نتایح جستجو

وقتی چترت خداست بگذار ابر سرنوشت هر چقدر میخواهد ببارد!

میـدونی بن بسـتــــــ زنـدگی کـجـاست ؟؟؟ جــایــی کـه ...نـه حـــق خــواسـتن داری نـه تــوانــایـی فـــرامــوش کـــردن

کاش می فهمیدی برای این که تنهایم تو را نمیخواهم؛ برعکس … برای این که میخواهمت ؛ تنهایم …!!!

چون خیالت همه شب مونس و دمسازِ من است شـــرم دارم کــــه شکــــایت کنـــم از تنهــــــایــــی

يک دوست وفادار تجسم حقيقي از جنس آسمانيهاست که اگر پيدا کردي قدرش را بدان . . .

اگه یه روز شاد بودی آروم بخند تا غم بیدار نشه و اگه یه روز غمگین بودی آروم گریه کن تا شادی نا امید نشه چارلی چاپلین

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

از این شب های بی پایان، چه می خواهم به جز باران که جای پای حسرت را بشوید از سر راهم نگاه پنجره رو به کویر آرزوهایم و تنها غنچه ای در قلب سنگ این کویر انگار روییده... به رنگ آتشی سوزان تر از هرم نفسهایت، دریغ از لکه ای ابری که باران را به رسم عاشقی بر دامن این خاک بنشاند نه همدردی، نه...

نفس می کشم نبودنت را نیستی هوای بوی تنت را کرده ام می دانی پیرهن جدایی ات بدجور به قامتم گشاد است تو نیستی آسمان بی معنیست حتی آسمان پر ستاره و باران مثل قطره های عذاب روی سرم می ریزد تو نیستی و من چتر می خواهم ... هر چیزی که حس عاشقانه و شاعرانه می دهد در چشمانم لباس سیاه پوشیده...

خداحافظ همین حالا، همین حالا که من تنهام خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام خداحافظ کمی غمگین، به یاد اون همه تردید به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده اس نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده اس خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رؤیا ها بدونی بی تو...

بــرای آن مـی نــویسـم کــه روزی دلــش مهــربان بــود مـی نــویســم تــا بــداند کــه دل شکستـن هنــر نیست نــه دیگــر نگــاهــم را بــرایـش هــدیـه مـی کنـم و نــه دیگـر دم از فــاصله ها مـیــزنـم و نــه بــا شعــرهـایـم دلتنگـی را فــریـاد مـی زنـم می نــویســم تــا شــایـد...

جایت خالی بـــود دیشب جلـوی آتـش نشستــه بـــودم ؛ رو بــه دریـــا بـا شـن های ساحـل بــازی می کـردم و بــا چــوب کـوچکـم ذغــال هــای آتــش را جــا بــه جــا مـی کــردم تــاریکــی مطلــــق بـــود و صــدای مـــوج هــای دریـــا کــه خـــود را بـــه ســاحـل مــی کــوبیدنـد امـــا ...

ســــ ـــ ـــخت است... سخت است درک کردن دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را خودش میـــ ــداند و دلش ... که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛ که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ... بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ... ... و...

می گویند: با همه کس بوده است عجب هرزه ای است این تنهایی........

ایـنـکـــه میـان دسـتـانَـت لـحـظـه ای‌ چـشـــم هــــایــــم را بـبـنــــدم… و دنـیــــا بـــه سکـوت صـــدای‌ نَـفَـس هــایَـت فــــرو رَوَد نمیــــدانــــــی‌ … چه هـیـجـــانــــی‌ ست …

مینویسم برای دوست عزیزم یک نفر هست که از این پنجره ها نرم و آهسته مرا می خواند گرمی لهجه ی بارانی او تا ابد توی دلم می ماند

ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺣﺴﺮﺗﯽ می گذاری ﺑﺮ ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩ!

دوســــــت دارم با يكـــي بشـــينم صحــــــبت كـــنم بـــعـــدش نـــگـــم : كـــاش بـــهـــش نمـــيگفتـــم ...

باران کـه میبـارد… دلـم بـرایت تنـگ تـر می شـود… راه می افـتم … بـدون ِ چـتـر … من بـغض می کنـم …آسمـان گـریـه ..

” یـــــاد تـــــو ”” حــــــس قشنـــــــگی ست کــــه در ”” دل ”” دارم چــه تــو بــاشــی؛ چــه نبــاشـی نــــگهش مــــی دارم …!