*** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ ***
- شروع کننده موضوع Medical_eng87
- تاریخ شروع
منم بیدارم...
دلتنگ هم هستی....؟منم بیدارم...
هر سال با زمستان درد دل می کنم...
گوش می دهد...
نجیب کنارم می نشیند وگوش می دهد لب نمی گشاید...
محرم خوبیست...
نشنیده ام که به حال به آسمان هم چیزی بگوید...
خاطرات تلخ...
خاطرات آرام...
از خاطراتم برایش می گویم در کوچه راه های تاریک و ترسناک...از زندگی خاکیم...از تشویش این روزها ی دلم...
هر سال آنقدر برایش از افتادن هایم و باز بلند شدن هایم می گویم تا آخر یک شب دیوانه می شود و بی پروا از درد درد های من میان زمین و آسمان می رقصد
و سفید می شود گیسوانش از ترس افتادن همیشگی ام...
و این گونه برف می بارد از آسمان...آرام وسفید...
و از ترس افتادنم روز به روز سفید تر می گردد گیسوانش...
همیشه سرما را به خاطر محبت بی دریغش دوست داشتم...
بی منت خودش را تا مفز استخوان هایم می رساند و هوای ذهنم یخ می زد و منجمد می شد هر آن چه احساس می کردم از دنیای مه آلود اطرافم...
اما باز خاطرات بخار می شدند و در جلوی چشمانم می رقصیدند...
اما امسال در میان این همه سردی...یک شب...تنها...با او.......
بخار خاطرات بر شیشه نشست...
دستت را گرفتم و در میان هممممه ی خاطراتم با انگشتان خودت اسم تو را نوشتم تا جاودانه شوی بر خاطرات من...یادت می آيد...؟
یادت می آید...؟
همیشه زمستان و سرمایش را دوست داشتم...
آری...
باور کنی یا نه من عاشقانه زمستان و سرمایش را دوست داشتم...................
آخرین ویرایش:
امشب دلم برای کسی تنگ می شود
مغزم هنوز بی نفسش منگ می شود
آن روزها چه زود مرا جاگذاشت رفت
آن خاطرات گوش مرا زنگ می شود
امشب دلم برای کسی تنگ می شود
این روزگار صحنه نیرنگ می شود
او میرود و قلب مرا آب می کند
رنگ و لعاب عشق چه کمرنگ می شود
امشب دلم برای کسی تنگ می شود
این بیت و قافیه همه از سنگ می شود
حتی پدر به خاطر من بغض می شود
پایم به راه شعر و غزل لنگ میشود
امشب دلم برای خودم تنگ می شود
موسیقی سکوت من اهنگ می شود
مغزم هنوز بی نفسش منگ می شود
آن روزها چه زود مرا جاگذاشت رفت
آن خاطرات گوش مرا زنگ می شود
امشب دلم برای کسی تنگ می شود
این روزگار صحنه نیرنگ می شود
او میرود و قلب مرا آب می کند
رنگ و لعاب عشق چه کمرنگ می شود
امشب دلم برای کسی تنگ می شود
این بیت و قافیه همه از سنگ می شود
حتی پدر به خاطر من بغض می شود
پایم به راه شعر و غزل لنگ میشود
امشب دلم برای خودم تنگ می شود
موسیقی سکوت من اهنگ می شود
هــر آهـنـگـي کـه گـوش مـيـدهـم ،
بـه هـر زبـانـي کـه بـاشـد ، بـغـضـم را مـيـشـکـنـد . . .
نـمـي دانـم بـغـضـم بـه چـنـد زبـان زنـده دنـيـا مـسـلـط اسـت !
بـه هـر زبـانـي کـه بـاشـد ، بـغـضـم را مـيـشـکـنـد . . .
نـمـي دانـم بـغـضـم بـه چـنـد زبـان زنـده دنـيـا مـسـلـط اسـت !
شيشه نازک احساس مرا دست نزن ...!!!
چِندشم می شود از لكه انگشت دروغ ...!!!
آن که میگفت که احساس مرا می فهمد ...
کو ؟کجا رفت که احساس مرا خوب فروخت ...
چِندشم می شود از لكه انگشت دروغ ...!!!
آن که میگفت که احساس مرا می فهمد ...
کو ؟کجا رفت که احساس مرا خوب فروخت ...
آنقدر مرا به حاشیه برده ای که ...
متن زندگی را گم کرده ام
حالا نمی دانم مختصاتم کجاست؟
در صفحه روزگار
کدام محور مرا به سمت تو می برد؟
متن زندگی را گم کرده ام
حالا نمی دانم مختصاتم کجاست؟
در صفحه روزگار
کدام محور مرا به سمت تو می برد؟
گاهی در خیال من
به شكل موج دریایی
كویری، كوه و صحرایی
گلی خوشرنگ و زیبایی
كنار چشمه ها گاهی
تو را در آب می بینم
اگر در خواب هم باشم
تو را در خواب می بینم
تو پنهان می شوی گاهی
میان چشم آهوها
تو را احساس باید كرد
میان رنگها، بوها
بگو آخر كجا هستی
همین نزدیك یا دوری
دل غمگین من دیگر
ندارد طاقت دوری
به شكل موج دریایی
كویری، كوه و صحرایی
گلی خوشرنگ و زیبایی
كنار چشمه ها گاهی
تو را در آب می بینم
اگر در خواب هم باشم
تو را در خواب می بینم
تو پنهان می شوی گاهی
میان چشم آهوها
تو را احساس باید كرد
میان رنگها، بوها
بگو آخر كجا هستی
همین نزدیك یا دوری
دل غمگین من دیگر
ندارد طاقت دوری
چگونه می توانم تو را با کوله باری از رویا... کوله باری از رویاهای نیمه تمام تنها بگذارم.
چگونه می شود که بتوانم بنویسم از تو، از رویاهای ناتمام در حالی که تو آنجا نباشی پس بیا با من باش... که بی تو رویاهایم معنایی ندارد.
چگونه می شود که بتوانم بنویسم از تو، از رویاهای ناتمام در حالی که تو آنجا نباشی پس بیا با من باش... که بی تو رویاهایم معنایی ندارد.
"دل"
اتفاقی ترین اشتـــــباه دنیاست!
بسته میشود آنــــجا که نبــــــاید؛
کنــــده میشود از جایی که نباید.
اتفاقی ترین اشتـــــباه دنیاست!
بسته میشود آنــــجا که نبــــــاید؛
کنــــده میشود از جایی که نباید.
سـرد اسـت و مـن تـنهایـم “
چـه جمـلـه ای !
پــــُر از کـلیـشه …
... ...
پـــُـر از تـهـوع …
جـای ِ گـرمی نـشستـه ای و می خـوانـی :
” ســرد اسـت “…
یـخ نمـی کنـی …
حـس نـمی کنـی …
کـه مـن بـرای ِ نـوشتـن ِ همیـن دو کلمـه
چـه سرمایـی را گـذرانـدم
چـه جمـلـه ای !
پــــُر از کـلیـشه …
... ...
پـــُـر از تـهـوع …
جـای ِ گـرمی نـشستـه ای و می خـوانـی :
” ســرد اسـت “…
یـخ نمـی کنـی …
حـس نـمی کنـی …
کـه مـن بـرای ِ نـوشتـن ِ همیـن دو کلمـه
چـه سرمایـی را گـذرانـدم
روزنامه را بهانه کردی
که نگاهم نکنی
و من شعر را،
که صدايم را بشنوی
اما
كاش روزنامه ها هم شعر چاپ می کنند.
که نگاهم نکنی
و من شعر را،
که صدايم را بشنوی
اما
كاش روزنامه ها هم شعر چاپ می کنند.
A R M A N
عضو جدید
دلم گرفته ای دوست! هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم کجا من؟
کجا روم، که راهی به گلشنی ندانم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا، من
نه بسته ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها من
ز من هرآنکه او دور چو دل به سینه نزدیک
به من هر آنکه نزدیک از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟
ستاره ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست! هوای گریه با من ...
گر از قفس گریزم، کجا روم کجا من؟
کجا روم، که راهی به گلشنی ندانم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا، من
نه بسته ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها من
ز من هرآنکه او دور چو دل به سینه نزدیک
به من هر آنکه نزدیک از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟
ستاره ها نهفتم در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست! هوای گریه با من ...
A R M A N
عضو جدید
انسان فواره ای است که از قلب زمین عصیان می کند و در این جستن شتابان و شورانگیزش ، هر چه بشتر اوج می گیرد بیشتر « پریشان و تردیدزده » می شود . اندک اندک هیجانش آرام می گیرد و میل بازگشت او را در انتهای راه انحنایی می افکند که هم صعود است هم رجعت فرار و بازگشت با هم در ستیزند به آخرین قله ی رهایی که می رسد ناگهان احساس می کند که در فضا معلق مانده است . در برزخ میان زمین و اسمان بلاتکلیف و بی پناه نمیداند چه کند؟ از آنجا ، افق تا افق جهان را می نگرد که صحرای خلوت و بیابان حیرت است . از رهایی اینچنین به بی سرانجام...
سلام ای غم!
سلام ای آشنای چشم گریانم.
سلام ای همنشین مهربان دل!
سلام ای یار هر روز و شب تنهایی قلبم،
سلام ای غم!
ببخشایم که راندم من ترا از خانه ی گرمت
ببخشایم که آزردم ترا با آتش قهرم
ببخشایم که دورت کردم از کاشانه ی خویشت
قبولم کن، ببخشایم، پشیمانم کنون سر خورده در پیشت!
قبولم کن به درگاهت،
قبولم کن!
بیا این تو، و این هم خانه ی قلبم
بیا پا نه به روی هرچه شادیهاست
که من تنها ترا خواهم
ترا ای آشنای دل!
بسا شبهای بیماری که همراز منت بودی
بسا شبهای تنهایی که مهمان توام بودم
کنون ای آشنای رفته از پیشم
کجایی تو؟، کجایی تو؟
بیا ای غم
بیا در خانه ی پیرت
که بی روی تو ای همدم
سرای قلب من تاریک تاریک است،
چراغ خانه ام خاموش خاموش است!
سلام ای غم!
قبولم کن به درگاهت
بیا در خانه گرمت
بیا ای یار مهجورم
که من از شادی و از خنده رنجورم!
بیا ای غم!!!!!
سلام ای آشنای چشم گریانم.
سلام ای همنشین مهربان دل!
سلام ای یار هر روز و شب تنهایی قلبم،
سلام ای غم!
ببخشایم که راندم من ترا از خانه ی گرمت
ببخشایم که آزردم ترا با آتش قهرم
ببخشایم که دورت کردم از کاشانه ی خویشت
قبولم کن، ببخشایم، پشیمانم کنون سر خورده در پیشت!
قبولم کن به درگاهت،
قبولم کن!
بیا این تو، و این هم خانه ی قلبم
بیا پا نه به روی هرچه شادیهاست
که من تنها ترا خواهم
ترا ای آشنای دل!
بسا شبهای بیماری که همراز منت بودی
بسا شبهای تنهایی که مهمان توام بودم
کنون ای آشنای رفته از پیشم
کجایی تو؟، کجایی تو؟
بیا ای غم
بیا در خانه ی پیرت
که بی روی تو ای همدم
سرای قلب من تاریک تاریک است،
چراغ خانه ام خاموش خاموش است!
سلام ای غم!
قبولم کن به درگاهت
بیا در خانه گرمت
بیا ای یار مهجورم
که من از شادی و از خنده رنجورم!
بیا ای غم!!!!!
مــرا خــوابـــ کن
زیر یکـــ شــاخـــه
دور از شبـــــ اصطــکاکـــ فلزاتــــ ,
اگر کــاشفـــ مــعدن صبـــح امد
صــدا کـن مرا
و مــن
در طلــوع گــل یاسـی
از پشتـــ انگشتـــ هــای تــو
بیــدار خــواهــم شـد...
زیر یکـــ شــاخـــه
دور از شبـــــ اصطــکاکـــ فلزاتــــ ,
اگر کــاشفـــ مــعدن صبـــح امد
صــدا کـن مرا
و مــن
در طلــوع گــل یاسـی
از پشتـــ انگشتـــ هــای تــو
بیــدار خــواهــم شـد...
دسـت بـه صورتـم نـزن!
مي تـرسم بيـفتـد نقـاب ِ خنـدانـي کـه بـر چهـره دارم!
و بعــد ...
سيـل ِ اشـک هـايـم تـو را بـا خـود ببــرد!
و بـاز ...
مـن بـمانـم و تنهـــايـي......
عکس ِ چندین فرشته را دیدم در دو چشم ِ نفیس بارانی ات
همه را رام کرده ای آهو ، با زبان سلیس ِ بارانی ات
دست من را بگیر و گرمم کن ، آتشم کن میان ِ آغوشت
تا برقصیم مثل ِ پروانه ، روی لب های خیس ِ بارانی ات
روح ِ یک خنده زار می ماند ، آبشار ِ بلند ِ پر پیچ ات
خواب دیدم که چنگ خواهم زد به بلندای گیس ِ بارانی ات
تو زبانزد شدی به ابریشم ، به طروات ، به پاکی ِ باران
شاعرانه تو را طلب کردم ، از خدای خسیس بارانی ات
حرف ِ دل را نوشت با احساس ، شاعر ِ لحظه های دلتنگی
صحبت از عشق کرد و دل بازی ، مرد ِ غمگین نویس ِ بارانی
همه را رام کرده ای آهو ، با زبان سلیس ِ بارانی ات
دست من را بگیر و گرمم کن ، آتشم کن میان ِ آغوشت
تا برقصیم مثل ِ پروانه ، روی لب های خیس ِ بارانی ات
روح ِ یک خنده زار می ماند ، آبشار ِ بلند ِ پر پیچ ات
خواب دیدم که چنگ خواهم زد به بلندای گیس ِ بارانی ات
تو زبانزد شدی به ابریشم ، به طروات ، به پاکی ِ باران
شاعرانه تو را طلب کردم ، از خدای خسیس بارانی ات
حرف ِ دل را نوشت با احساس ، شاعر ِ لحظه های دلتنگی
صحبت از عشق کرد و دل بازی ، مرد ِ غمگین نویس ِ بارانی
دو ساعتی که به اندازه‌ی دو سال گذشت
تمام عمرِ من انگار در خیال گذشت
-ببند پنجره‌ها را که کوچه ناامن است...
نسیم آمد و نشنید و بی‌خیال گذشت
درست روی همین صندلی تو را دیدم
نگاه خیره‌ی تو... لحظه‌ای که لال گذشت
- چه ساعتی‌ست ببخشید؟... ساده بود اما
چه‌ها که از دل تو با همین سؤال گذشت
...
گذشت و رفت و به تو فکر می‌کنم ـ تنها ـ
دو ساعتی که به اندازه‌ی دو سال گذشت
تمام عمرِ من انگار در خیال گذشت
-ببند پنجره‌ها را که کوچه ناامن است...
نسیم آمد و نشنید و بی‌خیال گذشت
درست روی همین صندلی تو را دیدم
نگاه خیره‌ی تو... لحظه‌ای که لال گذشت
- چه ساعتی‌ست ببخشید؟... ساده بود اما
چه‌ها که از دل تو با همین سؤال گذشت
...
گذشت و رفت و به تو فکر می‌کنم ـ تنها ـ
دو ساعتی که به اندازه‌ی دو سال گذشت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 | |
|
رد پای احساس ... | ادبیات | 13699 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122
-