آدم های ساده ای را دیده ام که با هیچ نمی میرند جز با اشاره او، جز به نام او جز به عشق او. همانی که به دنبال رنگش در بین مردم می گردند اما هیچ چیز را اصیل نمی بینند جز او. وقتی کار به اینجا می رسد اینجا دیگر اوست که جان آدم های ساده را می خرد و بهایی برایش می پردازد که در وصف نگنجد...
آدم های ساده را دوست دارم چون بوی خدا می دهند
پ.ن: مخلص برادر امیر. طاعات قبول. داری رسما دعوت میکنی ها. حواست هست کاکو
