روش درمان فتوديناميك (PDT) نوعي درمان سرطان است كه از تلفيق يك ماده شيميايي به نام حساس‌كننده نوري و نوعي خاص اشعه كه باعث كشتن سلولها مي شود حاصل مي‌شود. اگرچه روش PDT به طور گسترده‌اي جهت درمان سرطان پوست مورد استفاده قرار گرفته با اين حال استفاده از آن براي درمان سرطان هاي عميق تر يكي از مشكلات عمده پيش رو است چرا كه نور لازم جهت انجام PDT قادر به نفوذ به مناطق عمقي بافتها نيست.
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، محققان دانشگاه تگزاس براي رفع اين مشكل نوع جديد PDT را عرضه كرده‌اند كه در آن نور به كمك نانوذرات درخشاني كه به آنها مواد تحريك شونده با نور متصل مي باشند ايجاد مي‌شود.
موقعي كه تركيب نانو ذره- ماده تحريك شونده با نور به سمت يك تومور هدايت مي شوند و به كمك اشعه X يا ساير منابع تابش تحريك مي شوند، ذرات شروع به توليد نور كرده و مواد تحريك شونده با نور فعال مي‌شوند. با استفاده از اين ايده جديد درماني هيچ‌گونه نور خارجي براي فعال كردن ماده تحريك شونده با نور در درون تومورها نياز نيست و از اين رو ضخامت بافتها يك عامل محدود كننده براي استفاده از PDT نخواهد بود. از طرفي با توجه به اينكه تابش اشعه و فتوديناميك درماني با هم تلفيق شده و با هم اتفاق مي‌افتند لذا تخريب تومور به صورت موثرتري اتفاق مي افتد.
با توجه به اينكه اشعه X قادر به نفوذ به بافتهاي عمقي است از آن مي توان براي درمان تومورهاي عمقي استفاده كرد. به اين دلايل روش مذكور، راهكاري ساده اما موثر براي درمان سرطان ارائه كرده است.
براي دستيابي به كاربردهاي عملي، مجموعه نانو ذره – پورفيرين بايستي به كمك حامل‌هايي همچون آنتي‌بادي‌ها، پيتيدها، ليپوزوم ها و ساير ملكول‌هاي فعال به سلولهاي تومور انتقال داده شوند.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، براي طراحي اين حامل‌ها افراد بايستي به اثر آنها بر مقدار توليد اكسيژن فعال توجه داشته باشند. در اين مطالعه محققان از اسيدفوليك براي هدفگيري گيرنده هاي فولات در سلولهاي سرطاني استفاده كردند.
نتايج آنها نشان داد كه اسيدفوليك هيچ اثري بر روي مقدار توليد اكسيژن فعال در مجموعه نانوذره ندارد. از اين سيستم به طور عملي جهت انجام روش‌هاي فعال سازي به كمك نور مي توان استفاده كرد.
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، محققان دانشگاه تگزاس براي رفع اين مشكل نوع جديد PDT را عرضه كرده‌اند كه در آن نور به كمك نانوذرات درخشاني كه به آنها مواد تحريك شونده با نور متصل مي باشند ايجاد مي‌شود.
موقعي كه تركيب نانو ذره- ماده تحريك شونده با نور به سمت يك تومور هدايت مي شوند و به كمك اشعه X يا ساير منابع تابش تحريك مي شوند، ذرات شروع به توليد نور كرده و مواد تحريك شونده با نور فعال مي‌شوند. با استفاده از اين ايده جديد درماني هيچ‌گونه نور خارجي براي فعال كردن ماده تحريك شونده با نور در درون تومورها نياز نيست و از اين رو ضخامت بافتها يك عامل محدود كننده براي استفاده از PDT نخواهد بود. از طرفي با توجه به اينكه تابش اشعه و فتوديناميك درماني با هم تلفيق شده و با هم اتفاق مي‌افتند لذا تخريب تومور به صورت موثرتري اتفاق مي افتد.
با توجه به اينكه اشعه X قادر به نفوذ به بافتهاي عمقي است از آن مي توان براي درمان تومورهاي عمقي استفاده كرد. به اين دلايل روش مذكور، راهكاري ساده اما موثر براي درمان سرطان ارائه كرده است.
براي دستيابي به كاربردهاي عملي، مجموعه نانو ذره – پورفيرين بايستي به كمك حامل‌هايي همچون آنتي‌بادي‌ها، پيتيدها، ليپوزوم ها و ساير ملكول‌هاي فعال به سلولهاي تومور انتقال داده شوند.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، براي طراحي اين حامل‌ها افراد بايستي به اثر آنها بر مقدار توليد اكسيژن فعال توجه داشته باشند. در اين مطالعه محققان از اسيدفوليك براي هدفگيري گيرنده هاي فولات در سلولهاي سرطاني استفاده كردند.
نتايج آنها نشان داد كه اسيدفوليك هيچ اثري بر روي مقدار توليد اكسيژن فعال در مجموعه نانوذره ندارد. از اين سيستم به طور عملي جهت انجام روش‌هاي فعال سازي به كمك نور مي توان استفاده كرد.
