باور مهدوی و فرهنگ انتظار در طول تاریخ با اندیشهها و برداشتهای نادرست بسیاری در آمیخته شده است. اندیشهها و برداشتهایی که به تدریج تبدیل به آسیبها و آفتهای جدی برای اساس و بنیاد اعتقاد به ظهور منجی در فرهنگ شیعه شدهاند.
در عصر حاضر که جامعه ما به شکل روزافزونی، به موضوع انتظار و ظهور روی آورده است، ضرورت شناسایی این آسیبها و آفتها، بیش از هر زمان دیگر احساس میشود و لازم است که ضمن ترویج و توسعه فرهنگ انتظار، این موضوع نیز مورد توجه جدی قرار گیرد.
با توجه به آنچه گفته شد، در نیمه شعبان سال گذشته، «مؤسسه فرهنگی موعود» اقدام به برپایی همایشی با عنوان «باور مهدوی؛ تهدیدها و آسیبها» نمود. که طی دو روز برگزاری آن، اساتید و محققان ارجمند حوزه و دانشگاه دیدگاههای خود را در این زمینه ابراز داشتند. آنچه در پیخواهد آمد، حاصل یکی از سخنرانیهای ارائه شده در این همایش است که امیدواریم مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
شیعه معتقد است که در آینده، مردی از نسل حضرت زهرا(س) ظهور خواهد کرد و با تشکیل آخرین دولت، پایان تاریخ را رقم خواهد زد. این از اصول راهبردی باورهای شیعه است. اصلی که آینده را روشن میسازد و جهتگیری حرکت شیعه را مشخص میکند.
ظهور حضرت مهدی(ع) همچون فانوسی است که در اقیانوس متلاطم و ظلمانی دوران غیبت، ساحل امن و نجات را برای کشتیهای طوفانزده مشخص میسازد و از اینرو شیعه باید پیوسته از این فانوس الهی حفاظت کند و آنرا از آسیبها و آفتها ایمن سازد؛ چرا که در غیر این صورت فانوسهای بدلی، جای فانوس حقیقی را خواهند گرفت و مردم به جای اینکه به ساحل نجات رهنمون شوند گرفتار گمراهی و سرگردانی میگردند و نتیجه این امر چیزی جز تأخیر ظهور نخواهد بود.
ایمنسازی و مصونیت بخشی به «اصل ظهور» متوقف بر «آفتزدایی» است و آفتزدایی متوقف بر «آفتشناسی» و «آسیبشناسی» است. بدون شناخت آسیبها نمیتوان عملیات ایمنسازی و حفاظت را اجرا نمود. در این مقاله برآنیم تا به برخی از این موارد اشاره کنیم و لذا مسئله «آسیبشناسی ظهور» را در سه قلمرو بررسی خواهیم کرد.
قلمرو اول «هنگامة ظهور» است؛ یعنی چه زمانی و در چه شرایطی پدیده ظهور اتفاق خواهد افتاد. قلمرو دوم «شیوة ظهور» است که به مسئله حوادث پس از ظهور میپردازد و به این سؤال که دولت مهدوی چگونه حاکمیت یافته و تشکیل میشود؛ پاسخ میدهد و قلمرو سوم «دولت ظهور» است که موضوع مأموریت دولت مهدوی را بررسی کرده و بیان میکند که دولت ظهور برای چه میآید و چه خواهد کرد؟
در عصر حاضر که جامعه ما به شکل روزافزونی، به موضوع انتظار و ظهور روی آورده است، ضرورت شناسایی این آسیبها و آفتها، بیش از هر زمان دیگر احساس میشود و لازم است که ضمن ترویج و توسعه فرهنگ انتظار، این موضوع نیز مورد توجه جدی قرار گیرد.
با توجه به آنچه گفته شد، در نیمه شعبان سال گذشته، «مؤسسه فرهنگی موعود» اقدام به برپایی همایشی با عنوان «باور مهدوی؛ تهدیدها و آسیبها» نمود. که طی دو روز برگزاری آن، اساتید و محققان ارجمند حوزه و دانشگاه دیدگاههای خود را در این زمینه ابراز داشتند. آنچه در پیخواهد آمد، حاصل یکی از سخنرانیهای ارائه شده در این همایش است که امیدواریم مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
شیعه معتقد است که در آینده، مردی از نسل حضرت زهرا(س) ظهور خواهد کرد و با تشکیل آخرین دولت، پایان تاریخ را رقم خواهد زد. این از اصول راهبردی باورهای شیعه است. اصلی که آینده را روشن میسازد و جهتگیری حرکت شیعه را مشخص میکند.
ظهور حضرت مهدی(ع) همچون فانوسی است که در اقیانوس متلاطم و ظلمانی دوران غیبت، ساحل امن و نجات را برای کشتیهای طوفانزده مشخص میسازد و از اینرو شیعه باید پیوسته از این فانوس الهی حفاظت کند و آنرا از آسیبها و آفتها ایمن سازد؛ چرا که در غیر این صورت فانوسهای بدلی، جای فانوس حقیقی را خواهند گرفت و مردم به جای اینکه به ساحل نجات رهنمون شوند گرفتار گمراهی و سرگردانی میگردند و نتیجه این امر چیزی جز تأخیر ظهور نخواهد بود.
ایمنسازی و مصونیت بخشی به «اصل ظهور» متوقف بر «آفتزدایی» است و آفتزدایی متوقف بر «آفتشناسی» و «آسیبشناسی» است. بدون شناخت آسیبها نمیتوان عملیات ایمنسازی و حفاظت را اجرا نمود. در این مقاله برآنیم تا به برخی از این موارد اشاره کنیم و لذا مسئله «آسیبشناسی ظهور» را در سه قلمرو بررسی خواهیم کرد.
قلمرو اول «هنگامة ظهور» است؛ یعنی چه زمانی و در چه شرایطی پدیده ظهور اتفاق خواهد افتاد. قلمرو دوم «شیوة ظهور» است که به مسئله حوادث پس از ظهور میپردازد و به این سؤال که دولت مهدوی چگونه حاکمیت یافته و تشکیل میشود؛ پاسخ میدهد و قلمرو سوم «دولت ظهور» است که موضوع مأموریت دولت مهدوی را بررسی کرده و بیان میکند که دولت ظهور برای چه میآید و چه خواهد کرد؟