در فيلم بسيار جالب کليک، آدام سندلر از دست کنترلهاي گوناگون وسايل الکترونيکي در خانه، عصبي ميشود و آرزو ميکند که اي کاش، همه اين وسايل را با يک کنترل، مديريت ميکرد. اما هيچگاه تصور نميکرد که «مورتي» کنترل زندگي را به او ميدهد!
در وبلاگ"يك پزشك" به نشاني http://www.1pezeshk .com آمده است: آيا تا به حال فکر کردهايد که - کنترلهاي از راه دور تلويزيون- اين ابزارهاي بسيار ضروري زندگي، از چه زماني به زندگي ما وارد شدند؟
اولين کنترل تلويزيون موجود جانداري به نام انسان بود! بزرگسالها، در طول ساليان متمادي از خردسالهاي خانواده به عنوان کنترلهاي حرفگوشکن استفاده ميکردند: «کانال دو را بگير، صداش را زياد کن، ببين تصوير واضحتر ميشه!»
در سال 1950، شرکت زنيت راديو Zenith Radio، نخستين کنترل تلويزيون را درست کرد. اين کنترل Lazy Bones نام داشت و با يک سيم به تلويزيون متصل ميشد.
در سال 1955، يک کنترل از راه دور بيسيم به نام Flashmatic ساخته شد. اين کنترل نور را روي سلول فتوالکتريک موجود روي تلويزيون ميانداخت. متاسفانه کار با اين کنترل مشکل بود و استفادهکننده از آن بايد نور را درست روي سلول فتوالکتريک ميانداخت.
در سال 1956، رابرت آدلر، کنترلي به نام Zenith Space Command ساخت که از امواج اولتراسوند استفاده ميکرد.
با اختراع ترانزيستور، توليد کنترلها بسيار آسانتر شد و قيمت آنها کاهش چشمگيري يافت. از اين زمان به بعد از کريستالهاي پيزوالکتريک در کنترلها استفاده ميشد که ميتوانستند امواج اولتراسوند توليد کنند. فناوري آن زمانهاي کنترلهاي از راه دور چندان بياشکال نبود، گاهي امواج اولتراسوندي که تصادفي توسط دستگاههاي ديگر توليد ميشدند، گيرندههاي آنها را روي تلويزيون به اشتباه ميانداخت. حتي گاهي صداي سنتور باعث عوض شدن کانالها ميشد و گاهي اوقات هم خانمهاي جواني که گوش حساستري داشتند، ميتوانستند صداي اين کنترلها را بشنوند.
کنترلهايي که تا اواخر دهه 70 توليد ميشدند، عملکرد محدودي داشتند، با بعضي از آنها فقط ميشد کانالها را عوض کرد يا صدا را کم و زياد کرد، بنابراين وقتي بيبيسي در اواخر دهه 70 فناوري تلهتکست را ابداع کرد، نياز جدي به کنترلهاي پيشرفتهتري احساس شد که با آنها بتوان اعمال متعددي انجام داد.
در وبلاگ"يك پزشك" به نشاني http://www.1pezeshk .com آمده است: آيا تا به حال فکر کردهايد که - کنترلهاي از راه دور تلويزيون- اين ابزارهاي بسيار ضروري زندگي، از چه زماني به زندگي ما وارد شدند؟
اولين کنترل تلويزيون موجود جانداري به نام انسان بود! بزرگسالها، در طول ساليان متمادي از خردسالهاي خانواده به عنوان کنترلهاي حرفگوشکن استفاده ميکردند: «کانال دو را بگير، صداش را زياد کن، ببين تصوير واضحتر ميشه!»
در سال 1950، شرکت زنيت راديو Zenith Radio، نخستين کنترل تلويزيون را درست کرد. اين کنترل Lazy Bones نام داشت و با يک سيم به تلويزيون متصل ميشد.
در سال 1955، يک کنترل از راه دور بيسيم به نام Flashmatic ساخته شد. اين کنترل نور را روي سلول فتوالکتريک موجود روي تلويزيون ميانداخت. متاسفانه کار با اين کنترل مشکل بود و استفادهکننده از آن بايد نور را درست روي سلول فتوالکتريک ميانداخت.
در سال 1956، رابرت آدلر، کنترلي به نام Zenith Space Command ساخت که از امواج اولتراسوند استفاده ميکرد.
با اختراع ترانزيستور، توليد کنترلها بسيار آسانتر شد و قيمت آنها کاهش چشمگيري يافت. از اين زمان به بعد از کريستالهاي پيزوالکتريک در کنترلها استفاده ميشد که ميتوانستند امواج اولتراسوند توليد کنند. فناوري آن زمانهاي کنترلهاي از راه دور چندان بياشکال نبود، گاهي امواج اولتراسوندي که تصادفي توسط دستگاههاي ديگر توليد ميشدند، گيرندههاي آنها را روي تلويزيون به اشتباه ميانداخت. حتي گاهي صداي سنتور باعث عوض شدن کانالها ميشد و گاهي اوقات هم خانمهاي جواني که گوش حساستري داشتند، ميتوانستند صداي اين کنترلها را بشنوند.
کنترلهايي که تا اواخر دهه 70 توليد ميشدند، عملکرد محدودي داشتند، با بعضي از آنها فقط ميشد کانالها را عوض کرد يا صدا را کم و زياد کرد، بنابراين وقتي بيبيسي در اواخر دهه 70 فناوري تلهتکست را ابداع کرد، نياز جدي به کنترلهاي پيشرفتهتري احساس شد که با آنها بتوان اعمال متعددي انجام داد.