‌هايي مانند روبونات اين است كه امكان دارد از آنها بتوان براي كاربردهاي زميني هم سود جست.
اين موضوع در تكنولوژي تازه ناسا كاملا ملموس بوده و مي‌توان از آن براي كمك به افرادي كه با مشكلات جدي حركتي مواجهند يا براي اولين بار مي‌خواهند راه بروند، استفاده كرد. اين ربات داراي پوششي است كه پاها را در بر گرفته و مهاري (تسمه‌هايي) هم به پشت و شانه‌ها متصل است.
X1 داراي ده مفصل بوده كه چهار مفصل موتوري در دو طرف مفاصل ران و زانوها و شش مفصل منفعل براي گام برداشتن به طرفين، چرخيدن و خم كردن پاها دارد. بعلاوه چند نقطه براي تنظيم وجود دارد كه به X1 اجازه مي‌دهد به طرق مختلفي مورد استفاده قرار گيرد.
X1 هم‌اكنون در فاز تحقيق و توسعه است، جايي كه تمركز اصلي روي طراحي، ارزيابي و بهبود تكنولوژي است. ناسا در حال بررسي پتانسيل X1 به عنوان يك دستگاه ورزشي است كه به بهبود سلامت خدمه در ايستگاه فضايي و در طول ماموريت‌هاي طولاني‌مدت آينده به مقصد سيارك‌ها يا مريخ كمك مي‌كند.
بدون در نظر گرفتن فضاي با ارزش يا وزن، X1 در طول ماموريت فضايي قادر به تكرار تمريناتي است كه براي سالم ماندن فضانوردان در شرايط بي‌وزني لازم است.
بعلاوه دستگاه قادر به اندازه‌گيري، ثبت و ارسال بلادرنگ اطلاعات به كنترلرهاي پرواز مستقر روي ايستگاه زميني است تا براساس آن دكترها بازخورد بهتري از اثر برنامه تمريني روي خدمه داشته باشند.
در اينجا و روي زمين، انستيتو IHMC علاقه‌مند به توليد و استفاده از اين وسيله به عنوان وسيله كمكي براي راه رفتن است.
با تركيب فناوري ناسا و الگوريتم توليد شده توسط IHMC اين وسيله قادر به ايجاد گشتاور بيشتري بوده و به فرد براي راه رفتن روي عوارض مختلف زمين مانند بالا رفتن از راه پله كمك مي‌كند.
پـــروژه ســاخت اسکلت بیرونی - نامی که این لباس را با آن می‌شناسند - درصورت به نتیجه رسیدن علاوه بر کمک به فضانوردانی که اکنون در مدار زمین مشغول کار و زندگی هستند و معلولانی که روی زمین مشکلات حرکتی دارند، زیرساخت مناسبی برای سفر آینده بشر به سایر سیاره‌های منظومه شمسی و یا فراتر از آن به‌وجود خواهد آمد.
کار در این سیارات که گرانشی کمتر یا بیشتر از زمین دارند احتیاج به تمرین‌های ویژه دارد. برای مثال فضانوردان آینده که راهی معدنکاری در سطح ماه یا خرده‌سیارک‌های اطراف زمین می‌شوند با پوشیدن این لباس می‌توانند درست مانند شرایط موجود در زمین حرکت کنند و مشکلاتی که فضانوردان پروژه آپولو برای راه رفتن و کار کردن با آن دست به گریبان بودند، به سراغشان نخواهد آمد.
فضانوردان ایستگاه فضایی را با ارسال کارت پستال خود خوشحال کنید!
فضانوردان ایستگاه فضایی را با ارسال کارت پستال خود خوشحال کنید!
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603825
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۷
شش فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) مانند ساکنان زمین، کریسمس را در مدار زمین جشن گرفتند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هفته گذشته با پیوستن سه فضانورد روس، کانادایی و آمریکایی به جمع سه فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی، تیم سی و چهارمین مأموریت اکتشافی تکمیل شد.
خدمه جدید ایستگاه فضایی در آستانه کریسمس، هدایا و خوراکی های ویژه سال نو میلادی اهدایی خانواده های فضانوردان را با خود همراه داشتند.
به گفته «نیکول کلوتیر لاماسترز» سخنگوی ناسا، فضانوردان مستقر در ISS مانند ساکنان زمین در شب و روز کریسمس (25 دسامبر) از انجام تحقیقات علمی معاف هستند.
یک درخت کریسمس کوچک از نخستین مأموریت اکتشافی در ایستگاه فضایی بین المللی باقی مانده است که فضانوردان هر ساله از آن استفاده می کنند؛ همچنین جوراب هایی از جنس نومکس (الیاف ضد حریق) که خطری برای ISS ایجاد نمی کند، برای قرار دادن هدایا در نظر گرفته شده است.
فضانوردان در شب کریسمس از طریق ویدئو کنفرانس با خانواده های خود در زمین ارتباط برقرار کردند. برقراری تماس های تصویری به برنامه‌ریزی های فراوانی نیاز داشته و تنها یک بار در هفته امکان پذیر است.
ناسا امکان دیگری نیز برای تبریک کریسمس و سال نو به فضانوردان فراهم کرده است و علاقه مندان می توانند با مراجعه به نشانی http://www.nasa.gov/externalflash/postcard/ کارت تبریک دیجیتالی ارسال کنند.
فضانوردان ایستگاه فضایی را با ارسال کارت پستال خود خوشحال کنید!
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603825
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۷
شش فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) مانند ساکنان زمین، کریسمس را در مدار زمین جشن گرفتند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هفته گذشته با پیوستن سه فضانورد روس، کانادایی و آمریکایی به جمع سه فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی، تیم سی و چهارمین مأموریت اکتشافی تکمیل شد.
خدمه جدید ایستگاه فضایی در آستانه کریسمس، هدایا و خوراکی های ویژه سال نو میلادی اهدایی خانواده های فضانوردان را با خود همراه داشتند.
به گفته «نیکول کلوتیر لاماسترز» سخنگوی ناسا، فضانوردان مستقر در ISS مانند ساکنان زمین در شب و روز کریسمس (25 دسامبر) از انجام تحقیقات علمی معاف هستند.
یک درخت کریسمس کوچک از نخستین مأموریت اکتشافی در ایستگاه فضایی بین المللی باقی مانده است که فضانوردان هر ساله از آن استفاده می کنند؛ همچنین جوراب هایی از جنس نومکس (الیاف ضد حریق) که خطری برای ISS ایجاد نمی کند، برای قرار دادن هدایا در نظر گرفته شده است.
فضانوردان در شب کریسمس از طریق ویدئو کنفرانس با خانواده های خود در زمین ارتباط برقرار کردند. برقراری تماس های تصویری به برنامه‌ریزی های فراوانی نیاز داشته و تنها یک بار در هفته امکان پذیر است.
ناسا امکان دیگری نیز برای تبریک کریسمس و سال نو به فضانوردان فراهم کرده است و علاقه مندان می توانند با مراجعه به نشانی http://www.nasa.gov/externalflash/postcard/ کارت تبریک دیجیتالی ارسال کنند.
مهم‌ترین سیارات بیگانه کشف شده 2012
مهم‌ترین سیارات بیگانه کشف شده 2012
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603584
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۳
مجموعه‌ای از سیارات فراخورشیدی با ویژگی‌های منحصر بفرد در سال 2012 میلادی کشف شده‌اند که برجسته‌ترین نمونه، یک سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در آخرین روزهای سال 2012 میلادی، برجسته‌ترین سیارات بیگانه کشف شده در این سال را مرور می‌کنیم:
سیارات بیگانه قابل سکونت
اخترشناسان دو سیاره جدید را با قابلیت میزبانی حیات خارج از منظومه شمسی شناسایی کردند؛ هر دو سیاره در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان قرار دارند، یعنی در منطقه ای که امکان وجود آب بشکل مایع بر سطح سیاره وجود دارد.
ابرزمین HD40307g که در ماه نوامبر کشف شد، جرمی هفت برابر زمین داشته و در فاصله 42 سال نوری با زمین قرار دارد.
این سیاره فراخورشیدی که می تواند سنگی یا غول گازی بشکل نپتون باشد، در میان منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده است که امکان وجود آب را تقویت می‌کند.
ستاره HD40307 میزبان شش سیاره فراخورشیدی است که ابر زمین HD40307g دورترین سیاره محسوب می‌شود و طول چرخش آن بدور ستاره میزبان 200 روز بطول می‌انجامد.
سیاره فراخورشیدی Gliese163c نیز در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده است و جرم آن هفت برابر زمین است که می‌تواند سیاره سنگی بزرگ یا گاز غول پیکر کوچک‌تری باشد.
این سیاره در مدار یک کوتوله قرمز در چرخش است و طول هر سال (مدت چرخش بدور ستاره میزبان) 26 روز بطول می‌انجامد.
هر دو سیاره فراخورشیدی HD40307g و Gliese163c با استفاده از ابزار HARPS تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا در مرکز La Silla شیلی کشف شده‌اند.
نخستین نمونه سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید
تاکنون تنها شش سیاره با دو ستاره میزبان کشف شده‌اند که اصطلاحا سیارات دو دویی (circumbinary planets) نامیده می‌شوند.
اما محققان دانشگاه ییل با همکاری دو منجم آماتور در قالب پروژه ای تحت عنوان شکار سیارات بیگانه، موفق به کشف سیاره گازی غول پیکر PH1 شدند که در مدار یک جفت ستاره در یک سیستم چهار ستاره ای در حال چرخش است.
دمای سیاره گازی PH1 بالغ بر 251 درجه سانتیگراد است و طول چرخش بدور ستاره‌های میزبان 138 روز بطول می‌انجامد.
این سیاره فراخورشیدی می‌تواند میزبان احتمالی قمرهای سنگی باشد که بدلیل دمای زیاد، فاقد آب هستند.
سیستم ستاره‌ای دوتایی
سیاراتی که در مدار در سیستم ستاره‌ای دوتایی در حال چرخش هستند، بدلیل شباهت با سیستم دوتایی تتواین (Tatooine) فیلم جنگ ستارگان، «سیارات تتواین» نیز نامیده می شوند.
اخترشناسان ناسا با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر موفق به شناسایی دو سیستم دوتایی مجزا با سیاره هایی در نزدیکی منطقه قابل سکونت ستاره های میزبان شدند.
سیاره گازی غول پیکر Kepler-34b جرمی 70 برابر زمین داشته و بدور دو ستاره خورشید مانند در حال چرخش است. این سیاره در فاصله چهار هزار و 900 سال نوری واقع شده است و طول چرخش بدور ستاره های میزبان 289 روز بطول می انجامد.
سیاره Kepler-35b در فاصله پنج هزار و 400 سال نوری واقع شده و جرم آن معادل یک هشتم جرم سیاره مشتری است؛ طول مدت چرخش بدور جفت ستاره میزبان نیز 131 روز طول می کشد.
در نمونه دیگری از سیستم ستاره ای دوتایی، محققان برای نخستین بار موفق به کشف دو سیاره در مدار یک جفت ستاره دوتایی شدند.
ستاره های خورشید مانند Kepler-47 در فاصله پنچ هزار سال نوری با زمین واقع شده اند.
سیاره Kepler-47c یک گاز غول پیکر است که در طی 303 روز بدور ستارگان میزبان می چرخد؛ سیاره Kepler-47b نیز که کوچکترین سیاره شناخته شده در سیستم دوتایی محسوب می شود، در مدت کمتر از 50 روز بدور جفت ستاره میزبان می چرخد.
نزدیک ترین سیاره فراخورشیدی خارج از منظومه شمسی
نزدیک ترین سیستم خورشیدی به زمین به نام Alpha Centauri شامل سه ستاره با جرمی معادل 90 درصد جرم خورشید، میزبان یک سیاره مذاب است که در فاصله 4.2 سال نوری با زمین واقع شده است.
چرخش سیاره سنگی در مدار ستاره Alpha Centauri B تنها 3.2 بطول می انجامد و سطح داغ این سیاره امکان قابل سکونت بودن آنرا منتفی می کند.
سیاره ای با خصوصیات شبه ستاره ای
سیاره گازی Kappa Andromedae b با جرمی معادل 13 برابر جرم مشتری، از توانایی طبقه بندی در گروه کوتوله های قهوه ای برخوردار است.
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ سوبارو ژاپن در هاوایی موفق به تهیه تصاویر مستقیمی از این سیاره شدند؛ دمای سیاره Kappa And b یک هزار و 400 درجه سانتیگراد است.
کوچک ترین سیستم خورشیدی
اغلب سیارات عظیم تازه کشف شده، ابرزمین یا ابرمشتری هستند و یافتن اینگونه سیارات بسیار آسان است؛ اما اخترشناسان سه سیاره با کسری از اندازه زمین را شناسایی کرده اند که یکی از آنها در ابعاد سیاره مریخ، عنوان کوچکترین سیاره بیگانه را به خود اختنصاص داده است.
کوتوله های سرخ یکی از متداول ترین انواع ستارگان در کهکشان راه شیری محسوب می‌شوند و دانشمندان بر این باور بودند که آنها فاقد مناطق قابل سکونت هستند، اما تحقیقات سال جاری این نظریه را رد کرده است.
محققان چندین سیاره را در مدار ستاره KOI-961 شناسایی کرده‌اند که در کمتر از دو روز بدور ستاره میزبان می‌چرخند.
قطر این سیارات سنگی 0.78، 0.73 و 0.57 برابر قطر زمین هستند و دمای بین 177 تا 447 درجه سانتیگراد، امکان میزبانی حیات را منتفی می کند.
ابرزمین HD40307g با قابلیت میزبانی حیات خارج از منظومه شمسی
نخستین نمونه سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید
چرخش سیاره گازی غول پیکر Kepler-34b بدور دو ستاره
نزدیک ترین سیاره فراخورشیدی خارج از منظومه شمسی
سیاره گازی Kappa Andromedae b با خصوصیات شبه ستاره ای
کوچک ترین سیستم خورشیدی- مدار ستاره KOI-961
مهم‌ترین سیارات بیگانه کشف شده 2012
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603584
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۳
مجموعه‌ای از سیارات فراخورشیدی با ویژگی‌های منحصر بفرد در سال 2012 میلادی کشف شده‌اند که برجسته‌ترین نمونه، یک سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در آخرین روزهای سال 2012 میلادی، برجسته‌ترین سیارات بیگانه کشف شده در این سال را مرور می‌کنیم:
سیارات بیگانه قابل سکونت
اخترشناسان دو سیاره جدید را با قابلیت میزبانی حیات خارج از منظومه شمسی شناسایی کردند؛ هر دو سیاره در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان قرار دارند، یعنی در منطقه ای که امکان وجود آب بشکل مایع بر سطح سیاره وجود دارد.
ابرزمین HD40307g که در ماه نوامبر کشف شد، جرمی هفت برابر زمین داشته و در فاصله 42 سال نوری با زمین قرار دارد.
این سیاره فراخورشیدی که می تواند سنگی یا غول گازی بشکل نپتون باشد، در میان منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده است که امکان وجود آب را تقویت می‌کند.
ستاره HD40307 میزبان شش سیاره فراخورشیدی است که ابر زمین HD40307g دورترین سیاره محسوب می‌شود و طول چرخش آن بدور ستاره میزبان 200 روز بطول می‌انجامد.
سیاره فراخورشیدی Gliese163c نیز در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان واقع شده است و جرم آن هفت برابر زمین است که می‌تواند سیاره سنگی بزرگ یا گاز غول پیکر کوچک‌تری باشد.
این سیاره در مدار یک کوتوله قرمز در چرخش است و طول هر سال (مدت چرخش بدور ستاره میزبان) 26 روز بطول می‌انجامد.
هر دو سیاره فراخورشیدی HD40307g و Gliese163c با استفاده از ابزار HARPS تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا در مرکز La Silla شیلی کشف شده‌اند.
نخستین نمونه سیستم ستاره‌یی با دو جفت خورشید
تاکنون تنها شش سیاره با دو ستاره میزبان کشف شده‌اند که اصطلاحا سیارات دو دویی (circumbinary planets) نامیده می‌شوند.
اما محققان دانشگاه ییل با همکاری دو منجم آماتور در قالب پروژه ای تحت عنوان شکار سیارات بیگانه، موفق به کشف سیاره گازی غول پیکر PH1 شدند که در مدار یک جفت ستاره در یک سیستم چهار ستاره ای در حال چرخش است.
دمای سیاره گازی PH1 بالغ بر 251 درجه سانتیگراد است و طول چرخش بدور ستاره‌های میزبان 138 روز بطول می‌انجامد.
این سیاره فراخورشیدی می‌تواند میزبان احتمالی قمرهای سنگی باشد که بدلیل دمای زیاد، فاقد آب هستند.
سیستم ستاره‌ای دوتایی
سیاراتی که در مدار در سیستم ستاره‌ای دوتایی در حال چرخش هستند، بدلیل شباهت با سیستم دوتایی تتواین (Tatooine) فیلم جنگ ستارگان، «سیارات تتواین» نیز نامیده می شوند.
اخترشناسان ناسا با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر موفق به شناسایی دو سیستم دوتایی مجزا با سیاره هایی در نزدیکی منطقه قابل سکونت ستاره های میزبان شدند.
سیاره گازی غول پیکر Kepler-34b جرمی 70 برابر زمین داشته و بدور دو ستاره خورشید مانند در حال چرخش است. این سیاره در فاصله چهار هزار و 900 سال نوری واقع شده است و طول چرخش بدور ستاره های میزبان 289 روز بطول می انجامد.
سیاره Kepler-35b در فاصله پنج هزار و 400 سال نوری واقع شده و جرم آن معادل یک هشتم جرم سیاره مشتری است؛ طول مدت چرخش بدور جفت ستاره میزبان نیز 131 روز طول می کشد.
در نمونه دیگری از سیستم ستاره ای دوتایی، محققان برای نخستین بار موفق به کشف دو سیاره در مدار یک جفت ستاره دوتایی شدند.
ستاره های خورشید مانند Kepler-47 در فاصله پنچ هزار سال نوری با زمین واقع شده اند.
سیاره Kepler-47c یک گاز غول پیکر است که در طی 303 روز بدور ستارگان میزبان می چرخد؛ سیاره Kepler-47b نیز که کوچکترین سیاره شناخته شده در سیستم دوتایی محسوب می شود، در مدت کمتر از 50 روز بدور جفت ستاره میزبان می چرخد.
نزدیک ترین سیاره فراخورشیدی خارج از منظومه شمسی
نزدیک ترین سیستم خورشیدی به زمین به نام Alpha Centauri شامل سه ستاره با جرمی معادل 90 درصد جرم خورشید، میزبان یک سیاره مذاب است که در فاصله 4.2 سال نوری با زمین واقع شده است.
چرخش سیاره سنگی در مدار ستاره Alpha Centauri B تنها 3.2 بطول می انجامد و سطح داغ این سیاره امکان قابل سکونت بودن آنرا منتفی می کند.
سیاره ای با خصوصیات شبه ستاره ای
سیاره گازی Kappa Andromedae b با جرمی معادل 13 برابر جرم مشتری، از توانایی طبقه بندی در گروه کوتوله های قهوه ای برخوردار است.
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ سوبارو ژاپن در هاوایی موفق به تهیه تصاویر مستقیمی از این سیاره شدند؛ دمای سیاره Kappa And b یک هزار و 400 درجه سانتیگراد است.
کوچک ترین سیستم خورشیدی
اغلب سیارات عظیم تازه کشف شده، ابرزمین یا ابرمشتری هستند و یافتن اینگونه سیارات بسیار آسان است؛ اما اخترشناسان سه سیاره با کسری از اندازه زمین را شناسایی کرده اند که یکی از آنها در ابعاد سیاره مریخ، عنوان کوچکترین سیاره بیگانه را به خود اختنصاص داده است.
کوتوله های سرخ یکی از متداول ترین انواع ستارگان در کهکشان راه شیری محسوب می‌شوند و دانشمندان بر این باور بودند که آنها فاقد مناطق قابل سکونت هستند، اما تحقیقات سال جاری این نظریه را رد کرده است.
محققان چندین سیاره را در مدار ستاره KOI-961 شناسایی کرده‌اند که در کمتر از دو روز بدور ستاره میزبان می‌چرخند.
قطر این سیارات سنگی 0.78، 0.73 و 0.57 برابر قطر زمین هستند و دمای بین 177 تا 447 درجه سانتیگراد، امکان میزبانی حیات را منتفی می کند.
ورود ابردنباله دار نادر به داخل منظومه شمسی در سال 2013
ورود ابردنباله دار نادر به داخل منظومه شمسی در سال 2013
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603997
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۵۶
بر اساس پیش بینی اخترشناسان، ابر ستاره دنباله دار C/2012S1 پس از ورود به داخل منظومه شمسی در نزدیک ترین فاصله با خورشید قرار خواهد گرفت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دنباله دار هال باپ (Hale-Bopp) درخشان ترین نمونه دنباله دار رصد شده قرن بیستم محسوب می شود، اما اخترشناسان از ورود یک نمونه دنباله دار نادر به فضای منظومه شمسی در سال آینده میلادی خبر می دهند.
ابر دنباله دار C/2012S1 یا ISON نخستین بار در سپتامبر 2012 میلادی مشاهده شد و اکنون با شتاب از فضای خارج از منظومه شمسی به سمت خورشید در حرکت است.
بر اساس پیش بینی های صورت گرفته، این دنباله دار عظیم در ماه نوامبر 2013 به نزدیک ترین فاصله با خورشید می رسد.
«تیموتی اسپار» از محققان دانشگاه هاروارد تأکید می کند: ابر دنباله دار ISON یک از درخشان ترین نمونه های دنباله دار و رقیب جدی برای دنباله‌دار «هال باپ» محسوب می شود که در سال 1997 میلادی رصد شده است.
ستاره دنباله دار ISON در نخستین سفر به داخل منظومه شمسی، حجم عظیمی از گازهای فرار را در مقایسه با سایر دنباله دارها به همراه دارد.
محققان امیدوارند با ورود این دنباله دار به داخل منظومه شمسی، نمای بکری از مواد خارج از منظومه در 2.6 میلیارد سال قبل و همزمان با شکل گیری دنباله دار C/2012S1 به دست بیاورند.
ورود ابردنباله دار نادر به داخل منظومه شمسی در سال 2013
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603997
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۵۶
بر اساس پیش بینی اخترشناسان، ابر ستاره دنباله دار C/2012S1 پس از ورود به داخل منظومه شمسی در نزدیک ترین فاصله با خورشید قرار خواهد گرفت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دنباله دار هال باپ (Hale-Bopp) درخشان ترین نمونه دنباله دار رصد شده قرن بیستم محسوب می شود، اما اخترشناسان از ورود یک نمونه دنباله دار نادر به فضای منظومه شمسی در سال آینده میلادی خبر می دهند.
ابر دنباله دار C/2012S1 یا ISON نخستین بار در سپتامبر 2012 میلادی مشاهده شد و اکنون با شتاب از فضای خارج از منظومه شمسی به سمت خورشید در حرکت است.
بر اساس پیش بینی های صورت گرفته، این دنباله دار عظیم در ماه نوامبر 2013 به نزدیک ترین فاصله با خورشید می رسد.
«تیموتی اسپار» از محققان دانشگاه هاروارد تأکید می کند: ابر دنباله دار ISON یک از درخشان ترین نمونه های دنباله دار و رقیب جدی برای دنباله‌دار «هال باپ» محسوب می شود که در سال 1997 میلادی رصد شده است.
ستاره دنباله دار ISON در نخستین سفر به داخل منظومه شمسی، حجم عظیمی از گازهای فرار را در مقایسه با سایر دنباله دارها به همراه دارد.
محققان امیدوارند با ورود این دنباله دار به داخل منظومه شمسی، نمای بکری از مواد خارج از منظومه در 2.6 میلیارد سال قبل و همزمان با شکل گیری دنباله دار C/2012S1 به دست بیاورند.
شبیه سازی سفر به مریخ در بیابان‌های مراکش
شبیه سازی سفر به مریخ در بیابان‌های مراکش
[h=1] شبیه سازی سفر به مریخ در بیابان‌های مراکش
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603937
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۶
برنامه MARS2013 بزرگترین و دقیق ترین مأموریت شبیه سازی سفر به مریخ محسوب می شود که محققان ناسا و آژانس فضایی اروپا در آن مشارکت دارند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس اعلام مرکز هوافضای اتریش (OeWF) مأموریت یک ماهه شبیه سازی سفر به مریخ از ماه فوریه 2013 (بهمن ماه) در منطقه بیابانی مراکش آغاز می شود.
در طول این مأموریت، دو لباس جدید فضانوردی به همراه چهار مریخ نورد مورد آزمایش قرار گرفته و محققان در مجموع 17 آزمایش را انجام خواهند داد.
سه فضانورد داوطلب با پوشیدن لباس فضانوردی، کارهایی از قبیل جمع آوری نمونه سنگ را انجام می دهند و در این شرایط محیطی، محققان وضعیت بدنی فضانوردان را با کمک دستگاه های فشار خون و الکترو آنسفالوگرافی (ECG) مورد ارزیابی قرار می دهند.
داده های پزشکی به دست آمده در این مأموریت به پایگاه داده های دانشگاه پزشکی اینسبورک منتقل شده و برای مأموریت سرنشین دار به مریخ مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
«گرنوت گرومر»، مدیر اجرایی OeWF تأکید می کند: برنامه MARS2013 می تواند زمینه را برای انجام مأموریت سرنشین دار به سیاره سرخ طی 20 تا 30 سال آینده هموار کند. همچنین برای واقعی تر شدن این تمرین، نظارت بر اجرای مأموریت از مرکز هوافضا اتریش در اینسبورک انجام می‌شود.
تماس بین محققان حاضر در منطقه بیابانی مراکش و تیم مرکز کنترل با تأخیر 10 دقیقه‌یی انجام می شود تا شرایط اختلاف زمانی دریافت و ارسال سیگنال بین زمین و مریخ به طور کامل شبیه سازی شود.
شبیه سازی سفر به مریخ در بیابان‌های مراکش
[h=1] شبیه سازی سفر به مریخ در بیابان‌های مراکش
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100603937
چهارشنبه ۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۶
برنامه MARS2013 بزرگترین و دقیق ترین مأموریت شبیه سازی سفر به مریخ محسوب می شود که محققان ناسا و آژانس فضایی اروپا در آن مشارکت دارند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس اعلام مرکز هوافضای اتریش (OeWF) مأموریت یک ماهه شبیه سازی سفر به مریخ از ماه فوریه 2013 (بهمن ماه) در منطقه بیابانی مراکش آغاز می شود.
در طول این مأموریت، دو لباس جدید فضانوردی به همراه چهار مریخ نورد مورد آزمایش قرار گرفته و محققان در مجموع 17 آزمایش را انجام خواهند داد.
سه فضانورد داوطلب با پوشیدن لباس فضانوردی، کارهایی از قبیل جمع آوری نمونه سنگ را انجام می دهند و در این شرایط محیطی، محققان وضعیت بدنی فضانوردان را با کمک دستگاه های فشار خون و الکترو آنسفالوگرافی (ECG) مورد ارزیابی قرار می دهند.
داده های پزشکی به دست آمده در این مأموریت به پایگاه داده های دانشگاه پزشکی اینسبورک منتقل شده و برای مأموریت سرنشین دار به مریخ مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
«گرنوت گرومر»، مدیر اجرایی OeWF تأکید می کند: برنامه MARS2013 می تواند زمینه را برای انجام مأموریت سرنشین دار به سیاره سرخ طی 20 تا 30 سال آینده هموار کند. همچنین برای واقعی تر شدن این تمرین، نظارت بر اجرای مأموریت از مرکز هوافضا اتریش در اینسبورک انجام می‌شود.
تماس بین محققان حاضر در منطقه بیابانی مراکش و تیم مرکز کنترل با تأخیر 10 دقیقه‌یی انجام می شود تا شرایط اختلاف زمانی دریافت و ارسال سیگنال بین زمین و مریخ به طور کامل شبیه سازی شود.
زمستان مریخ را هم سفید پوش کرد/ تسخیر یک خرده سیاره برای اولین بار
زمستان مریخ را هم سفید پوش کرد/ تسخیر یک خرده سیاره برای اولین بار
توضیحاتی درباره عضویت رهبری در فیس بوک، الزام دولتیها به استفاده از نرم‌افزار بومی، کشف نورونهای مغزی برای درمان بیماریهای قلبی، بازسازی چهره ایرانیان باستان از طریق جمجمه و زمستان مریخی از جمله اخبار جالب و خواندنی فناوری در هفته‌ای که گذشت بوده‌اند.
بيشتر...
زمستان مریخ را هم سفید پوش کرد/ تسخیر یک خرده سیاره برای اولین بار
توضیحاتی درباره عضویت رهبری در فیس بوک، الزام دولتیها به استفاده از نرم‌افزار بومی، کشف نورونهای مغزی برای درمان بیماریهای قلبی، بازسازی چهره ایرانیان باستان از طریق جمجمه و زمستان مریخی از جمله اخبار جالب و خواندنی فناوری در هفته‌ای که گذشت بوده‌اند.
بيشتر...
دنباله‌دار 2013 که ماه را بی‌فروغ خواهد کرد
دنباله‌دار 2013 که ماه را بی‌فروغ خواهد کرد
[h=1] دنباله‌دار 2013 که ماه را بی‌فروغ خواهد کرد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100905001
شنبه ۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۳
ستاره‌شناسان در سراسر جهان بطور مشتاقانه‌ای در حال پیگیری ورود یک دنباله‌دار در سال آینده به فضای نزدیک زمین هستند که حتی ماه نیز در برابر نور آن بی‌فروغ خواهد بود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دنباله‌دار «آیسون(سی/۲۰۱۲ اس۱)» برای اولین بار در داخل منظومه شمسی وارد شده و در ماه‌های نوامبر و دسامبر 2013 که به سوی خورشید در حرکت است، منظره زیبایی را در برابر چشمان ساکنان نیمکره شمالی زمین قرار خواهد داد.
احتمالا این دنباله‌دار از تمام دنباله‌دارهای قرن اخیر درخشان‌تر بوده و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده است. همچنین این سفر،اولین و آخرین حضور این دنباله‌دار در منظومه شمسی خواهد بود؛ چرا که احتمالا به سوی خورشید شیرجه خواهد زد.
آیسون اکنون از ماورای سیاره مشتری به سمت داخل منظومه شمسی در حرکت بوده و با نزدیک شدن به زمین، یک نمایش درخشان با نور بیشتر از ماه را در معرض چشمان زمینیان قرار خواهد داد.
به گفته ستاره‌شناسان، در اوایل ماه نوامبر این دنباله‌دار توسط چشم غیرمسلح در آسمان شب قابل مشاهده خواهد بود.
آیسون سپس به سرعت در اطراف خورشید در فاصله حدود سه میلیون کیلومتر چرخیده و از این رو در نور روز نیز در سمت ستاره قطبی قابل مشاهده خواهد بود.
این دنباله‌دار که توسط ستاره‌شناسان تلسکوپ شبکه نوری علمی بین‌المللی(آیسون) روسیه کشف شده، در نهایت در خورشید سفر خود را به پایان خواهد رساند.
آیسون در یک مدار سهموی بوده، بدین معنی که احتمالا از دامنه‌های خارجی منظومه شمسی و شاید از ابر اورت نشات گرفته باشد.
اگر این دنباله‌دار از مواجهه با خورشید جان سالم بدر ببرد، هزاران و شاید میلیونها سال طول بکشد تا از داخل منظومه شمسی بازگردد.
آیسون با قرار گرفتن در مدار مشتری و با آب شدن یخهای درون آن توسط خورشید که آنرا مستقیما به گاز تبدیل می‌کند، درخشش خواهد گرفت.
با گرم شدن مواد شیمیایی درون این دنباله‌دارها، فواره‌های درخشان از آنها فوران کرده که دنباله آنها را با طول صدها هزار کیلومتر تشکیل می‌دهند.
بهترین زمان برای مشاهده آیسون از اواخر نوامبر و اوایل دسامبر پیش‌بینی شده است.
دنباله‌دار 2013 که ماه را بی‌فروغ خواهد کرد
[h=1] دنباله‌دار 2013 که ماه را بی‌فروغ خواهد کرد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100905001
شنبه ۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۳
ستاره‌شناسان در سراسر جهان بطور مشتاقانه‌ای در حال پیگیری ورود یک دنباله‌دار در سال آینده به فضای نزدیک زمین هستند که حتی ماه نیز در برابر نور آن بی‌فروغ خواهد بود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دنباله‌دار «آیسون(سی/۲۰۱۲ اس۱)» برای اولین بار در داخل منظومه شمسی وارد شده و در ماه‌های نوامبر و دسامبر 2013 که به سوی خورشید در حرکت است، منظره زیبایی را در برابر چشمان ساکنان نیمکره شمالی زمین قرار خواهد داد.
احتمالا این دنباله‌دار از تمام دنباله‌دارهای قرن اخیر درخشان‌تر بوده و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده است. همچنین این سفر،اولین و آخرین حضور این دنباله‌دار در منظومه شمسی خواهد بود؛ چرا که احتمالا به سوی خورشید شیرجه خواهد زد.
آیسون اکنون از ماورای سیاره مشتری به سمت داخل منظومه شمسی در حرکت بوده و با نزدیک شدن به زمین، یک نمایش درخشان با نور بیشتر از ماه را در معرض چشمان زمینیان قرار خواهد داد.
به گفته ستاره‌شناسان، در اوایل ماه نوامبر این دنباله‌دار توسط چشم غیرمسلح در آسمان شب قابل مشاهده خواهد بود.
آیسون سپس به سرعت در اطراف خورشید در فاصله حدود سه میلیون کیلومتر چرخیده و از این رو در نور روز نیز در سمت ستاره قطبی قابل مشاهده خواهد بود.
این دنباله‌دار که توسط ستاره‌شناسان تلسکوپ شبکه نوری علمی بین‌المللی(آیسون) روسیه کشف شده، در نهایت در خورشید سفر خود را به پایان خواهد رساند.
آیسون در یک مدار سهموی بوده، بدین معنی که احتمالا از دامنه‌های خارجی منظومه شمسی و شاید از ابر اورت نشات گرفته باشد.
اگر این دنباله‌دار از مواجهه با خورشید جان سالم بدر ببرد، هزاران و شاید میلیونها سال طول بکشد تا از داخل منظومه شمسی بازگردد.
آیسون با قرار گرفتن در مدار مشتری و با آب شدن یخهای درون آن توسط خورشید که آنرا مستقیما به گاز تبدیل می‌کند، درخشش خواهد گرفت.
با گرم شدن مواد شیمیایی درون این دنباله‌دارها، فواره‌های درخشان از آنها فوران کرده که دنباله آنها را با طول صدها هزار کیلومتر تشکیل می‌دهند.
بهترین زمان برای مشاهده آیسون از اواخر نوامبر و اوایل دسامبر پیش‌بینی شده است.
نگاهی به تصاویر برگزیده ماهواره‌ای 2012
نگاهی به تصاویر برگزیده ماهواره‌ای 2012
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100905011
شنبه ۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۲
سایت DigitalGlobe بعنوان عرضه کننده تصاویر فضایی و محتوای جغرافیایی، مجموعه ای از برترین تصاویر ماهواره ای تهیه شده در سال 2012 میلادی را منتشر کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این تصاویر گستره وسیعی از مناطق مختلف زمین، از مرتفع‌ترین قله ژاپن تا سیل پاکستان، یخچال های عظیم گرینلند، دهکده بازیهای المپیک لندن و معدن مس شیلی را به تصویر می کشند.
میدان سنت پیتر - شهر واتیکان
نمای رنگ های زیبای پاییزی - شهر ریدینگ ایالت ورمونت
محل برگزاری جشنواره Burning Man - نوادا
دهکده بازیهای المپیک 2012 لندن
آتش سوزی خط لوله انتقال گاز - شهر حمص سوریه
شاتل فضایی اندیور بر پشت بوئینگ 747 - نیومکزیکو
(رنگ های آبی) سیل و توفان مهیب - یعقوب آباد پاکستان
جدا شدن توده عظیم یخچال Petermann - گرینلند
آسمانخراش درخت آسمان (Skytree) - توکیو
کوه فوجی، بلندترین قله ژاپن
واژگونی کشتی Costa Concordia - ایتالیا
سد سه تنگه ساندوپینگ - چین
زنجیره آتشفشانی رشته کوه آند - شیلی
معدن مس Chuquicamata - شیلی
ساخت و ساز در تپه های دریایی جنوب چین
الگوی شبکه کف دریا - بحرین
معدن سنگ آهن - استرالیا
جدا شدن توده های یخ - قطب جنوب
جشنواره سالانه قایق بادبانی - مونت کارلو
نگاهی به تصاویر برگزیده ماهواره‌ای 2012
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91100905011
شنبه ۹ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۲
سایت DigitalGlobe بعنوان عرضه کننده تصاویر فضایی و محتوای جغرافیایی، مجموعه ای از برترین تصاویر ماهواره ای تهیه شده در سال 2012 میلادی را منتشر کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این تصاویر گستره وسیعی از مناطق مختلف زمین، از مرتفع‌ترین قله ژاپن تا سیل پاکستان، یخچال های عظیم گرینلند، دهکده بازیهای المپیک لندن و معدن مس شیلی را به تصویر می کشند.
فضـای داخلـی سفیـنه فضـایی چه شکلـی است؟
فضـای داخلـی سفیـنه فضـایی چه شکلـی است؟
فضـای داخلـی سفیـنه فضـایی چه شکلـی است؟
| |||
|
سلام
مثل همیشه این ارسال شما هم خیلی جالب بود
کاش من هم یک سفینه داشتم
مثل همیشه این ارسال شما هم خیلی جالب بود
کاش من هم یک سفینه داشتم
در جستجوي حيات بيگانه
در جستجوي حيات بيگانه
جام جم آنلاين: جستجوي حيات در مريخ پس از مأموريت وايكينگ‌هاي ناسا بي‌نتيجه ماند و براي بيش از 30 سال هيچ‌كس به‌دنبال سرنخ‌هاي آن در سياره سرخ نگشت اما كريگ وِنتر پژوهشگر مستقل ژنوميكس، از دانشمندان برجسته رمزگشاي نقشه ژنوم انسان و سازنده حيات مصنوعي در گام شجاعانه ديگري درصدد تغيير اين روند است.
او هفته گذشته در كنفرانسي در نيويورك اعلام كرد كه قصد دارد يك توالي‌ياب DNA به مريخ بفرستند و ژنوم هر ميكروب مريخي را ـ در صورت وجود ـ توالي‌يابي كرده و به زمين مخابره كند.
جزئيات برنامه بلندپروازانه ونتر اندك است و او از شرح دقيق آن خودداري كرده است، اما همين برنامه دليلي است براي فكركردن به اين‌كه اگر بدانيم دقيقا چگونه و در كجا بايد جستجو كنيم، مي‌توانيم DNA مريخي را بيابيم!
حركت پيشين بشر براي شكار حيات در مريخ، مربوط به آزمايش‌هايي مي‌شود كه سطح‌نشين‌هاي وايكينگ براي جستجوي مولكول‌هاي آلي در آنجا انجام داده بودند.
نتايج اين بررسي‌ها درگير ابهاماتي شد، بويژه در پرتو شواهد در حال رشدي كه تائيد مي‌كرد مولكول‌هاي آلي از فرآيندهاي طبيعي غيرزيستي هم مي‌توانند سازمان‌دهي شوند.
يافتن DNAيك شاخص بسيار كليدي براي حيات به‌شمار مي‌آيد؛ احتمالا امكان بودن آن در خارج از زمين وجود دارد.
اين‌كه پيش‌مواد سازنده ريبوز ـ قندي كه خود، از واحدهاي سازندهDNAو RNA است ـ در فضاي ميان‌ستاره‌اي و مولكول‌هاي آلي پيچيده در تيتان و انسلادوس، قمرهاي زحل يافته شده‌اند، خود بخشي از اين مسير است.
گويي كه مواد خام حيات در سراسر منظومه خورشيدي اوليه پخش شده باشند و به‌نظر مي‌رسد حيات، بارها از مجموعه متداولي از عناصر پديدار شده است.
اين يعني هر ماده احتمالي مريخي كاملا به DNA زميني يا آن مولكولي كه ما با استفاده از آزمايش‌هاي استاندارد شانس پيداكردن آنها را داريم شبيه است.
حتي اگر فرصت چنين كاري هم نداشته باشيم، مي‌توانيم با ساخت توالي‌ياب‌هاي بيشتر به‌جستجوي مولكول‌هايي كه از قندها يا حروف شيميايي جايگزين در كدهايشان استفاده كرده‌اند، بپردازيم.
كريس كار از انستيتو تكنولوژي ماساچوست و همكار ناسا در برنامه جستجو براي ژنوم فرازميني مي‌گويد: «درست است كه ما تا به حال در مريخ نبوده‌ايم، اما اين محدوديت اساسي به شمار نمي‌آيد.»
گزينه ديگر براي يك توالي‌سنج DNA اين است كه پشت يك مجموعه شكار مواد آلي سوار شود. مايكل مِير دانشمند راهبر برنامه اكتشاف مريخ در ناسا گفت: «اگر ما تنها در جستجوي DNA رايجي كه مي‌شناسيم باشيم ممكن است شكل‌هاي احتمالي ديگر حيات را از دست بدهيم. يك توالي‌ياب مي‌تواند با آزمايش مولكول‌هاي آلي كه در جستجوي DNA بدست آورده، تعيين كند آيا آنها منشا زميني دارند يا خير؟»
در مريخ، هر اثري از حيات بايد حداقل يك متر زير خاك يا سنگ فرو برود تا بقاي آن به‌خطر نيفتد. مهم‌تر آن‌كه مطالعه اخير نشان داد DNA با نرخي قابل پيش‌بيني تجزيه مي‌شود و اين از حفظ هر اثري براي بيش از يك ميليون سال جلوگيري مي‌كند.
بنابراين، ونتر بايد در برنامه متهورانه خود مكان‌هاي بالقوه بارورتر در عمق مريخ را هدف‌گذاري كند. خوشبختانه، فناوري مورد نياز براي بررسي عمق خاك و سنگ مريخ هم‌اكنون موجود است.
آژانس فضايي اروپا، ماموريت اگزومارس ExoMars را سال 1397 آغاز خواهد كرد و يك مته با قابليت سوراخ كردن عمق حداقل يك متري از ابزارهاي اين ماموريت خواهد بود.
همچنين ممكن است ربات‌هاي اكتشافي اگزومارس مسيرهاي مواد مذاب، تونل‌هايي كه جريان‌هاي آتشفشاني باستاني آنها را حفاري كرده و از گزند پرتوها در امان مانده‌اند هدف‌گيري كنند.
از سوي ديگر، آزمايشگاه پيش‌رانش جت ناسا در حال توسعه مريخ‌نوردي موسوم به اكسل (Axel) است كه مي‌تواند روي صخره‌ها فرود بيايد و مستقيم به‌سوي غارهاي مريخي برود. اگر توالي‌ياب DNA هنگام ارسال مريخ‌نورد بعدي آماده پرواز شده باشد، آيا ناسا آن را به مأموريت اضافه مي‌كند؟
در جستجوي حيات بيگانه
جام جم آنلاين: جستجوي حيات در مريخ پس از مأموريت وايكينگ‌هاي ناسا بي‌نتيجه ماند و براي بيش از 30 سال هيچ‌كس به‌دنبال سرنخ‌هاي آن در سياره سرخ نگشت اما كريگ وِنتر پژوهشگر مستقل ژنوميكس، از دانشمندان برجسته رمزگشاي نقشه ژنوم انسان و سازنده حيات مصنوعي در گام شجاعانه ديگري درصدد تغيير اين روند است.
او هفته گذشته در كنفرانسي در نيويورك اعلام كرد كه قصد دارد يك توالي‌ياب DNA به مريخ بفرستند و ژنوم هر ميكروب مريخي را ـ در صورت وجود ـ توالي‌يابي كرده و به زمين مخابره كند.
جزئيات برنامه بلندپروازانه ونتر اندك است و او از شرح دقيق آن خودداري كرده است، اما همين برنامه دليلي است براي فكركردن به اين‌كه اگر بدانيم دقيقا چگونه و در كجا بايد جستجو كنيم، مي‌توانيم DNA مريخي را بيابيم!
حركت پيشين بشر براي شكار حيات در مريخ، مربوط به آزمايش‌هايي مي‌شود كه سطح‌نشين‌هاي وايكينگ براي جستجوي مولكول‌هاي آلي در آنجا انجام داده بودند.
نتايج اين بررسي‌ها درگير ابهاماتي شد، بويژه در پرتو شواهد در حال رشدي كه تائيد مي‌كرد مولكول‌هاي آلي از فرآيندهاي طبيعي غيرزيستي هم مي‌توانند سازمان‌دهي شوند.
يافتن DNAيك شاخص بسيار كليدي براي حيات به‌شمار مي‌آيد؛ احتمالا امكان بودن آن در خارج از زمين وجود دارد.
اين‌كه پيش‌مواد سازنده ريبوز ـ قندي كه خود، از واحدهاي سازندهDNAو RNA است ـ در فضاي ميان‌ستاره‌اي و مولكول‌هاي آلي پيچيده در تيتان و انسلادوس، قمرهاي زحل يافته شده‌اند، خود بخشي از اين مسير است.
گويي كه مواد خام حيات در سراسر منظومه خورشيدي اوليه پخش شده باشند و به‌نظر مي‌رسد حيات، بارها از مجموعه متداولي از عناصر پديدار شده است.
شيمي جايگزين
آيا تعجب‌آور است اگر بگوييم ممكن است حيات در نخستين روزهاي پيدايش زمين و مريخ ميان اين دو دنيا مبادله شده است؟! در واقع، اين رد و بدل كردن به مدد برخوردهاي سياركي ميسر شده است؛ به اين صورت كه حدود يك ميليارد تن صخره و البته احتمالا مولكول DNA يا حداقل سنگ‌بناهاي سازنده آن بين اين دو سياره جابه‌جا شده‌اند. اين يعني هر ماده احتمالي مريخي كاملا به DNA زميني يا آن مولكولي كه ما با استفاده از آزمايش‌هاي استاندارد شانس پيداكردن آنها را داريم شبيه است.
حتي اگر فرصت چنين كاري هم نداشته باشيم، مي‌توانيم با ساخت توالي‌ياب‌هاي بيشتر به‌جستجوي مولكول‌هايي كه از قندها يا حروف شيميايي جايگزين در كدهايشان استفاده كرده‌اند، بپردازيم.
كريس كار از انستيتو تكنولوژي ماساچوست و همكار ناسا در برنامه جستجو براي ژنوم فرازميني مي‌گويد: «درست است كه ما تا به حال در مريخ نبوده‌ايم، اما اين محدوديت اساسي به شمار نمي‌آيد.»
گزينه ديگر براي يك توالي‌سنج DNA اين است كه پشت يك مجموعه شكار مواد آلي سوار شود. مايكل مِير دانشمند راهبر برنامه اكتشاف مريخ در ناسا گفت: «اگر ما تنها در جستجوي DNA رايجي كه مي‌شناسيم باشيم ممكن است شكل‌هاي احتمالي ديگر حيات را از دست بدهيم. يك توالي‌ياب مي‌تواند با آزمايش مولكول‌هاي آلي كه در جستجوي DNA بدست آورده، تعيين كند آيا آنها منشا زميني دارند يا خير؟»
تونل‌هاي مخفي
سطح‌نشين وايكينگ سطح مريخ را براي پيدا كردن نشانه‌هاي شيميايي حيات ـ كه هدف مريخ‌نورد كنجكاوي است ـ جستجو نكرد؛ بلكه آن را براي يافتن محيط‌هاي سكونت‌پذير باستاني طي كرد. چون مريخ فاقد جو ضخيم و ميدان مغناطيسي محافظت‌كننده است و سطح سياره از آسيب پرتوهاي فرابنفش و كيهاني در امان نيست، ناسا اين نوع از جستجو را برگزيد. در مريخ، هر اثري از حيات بايد حداقل يك متر زير خاك يا سنگ فرو برود تا بقاي آن به‌خطر نيفتد. مهم‌تر آن‌كه مطالعه اخير نشان داد DNA با نرخي قابل پيش‌بيني تجزيه مي‌شود و اين از حفظ هر اثري براي بيش از يك ميليون سال جلوگيري مي‌كند.
بنابراين، ونتر بايد در برنامه متهورانه خود مكان‌هاي بالقوه بارورتر در عمق مريخ را هدف‌گذاري كند. خوشبختانه، فناوري مورد نياز براي بررسي عمق خاك و سنگ مريخ هم‌اكنون موجود است.
آژانس فضايي اروپا، ماموريت اگزومارس ExoMars را سال 1397 آغاز خواهد كرد و يك مته با قابليت سوراخ كردن عمق حداقل يك متري از ابزارهاي اين ماموريت خواهد بود.
همچنين ممكن است ربات‌هاي اكتشافي اگزومارس مسيرهاي مواد مذاب، تونل‌هايي كه جريان‌هاي آتشفشاني باستاني آنها را حفاري كرده و از گزند پرتوها در امان مانده‌اند هدف‌گيري كنند.
از سوي ديگر، آزمايشگاه پيش‌رانش جت ناسا در حال توسعه مريخ‌نوردي موسوم به اكسل (Axel) است كه مي‌تواند روي صخره‌ها فرود بيايد و مستقيم به‌سوي غارهاي مريخي برود. اگر توالي‌ياب DNA هنگام ارسال مريخ‌نورد بعدي آماده پرواز شده باشد، آيا ناسا آن را به مأموريت اضافه مي‌كند؟
امکان کشف اولین زمین بیگانه در 2013
امکان کشف اولین زمین بیگانه در 2013
[h=1] امکان کشف اولین زمین بیگانه در 2013
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101006125
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۶
ستاره‌شناسان از امکان شناسایی اولین سیاره بیگانه شبیه به زمین در سال آینده خبر دادند که می‌تواند منجر به ارزیابی مجدد جایگاه انسان در جهان شود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در حالیکه از چند سال پیش تاکنون ستاره‌شناسان توانسته‌اند چند سیاره فراخورشیدی را شناسایی کنند که از یک یا دو ویژگی مشترک با زمین مانند اندازه یا دمای احتمالی سطح برخوردار بوده‌اند، هنوز چیزی به اسم یک زمین بیگانه کشف نشده است.
اما به گفته دانشمندان این امر در سال 2013 محقق خواهد شد.
اولین سیاره فراخورشیدی شبه زمینی در سال 1995 کشف شد که در اطراف یک ستاره شبه خورشیدی می‌چرخید. از آن زمان بیش از 800 جهان در ورای منظومه شمسی شناسایی شده و کاندیدهای بسیار دیگری نیز منتظر کسب تائیدیه با مشاهدات بیشتر هستند.
برای مثال تلسکوپ فضایی هابل ناسا بیش از 2300 سیاره احتمالی را از مارس 2009 شناسایی کرده است. فقط 100 سیاره یا بیشتر تا به امروز تائید شده اما دانشمندان این ماموریت تخمین زده‌اند که حداقل 80 درصد آنها واقعی هستند.
اولین یافته‌های سیارات فراخورشیدی شامل جهانهای شبه مشتری بودند که از مدار نزدیک به ستاره میزبان خود برخوردار بودند چرا که شناسایی این سیارات بسیار ساده‌تر است. اما با گذشت زمان و ورود تجهیزات بهتر، کشف سیارات کوچکتر و دورتر که بیشتر شبیه به زمین هستند، ممکن شد.
برای مثال در ماه دسامبر، کپلر توانست یک سیاره با اندازه 2.4 برابر زمین در منطقه قابل سکونت یک ستاره مشاهده کند که می‌تواند از شرایط مناسب برای برخورداری از آب مایع و حتی حیات به شکل زمینی برخوردار باشد.
تیم کپلر و سایر ستاره‌شناسان چندین سیاره دیگر با این شرایط را تاکنون شناسایی کرده و تعداد کنونی این سیارات با امکان سکونت را به 9 رسانده است.
اگرچه هیچ کدام از این سیارات به کوچکی زمین نبوده و سیارات با جرم و اندازه مشابه کشف شده تاکنون بیشتر در مدارهای نزدیک به ستاره خود بوده‌اند.
اما با گذشت زمان حتما یک سیاره کوچک صخره‌ای در منطقه قابل سکونت یک سیاره شناسایی خواهد شد که به گفته ستاره‌شناسان زمان دوری نخواهد بود.
به عقیده آنها، این دستاورد بزرگ به احتمال زیاد توسط تلسکوپ کپلر محقق خواهد شد.
به گفته ستاره‌شناسان، حداقل حدود 200 میلیارد ستاره وجود داشته که میزبان حداقل 50 میلیارد ستاره هستند. با فرض اینکه یک 10 هزارم این سیارات شبیه به زمین باشند، اکنون باید پنج میلیون سیاره شبه زمینی در فضا وجود داشته بود.
امکان کشف اولین زمین بیگانه در 2013
[h=1] امکان کشف اولین زمین بیگانه در 2013
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101006125
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۰۶
ستاره‌شناسان از امکان شناسایی اولین سیاره بیگانه شبیه به زمین در سال آینده خبر دادند که می‌تواند منجر به ارزیابی مجدد جایگاه انسان در جهان شود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در حالیکه از چند سال پیش تاکنون ستاره‌شناسان توانسته‌اند چند سیاره فراخورشیدی را شناسایی کنند که از یک یا دو ویژگی مشترک با زمین مانند اندازه یا دمای احتمالی سطح برخوردار بوده‌اند، هنوز چیزی به اسم یک زمین بیگانه کشف نشده است.
اما به گفته دانشمندان این امر در سال 2013 محقق خواهد شد.
اولین سیاره فراخورشیدی شبه زمینی در سال 1995 کشف شد که در اطراف یک ستاره شبه خورشیدی می‌چرخید. از آن زمان بیش از 800 جهان در ورای منظومه شمسی شناسایی شده و کاندیدهای بسیار دیگری نیز منتظر کسب تائیدیه با مشاهدات بیشتر هستند.
برای مثال تلسکوپ فضایی هابل ناسا بیش از 2300 سیاره احتمالی را از مارس 2009 شناسایی کرده است. فقط 100 سیاره یا بیشتر تا به امروز تائید شده اما دانشمندان این ماموریت تخمین زده‌اند که حداقل 80 درصد آنها واقعی هستند.
اولین یافته‌های سیارات فراخورشیدی شامل جهانهای شبه مشتری بودند که از مدار نزدیک به ستاره میزبان خود برخوردار بودند چرا که شناسایی این سیارات بسیار ساده‌تر است. اما با گذشت زمان و ورود تجهیزات بهتر، کشف سیارات کوچکتر و دورتر که بیشتر شبیه به زمین هستند، ممکن شد.
برای مثال در ماه دسامبر، کپلر توانست یک سیاره با اندازه 2.4 برابر زمین در منطقه قابل سکونت یک ستاره مشاهده کند که می‌تواند از شرایط مناسب برای برخورداری از آب مایع و حتی حیات به شکل زمینی برخوردار باشد.
تیم کپلر و سایر ستاره‌شناسان چندین سیاره دیگر با این شرایط را تاکنون شناسایی کرده و تعداد کنونی این سیارات با امکان سکونت را به 9 رسانده است.
اگرچه هیچ کدام از این سیارات به کوچکی زمین نبوده و سیارات با جرم و اندازه مشابه کشف شده تاکنون بیشتر در مدارهای نزدیک به ستاره خود بوده‌اند.
اما با گذشت زمان حتما یک سیاره کوچک صخره‌ای در منطقه قابل سکونت یک سیاره شناسایی خواهد شد که به گفته ستاره‌شناسان زمان دوری نخواهد بود.
به عقیده آنها، این دستاورد بزرگ به احتمال زیاد توسط تلسکوپ کپلر محقق خواهد شد.
به گفته ستاره‌شناسان، حداقل حدود 200 میلیارد ستاره وجود داشته که میزبان حداقل 50 میلیارد ستاره هستند. با فرض اینکه یک 10 هزارم این سیارات شبیه به زمین باشند، اکنون باید پنج میلیون سیاره شبه زمینی در فضا وجود داشته بود.
نظریه افزایش سرعت ناگهانی تپ‌اخترها به چالش کشیده شد
نظریه افزایش سرعت ناگهانی تپ‌اخترها به چالش کشیده شد
[h=1] نظریه افزایش سرعت ناگهانی تپ‌اخترها به چالش کشیده شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005895
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۱۳
محققان دانشگاه ساوث‌همپتون یک نظریه 40 ساله در مورد سرعت‌گرفتن دوره‌ای و ناگهانی تپ‌اخترها را به چالش کشیده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،تپ‌اختر یک ستاره نوترونی مغناطیسه شده در حال چرخش بوده که از بقایای یک ابرنواختر شکل می‌گیرد. این جسم سماوی یک پرتو گردنده از تابش الکترومغناطیسی را ساطع می‌کند که با تلسکوپهای قوی در زمان عبور آن از کنار زمین قابل مشاهده است.
تپ‌اخترها با سرعت بسیار ثابت گردش می‌کنند اما گاهی اوقات سرعت آنها بیشتر می‌شود.
دانشمندان ساوث‌همپتون از یک مدل ریاضیاتی برای رد این نظریه استفاده کرده‌اند.
اگر یک تپ‌اختر را به عنوان یک کاسه سوپ در نظر بگیریم که در آن کاسه با یک سرعت و سوپ درون آن با سرعت بیشتر می‌چرخند، اصطکاک بین سطح کاسه و محتوای آن باعث افزایش سرعت کاسه می‌شود. هرچه میزان سوپ بیشتری درون آن باشد، گردش کاسه نیز سریعتر خواهد بود.
این قیاس می‌تواند مفهوم پشت نظریه پذیرفته شده دلیل افزایش ناگهانی سرعت تپ‌اخترها را توضیح دهد. با این حال پژوهش جدید نشان داده که این رویدادها بسیار بزرگتر از آن هستند که با این شیوه توصیف شوند. میزان ابرشار یا «سوپ» موجود در پوسته یک تپ‌اختر بسیار کوچکتر از آن است که این شکل از اصطکاک را برای این اثر تولید کند.
این محققان از یک مدل ریاضیاتی به همراه داده‌های تلسکوپهای رادیویی و نتایج اخیر یک نظریه فیزیک اتمی برای رد این نظریه استفاده کرده‌اند.
این پژوهش در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.
نظریه افزایش سرعت ناگهانی تپ‌اخترها به چالش کشیده شد
[h=1] نظریه افزایش سرعت ناگهانی تپ‌اخترها به چالش کشیده شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005895
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۰:۱۳
محققان دانشگاه ساوث‌همپتون یک نظریه 40 ساله در مورد سرعت‌گرفتن دوره‌ای و ناگهانی تپ‌اخترها را به چالش کشیده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،تپ‌اختر یک ستاره نوترونی مغناطیسه شده در حال چرخش بوده که از بقایای یک ابرنواختر شکل می‌گیرد. این جسم سماوی یک پرتو گردنده از تابش الکترومغناطیسی را ساطع می‌کند که با تلسکوپهای قوی در زمان عبور آن از کنار زمین قابل مشاهده است.
تپ‌اخترها با سرعت بسیار ثابت گردش می‌کنند اما گاهی اوقات سرعت آنها بیشتر می‌شود.
دانشمندان ساوث‌همپتون از یک مدل ریاضیاتی برای رد این نظریه استفاده کرده‌اند.
اگر یک تپ‌اختر را به عنوان یک کاسه سوپ در نظر بگیریم که در آن کاسه با یک سرعت و سوپ درون آن با سرعت بیشتر می‌چرخند، اصطکاک بین سطح کاسه و محتوای آن باعث افزایش سرعت کاسه می‌شود. هرچه میزان سوپ بیشتری درون آن باشد، گردش کاسه نیز سریعتر خواهد بود.
این قیاس می‌تواند مفهوم پشت نظریه پذیرفته شده دلیل افزایش ناگهانی سرعت تپ‌اخترها را توضیح دهد. با این حال پژوهش جدید نشان داده که این رویدادها بسیار بزرگتر از آن هستند که با این شیوه توصیف شوند. میزان ابرشار یا «سوپ» موجود در پوسته یک تپ‌اختر بسیار کوچکتر از آن است که این شکل از اصطکاک را برای این اثر تولید کند.
این محققان از یک مدل ریاضیاتی به همراه داده‌های تلسکوپهای رادیویی و نتایج اخیر یک نظریه فیزیک اتمی برای رد این نظریه استفاده کرده‌اند.
این پژوهش در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.
اکتشافات حیرت‌انگیز فضایی 2012
اکتشافات حیرت‌انگیز فضایی 2012
[h=1] اکتشافات حیرت‌انگیز فضایی 2012
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005778
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۱
اکتشافات نجومی در سال 2012، درک انسان را از جهان تغییر داده و برخی از ابزارها را از نیروی مشاهده آنها فراتر برده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دانشمندان کهکشانی را کشف کردند که از یک ابرسیاه‌چاله مرکزی با اندازه 17 میلیارد برابر خورشید برخوردار است.
یک گروه دیگر تحقیقاتی توانستند سیاره صخره‌ای بسیار داغی را در نزدیکترین سیستم ستاره‌ای به منظومه شمسی شناسایی کنند.
در همین زمان، رکوردهای بزرگترین خوشه کهکشانی و دورترین کهکشان نیز در سال جاری ثبت شده‌اند.
در این گزارش، مجموعه مختصر و مفیدی از جالبترین یافته‌های کیهانی ارائه شده است.
بزرگترین ابرسیاه‌چاله
یکی از بزرگترین یافته‌ها، کهکشان NGC 1277 و ابرسیاه‌چاله غول‌پیکر آن بود که بخش زیادی از این کهکشان را به خود اختصاص داده است.
این سیاهچاله مرکزی 17 میلیارد بار بزرگتر از خورشید بوده و 14 درصد جرم کهکشان را تشکیل می‌دهد که این میزان در کهکشانهای دیگر 0.1 درصد است.
محققان بقدری از اندازه این سیاهچاله متحیر بودند که یک سال دیگر را نیز برای بررسی مجدد محاسبات خود پیش از انتشار نتایج اختصاص دادند.
نزدیکترین سیاره فراخورشیدی به زمین
در یک کشف خارق‌العاده، ستاره‌شناسان موفق به کشف سیاره‌ای به اندازه زمین در یک سیستم ستاره‌ای نزدیک شدند. این سیاره صخره‌ای در سیستم سه ستاره‌ای آلفا قنطورس در فاصله 4.3 سال نوری از زمین قرار دارد.
احتمال وجود حیات در این سیاره بسیار کم است. سطح صخره‌ای این سیاره احتمالا مذاب است چرا که فاصله آن از ستاره میزبانش تنها شش میلیون کیلومتر است در حالیکه زمین در مقایسه با آن 150 میلیون کیلومتر با خورشید فاصله دارد.
سیاره آلفا قنطورس Bb در زمان کاوش ستاره‌شناسان در میان تکانهای گرانشی اطراف ستاره آن کشف شد. در ماه جاری، یک تیم تحقیقاتی دیگر توانست پنج سیاره با احتمال برخورداری از حیات را در اطراف ستاره «تائو ستی» شناسایی کند که 11.9 سال نوری از زمین فاصله دارد. به گفته دانشمندان، یکی از این سیارات جدید احتمالا از حیات به آن شکل که می‌شناسیم، برخوردار است.
کوچکترین جهانهای بیگانه
ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر ناسا سه سیاره در فاصله 12 سال نوری از زمین شناسایی کردند که در اطراف ستاره KOI-961 می‌چرخند. کوچکترین این سیارات به اندازه مریخ بوده و همگی از زمین کوچکتر هستند. حتی خود ستاره میزبان نیز کوچک بوده و 70 درصد بزرگتر از سیاره مشتری است.
کوچکترین منظومه ستاره‌ای
ستاره KOI-500 از پنج ستاره برخوردار بوده که گرانش آنها باعث به هم خوردن این سیارات در مسیر گردش مداری می‌شود. زمان مدارهای این سیارات به ترتیب تنها یک، سه، 4.6، 7.1 و 9.5 روز است. علاوه بر آن، این سیارات بسیار کوچک بوده و تنها 1.3 تا 2.6 برابر زمین هستند.
تمام این فعالیتها در یک ناحیه 150 بار کوچکتر از مدار زمین صورت می‌گیرد.
دورترین کهکشان جهان
رکورد دورترین کهکشان جهان همیشه در حال تغییر است. جدیدترین دارنده این مقام کهکشان UDFj-39546284 است که در زمانی که جهان تنها 380 میلیون سال عمر داشته، شکل گرفته است. سن این کهکشان در سال 2012 با استفاده از مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل کشف شده است.
قدیمی‌ترین و دورترین ابرنواخترها
در سال 2012 ستاره‌شناسان چیزی را توصیف کردند که به نظر آنها به دورترین و قدیمی‌ترین ابرنواختر جهان منجر می‌شد. دانمشندان بر این باورند که برخی از این ابرنواخترهای فوق درخشان از ستاره‌های بسیار عظیم با جرم 100 تا 250 برابر خورشید ایجاد شده‌اند که منفجر شده و ماده خود را در فضا منتشر کرده‌اند.
به گفته محققان، درون این ستارگان عظیم، پرتو گاما به شکل جفت‌های الکترون و همچنین پوزیترونهای ضد ماده تغییر می‌کند. پرتوهای گاما معمولا از انفجار ستاره توسط گرانش جلوگیری کرده اما این نیرو در اثر تبدیل این پرتوها به ماده، ضعیف می‌شود. در این زمان است که ستاره از درون منفجر شده و به شکل ابرنواختر در می‌آید.
بزرگترین خوشه کهکشانی
SPT-CLJ2344-4243 یا خوشه ققنوس، یک خوشه کهکشانی عظیم در فاصله هفت میلیون سال نوری با اندازه 2000 برابر کهکشان راه شیری بوده که از هزاران کهکشان با اندازه‌های مختلف برخوردار است.
این خوشه ابتدا در سال 2010 شناسایی شد اما وسعت آن در پی بررسی مشاهدات رصدخانه پرتو ایکس چاندرا مشخص شد.
بزرگترین نقشه جهان
دانشمندان با طراحی یک مگانقشه اکنون گامی دیگر به سوی درک چگونگی شکل‌گیری جهان نزدیکتر شده‌اند. پژوهش نقشه برداری آسمان دیجیتال اسلون، نقشه‌ای را منتشر کرده که بیش از یک میلیون کهکشان را در حجم کلی 70 میلیارد سال نوری مکعب گروه بندی کرده است.
این نقشه می‌تواند به ستاره‌شناسان در درک بهتر ماده تاریک و انرژی تاریک که بنظر بیشتر جهان را تشکیل داده‌اند، کمک کند.
عمیق‌ترین نمای جهان
تلسکوپ فضایی هابل ناسا بطور مستمر در عمق‌های بیشتر در فضا به بررسی می‌پردازد. این رصدخانه معروف مداری، نوری که از 13.2 میلیارد سال قبل تابیده شده و جهان در آن زمان تنها 500 میلیون سال داشته را رصد می‌کند.
تصویر هابل که «میدان بسیار عمیق» نام داشته، کهکشانها و نور ستارگانی را به نمایش گذاشته که در طول 10 سال در یک بخش کوچک از آسمان جمع شده بودند. این بهترین شیوه‌ای است که ستاره‌شناسان می‌توانند با آن اجسام بسیار دور را مشاهده کنند. این تصویر در حقیقت جانشین «میدان فرا عمق» هابل بوده که این تلسکوپ در سال 2003 و 2004 ثبت کرده بود.
مغناطیسی‌ترین ستاره
ستاره NGC 1624-2 در فاصله 20 هزار سال نوری از زمین با جرم 35 برابر خورشید در صورت‌فلکی برساووش قرار داشته و بسیار مغناطیسی است. این ستاره با میدان مغناطیسی 20 هزار برابر خورشید و 10 برابر قدرتمندتر از تمام ستارگان شناخته شده تاکنون،در اطراف خود یک پوشش از ذرات باردار را ایجاد کرده است.
انفجار پرتو ایکس در جوانی جهان
دانشمندان توانستند یک انفجار پرتو ایکس از تپ‌اختر GB 1428 در فاصله حدود 12.4 میلیارد سال از زمین را شناسایی کنند. بر اساس برآوردها، نوار تابشی آن حدود دو برابر قطر کهکشان راه‌شیری است.
صاحب قبلی این رکورد در فاصله 12.2 میلیارد سال نوری قرار داشت و اکنون با این کشف، ستاره‌شناسان اظهار کرده‌اند که اطلاعات بیشتری را در مورد رفتارهای سیاه‌چاله‌ها در روزهای ابتدایی جهان پیدا کرده‌اند.
بزرگترین هسته کشف شده در یک کهکشان غول‌پیکر
یک هسته کهکشانی عظیم و متنوع در یک کهکشان با عرض 10 برابر کهکشان راه‌شیری قرار داشته که بنظر می‌رسد سیاه‌چاله‌ای در آن وجود ندارد.
هسته کهکشان A2261-BCG با وسعت 10 هزار سال نوری بسیاری از ستاره‌شناسان را متحیر کرده چرا که در مرکز بیشتر کهکشانها باید یک ابرسیاه‌چاله وجود داشته باشد.مشاهدات هابل نشان داده که هسته این کهکشان احتمالا در پی ادغام دو کهکشان ایجاد شده است.
اکتشافات حیرت‌انگیز فضایی 2012
[h=1] اکتشافات حیرت‌انگیز فضایی 2012
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005778
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۱
اکتشافات نجومی در سال 2012، درک انسان را از جهان تغییر داده و برخی از ابزارها را از نیروی مشاهده آنها فراتر برده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دانشمندان کهکشانی را کشف کردند که از یک ابرسیاه‌چاله مرکزی با اندازه 17 میلیارد برابر خورشید برخوردار است.
یک گروه دیگر تحقیقاتی توانستند سیاره صخره‌ای بسیار داغی را در نزدیکترین سیستم ستاره‌ای به منظومه شمسی شناسایی کنند.
در همین زمان، رکوردهای بزرگترین خوشه کهکشانی و دورترین کهکشان نیز در سال جاری ثبت شده‌اند.
در این گزارش، مجموعه مختصر و مفیدی از جالبترین یافته‌های کیهانی ارائه شده است.
بزرگترین ابرسیاه‌چاله
یکی از بزرگترین یافته‌ها، کهکشان NGC 1277 و ابرسیاه‌چاله غول‌پیکر آن بود که بخش زیادی از این کهکشان را به خود اختصاص داده است.
این سیاهچاله مرکزی 17 میلیارد بار بزرگتر از خورشید بوده و 14 درصد جرم کهکشان را تشکیل می‌دهد که این میزان در کهکشانهای دیگر 0.1 درصد است.
محققان بقدری از اندازه این سیاهچاله متحیر بودند که یک سال دیگر را نیز برای بررسی مجدد محاسبات خود پیش از انتشار نتایج اختصاص دادند.
نزدیکترین سیاره فراخورشیدی به زمین
در یک کشف خارق‌العاده، ستاره‌شناسان موفق به کشف سیاره‌ای به اندازه زمین در یک سیستم ستاره‌ای نزدیک شدند. این سیاره صخره‌ای در سیستم سه ستاره‌ای آلفا قنطورس در فاصله 4.3 سال نوری از زمین قرار دارد.
احتمال وجود حیات در این سیاره بسیار کم است. سطح صخره‌ای این سیاره احتمالا مذاب است چرا که فاصله آن از ستاره میزبانش تنها شش میلیون کیلومتر است در حالیکه زمین در مقایسه با آن 150 میلیون کیلومتر با خورشید فاصله دارد.
سیاره آلفا قنطورس Bb در زمان کاوش ستاره‌شناسان در میان تکانهای گرانشی اطراف ستاره آن کشف شد. در ماه جاری، یک تیم تحقیقاتی دیگر توانست پنج سیاره با احتمال برخورداری از حیات را در اطراف ستاره «تائو ستی» شناسایی کند که 11.9 سال نوری از زمین فاصله دارد. به گفته دانشمندان، یکی از این سیارات جدید احتمالا از حیات به آن شکل که می‌شناسیم، برخوردار است.
کوچکترین جهانهای بیگانه
ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر ناسا سه سیاره در فاصله 12 سال نوری از زمین شناسایی کردند که در اطراف ستاره KOI-961 می‌چرخند. کوچکترین این سیارات به اندازه مریخ بوده و همگی از زمین کوچکتر هستند. حتی خود ستاره میزبان نیز کوچک بوده و 70 درصد بزرگتر از سیاره مشتری است.
کوچکترین منظومه ستاره‌ای
ستاره KOI-500 از پنج ستاره برخوردار بوده که گرانش آنها باعث به هم خوردن این سیارات در مسیر گردش مداری می‌شود. زمان مدارهای این سیارات به ترتیب تنها یک، سه، 4.6، 7.1 و 9.5 روز است. علاوه بر آن، این سیارات بسیار کوچک بوده و تنها 1.3 تا 2.6 برابر زمین هستند.
تمام این فعالیتها در یک ناحیه 150 بار کوچکتر از مدار زمین صورت می‌گیرد.
دورترین کهکشان جهان
رکورد دورترین کهکشان جهان همیشه در حال تغییر است. جدیدترین دارنده این مقام کهکشان UDFj-39546284 است که در زمانی که جهان تنها 380 میلیون سال عمر داشته، شکل گرفته است. سن این کهکشان در سال 2012 با استفاده از مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل کشف شده است.
قدیمی‌ترین و دورترین ابرنواخترها
در سال 2012 ستاره‌شناسان چیزی را توصیف کردند که به نظر آنها به دورترین و قدیمی‌ترین ابرنواختر جهان منجر می‌شد. دانمشندان بر این باورند که برخی از این ابرنواخترهای فوق درخشان از ستاره‌های بسیار عظیم با جرم 100 تا 250 برابر خورشید ایجاد شده‌اند که منفجر شده و ماده خود را در فضا منتشر کرده‌اند.
به گفته محققان، درون این ستارگان عظیم، پرتو گاما به شکل جفت‌های الکترون و همچنین پوزیترونهای ضد ماده تغییر می‌کند. پرتوهای گاما معمولا از انفجار ستاره توسط گرانش جلوگیری کرده اما این نیرو در اثر تبدیل این پرتوها به ماده، ضعیف می‌شود. در این زمان است که ستاره از درون منفجر شده و به شکل ابرنواختر در می‌آید.
بزرگترین خوشه کهکشانی
SPT-CLJ2344-4243 یا خوشه ققنوس، یک خوشه کهکشانی عظیم در فاصله هفت میلیون سال نوری با اندازه 2000 برابر کهکشان راه شیری بوده که از هزاران کهکشان با اندازه‌های مختلف برخوردار است.
این خوشه ابتدا در سال 2010 شناسایی شد اما وسعت آن در پی بررسی مشاهدات رصدخانه پرتو ایکس چاندرا مشخص شد.
بزرگترین نقشه جهان
دانشمندان با طراحی یک مگانقشه اکنون گامی دیگر به سوی درک چگونگی شکل‌گیری جهان نزدیکتر شده‌اند. پژوهش نقشه برداری آسمان دیجیتال اسلون، نقشه‌ای را منتشر کرده که بیش از یک میلیون کهکشان را در حجم کلی 70 میلیارد سال نوری مکعب گروه بندی کرده است.
این نقشه می‌تواند به ستاره‌شناسان در درک بهتر ماده تاریک و انرژی تاریک که بنظر بیشتر جهان را تشکیل داده‌اند، کمک کند.
عمیق‌ترین نمای جهان
تلسکوپ فضایی هابل ناسا بطور مستمر در عمق‌های بیشتر در فضا به بررسی می‌پردازد. این رصدخانه معروف مداری، نوری که از 13.2 میلیارد سال قبل تابیده شده و جهان در آن زمان تنها 500 میلیون سال داشته را رصد می‌کند.
تصویر هابل که «میدان بسیار عمیق» نام داشته، کهکشانها و نور ستارگانی را به نمایش گذاشته که در طول 10 سال در یک بخش کوچک از آسمان جمع شده بودند. این بهترین شیوه‌ای است که ستاره‌شناسان می‌توانند با آن اجسام بسیار دور را مشاهده کنند. این تصویر در حقیقت جانشین «میدان فرا عمق» هابل بوده که این تلسکوپ در سال 2003 و 2004 ثبت کرده بود.
مغناطیسی‌ترین ستاره
ستاره NGC 1624-2 در فاصله 20 هزار سال نوری از زمین با جرم 35 برابر خورشید در صورت‌فلکی برساووش قرار داشته و بسیار مغناطیسی است. این ستاره با میدان مغناطیسی 20 هزار برابر خورشید و 10 برابر قدرتمندتر از تمام ستارگان شناخته شده تاکنون،در اطراف خود یک پوشش از ذرات باردار را ایجاد کرده است.
انفجار پرتو ایکس در جوانی جهان
دانشمندان توانستند یک انفجار پرتو ایکس از تپ‌اختر GB 1428 در فاصله حدود 12.4 میلیارد سال از زمین را شناسایی کنند. بر اساس برآوردها، نوار تابشی آن حدود دو برابر قطر کهکشان راه‌شیری است.
صاحب قبلی این رکورد در فاصله 12.2 میلیارد سال نوری قرار داشت و اکنون با این کشف، ستاره‌شناسان اظهار کرده‌اند که اطلاعات بیشتری را در مورد رفتارهای سیاه‌چاله‌ها در روزهای ابتدایی جهان پیدا کرده‌اند.
بزرگترین هسته کشف شده در یک کهکشان غول‌پیکر
یک هسته کهکشانی عظیم و متنوع در یک کهکشان با عرض 10 برابر کهکشان راه‌شیری قرار داشته که بنظر می‌رسد سیاه‌چاله‌ای در آن وجود ندارد.
هسته کهکشان A2261-BCG با وسعت 10 هزار سال نوری بسیاری از ستاره‌شناسان را متحیر کرده چرا که در مرکز بیشتر کهکشانها باید یک ابرسیاه‌چاله وجود داشته باشد.مشاهدات هابل نشان داده که هسته این کهکشان احتمالا در پی ادغام دو کهکشان ایجاد شده است.
نخستین آهنگ فضایی در مدار زمین نواخته شد
نخستین آهنگ فضایی در مدار زمین نواخته شد
[h=1] نخستین آهنگ فضایی در مدار زمین نواخته شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005775
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۲
«کریس هدفیلد»، کیهان‌نورد کانادایی همزمان با جشن کریسمس و فرا رسیدن سال جدید میلادی، نخستین آهنگ فضایی را نوشته و در ایستگاه فضایی بین‌المللی اجرا کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آهنگ جواهری در شب (Jewel in the Night) مضمونی مرتبط با سال نو میلادی داشته و در شب کریسمس توسط «هدفیلد» به ساکنان زمین هدیه داده شده است.
وی در این مأموریت 147 روزه یک گیتار با خود به همراه برده که برای اجرای آهنگ «جواهری در شب» از آن استفاده کرده است.
«کریس هدفیلد» روز جمعه 21 دسامبر (اول دی) به همراه «رومان روماننکو» «تام مارشبرن» به سه فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) ملحق شدند.
این کیهان‌نورد 53 ساله در سومین سفر به ایستگاه فضایی بین المللی، سال آینده میلادی و همزمان با آغاز مأموریت اکتشافی 35 بعنوان نخستین فضانورد کانادایی، فرماندهی ISS را برعهده خواهد گرفت.
نخستین آهنگ فضایی در مدار زمین نواخته شد
[h=1] نخستین آهنگ فضایی در مدار زمین نواخته شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005775
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۲
«کریس هدفیلد»، کیهان‌نورد کانادایی همزمان با جشن کریسمس و فرا رسیدن سال جدید میلادی، نخستین آهنگ فضایی را نوشته و در ایستگاه فضایی بین‌المللی اجرا کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آهنگ جواهری در شب (Jewel in the Night) مضمونی مرتبط با سال نو میلادی داشته و در شب کریسمس توسط «هدفیلد» به ساکنان زمین هدیه داده شده است.
وی در این مأموریت 147 روزه یک گیتار با خود به همراه برده که برای اجرای آهنگ «جواهری در شب» از آن استفاده کرده است.
«کریس هدفیلد» روز جمعه 21 دسامبر (اول دی) به همراه «رومان روماننکو» «تام مارشبرن» به سه فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) ملحق شدند.
این کیهان‌نورد 53 ساله در سومین سفر به ایستگاه فضایی بین المللی، سال آینده میلادی و همزمان با آغاز مأموریت اکتشافی 35 بعنوان نخستین فضانورد کانادایی، فرماندهی ISS را برعهده خواهد گرفت.
زیبایی‌های زمین در تصاویر مرمر آبی و سیاه ناسا
زیبایی‌های زمین در تصاویر مرمر آبی و سیاه ناسا
[h=1] زیبایی‌های زمین در تصاویر مرمر آبی و سیاه ناسا
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005771
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۳
در دو مجموعه اخیر مرمر آبی و مرمر سیاه ناسا، زیبایی های مناطق مختلف کره زمین بویژه در هنگام شب به تصویر کشیده شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حدود چهار دهه قبل در هفتم دسامبر 1972 میلادی، خدمه فضاپیمای آپولو 17 تصویری از کره زمین موسوم به مرمر آبی (blue marble) تهیه کردند.
ناسا مجموعه‌ای از تصاویر جدید «مرمر آبی» با وضوح تصویری بسیار بالا تهیه کرده است که مناطق مختلف کره زمین را به تصویر می‌کشد.
همچنین در مجموعه دیگری تحت عنوان مرمر سیاه (back marble) نیز درخشش نور و زیبایی‌های شب زمین را در قاره‌های مختلف نشان می‌دهد.
تصویر مرمر آبی تهیه شده توسط فضانوردان آپولو 17
تصویر جدید مرمر آبی - منطقه آمریکای شمالی
تصویر جدید مرمر آبی - اقیانوس هند
تصویر جدید مرمر آبی - شمالگان کره زمین
تصویر جدید مرمر آبی - اقیانوس اطلس شمالی
تصویر مرمر سیاه از زیبایی های شب در مناطق مختلف زمین
مرمر سیاه: شبه جزیره کره، چین، ژاپن، دریای زرد و دریایی ژاپن
مرمر سیاه: شبه قاره هند و جنوب آسیا
مرمر سیاه: رود نیل و بخش هایی از خاورمیانه
زیبایی‌های زمین در تصاویر مرمر آبی و سیاه ناسا
[h=1] زیبایی‌های زمین در تصاویر مرمر آبی و سیاه ناسا
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101005771
یکشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۳
در دو مجموعه اخیر مرمر آبی و مرمر سیاه ناسا، زیبایی های مناطق مختلف کره زمین بویژه در هنگام شب به تصویر کشیده شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حدود چهار دهه قبل در هفتم دسامبر 1972 میلادی، خدمه فضاپیمای آپولو 17 تصویری از کره زمین موسوم به مرمر آبی (blue marble) تهیه کردند.
ناسا مجموعه‌ای از تصاویر جدید «مرمر آبی» با وضوح تصویری بسیار بالا تهیه کرده است که مناطق مختلف کره زمین را به تصویر می‌کشد.
همچنین در مجموعه دیگری تحت عنوان مرمر سیاه (back marble) نیز درخشش نور و زیبایی‌های شب زمین را در قاره‌های مختلف نشان می‌دهد.
شناسایی سریعترین شهاب سنگ آسمانی
شناسایی سریعترین شهاب سنگ آسمانی
[h=1] شناسایی سریعترین شهاب سنگ آسمانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101106740
دوشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۶
محققان ناسا با آنالیز بقایای یک شهاب سنگ، سرعت این شیء آسمانی در زمان ورود به جو زمین را بالغ بر 103 هزار کیلومتر در ساعت تخمین زدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در 22 آوریل 2012 میلادی شهاب سنگی بسیار درخشانی در نزدیکی دریاچه Tahoe در غرب آمریکا مشاهده شد.
محققان پس از چند روز موفق به جمع آوری بقایای شهاب سنگ با نام رسمی Sutter's Mill شدند و کار آنالیز نمونه ها را آغاز کردند؛ مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که این سنگ آسمانی متعلق به یک خرده سیارک با ابعاد 2.5 تا چهار متر و وزن 40 تن متریک است.
قطعات کشف شده از این شهاب سنگ به رنگ تیره هستند که از یک نوع نادر کربن آسمانی ساخته شده است.
آنالیزهای صورت گرفته نشان می دهد، خرده سیارک حاوی ماده معدنی غیر معمولی به نام «اولدهامیت» (کلسیم سولفید) بوده و در طول 100 هزار سال گذشته در معرض پرتوهای شدید خورشیدی قرار داشته است.
سرعت شهاب سنگ Sutter's Mill بالغ بر 103 هزار کیلومتر در ساعت تخمین زده می شود که از این حیث رکورد سریعترین شهاب سنگ را به نام خود ثبت کرده است.
انرژی جنبشی این سنگ آسمانی در لحظه ورود به جو زمین نیز چهار کیلوتن محاسبه شده است و برخی قطعات دمایی در حدود 300 درجه سانتیگراد را در لحظه ورود به جو تحمل کرده اند.
بقایای کشف شده از شهاب سنگ Sutter's Mill
شناسایی سریعترین شهاب سنگ آسمانی
[h=1] شناسایی سریعترین شهاب سنگ آسمانی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101106740
دوشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۰۶
محققان ناسا با آنالیز بقایای یک شهاب سنگ، سرعت این شیء آسمانی در زمان ورود به جو زمین را بالغ بر 103 هزار کیلومتر در ساعت تخمین زدند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در 22 آوریل 2012 میلادی شهاب سنگی بسیار درخشانی در نزدیکی دریاچه Tahoe در غرب آمریکا مشاهده شد.
محققان پس از چند روز موفق به جمع آوری بقایای شهاب سنگ با نام رسمی Sutter's Mill شدند و کار آنالیز نمونه ها را آغاز کردند؛ مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که این سنگ آسمانی متعلق به یک خرده سیارک با ابعاد 2.5 تا چهار متر و وزن 40 تن متریک است.
قطعات کشف شده از این شهاب سنگ به رنگ تیره هستند که از یک نوع نادر کربن آسمانی ساخته شده است.
آنالیزهای صورت گرفته نشان می دهد، خرده سیارک حاوی ماده معدنی غیر معمولی به نام «اولدهامیت» (کلسیم سولفید) بوده و در طول 100 هزار سال گذشته در معرض پرتوهای شدید خورشیدی قرار داشته است.
سرعت شهاب سنگ Sutter's Mill بالغ بر 103 هزار کیلومتر در ساعت تخمین زده می شود که از این حیث رکورد سریعترین شهاب سنگ را به نام خود ثبت کرده است.
انرژی جنبشی این سنگ آسمانی در لحظه ورود به جو زمین نیز چهار کیلوتن محاسبه شده است و برخی قطعات دمایی در حدود 300 درجه سانتیگراد را در لحظه ورود به جو تحمل کرده اند.
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اخبار هوافضا - سازمان فضایی آمریکا NASA | تالار نجوم | 74 | |
|
► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄ | تالار نجوم | 1018 | |
|
تاریخ نجوم | تالار نجوم | 0 | |
|
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک | تالار نجوم | 0 | |
| ا | اولین فضاپیمای تاریخ در مدار یک سیاره دیگر + عکس | تالار نجوم | 0 |
Similar threads
-
-
-
-
دانلود پیرامون خلاصه ای از تاریخ نجوم از یونان باستان تا قبل از کوپرنیک
- شروع شده توسط S i s i l
- پاسخ ها: 0
-