:gol:من ،از زبان اب ،پرنده،نسیم و ماه:gol:
:gol:با مردم زمانه سخن ها سرودام:gol:
:gol:من از زبان برگ درد درخت را:gol:
:gol:در زیر تازیانه بیداد برق و باد:gol:
:gol:در پیش چشم مردم عالم گشوده ام:gol:
:gol:دلم می خواست سقف معبد هستی فرو می ریخت:gol:
:gol:پلیدی ها و زشتی ها به زیر خاک می ماندند:gol:
:gol:بهاری جاودان اغوش وا می کرد:gol:
:gol:جهان در موجی از زیبایی و خوبی شنا می کرد:gol:
:gol:میان خانه ویرانه جوانی من:gol:
:gol:به هر طرف نگرم جای پای حرمان است:gol:
:gol:زبان گشوده شکاف شکنجه های فراق:gol:
:gol:در ارزوی کسی سوختن نه اسان است:gol:
:gol:تنم به سان غریقی ست در کشاکش موج:gol:
:gol:نه هیچ راه گریزی به بیکران فضا:gol:
:gol:نه هیچ ساحل امنی در این افق پیدا:gol:
:gol:نه هیچ نقطه پایاب و اب میگذرد:gol:
:gol:تب و تابی است در موسیقی اب:gol:
:gol:کجا پنهان شده است این روح بی تاب:gol:
:gol:فرازش شوق هستی، شور پرواز:gol:
:gol:فرودش:غم،سکوتش:مرگ و مرداب:gol: