نتایح جستجو

من نامه ی بی نشانِ بر باد تو ام آن خاطره ای که رفته از یاد تو ام دل ها همه آباد ز آبادی تو است دیریست که من خراب آباد تو ام #بهروز_امیدی @shortpoemomidi

درود بر مهندسین عزیز امیدوارم مفید باشه.فایل شامل جزوه هایی در مورد طراحی مفهومیست http://www.4shared.com/rar/Y6s4aM5hce/__online.html

دل به ره نمی گيرد پا و زونی تا نباشد در برم آن یار جونی ب.امیدی

تن من در تنهایی شلوغ تمام می شود ب.امیدی

"تا شکوفه های سرخ بر پيراهن" می رویند تا که نعش شعر پر نقشم نقش بر زمين افتد لب نخواهم بست ب.امیدی

دفتر مشقمو برگ ميزدم خاطرات بچگی دفتر نقاشيمو ورق زدم خط های سياه سفيد یادم اومد شبای سرد بی اميد اشکامو پاک می کردم و فقط با دوتا مداد رنگی نقاشی هامو رنگ ميزدم ب.امیدی

می و مستی به چه کارم چو بنوشم من از آن سينه ی سينایی تو ب.امیدی

دردا... معشوقه ام استاد زبان است و زبانم را نمی فهمد ب.امیدی

لالا لالا گل زردم من از یارم پر دردم لالا لالا گل جنگم منم شيشه بزن سنگم لالا لالا گل افسوس به زندانت شدم محبوس لالا لالا گل ریشه من آن سروم بزن تيشه لالا لالا گل زنبور بزن نيشم بکن در گور لالا لالا گل تاکم بکار اندر سر خاکم لالا لالا گل بادَم برو با غير مکن یادم لالا لالا مه منظر مِسم دادی تورا...

نيست با منت گل من جز غزا و غدرم تُف بر این بخت من و قضا و قدرم (غزا و غدر =جنگ و بی وفایی) ب.امیدی

هر شب و این بغلِ بيچاره ی من که عاشق زانوهایم شده است ب.امیدی

نخواب در غروب من تا طلوع بمان سر قرارمان 'ميدان پاتوق ' بيا هم صدایم باش شامش را هم در خانه' عليم الدوله ' خواهيم خورد

خواب در غروب من تا طلوع بمان سر قرارمان 'ميدان پاتوق ' بيا هم صدایم باش شامش را هم در خانه' عليم الدوله ' خواهيم خورد ب. امیدی

مرده ایم بس که شعععر گفته ایم اید اند سر ماه شاعران کی است حقوقمان را نمی دهند؟ بهروز امیدی

تنانگی زنی مدهوش چنگ بر تنم می زد من که در کسری از ثانيه سالها می خواستمش برقی در چشمم زده بود چشم هایم را که می بستم صدها ليوان طرح دار کشيده بودم خَم شده بود رو به پيرمردی فکر ميکنم شبی با تن سردش در آغوش گرمم مُرد بهروز امیدی

در غم حسرت تو تا کی قل، قل بزنيم یا که به ره وصال تو هی زل بزنيم ... ول کن بابا....... بيار تا کمی اتانول بزنيم بهروز امیدی

می هست و مطرب هست و حال خمار آن دل آویزی دست در گردنش آویزم کجاست بهروز امیدی

می ترسم در سراشيبِ راه های -تنگ و تاریک و نمناکت - شبی فرو ریزم ب.امیدی

تو و ناز و من و این حال پریش زخم مزن بر منِ آزرده ی ریش دل پير مراست عمری کم و بيش تو جوانی و ره صد ساله به پيش ب.امیدی

تو همان اتفاقی بودی که در افق ات به غم افتادم ب.امیدی