به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین
- شروع کننده موضوع secret_f
- تاریخ شروع
تمام وجودم همين دل است
تمام دلم بي قرار توست...
تقديم به secret عزيزم با تمام احساس
ممنونم از ايده ي جالبت...
تمام دلم بي قرار توست...
تقديم به secret عزيزم با تمام احساس
ممنونم از ايده ي جالبت...
اي صبا گر به جوانان چمن باز رسي
خدمت ما برسان سرو و گل و ريحان را
"حافظ"
خدمت ما برسان سرو و گل و ريحان را
"حافظ"
russell
مدیر بازنشسته
از نبودنت هماره سخن گفتند ،
و زین سخنها چه رنجها کشیدند ،
و از خوبیهایت بسی گفتند ،
اندیشمندانه چنان نشان دادند
که چگونه بهترینها را برگزیده اند ،
و صد البته ، که این از همه بهترین
برای من پنهان نخواهد ماند ،
از آنجا که به واقع ،
در آن عزلتگاه ،
دو سه تن بیش نبود ،
من ناشی و هنوز کارآموز
برگزیدند به ناچار زمان ،
و آن مومن توبه کار به من آموخت ،
آدمی به چه هنگام نیست ........
خواستم شعری تقدیمت کنم با باز کردن کتاب غربی-شرقی گوته این شعر باز شد
"من خسى بى سروپايم" كه به سيل افتادم
او كه مىرفت مرا هم به دل دريا برد!
(در وصف خودم)
او كه مىرفت مرا هم به دل دريا برد!
(در وصف خودم)
آخرین ویرایش:
زین گونه ام که در غم غربت شکیب نیست
گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست
گمگشته ی دیار محبت کجا رود؟
نام حبیب هست و نشان حبیب نیست
"ه.ا.سایه"
گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست
گمگشته ی دیار محبت کجا رود؟
نام حبیب هست و نشان حبیب نیست
"ه.ا.سایه"
شبي بود و بهاري، در من آويخت
چه آتش‌ها، چه آتش‌ها برانگيخت
فرو خواندم به گوشش قصه‌ي خويش
چو باران بهاري اشک مي‌ريخت.
"ه. الف. سايه"
چه آتش‌ها، چه آتش‌ها برانگيخت
فرو خواندم به گوشش قصه‌ي خويش
چو باران بهاري اشک مي‌ريخت.
"ه. الف. سايه"
آسيمه سر رسيدي از غربت بيابان
دل‌خسته ديدمت از آوار خيس باران
وامانده در تبي گنگ، ناگه به من رسيدي
من خود شکسته از خود در فصل نااميدي
در برکه دو چشمت نه گريه و نه خنده
گم کرده راه شب را سرگشته چون پرنده
دل‌خسته ديدمت از آوار خيس باران
وامانده در تبي گنگ، ناگه به من رسيدي
من خود شکسته از خود در فصل نااميدي
در برکه دو چشمت نه گريه و نه خنده
گم کرده راه شب را سرگشته چون پرنده
این شفق است یا فلق ؟ مغرب و مشرقم بگو
من به کجا رسیده ام ؟ جان دقایقم بگو
ایینه در جواب من باز سکوت می کند
باز مرا چه می شود ؟ ای تو حقایقم بگو
جان همه شوق گشته ام طعنه ی ناشنیده را
در همه حال خوب من با تو موافقم بگو
پاک کن از حافظه ات شور غزلهای مرا
شاعر مرده ام بخووان گور علایقم بگو
با من کور و کر ولی واژه به تصویر مکش
منظره های عقل را با من سابقم بگو
من که هر آنچه داشتم اول ره گذاشتم
حال برای چون تویی اگر که لایقم بگو
یا به زوال می روم یا به کمال می رسم
یکسره کن کار مرا بگو که عاشقم بگو
(از محمد علی بهمنی)
خودم این شعرو خیلی دوست دارم....
شرمنده تنکس ندارم..تاپیک جالبیه..الان دیدمش)
من به کجا رسیده ام ؟ جان دقایقم بگو
ایینه در جواب من باز سکوت می کند
باز مرا چه می شود ؟ ای تو حقایقم بگو
جان همه شوق گشته ام طعنه ی ناشنیده را
در همه حال خوب من با تو موافقم بگو
پاک کن از حافظه ات شور غزلهای مرا
شاعر مرده ام بخووان گور علایقم بگو
با من کور و کر ولی واژه به تصویر مکش
منظره های عقل را با من سابقم بگو
من که هر آنچه داشتم اول ره گذاشتم
حال برای چون تویی اگر که لایقم بگو
یا به زوال می روم یا به کمال می رسم
یکسره کن کار مرا بگو که عاشقم بگو
(از محمد علی بهمنی)
خودم این شعرو خیلی دوست دارم....
شرمنده تنکس ندارم..تاپیک جالبیه..الان دیدمش)
در مهر بی نظیری در دلبری به نامی
چشم نو را بنازم کز هر نظر تمامی
در جامه یی پرندین چون شمع در حبابی
یا چون شراب گلرنگ لغزان میان جامی
دل های عاشقانست در دام گیسوانت
صد آفرین چه صیدی صد مرحبا چه دامی
میخانه پیش چشمت تشبیه ناصوابی
گلخانه پیش رویت تصویر ناتمامی
چشم نو را بنازم کز هر نظر تمامی
در جامه یی پرندین چون شمع در حبابی
یا چون شراب گلرنگ لغزان میان جامی
دل های عاشقانست در دام گیسوانت
صد آفرین چه صیدی صد مرحبا چه دامی
میخانه پیش چشمت تشبیه ناصوابی
گلخانه پیش رویت تصویر ناتمامی
این ترانه بوی نان نمی دهد
بوی حرف دیگران نمی دهد
سفره ی دلم دباره باز شد
سفره ای که بوی نان نمی دهد
نامه ای که ساده وصمیمی است
بوی شعر و داستان نمی دهد :
... با سلام و آرزوی طول عمر
که زمانه این زمان نمی دهد
کاش این زمانه زیر و رو شود
روی خوش به ما نشان نمی دهد
یک وجب زمین برای باغچه
یک دریچه آسمان نمی دهد
وسعتی به قدر جای ما دو تن
گر زمین دهد ، زمان نمی هدد
فرصتی برای دوست داشتن
نوبتی به عاشقان نمی دهد
هیچ کس برایت از صمیم دل
دست دوستی تکان نمی دهد
هیچ کس به غیر ناسزا تو را
هدیه ای به رایگان نمی دهد
کس ز فرط های و هوی گرگ و میش
دل به هی هی شبان نمی دهد
جز دلت که قطره ای است بی کران
کس نشان ز بیکران نمی دهد
عشق نام بی نشانه است و کس
نام دیگری بدان نمی دهد
جز تو هیچ میزبان مهربان
نان و گل به میهمان نمی دهد
نا امیدم از زمین و از زمان
پاسخم نه این ، نه آن ... نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد
خواستم که با تو درد دل کنم
گریه ام ولی امان نمی دهد ...
(قیصر امین پور)
گلکم تنکسام تمومیده...این شعر هدیه ایست ناقابل برای بهترین دوستم
بوی حرف دیگران نمی دهد
سفره ی دلم دباره باز شد
سفره ای که بوی نان نمی دهد
نامه ای که ساده وصمیمی است
بوی شعر و داستان نمی دهد :
... با سلام و آرزوی طول عمر
که زمانه این زمان نمی دهد
کاش این زمانه زیر و رو شود
روی خوش به ما نشان نمی دهد
یک وجب زمین برای باغچه
یک دریچه آسمان نمی دهد
وسعتی به قدر جای ما دو تن
گر زمین دهد ، زمان نمی هدد
فرصتی برای دوست داشتن
نوبتی به عاشقان نمی دهد
هیچ کس برایت از صمیم دل
دست دوستی تکان نمی دهد
هیچ کس به غیر ناسزا تو را
هدیه ای به رایگان نمی دهد
کس ز فرط های و هوی گرگ و میش
دل به هی هی شبان نمی دهد
جز دلت که قطره ای است بی کران
کس نشان ز بیکران نمی دهد
عشق نام بی نشانه است و کس
نام دیگری بدان نمی دهد
جز تو هیچ میزبان مهربان
نان و گل به میهمان نمی دهد
نا امیدم از زمین و از زمان
پاسخم نه این ، نه آن ... نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد
خواستم که با تو درد دل کنم
گریه ام ولی امان نمی دهد ...
(قیصر امین پور)
گلکم تنکسام تمومیده
...این شعر هدیه ایست ناقابل برای بهترین دوستم
بی تو
گل های امیدم
آخر
به انتظارتوخشکید وزرد شد
مثل همان گل نرگس
که درلای دفترم
گذاشته بودی
اکنون بیا !
ورق بزن
دفتر زندگانی امرا
وتن پژمرده امرا
روح دیگر ببخش.
تقدیم به گلابه نازنینم
گل های امیدم
آخر
به انتظارتوخشکید وزرد شد
مثل همان گل نرگس
که درلای دفترم
گذاشته بودی
اکنون بیا !
ورق بزن
دفتر زندگانی امرا
وتن پژمرده امرا
روح دیگر ببخش.
تقدیم به گلابه نازنینم
کاروان رفت و تو در خواب و بيابان در پيش
کي روي، "ره" ز که پرسي، چه کني چون باشي؟
(ياد وصف حال خودم افتادم!)
کي روي، "ره" ز که پرسي، چه کني چون باشي؟
(ياد وصف حال خودم افتادم!)
آواز بلند!
آواز بلند!
وقت است که بنشيني و گيسو بگشايي
تا با تو بگويم غم شب‌هاي جدايي
بزم تو مرا مي‌طلبد، آمدم اي جان
من عودم و از سوختنم نيست رهايي
تا در قفس بال و پر خويش اسيرست
بيگانه‌ي پرواز بود مرغ هوايي
با شوق سرانگشت تو لبريز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوايي
عمري است که ما منتظر باد صباييم
تا بو که چه پيغام دهد باد صبايي
اي واي بر آن گوش که بس نغمه‌ي اين ناي
بشنيد و نشد آگه از انديشه‌ي نايي
افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در آينه‌ات ديد و ندانست کجايي
آواز بلندي تو و کس نشنوَدت باز
بيروني از اين پرده‌ي تنگ شنوايي
در آينه بندان پريخانه‌ي چشمم
بنشين که به مهماني ديداري خود آيي
بيني که دري از تو به روي تو گشايند
هر در که در اين خانه‌ي آيينه گشايي
چون "سايه" مرا تنگ در آغوش گرفته‌ست
خوش باد مرا صحبت اين يار سرايي.
آواز بلند!
وقت است که بنشيني و گيسو بگشايي
تا با تو بگويم غم شب‌هاي جدايي
بزم تو مرا مي‌طلبد، آمدم اي جان
من عودم و از سوختنم نيست رهايي
تا در قفس بال و پر خويش اسيرست
بيگانه‌ي پرواز بود مرغ هوايي
با شوق سرانگشت تو لبريز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوايي
عمري است که ما منتظر باد صباييم
تا بو که چه پيغام دهد باد صبايي
اي واي بر آن گوش که بس نغمه‌ي اين ناي
بشنيد و نشد آگه از انديشه‌ي نايي
افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در آينه‌ات ديد و ندانست کجايي
آواز بلندي تو و کس نشنوَدت باز
بيروني از اين پرده‌ي تنگ شنوايي
در آينه بندان پريخانه‌ي چشمم
بنشين که به مهماني ديداري خود آيي
بيني که دري از تو به روي تو گشايند
هر در که در اين خانه‌ي آيينه گشايي
چون "سايه" مرا تنگ در آغوش گرفته‌ست
خوش باد مرا صحبت اين يار سرايي.
آخرین ویرایش:
چون چراغ لاله سوزم اندر بيابان شما
اي جوانان عجم، جان من و جان شما!
"اقبال"
اي جوانان عجم، جان من و جان شما!
"اقبال"
آزمودم عقل دور انديش را
بعد از اين ديوانه سازم خويش را
"مولانا"
بعد از اين ديوانه سازم خويش را
"مولانا"
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
نفر قبلی رو تو یه بیت توصیف کن | اشعار و صنايع شعری | 111 | |
|
// ... به نفر بعدیتون یک شعر هدیه بدین ...\\ | اشعار و صنايع شعری | 1176 | |
|
شعر-بحر طویل | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
کارگاه شعر تجربی و آموزش | اشعار و صنايع شعری | 28 | |
|
یه بیت به انتهای شعر اضافه کن | اشعار و صنايع شعری | 115 |