حافظ
حافظ
هان مشو نومید چون واقف نه ای زاسرار غیب
باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور
ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی بر کند
چون ترا نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور:gol:
حافظ
حافظ
:gol:می شکفتم ز طرب زانکه چو گل بر لب جو
بر سرم سایه آن سرو سهی بالا بود
پیر گلرنگ من اندر حق ارزق پوشان
رخصت خبث ندارد ارنه حکایتها بود:gol:
حافظ
حافظ
:cry:ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
از بس که دست می گزیم و آه می کشیم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش:cry: