ایشالا تیم ملی جام جهانی اساساً قرمز باشه....تبریک
[جام جهانی ] همه چیز درباره جام جهانی 2014 برزیل
- شروع کننده موضوع Hoofariya
- تاریخ شروع
ایشالا تیم ملی جام جهانی اساساً قرمز باشه....
اون که ایشالاااااااااااااااااا
...
اون که ایشالاااااااااااااااااا
سهلاااااااااااااام
خیلی خویسحالم
خیلی خویسحالم
تبریک میگم..... : )
این قطرو نمیشه نابود کرد؟؟؟
ولـــی خوب ضایع شد سرمربی کـــــــــــــــــــــره
این قطرو نمیشه نابود کرد؟؟؟
ولـــی خوب ضایع شد سرمربی کـــــــــــــــــــــره
محمدرضا گلـزار
اخراجی موقت
سلاااااااااام دخترا
سلااااام پسرا
سلام دافیا ...
سلام برزیلیا ...
به سبک روحانی
سلااااام پسرا
سلام دافیا ...
سلام برزیلیا ...
به سبک روحانی
صعود به جام جهانی رو تبريك ميگم
با آرزوی شاديهای مداوم برای مردم صبورمون
حرفهای مربی كره در مورد تنفر از ايران، دوباره مردم رو برای رسيدن به يك هدف مصمم كرده بود
باز هم غيرتی شديم... باز هم دست به دست و چشم در چشم شديم... باز هم شاد شديم
خوشحالم برای مردمی كه پس از مدتها خوشحالند
با آرزوی شاديهای مداوم برای مردم صبورمون
حرفهای مربی كره در مورد تنفر از ايران، دوباره مردم رو برای رسيدن به يك هدف مصمم كرده بود
باز هم غيرتی شديم... باز هم دست به دست و چشم در چشم شديم... باز هم شاد شديم
خوشحالم برای مردمی كه پس از مدتها خوشحالند
محمدرضا گلـزار
اخراجی موقت
از دکتر روحانی می خوایم که در جشن راهیابی به جام جهانی شکیرا رو بیاره ...
روحانی مچکریم
روحانی مچکریم
علیرضا ل
عضو جدید
شباهت هاي دو سال كذايي؛ سال 76 چقدر به سال 92 شبيه است؟
سال 76 با 92 هر چقدر هم فاصله داشته باشد، اما انگار طول و عرض زمان را در نوردیده و برای مردم ایران مثل هم شده است.
آن سال هم همه تحت فشار بودیم. ناگهان خرداد رسید و یک جشن ملی به راه افتاد. جشنی که البته ریشه اش جایی به غیر از فوتبال بود. در فوتبال اما آن اول ها جشنی در کار نبود، یک تیم ملی داشتیم که یک مربی نه چندان محبوب عرصه را بر همه تنگ کرده بود و شاید همه عاصی شده بودیم. اول عربستان و قطر کارمان را سخت کرد و بعد ژاپن و بدتر از همه مساوی گل دار خانگی در برابر استرالیا. درست اما در هنگامی که امیدها ناامید شده بود همان معجزه ی ایرانی که گاهی درست در وقتش روی می دهد نمایان شد و آنچه کسی تصورش را نمی کرد روی داد. ایران مهمان جام جهانی شد و مردم بهت زده و شادمان مهمان سنگ فرش خیابان ها. بله جشن سیاست و فوتبال در سال هفتاد و شش با هم گره خورد و نتیجه اش شد نشاط باور نکردنی یک جامعه.نشاطی که تا مدتها موتور محرک نسل جوان بود و دز پویایی و شادمانی ما تا مدتها پایین نمی رفت.
امسال یعنی باز هم در یک خرداد پر حادثه ی دیگر، همین هفتاد و چند ساعت پیش باز هم ملتی از شوری که شاید تنها خودشان می توانند درکش کنند راهی خیابان ها شدند و جشنی راه انداختند که اتفاقا این بار هم انگیزه اش فوتبالی نبود و باز هم تیم ملی شان آنها را ناامید کرده بود. اول لبنان و بعد ازبکستان و قطر، که اگر همه را روی هم بگذاریم شاید جایگاه شان هرگز به گرد پای افتخارات ما نرسد، توانستند امید ملتی را از رسیدن به بزرگترین فستیوال جهانی فوتبال محروم کنند و گرد سیاه یاس را بر قلب ها مستولی نمایند.
اما درست در همان لحظه هایی که هیچ کس فکرش را نمی کرد کبوترهای سپید به بازی برگشتند، شاید درست شبیه وقتی که عابدزاده دومین توپ را از دروازه اش بیرون می آورد و به مرکز زمین ورزشگاه کریکت ملبورن می برد. ابتدا قطر را در خانه بردیم و سپس با چهار گلی که به لبنان زدیم نفس مان کمی بالا آمد. شبیه به گلی که باقری به بوسنیچ زده بود. اما هنوز تا پایان، راه زیادی مانده بود و افتاد اتفاقی که باید می افتاد. این بار به جای هولیگان استرالیایی که توری را به نشانه تحقیر پاره کرده بود، چوی مربی حریف ضربه را به همان جایی زد که حساس بود؛ رگ غیرت!
چوی نمی دانست که وقتی این رگ قلمبیده شود اتفاقی می افتاد در حد یک سونامی. این را شاید باید از تری ونبلز می پرسید که چه حالی داشت زمانی که خداداد آن معجزه را رقم زد. این بار هم گوچی دوست داشتنی از خطه ی خراسان سربداران، از همان جایی که خداداد آمده بود گلی زد که اتفاقا شباهت هایی به همان گل غزال فوتبال ما داشت. غول کره جنوبی را در خانه خود شکست دادیم تا بدون اینکه دلشوره تبانی قطر و ازبک ها را داشته باشیم خودمان بلیط سرزمین سامبا را OK کنیم و دومین جشنواره خیابانی را میهمان خیابان های ایران نماییم.
سال 76 با 92 هر چقدر هم فاصله داشته باشد، اما انگار طول و عرض زمان را در نوردیده و برای مردم ایران مثل هم شده است. شاید می خواهد به ایرانیان معمولا فراموش کار یادآور شود که بله تاریخ تکرار خواهد شد. ایرانیانی که شادی مدتهاست از سبد کالاهای اساسی شان حذف شده و حالا بیش از هر چیزی نیازمند این هوای تازه هستند.
سال 76 با 92 هر چقدر هم فاصله داشته باشد، اما انگار طول و عرض زمان را در نوردیده و برای مردم ایران مثل هم شده است.
آن سال هم همه تحت فشار بودیم. ناگهان خرداد رسید و یک جشن ملی به راه افتاد. جشنی که البته ریشه اش جایی به غیر از فوتبال بود. در فوتبال اما آن اول ها جشنی در کار نبود، یک تیم ملی داشتیم که یک مربی نه چندان محبوب عرصه را بر همه تنگ کرده بود و شاید همه عاصی شده بودیم. اول عربستان و قطر کارمان را سخت کرد و بعد ژاپن و بدتر از همه مساوی گل دار خانگی در برابر استرالیا. درست اما در هنگامی که امیدها ناامید شده بود همان معجزه ی ایرانی که گاهی درست در وقتش روی می دهد نمایان شد و آنچه کسی تصورش را نمی کرد روی داد. ایران مهمان جام جهانی شد و مردم بهت زده و شادمان مهمان سنگ فرش خیابان ها. بله جشن سیاست و فوتبال در سال هفتاد و شش با هم گره خورد و نتیجه اش شد نشاط باور نکردنی یک جامعه.نشاطی که تا مدتها موتور محرک نسل جوان بود و دز پویایی و شادمانی ما تا مدتها پایین نمی رفت.
امسال یعنی باز هم در یک خرداد پر حادثه ی دیگر، همین هفتاد و چند ساعت پیش باز هم ملتی از شوری که شاید تنها خودشان می توانند درکش کنند راهی خیابان ها شدند و جشنی راه انداختند که اتفاقا این بار هم انگیزه اش فوتبالی نبود و باز هم تیم ملی شان آنها را ناامید کرده بود. اول لبنان و بعد ازبکستان و قطر، که اگر همه را روی هم بگذاریم شاید جایگاه شان هرگز به گرد پای افتخارات ما نرسد، توانستند امید ملتی را از رسیدن به بزرگترین فستیوال جهانی فوتبال محروم کنند و گرد سیاه یاس را بر قلب ها مستولی نمایند.
اما درست در همان لحظه هایی که هیچ کس فکرش را نمی کرد کبوترهای سپید به بازی برگشتند، شاید درست شبیه وقتی که عابدزاده دومین توپ را از دروازه اش بیرون می آورد و به مرکز زمین ورزشگاه کریکت ملبورن می برد. ابتدا قطر را در خانه بردیم و سپس با چهار گلی که به لبنان زدیم نفس مان کمی بالا آمد. شبیه به گلی که باقری به بوسنیچ زده بود. اما هنوز تا پایان، راه زیادی مانده بود و افتاد اتفاقی که باید می افتاد. این بار به جای هولیگان استرالیایی که توری را به نشانه تحقیر پاره کرده بود، چوی مربی حریف ضربه را به همان جایی زد که حساس بود؛ رگ غیرت!
چوی نمی دانست که وقتی این رگ قلمبیده شود اتفاقی می افتاد در حد یک سونامی. این را شاید باید از تری ونبلز می پرسید که چه حالی داشت زمانی که خداداد آن معجزه را رقم زد. این بار هم گوچی دوست داشتنی از خطه ی خراسان سربداران، از همان جایی که خداداد آمده بود گلی زد که اتفاقا شباهت هایی به همان گل غزال فوتبال ما داشت. غول کره جنوبی را در خانه خود شکست دادیم تا بدون اینکه دلشوره تبانی قطر و ازبک ها را داشته باشیم خودمان بلیط سرزمین سامبا را OK کنیم و دومین جشنواره خیابانی را میهمان خیابان های ایران نماییم.
سال 76 با 92 هر چقدر هم فاصله داشته باشد، اما انگار طول و عرض زمان را در نوردیده و برای مردم ایران مثل هم شده است. شاید می خواهد به ایرانیان معمولا فراموش کار یادآور شود که بله تاریخ تکرار خواهد شد. ایرانیانی که شادی مدتهاست از سبد کالاهای اساسی شان حذف شده و حالا بیش از هر چیزی نیازمند این هوای تازه هستند.
محمدرضا گلـزار
اخراجی موقت
ما از روحانی میخوایم که تو جام جهانی ۲۰۱۴ با "آلمان، اسپانیا، هلند، برزیل، ایتالیا و فرانسه" همگــروه نشویــم
روحانی مچکریـــــم :|
روحانی مچکریـــــم :|
محمدرضا گلـزار
اخراجی موقت
[COLOR=#blue]ﺍﻭﻥ ﺍﺯ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ، ﺍﯾﻨﻢ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﺟﻬﺎنی
، اصــن تابلـــو همه چی فوتوشــاپه ... :| [/COLOR]
، اصــن تابلـــو همه چی فوتوشــاپه ... :| [/COLOR]
sepideh202
عضو جدید
تبریــــــــــــــــــــــک
[ جام جهانی ] اخبار جام جهانی 2014 و بحث و گفت و گو پیرامون آن
[ جام جهانی ] اخبار جام جهانی 2014 و بحث و گفت و گو پیرامون آن
جای این تاپیک تو بخش فوتبال خالی بود مخصوصا اینکه امسال تیم ملیمون هم تو جام جهانی هست .. توی این تاپیک میخوایم درمورد جام جهانی 2014 بحث کنیم حالا هم درمورد تیمای دیگه و هم درمورد ملی خودمون ..
امیدوارم بچه ها هم بیان کل تالار شده کپی پیست !!!!!!
[ جام جهانی ] اخبار جام جهانی 2014 و بحث و گفت و گو پیرامون آن
جای این تاپیک تو بخش فوتبال خالی بود مخصوصا اینکه امسال تیم ملیمون هم تو جام جهانی هست .. توی این تاپیک میخوایم درمورد جام جهانی 2014 بحث کنیم حالا هم درمورد تیمای دیگه و هم درمورد ملی خودمون ..
امیدوارم بچه ها هم بیان کل تالار شده کپی پیست !!!!!!
آخرین ویرایش:
جمعه قرعه کشی این بازیها انجام میشه و ایران که اول گفته شد تو سید 2 هست امروز معلوم شد که تو سید 3 قرار گرفته ..
سخت ترین و آسون ترین گروهی که فکر میکنید تیم ملی درش میفته رو انتخاب کنید ..
گلدان يک: برزيل، آرژانتين، کلمبيا، اروگوئه، بلژيک، آلمان، اسپانيا و سوئيس
گلدان 2: الجزاير، کامرون، ساحل عاج، غنا، نيجريه، شيلي و اکوادور
گلدان 3: استراليا، ايران، ژاپن، کره‌جنوبي، کاستاريکا، هندوراس، مکزيک و آمريکا
گلدان 4: بوسني‌و‌هرزگوين، کرواسي، انگليس، فرانسه، يونان، ايتاليا، هلند، پرتغال و روسيه
===================
نظر خودم :
سخت ترین: اسپانیا - نیجریه - ایران - ایتالیا
آسون ترین: سوئیس - الجزایر - ایران - بوسنی
سخت ترین و آسون ترین گروهی که فکر میکنید تیم ملی درش میفته رو انتخاب کنید ..
گلدان يک: برزيل، آرژانتين، کلمبيا، اروگوئه، بلژيک، آلمان، اسپانيا و سوئيس
گلدان 2: الجزاير، کامرون، ساحل عاج، غنا، نيجريه، شيلي و اکوادور
گلدان 3: استراليا، ايران، ژاپن، کره‌جنوبي، کاستاريکا، هندوراس، مکزيک و آمريکا
گلدان 4: بوسني‌و‌هرزگوين، کرواسي، انگليس، فرانسه، يونان، ايتاليا، هلند، پرتغال و روسيه
===================
نظر خودم :
سخت ترین: اسپانیا - نیجریه - ایران - ایتالیا
آسون ترین: سوئیس - الجزایر - ایران - بوسنی
اصلا حرفاتونو قبول ندارم و واسه توضیحات هم بد نیست این مقاله به قلم رسول بهروش رو بخونید ..
تلويزيون ايران؛ شترمرغ دولتي!
كليد اسرار مهم‌تر از كان و مالديني
1- سه روز بعد از بازگشت كاروان ميلان به ايتاليا، هنوز حاشيه‌‌هاي بازي ستارگان روسونري در مقابل پيشكسوتان پرسپوليس ادامه دارد. در اين ميان يكي از مهم‌ترين بحث‌هاي مطرح شده طي روزهاي اخير، ماجراي درخواست مالي ميلاني‌ها براي حضور در برنامه‌هاي ورزشي تلويزيون كشورمان بوده كه حالا حسابي خبرساز شده است. پس از حضور ماسارو، باره‌سي و گتوزو در برنامه نود و غيبت مالديني در جام‌جم، شايعات زيادي سر زبان‌ها افتاده در مورد اين‌كه سوپراستارهاي ميلان براي قبول اين دعوت‌ها درخواست پول كرده‌اند. هم‌اكنون اطلاعات ضدونقيضي در اين مورد وجود دارد؛ از يك سو عادل فردوسي‌پور به شدت موضوع را تكذيب مي‌كند و از سوي ديگر برخي منابع خبري ديگر موكدا از توقع ميلاني‌ها براي دريافت 5 تا 11 هزار دلار پول سخن مي‌گويند. در غياب مكانيزم اطلاع‌رساني شفاف، حالا كار شايعه‌پردازي در اين زمينه به جايي رسيده است كه بعضي‌ها مي‌گويند مديرعامل پرسپوليس براي جلب‌نظر برنامه نود حتي حاضر شده اين مبلغ را از جيب خودش بپردازد. آنچه مسلم است اين‌كه فعلا در مورد صحت و سقم هيچ‌كدام از اين فرضيه‌ها نمي‌توان نظر قطعي داد. اين وسط عده‌اي يا دروغ مي‌گويند، يا همه حقيقت را نمي‌گويند.
2- فارغ از اين‌كه آيا هيچ‌كدام از ستارگان ميلان براي مصاحبه دستمزد خواسته‌اند يا نه، نكته جالب آن است كه اين روزها در برخي محافل ورزشي از اين شايعه به عنوان ابزاري براي تخطئه مهمانان ايتاليايي استفاده مي‌شود و بعضي از منتقدان و هواداران به اتكاي همين حرف و حديث‌ها، مالديني و رفقا را «پول پرست» خطاب مي‌كنند! پرواضح است كه چنين طرز نگرشي از ناآگاهي و عدم اطلاع كافي ناشي مي شود؛ آنجا كه دوستان نمي دانند مطالبه پول براي حضور در رسانه‌ها، اتفاقا بخش مهمي از دنياي حرفه‌اي‌گري است و اين حادثه كم و بيش همه جاي جهان رخ مي‌دهد. همين امسال قرار بود در ويژه‌برنامه سال تحويل شبكه سوم سيما، اوليوركان مهمان ويژه صداوسيما باشد و مخاطبان تلويزيون را سورپرايز كند، اما توقع حداقل 30 هزار دلاري او در نهايت مانع از وقوع اين اتفاق شد. حدود سه سال پيش با پيوستن مارادونا به الوصل، يك رسانه ايراني براي مصاحبه با او نماينده‌اش را به دوبي فرستاد، اما در كمال شگفتي با پيشنهاد نيم‌ساعت مصاحبه در ازاي 50هزار دلار پول نقد مواجه شد. در همين راستا تلاش‌هاي ديگري همه طي ساليان اخير براي دعوت از امثال ژاوي هرناندز و پله به ايران صورت گرفته كه در همان گام اول با درخواست‌هاي مالي هنگفت ستارگان مزبور ناكام مانده است. اين ماجرا فقط مخصوص ما هم نيست. در كشور همسايه، الجزيره اسپورت براي دعوت چهره‌هاي مطرح به عنوان كارشناس واقعا هزينه‌هاي گزافي را تحمل مي‌كند. در اين ميان اين‌كه چرا دوستان انتظار داشته‌اند يكي مثل پائولو مالديني بعد از يك روز طولاني كاري مفت و مجاني جلوي دوربين‌هاي تلويزيوني بنشيند و تا پاسي از شب مصاحبه كند، چندان روشن نيست. بر اين اساس اگر ميلاني‌ها پول خواسته‌اند، «حرفه‌اي» عمل كرده‌اند و اگر بدون پول تن به گفت‌وگو داده‌اند، خونگرمي‌شان را به اثبات رسانده‌اند.
3- در بازار شلوغ تاييد و تكذيب‌ها، صبح يكشنبه نماينده مشترك پرسپوليس و ميلان هم وارد گود شد و ادعا كرد رويانيان با توضيح اين‌كه تلويزيون ايران «دولتي» است، توانسته ستاره‌هاي روسونري را مجاني به استوديوي نود بكشاند. اين هم براي خودش حكايت عجيبي است. ماجراي صداوسيماي ايران بي‌شباهت به حكايت شترمرغ نيست؛ جانوري كه توقع بار بردن را با توجيه مرغ بودن و انتظار پرواز كردن را به بهانه شتر بودن ناكام باقي مي‌گذارد! اين دستگاه عظيم هم تا زماني كه پاي ادعا وسط است، خودش را رسانه «ملي» و بازتاب دهنده افكار و عقايد همه ايرانيان قلمداد مي‌كند، اما وقتي قرار است پول كالايي را كه مصرف مي‌كند بپردازد، ناگهان انگ «دولتي» به آن مي‌چسبد! اين چه جور تلويزيون غيرخصوصي است كه هر روز ساعت‌ها آگهي تجاري پخش مي‌كند و به جاي تامين بودجه از طريق دولت، پوست صاحبان كالا را مي‌كند؟ تلويزيون دولتي در كشورهايي مثل اسپانيا، فرانسه، آلمان و حتي گرجستان و امارات و قطر يا از اساس آگهي بازرگاني ندارند و يا در حجم بسيار پايين دست به تبليغات مي‌زنند. با اين حساب، چطور است كه تلويزيون ما به‌رغم ادعاي دولتي بودن، حتي تا لحظه ورود بازيكنان به زمين هم پخش آگهي را رها نمي‌كند و براي خودش تعرفه «تقديم برنامه» تعريف كرده است؟ دوستان هر روز خروار خروار اسكناس مي‌گيرند، اما حاضر نيستند پول مصاحبه با امثال كان و مالديني را بدهند. جالب نيست؟
4- برنده بزرگ سفر ميلان به ايران، قطعا صداوسيما بود؛ ارگاني كه علاوه بر پر كردن بخش قابل توجهي از كنداكتور برنامه‌هايش در يك روز آخر هفته، با حربه‌هاي غيرمنطقي توانست مصاحبه رايگان با ستارگان ميلان را هم روي آنتن ببرد و در نهايت در شبكه‌هاي برون مرزي‌اش به مانور گسترده روي امنيت ايران بپردازد. درستش هم همين است. پول را كه نبايد خرج اينجور كارها كرد. راه درست هزينه كردن بودجه، سفر مسوولان سيما به تركيه براي خريدن مجموعه فاخر «كليد اسرار» است!
تلويزيون ايران؛ شترمرغ دولتي!
كليد اسرار مهم‌تر از كان و مالديني
1- سه روز بعد از بازگشت كاروان ميلان به ايتاليا، هنوز حاشيه‌‌هاي بازي ستارگان روسونري در مقابل پيشكسوتان پرسپوليس ادامه دارد. در اين ميان يكي از مهم‌ترين بحث‌هاي مطرح شده طي روزهاي اخير، ماجراي درخواست مالي ميلاني‌ها براي حضور در برنامه‌هاي ورزشي تلويزيون كشورمان بوده كه حالا حسابي خبرساز شده است. پس از حضور ماسارو، باره‌سي و گتوزو در برنامه نود و غيبت مالديني در جام‌جم، شايعات زيادي سر زبان‌ها افتاده در مورد اين‌كه سوپراستارهاي ميلان براي قبول اين دعوت‌ها درخواست پول كرده‌اند. هم‌اكنون اطلاعات ضدونقيضي در اين مورد وجود دارد؛ از يك سو عادل فردوسي‌پور به شدت موضوع را تكذيب مي‌كند و از سوي ديگر برخي منابع خبري ديگر موكدا از توقع ميلاني‌ها براي دريافت 5 تا 11 هزار دلار پول سخن مي‌گويند. در غياب مكانيزم اطلاع‌رساني شفاف، حالا كار شايعه‌پردازي در اين زمينه به جايي رسيده است كه بعضي‌ها مي‌گويند مديرعامل پرسپوليس براي جلب‌نظر برنامه نود حتي حاضر شده اين مبلغ را از جيب خودش بپردازد. آنچه مسلم است اين‌كه فعلا در مورد صحت و سقم هيچ‌كدام از اين فرضيه‌ها نمي‌توان نظر قطعي داد. اين وسط عده‌اي يا دروغ مي‌گويند، يا همه حقيقت را نمي‌گويند.
2- فارغ از اين‌كه آيا هيچ‌كدام از ستارگان ميلان براي مصاحبه دستمزد خواسته‌اند يا نه، نكته جالب آن است كه اين روزها در برخي محافل ورزشي از اين شايعه به عنوان ابزاري براي تخطئه مهمانان ايتاليايي استفاده مي‌شود و بعضي از منتقدان و هواداران به اتكاي همين حرف و حديث‌ها، مالديني و رفقا را «پول پرست» خطاب مي‌كنند! پرواضح است كه چنين طرز نگرشي از ناآگاهي و عدم اطلاع كافي ناشي مي شود؛ آنجا كه دوستان نمي دانند مطالبه پول براي حضور در رسانه‌ها، اتفاقا بخش مهمي از دنياي حرفه‌اي‌گري است و اين حادثه كم و بيش همه جاي جهان رخ مي‌دهد. همين امسال قرار بود در ويژه‌برنامه سال تحويل شبكه سوم سيما، اوليوركان مهمان ويژه صداوسيما باشد و مخاطبان تلويزيون را سورپرايز كند، اما توقع حداقل 30 هزار دلاري او در نهايت مانع از وقوع اين اتفاق شد. حدود سه سال پيش با پيوستن مارادونا به الوصل، يك رسانه ايراني براي مصاحبه با او نماينده‌اش را به دوبي فرستاد، اما در كمال شگفتي با پيشنهاد نيم‌ساعت مصاحبه در ازاي 50هزار دلار پول نقد مواجه شد. در همين راستا تلاش‌هاي ديگري همه طي ساليان اخير براي دعوت از امثال ژاوي هرناندز و پله به ايران صورت گرفته كه در همان گام اول با درخواست‌هاي مالي هنگفت ستارگان مزبور ناكام مانده است. اين ماجرا فقط مخصوص ما هم نيست. در كشور همسايه، الجزيره اسپورت براي دعوت چهره‌هاي مطرح به عنوان كارشناس واقعا هزينه‌هاي گزافي را تحمل مي‌كند. در اين ميان اين‌كه چرا دوستان انتظار داشته‌اند يكي مثل پائولو مالديني بعد از يك روز طولاني كاري مفت و مجاني جلوي دوربين‌هاي تلويزيوني بنشيند و تا پاسي از شب مصاحبه كند، چندان روشن نيست. بر اين اساس اگر ميلاني‌ها پول خواسته‌اند، «حرفه‌اي» عمل كرده‌اند و اگر بدون پول تن به گفت‌وگو داده‌اند، خونگرمي‌شان را به اثبات رسانده‌اند.
3- در بازار شلوغ تاييد و تكذيب‌ها، صبح يكشنبه نماينده مشترك پرسپوليس و ميلان هم وارد گود شد و ادعا كرد رويانيان با توضيح اين‌كه تلويزيون ايران «دولتي» است، توانسته ستاره‌هاي روسونري را مجاني به استوديوي نود بكشاند. اين هم براي خودش حكايت عجيبي است. ماجراي صداوسيماي ايران بي‌شباهت به حكايت شترمرغ نيست؛ جانوري كه توقع بار بردن را با توجيه مرغ بودن و انتظار پرواز كردن را به بهانه شتر بودن ناكام باقي مي‌گذارد! اين دستگاه عظيم هم تا زماني كه پاي ادعا وسط است، خودش را رسانه «ملي» و بازتاب دهنده افكار و عقايد همه ايرانيان قلمداد مي‌كند، اما وقتي قرار است پول كالايي را كه مصرف مي‌كند بپردازد، ناگهان انگ «دولتي» به آن مي‌چسبد! اين چه جور تلويزيون غيرخصوصي است كه هر روز ساعت‌ها آگهي تجاري پخش مي‌كند و به جاي تامين بودجه از طريق دولت، پوست صاحبان كالا را مي‌كند؟ تلويزيون دولتي در كشورهايي مثل اسپانيا، فرانسه، آلمان و حتي گرجستان و امارات و قطر يا از اساس آگهي بازرگاني ندارند و يا در حجم بسيار پايين دست به تبليغات مي‌زنند. با اين حساب، چطور است كه تلويزيون ما به‌رغم ادعاي دولتي بودن، حتي تا لحظه ورود بازيكنان به زمين هم پخش آگهي را رها نمي‌كند و براي خودش تعرفه «تقديم برنامه» تعريف كرده است؟ دوستان هر روز خروار خروار اسكناس مي‌گيرند، اما حاضر نيستند پول مصاحبه با امثال كان و مالديني را بدهند. جالب نيست؟
4- برنده بزرگ سفر ميلان به ايران، قطعا صداوسيما بود؛ ارگاني كه علاوه بر پر كردن بخش قابل توجهي از كنداكتور برنامه‌هايش در يك روز آخر هفته، با حربه‌هاي غيرمنطقي توانست مصاحبه رايگان با ستارگان ميلان را هم روي آنتن ببرد و در نهايت در شبكه‌هاي برون مرزي‌اش به مانور گسترده روي امنيت ايران بپردازد. درستش هم همين است. پول را كه نبايد خرج اينجور كارها كرد. راه درست هزينه كردن بودجه، سفر مسوولان سيما به تركيه براي خريدن مجموعه فاخر «كليد اسرار» است!
سلام ممنون از تایپیک زیباتون
منم خودم به شخصه عاشق تیم ملی هلندم اما دوست دارم با ایتالیا همگروه بشیم چون به نظرم نسبت به تیم های مدعی دیگه ضعیف تره
منم خودم به شخصه عاشق تیم ملی هلندم اما دوست دارم با ایتالیا همگروه بشیم چون به نظرم نسبت به تیم های مدعی دیگه ضعیف تره
سخت ترین:برزیل-کامرون-ایران-هلند
در مورد آسونترین هم با استارتر موافقم
در مورد آسونترین هم با استارتر موافقم
درباره سخت ترین گروه باید گفت که المان در حال حاضر از اسپانیا قدرتمندتره هلند و فرانسه هم با اختلاف بالاتر از ایتالیایی هستند که با روزهای اوجش فاصله داره....
درباره اسان ترین گروه هم به نظرم سوئیس با هیتسفلد ( درسته که ستاره ان چنان پر فروغی نداره ) اما یک تیم کاملا هماهنگ به حساب میاد و میشه گفت قدرت برابری با کلمبیا داره اما نکته مثبت کلمبیا رویکرد تهاجمیش ( با حضور فالکائو ) هست تیم ما هم که در بازی های مقدماتی نشون داد اکثرا چشم به ضد حملات داره قطعا بازی بهتری در مقابل این تیم خواهد داشت تا سوئیسی که مثل المان ماشینی و پرحوصله فوتبال بازی میکنه
یونان هم تیم اسیب پذیرتری تا بوسنی محسوب میشه
پ.ن: ممکنه بعضی بگن سوئیس که به کره باخته اما فراموش نکنیم به عنوان مثال خود تیم کره با گاس هیدینگ هم قبل از جام جهانی 2002 در چندین بازی شکست های سنگینی حتی با اختلاف 5 گل داشت...
آخرین ویرایش:
Similar threads
Similar threads
-
-
-
[ جام جهانی ] ✿◕ ‿ ◕✿ 200 بازیکن برتر تاریخ جام جهانی ✿◕ ‿ ◕✿
- شروع شده توسط *** s.mahdi ***
- پاسخ ها: 4
-
-
[ جام جهانی ]✿◕ ‿ ◕✿ گذری بر آمار های جام جهانی ✿◕ ‿ ◕✿
- شروع شده توسط *** s.mahdi ***
- پاسخ ها: 1