نتایح جستجو

تا کی زه چراغ مسجد و دود کنشت؟ تا کی ز زیان دوزخ و سود بهشت؟ رو بر سر لوح بین که استاد قضا اندر ازل آنچه بودنی بود نوشت:gol:

خواهش می کنم چون 2 بیتتونم با الف 1 بیت بگم که قاطی نشه البته با اجازتون: از واقعه ای ترا خبر خواهم کرد و آنرا به دو حرف مختصر خواهم کرد با عشق تو در خاک نهان خواهم شد با مهر تو سر زخاک بر خواهم کرد

با اجازتون خودم بگم: گر با غم عشق سازگار آید دل بر مرکب آرزو سوار آید دل گر دل نبود کجا وطن سازد عشق؟ ور عشق نباشد به چه کار آید دل؟

تا شیر بودم شکار من بود پلنگ پیروز بودم به هرچه کردم آهنگ

به سقف آبی پرواز اعتمادی نیست که آسمان من و تو هزارو یک رنگ است

باز امشب سیل جاری می شود عقده هامان زخم کاری می شود درد امشب سوگواری می کند عشق آقا روزه داری می کند

تعبیر تو یعنی که کسی مال خودش نیست یک روح معلق شده در حال خودش نیست

تنها امیدی که نا امیده امیده من دوبا ره نا امیده

نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب می شود چگونه سایه ی سیاه سرکشم اسیر دست آفتاب می شود نگاه کن تمام هستی ام خراب می شود شراره ای مرا به کام می کشد مرا به اوج می برد مرا به دام می کشد نگاه کن تمام آسمان من پر از شهاب می شود

تو مرحله ای از شدنم بودی و رفتی بی انکه بدانی به من افزودی و رفتی

عشق تحریم قفس با دار ها دشمن هر چه درو دیوار ها عشق یعنی لرزش دستان من در خطر افتادن ایمان من

دوری که در او آمدن و رفتن ماست او را نه نهایت نه بدایت پیداست کس می نزند دمی درین معنی راست کاین آمدن از کجاو رفتن به کجاست؟ ممنون

با یه کم دستکاری تو که دل برده از این شهر دلت یک نفر گمشده از شهر دلت من تنها که از این شهر شلوغ می روم باز شود بخت دلت

من با تو خوشم بی تو خوشم فرق ندارد دریای شدن مرحله ی غرق ندارد باید که برقصم بزنم اوج بگیرم تا ساحل ارام تو را موج بگیرم

دختری دلش شکست رفت و هر چه پنجره رو به امید بود بست

دل نیست کبوتر که چو بر خواست نشیند از گوشه ی با می که پریدم پریدم

دوست را زیر باران باید دید عشق را زیر باران باید جست

شد دیده به عشق رهنمون دل من تا کرد پر از غصه درون دل من زانهار اگر دلم نماند روزی از دیده طلب کنید خون دل من

یک چند دویدم و قدم فرسودم آخر بی تو پدید نامد سودم تا بیعت وفایت سودم در خانه نشستم و فرو آسودم

پر زدن از دام ابریشم به من هم می رسد شادمانی های بعد از غم به منهم می رسد برگها از شاخه می افتند و تنها می شوند از جدایی گرچه می ترسم به من هم می رسد گندم گیسوی تو از باغ مینو بهتر است از گناه حضرت آدم به من هم می رسد هر کجا سروی به خاک افتاد با خود گفته ام نوبت هیزم شکن کم کم به من هم می رسد