نتایح جستجو

خانه از سکوت مادر خالی از هرگونه تد بیربود تا که روزی پدر هم رفت تا که خالی از تبسم شد خانه مثل سکوت خاموش است در فضای مبهم غربت مثل تک قلم روی میز یا که نقطه ای به روی کاغذ خانه از نور تاریک است در فضای کهنه ی سیاهی ها

خانه از سکوت مادر خالی از هرگونه تد بیربود تا که روزی پدر هم رفت تا که خالی از تبسم شد خانه مثل سکوت خاموش است در فضای مبهم غربت مثل تک قلم روی میز یا که نقطه ای به روی کاغذ خانه از نور تاریک است در فضای کهنه ی سیاهی ها

منو درگیر خودت کن تا جهانم زیر و رو شه تا سکوت هر شب من با هجومت روبرو شه

[IMG]

شبیه بارش ِ چترا رو کویر لحظه ها شبیه ایست زمان توی مسیر لحظه ها شبیه پر زدن ِ پرنده های بی نشون توی آسمون تاریک و اسیر لحظه ها مثه حکاکی ِ پاکی روی لوح هرزگی اسم آزادی رو دیوار اجیر لحظه ها مثه رویش ِ تبر رو تنه ی درخت شهر مثه مردن ِ یه عمر با نوک تیر لحظه ها مثه بودن ِ نبودن ِ تموم بودنا نفس...

[IMG]

در اضطراب دست های پر آرامش دستان خالی نیست خاموشی ویرانه ها زیباست» این را زنی در آب ها می خواند در آب های سبز تابستان گویی که در ویرانه ها می زیست

دلم گرفته از آدمهایی که میگن دوستت دارم اما معنی شو نمیدونن ، از آدمهایی که میخوان مال اونا باشی اما خودشون مال تو نیستن ، از اونایی که زیر بارون برات میمیرن و وقتی آفتاب میشه همه چی یادشون میره ...

هنوز عاشق ترينم اي تو تنها باور من.. به غيراز با تو بودن نيست هواي بر سر من. هنوز عطر تو مونده در فضاي خا نه من.. هنوز هم بي قراره اين دل يونه من.فراموشم نکن. توي تنها دليل بودن من به يادم باش فراموشم نکن. من تشنه محبت دلم به اين جداي هرگز نکرده عادت.. .ناکامي از تولد هم راه بخته من...

مي خواهم شعري را بخاطر آورم كه نه ... شعری ... سطري ... تصويري را كه نه ... نقطه اي ... رنگي ... آوازي را ... كه نه ... نتي ... هجائي ... هر آن چه مرا به يادم آورد . نه اين كه هستم ... آنكه بودم ! من در جائي كه انتظارش را نداري در انديشه و با خيال دوباره يافتنت منتظر ايستاده ام . آنكه...

تو چه می دانی که این شعر چه غمها دارد و چه حرفها بر دل صدا به تهِ كوچه نمي رسد دست به دستش كنيد!

کمی تا قسمتی ابری هوای قلب آدمها هوای تازگی دارد دل بارانی ام تنها شکستن این پر وبالم پر پرواز آمالم

گاهی خسته تر از همه ی پرستو های دنیا دلم کوچ میخواهد بال هایم را چیدند اما هنوز هوای پریدن دارم!

در تخيلت می نشينم بی آنکه هيچ بدانم اما باورت شانه های مضطربم را آرام می کند ...

مني كه احساسم را از روي زندگي اندازه نمي گيرم تنها در اين معركه به سوي كه و به سوي چه مي بايست رو كنم؟

کنار فاصله ات درد می کشم تمام رابطه ها بی تو سخت مجهول است من این معادله را ساده می کنم با تو !

همه زندگی من تو بودی .... تا چشم ها را بستم آرزويم تو شدي فكر رفتن كردم سمت و سويم تو شدي تا كه لب وا كردم گفتگويم تو شدي در ميان سكوت شبهايم جستجويم تو شدي زير باران پر احساس خيال شستشويم تو شدي هركجا بودم من پيش رويم تو شدي... نازنين در تمام قصه هاي من هيچ كس جز تو نبود همه اويم تو شدي

امروز چه بارانی درکوی تو می گشتم با بام دل خيسم از رگبار تو می گفتم برروی تن ابرت با رشته احساسم پرهای خيالم را بربال تو می بستم ...

وقتی که دلم بهونتو داره خیلی سخته بشه آرومش کنی

گناه!! چه وازه ی نا منصفانه ای درین شهر کلمات برای او که می گویند به او . گناه کار پس من گناه کارم گناه من قیچی بودن است من اگر جوهری مهمان نوازی می کرد نوک جوابم را می شدم مثل این مدادها افسوس که برای گذر زین کاغذ مقصود راهی جز همان بریدن ندارم اخر این دست سرنوشت اگر نه بنویسم و نه برم...