◄ فهرست داروهاي ضد سرطان ►

[sheyda kashani]

بنام خدا


◄ فهرست داروهاي ضد سرطان ►


نام علمي اين دارو { Asparaginase }


​

موارد مهم:

1- موارد مصرف

2- مكانسيم اثر

3- فارماکوکينتيک

4- موارد منع مصرف

5- هشدار ها

6- عوارض هاي جانبي

7- تداخل دارويي

8- نكات قابل توصيه

9- مقدار مصرف

10- اشكال دارويي




تذكر:

دقت كنيد كه تجويز و تعيين ميزان دارو به عهده پزشک مي باشد
و هيچ كسي مسئوليتي در خصوص مصرف خود سرانه دارو را ندارد

با تشكر.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Asparaginase

موارد مصرف آسپاراژیناز در درمان لوسمی حاد لنفوسیتیک به کار می رود. همچنین در درمان لوسمی حاد میلوسیتیک و میلومنوسیتیک، لنفوماهای هوچکینی و غیر هوچکینی و ملانوسارکوما مصرف شده است.

مکانیسم اثر آسپاراژیناز آنزیمی است که باعث تجزیه آسپاراژین به اسید آسپارتیک و آمونیاک می شود. بعضی از سلول های بد خیم بر خلاف سلول های سالم بدن قادر به سنتز آسپاراژین نیستند. آسپاراژیناز در سنتز پروتئین، DNA مداخله می کند.

فارماکوکينتيک به میزان خیلی کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. توسط سیستم رتیکولواندوتلیال متابولیزه می شود. نیمه عمرتزریق عضلانی آن 49-39 ساعت و تزریق وریدی 30-8 ساعت می باشد. 33-23 روز بعد از قطع درمان، دارو دوباره در خون ظاهر می شود.

موارد منع مصرف در صورت وجود یا سابقه پانکراتیت، نباید مصرف شود.

هشدارها در صورت بروز پانکراتیت، درمان با دارو باید برای همیشه قطع شود.

عوارض جانبي واکنش های حساسیتی و آنافیلاکسی، کاهش فاکتورهای انعقادی پلاسما، سمیت کبدی( از جمله تغییرات چربی)، التهاب لوزالمعده، تهوع، استفراغ و دپرسیون CNS از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو هستند.

تداخل دارویی دارو با وینکریستین، گلوکوکورتیکوئیدها یا کورتیکوتروپین، آلوپورینول، کلشی سین، متوترکسات، انسولین یا داروهای خوراکی کاهش دهنده قند خون تداخل دارد.

نکات قابل توصيه با توجه به احتمال بروز واکنش حساسیت مفرط به دارو، قبل از اولین تجویز و مواقعی که یک هفته یا بیشتر بین دو تزریق فاصله می باشد، انجام آزمون داخل جلدی توصیه نمی شود.

مقدار مصرف بزرگسالان : در لوسمی حاد لنفوسیستیک مقدار day/kg/IU 200 به صورت وریدی به مدت 28 روز مصرف می شود. کودکان : day/ IU/kg6000 به صورت عضلانی در روزهای 28،25، 22، 19، 16، 13، 10، 7، 4 ، درمان همراه با وینکریستین و پردنیزولون بکار می رود و یا IU/kg/day 1000 به صورت وریدی به مدت 10 روز در بیست و دومین روز درمان همراه با وینکریستین و پردنیزولون به کار می رود.

اشکال دارویی Injection : 10,000 IU

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Bicalutamide

موارد مصرف Bicalutamide یک آنتی آندروژن غیر استروئیدی با عملکردها و کاربردهای مشابه با فلوتامید می باشد. به صورت خوراکی در درمان سرطان پروستات کاربرد دارد. دوز معمول آن در درمان تسکینی سرطان پیشرفته پروستات که همراه با یک آنالوگ گونادرلین تجویز می شود 50 میلی گرم در روز می باشد. در انگلستان درمان حداقل 3 روز قبل از آغاز آنالوگ گونادرلین آغاز می گردد تا از ایجاد هر نوع واکنشی (flare reaction) جلوگیری شود اما در ایالات متحده آمریکا درمان به صورت همزمان آغاز می گردد. در مردان مبتلا به بیماریهای موضعی پیشرفته این دارو با دوز 150 میلی گرم در روز به صورت مونوتراپی یا درمان کمکی به جراحی یا رادیوتراپی تجویز می گردد. از این دارو در مونوتراپی بیماری های موضعی استفاده می شود اما شواهدی وجود دارد که این موضوع را مطرح می کنند که مصرف ناگهانی این دارو در مردان فاقد خطر پیشرفت بیماری خطر مرگ را افزایش می دهد.

مکانیسم اثر

فارماکوکينتيک Bicalutamide متعاقب دوز خوراکی به سهولت جذب می شود و تحت متابولیسم وسیع کبدی قرار می گیرد و انانتیومر- R آن تحت اکسیداسیون و انانتیومر- S آن تحت گلوکورونیداسیون قرار می گیرد. نیمه عمر انانتیومر- R آن حدود 6 تا 7 روز می باشد و در اختلالات شدید کبدی می تواند طولانی تر باشد. انانتیومر- S آن با سرعت بیشتری پاکسازی می شود. این دارو حدوداً 96% به پروتئین های پلاسما متصل می شود.

موارد منع مصرف مصرف این دارو در بارداری اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود و ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد.

هشدارها

عوارض جانبي همانند فلوتامید عوارض قلبی عروقی مثل آنژین، نارسایی قلبی و آریتمی ها و تغیرات ECG ندرتاً گزارش شده است. پنومونی بینابینی و فیبروزریوی نیز ندرتاً گزارش شده اند.

تداخل دارویی Bicalutamide ایزوآنزیم های متنوعی از سیتوکروم 450 P به ویژه CYP3A4 را در محیط آزمایشگاهی مهار می کند و تولید کنندگان توصیه می کنند که همراه با این دارو ترفنادین، استمیزول و سیزاپراید تجویز نگردد و دیگر داروهایی که توسط سیتوکروم 450P متابولیزه می شوند را باید با احتیاط مصرف نمود.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Bortezomib

موارد مصرف آنتی نئوپلاستیک (مهارکننده پروتئوزوم26S). درمان مولتیپل میلوما.

مکانیسم اثر دارو از طریق مهار آنزیم پروتئوزوم26S سبب اختلال در مکانیسم های هموستاتیک اینتراسلولار شده و در نتیجه سبب مرگ سلولی می شود.

فارماکوکينتيک دارو به میزان 83% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. متابولیسم دارو در کبد توسط سیستم آنزیمی سیتوکروم P450 صورت می گیرد. نیمه عمر دارو 9-15 ساعت می باشد.

عوارض جانبي اضطراب، سرگیجه، تب، سردرد، تب، بی خوابی، نوروپاتی محیطی، تاری دید، یبوست، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی، کرامپ ماهیچه، درد استخوان، سرفه، پنومونی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، راش، دهیدراسیون.

تداخل دارویی a) مصرف همزمان این دارو با داروهای آنتی هایپرتانسیو ممکن است سبب هایپوتانسیون شود. b) مصرف همزمان این دارو با داروهای آنتی دیابتیک ممکن است سبب بروز هیپوگلیسمی یا هیپرگلیسمی شود. c) مصرف همزمان این دارو با آمیودارون، ایزونیازید، نیتروفورانتوئین و استاتین ها ممکن است سبب تشدید نوروپاتی شود.

نکات قابل توصيه

مقدار مصرف نحوه مصرف: یک سیکل درمانی شامل 3 هفته می باشد. در ابتدا مقدار 1.3mg/m2 به فرم وریدی 2بار در هفته برای 2 هفته (روزهای 1,4,8,11) تجویز شده و پس از یک پریود استراحت 10روزه تکرار می شود (روزهای 12-21).

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Busulfan

موارد مصرف بوسولفان در درمان لوسمی میلوستیتیک مزمن بکار می رود و در درمان لوسمی میلوسیستیک حاد نیز مصرف شده است.

مکانیسم اثر بوسولفان در چرخه سلولی به طور غیر اختصاصی با آلکیلاسیون و اتصال به زنجیره DNA باعث مهار فعالیت DNAمی شود.

فارماکوکينتيک بوسولفان به طور کامل از مجرای گوارش جذب می شود. متابولیسم آن کبدی و سریع است و پاسخ بالینی دارو معمولاً 2-1 هفته بعد از شروع درمان آغاز می شود. دفع آن کلیوی و آهسته و عمدتاً به صورت متابولیت است.

موارد منع مصرف

هشدارها 1- اندازه گیری هماتوکریت و هموگلوبین و شمارش لکوسیت قبل از شروع و در فواصل درمان به دلیل مهار دیر رس و شدید فعالیت مغز استخوان ناشی از بوسولفان، باید انجام شود. 2- به دلیل اثرات دیررس دارو، به محض مشاهده اولین علایم کاهش شدید و ناگهانی لکوسیتها ( به خصوص گرانولوسیتها) درمان قطع و یا مقدارمصرف دارو کاهش داده شود تا از اثرات غیر قابل برگشت کاهش فعالیت مغز استخوان جلوگیری شود. 3- دارو می تواند باعث دیسلازی سلولی در بسیاری از بافت ها مثل ریه، گره هایلنفی، پانکراس، تیروئد، غده فوق کلیه،کبد، مغز استخوان، مثانه، پستان و دهانه رحم شود. 4- با بروز اولین علامت فیبروز ریوی مصرف دارو باید قطع شود. 5- مصرف بوسولفان به تنهایی منجر به مسمومیت کبدی نمی شود ولی مصرف آن با تیوگوانین باعث بروز واریس مری و آسیب کبدی می شود.

عوارض جانبي آنمی، لکوپنی یا عفونت، ترومبوسیتوپنی، دیسپلازی ریه، فیبروز ریه، هیپراوریسمی یا نفروپاتی ناشی از اسیداوریک ، استئوماتیت، آمنوره و مهار تخمدان و سیاه شدن پوست از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.

نکات قابل توصيه لکوپنی معمولاً 15-10 روز پس از درمان بروز و تعداد گویچه های سفید در روز 30-11 درمان به حداقل می رسد. این کاهش ممکن است تا یک ماه پس از قطع مصرف دارو هم ادامه داشته باشد، ولی معمولاً طی 20-12 هفته بهبودمی یابد.

مقدار مصرف بزرگسالان : در درمان لوسمی میلوسیستیک مزمن ابتدا mg/m² /day 1/8 یا mg/kg/day0/06 تا زمانی که تعداد گویچه های سفید کمتر از 15000 عدد در هر میلی لیتر مکعب برسد، مصرف می شود. محدوده معمول مقدار مصرف mg/day 8-4 است ولی ممکن است از mg/day 12-1 تغییر کند. در شمارش ماهانه زمانی که تعداد گویچه های سفید به 50000 عدد در هر میلی لیتر مکعب برسد، درمان از سر گرفته می شود. مقدار مصرف نگهدارنده mg/day 3-1 است. مقدار مصرف نگهدارنده فقط در مواردی توصیه می شود که بهبودی بیمار بیشتر از 3 ماه دوام نیاورد. کودکان : در لوسمی میلوسیتیک مزمن ابتدا0/12- 0/06 mg/kg/day یا mg/m²/day 4/61/8 تجویز می شود. مقدار مصرف باید طوری تنظیم شود که تعداد گویچه های سفید تا حدود 20000 عدد در هر میلی لیتر مکعب خون کاهش یابد و در همین سطح بماند.

اشکال دارویی Tablet : 2mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Capecitabine



موارد مصرف
Capecitabine یک پیش دارو است که به فلورواوراسیل در بافت های بدن تبدیل می شود. به صورت خوراکی در درمان سرطان کولورکتال متاستاتیک و سرطان پستان متاستاتیک و موضعی پیشرفته تجویز می شود. دوز روزانه توصیه شده g/m2 5/2 در دو دوز تقسیم شده و حدود 12 ساعت دور از غذا می باشد که به مدت 2 هفته تجویز می گردد و سپس با یک هفته استراحت دنبال می شود و با توجه به بروز مسمومیت دوزهای تجویزی باید اصلاح شوند. در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی دوز تجویزی دارو باید کاسته شود. تجویز این دارو در دیگر بدخیمی ها در حال بررسی است.



فارماکوکينتيک
Capecitabine به سهولت از مسیر گوارشی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمائی آن طی حدود 5/1 ساعت حاصل می شود. غذا باعث کاهش سرعت و میزان جذب می شود. این دارو در کبد به 5-deoxy- 5- fluorocytidine متابولیزه می شود که سپس به 5-deoxy- - 5fluorouridineو متعاقب آن در بافت های بدن به 5 -fluorouracil تبدیل می شود.

عوارض جانبي همانند فلورواوراسیل. اسهال و حالت تهوع و استفراغ، التهاب معده، سندرم اریترودیستسزیا (قرمز شدن کف دست وپا)، درماتیت، کاردیوتوکسیستی و کاهش عملکرد مغز استخوان مشاهده شده است. هایپربیلی روبینمی نیز ایجاد شده است. در بیماران مبتلا به اختلالات متوسط کلیوی نیاز به کاهش دوز می باشد و در اختلالات شدید مصرف Capecitabine ممنوع است.

تداخل دارویی همانند فلورواوراسیل. در مصرف همزمان با وارفارین تغییر در پارامترهای انعقادی و خونریزی رخ داده است هم چنین در مصرف همزمان با فنی توئین افزایش غلظت پلاسمائی فنی توئین و علائم مسمومیت مشاهده شده است.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Carboplatin

موارد مصرف کربولاتین در درمان کارسینومای تخمدان، ریه سر و گردن، بیضه و سینوما مصرف می شود.

مکانیسم اثر کربولاتین احتمالاً مانع جدا شدن دو رشته DNA از یکدیگر و تداخل در عملکرد آن می شود. کربوپلاتین در چرخه سلولی به طور غیر اختصاصی عمل می کند.

فارماکوکينتيک نیمه عمر اولیه پلاسمایی ( آلفا ) 1/1 تا 2 ساعت و نیمه عمر پلاسمایی پس از توزیع مجدد( بتا ) 2/6 تا 5/9 ساعت است. دفع دارو کلیوی است.

'

عوارض جانبي کم خونی، کاهش گلبول های سفید خون و درد در ناحیه تزریق از عوارض شایع دارو هستند.

تداخل دارویی

نکات قابل توصيه 1- توصیه می شود کربوپلاتین برای بیماران بستری در بیمارستان و تحت مراقبت پزشک متخصص تجویز شود. ضمناً تسهیلات لازم برای درمان آنافیلاکتیک احتمالی باید در دسترس باشد. 2- مقدار مصرف نگهدارنده باید برای هر بیمار به صورت انفرادی و با توجه به پاسخ های بالینی و تغییرات هماتولوژیک بیمار و ظهور یا شدت سمیت دارو تعیین شود. 3- توصیه می شود انفوزیون وریدی کربوپلاتین طی 60 -15 دقیقه انجام شود. ضمناً کربوپلاتین از طریق انفوزیون مداوم وریدی طی 24 ساعت قابل تجویز است. 4- تقسیم مقدار مصرف تام روزانه به 5 قسمت ممکن است شدت تهوع و استفراغ را کاهش دهد.

مقدار مصرف مقدار مصرف اولیه در کارسینومای تخمدان mg/m² 300 است. مقدار مصرف با توجه به کلیرانس کرآتینین تنظیم می گردد. مقدار مصف نگهدارنده بر مبنای تعداد پلاکت و گلبول های سفید خون بیمار تنظیم می گردد.

اشکال دارویی Injection : 10mg/ml For Infusion : 50 mg /100ml

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Bortezomib

موارد مصرف آنتی نئوپلاستیک (مهارکننده پروتئوزوم26S). درمان مولتیپل میلوما.

مکانیسم اثر دارو از طریق مهار آنزیم پروتئوزوم26S سبب اختلال در مکانیسم های هموستاتیک اینتراسلولار شده و در نتیجه سبب مرگ سلولی می شود.

فارماکوکينتيک دارو به میزان 83% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. متابولیسم دارو در کبد توسط سیستم آنزیمی سیتوکروم P450 صورت می گیرد. نیمه عمر دارو 9-15 ساعت می باشد.

عوارض جانبي اضطراب، سرگیجه، تب، سردرد، تب، بی خوابی، نوروپاتی محیطی، تاری دید، یبوست، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی، کرامپ ماهیچه، درد استخوان، سرفه، پنومونی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، راش، دهیدراسیون.

تداخل دارویی a) مصرف همزمان این دارو با داروهای آنتی هایپرتانسیو ممکن است سبب هایپوتانسیون شود. b) مصرف همزمان این دارو با داروهای آنتی دیابتیک ممکن است سبب بروز هیپوگلیسمی یا هیپرگلیسمی شود. c) مصرف همزمان این دارو با آمیودارون، ایزونیازید، نیتروفورانتوئین و استاتین ها ممکن است سبب تشدید نوروپاتی شود.

نکات قابل توصيه

مقدار مصرف نحوه مصرف: یک سیکل درمانی شامل 3 هفته می باشد. در ابتدا مقدار 1.3mg/m2 به فرم وریدی 2بار در هفته برای 2 هفته (روزهای 1,4,8,11) تجویز شده و پس از یک پریود استراحت 10روزه تکرار می شود (روزهای 12-21).

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Cladribine

موارد مصرف کلادریبین در درمان لوسمی hairy cell به کار می رود و در درمان لوسمی لنفوسیتیک مزمن، لنفوم های غیر هوچکینی و مایکروگلوبولینمی والدنستروم نیز مصرف شده است .

مکانیسم اثر متابولیت های فسفریله شده کلادیریبین در لنفوسیت ها ومنوسیت ها تجمع یافته و این سلول هارا از بین می برند. اثر دارو در چرخه سلولی غیر اختصاصی بوده و به یک میزان در مرحله تقسیم و استراحت لنفوسید ها اثر می کند .

فارماکوکينتيک کلادریبین از سد خونی- مغزی عبور میکند . متابولیسم دارو سلولی است. در انفوزیون مداوم وریدی نیمه عمر توزیع دارو حدود 30 دقیقه و نیمه عمر نهایی آن 7 ساعت است .

هشدارها 1- دارو به میزان قابل توجهی برای سلول های خون ساز سمیت دارد. 2- در صورت بروز سمیت عصبی مصرف دارو قطع شود. 3- دوره های بعدی درمانی با کلادریبین باید با احتیاط فراوان در صورتی انجام شود که اثراتی خونی دوره قبلی از بین رفته باشد.

عوارض جانبي کم خونی شدید، عفونت،نوتروپنی شدید، بثورات پوستی و ترومبوسیتوپنی، از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.

تداخل دارویی

نکات قابل توصيه 1- در دو هفته اول در درمان لوسمی hairy cell ، کم خونی ، نوتروپنی و ترومبوسیتوپنی بد تر می شود و سپس علایم بهبود می یابد. 2- طی یک ماه اول درمان به دلیل کم خونی ممکن است نیاز به انتقال خون باشد . زمان متوسط برای باز گشت هموگلوبین به میزان طبیعی 8 هفته است. 3- تب بین روز های پنجم و هفتم درمان و یا کمی دیر تر بروز می کند و معمولاً در لوسمی hairy cell دیده می شود. در صورت بروز تب ، بیمار از نظر عفونت بررسی شود. عفونت به دلیل کاهش منوسیت ها است و 12-6 ماه بعد تعداد منوسیت ها به میزان طبیعی بر می گردد. 4- زمان متوسط برای بازگشت تعداد پلاکت های کاهش یافته به میزان طبیعی ( به دلیل ترومبوسیتوپنی ناشی از دارو ) 12روز است . در موارد غیر لوسمی hairy cell ، این زمان طولانی تر بوده و کاهش مقدار مصرف و تکرار دوره درمان ممکن است نیاز باشد.

مقدار مصرف در درمان لوسمی hairy cell به صورت انفوزیون وریدی مداوم mg/kg/day0/1 به مدت 7 روز مصرف می شود. در این بیماری به طور معمول فقط یک دوره درمان کافی است.

اشکال دارویی Injection :10mg/10ml Injection : 10mg/5ml

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Cyclophosphamide

موارد مصرف سیکلوفسفامید در درمان لوسمی لنفوبلاستیک حاد ، لوسمی منوسیتیک حاد، میلوژنوس حاد ، لوسمی گرانولوسیتیک مزمن ، آدنوکارسینومای تخمدان، سرطان پستان، سرطان ریه، سرطان آندومتر، میلوملتیپل، انواع لنفوما و در تومور ویلمز به کار می رود و به عنوان داروی کمکی جهت کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن برای جلوگیری از پس زدن پیوند، سندرم نفورتیک، آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوز به کار می رود.

مکانیسم اثر یکی از متابولیت های سیکلوفسفامید مانند داروهای آلکیله کننده عمل می کند . اثر سلول کش آن عمدتاً ناشی از ایجاد اتصال بین دو رشته مولکولی DNA و نیز RNA وهمچنین مهار ساخت پروتئین است.

فارماکوکينتيک سیکلوفسفامید به خوبی از دستگاه گوارش جذب می گردد. به مقدار محدودی از سد خونی – مغزی عبور می کند. متابولیسم آن کبدی است و پس از آن به متابولیت های فعال تبدیل و نهایتاً از طریق کلیه دفع می گردد.

عوارض جانبي عوارضی که با مقادیر مصرف معمول این دارو بروز می کند لکوپنی و یا عفونت است که معمولاً بدون علامت می باشد. به دلیل اثر کاهنده بر روی غدد جنسی احتمال بروز اختلال در دوران قاعدگی وجود دارد که پس از قطع دارو رفع می گردد. لکوپنی نیز معمولاً 21-17 روز پس از قطع دارو بهبود می یابد.

تداخل دارویی سیکلوفسفامید اگر همزمان با آلوپورینول و یا کلشی سین استفاده شود . ممکن است غلظت اسید اوریک خون را بالا ببرد . سیکلوفسفامید در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد خوراکی ، ممکن است فعالیت این داروها را به علت کاهش ساخت کبدی فاکتورهای پیش انعقادی و تداخل با تشکیل پلاکت ها، افزایش دهد . مصرف همزمان سیکلوفسفامید همراه سیتارابین باعث بروز خطر کاردیومیوپاتی می گردد. استفاده همزمان آن با داروهای دیگر مضعف سیستم ایمنی ممکن است باعث بروز عفونت گردد.

نکات قابل توصيه 1- در صورت بروز خونریزی مصرف دارو باید قطع گردد . 2- در صورت کاهش لکوسیت ها و پلاکت ها مصرف دارو باید قطع گردد تا سطح خونی آنه به حد قابل قبولی برسد و سپس می توان دارو را در صورت لزوم با مقدار کمتری تجویز نمود. 3- بیمار باید برای جلوگیری از خطر عارضه کلیوی ناشی از افزایش اسید اوریک مایعات زیاد مصرف کند.

مقدار مصرف خوراکی: بزرگسالان : به عنوان ضد سرطان مقدار mg/kg/day 5-1 مصرف می شود. به عنوان کاهنده ایمنی در درمان آرتریت روماتوئید، مقدار mg/kg/day 2-1/5 دارو مصرف می شود. مقدار مصرف دارو می تواند تا مقدار mg/kg/day 3 افزایش پیدا کند. کودکان : به عنوان ضد نئوپلاسم مقدار شروع mg/kg/day 8-2 در مقادیر منقسم به مدت 6 روز یا بیشتر مصرف می شود و مقدار نگهدارنده mg/day2/5 دو بار در هفته می باشد. در درمان سندرم نفروتیک mg/kg/day3-2/5 مصرف می شود. تزریقی : بزرگسالان : به عنوان ضد سرطان مقدار mg/kg 50-40 طی 5-2 روز تزریق می شود. مقدار مصرف نگهدارنده آن نیز mg/day 15- 10 هر 10- 7 روز و یا mg/day 3/5 دو بار در هفته به صورت وریدی است . کودکان : به عنوان ضد سرطان مقدار mg/kg/day 8-2 در مقادیر منقسم به مدت 6 روز یا بیشتر تزریق می شود. مقدار نگهدارنده mg/day 15-10 هر 10-7 روز یا mg/kg 30هر 4 -3 هفته یک بار یا پس از بازگشت فعالیت مغز استخوان به حالت عادی است.

اشکال دارویی Injection : 200mg Injection : 500 mg Tablet : 50mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Dacarbazine

موارد مصرف داکاربازین در درمان ملانوم بدخیم و لنفوهای هوچکینی به کار می رود و در درمان سارکوم های بافت نرم نیز مصرف شده است.

مکانیسم اثر داکاربازین در چرخه سلولی به طور غیر اختصاصی عمل و ممکن است ساخت DNAوRNAرا مهار کند.

فارماکوکينتيک داکاربازین به میزان کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. متابولیسم دارو کبدی است. نیمه عمر دارو 5 ساعت است که در عیب کار کبد به 2/7 ساعت می رسد. 40 در صد داروی تزریق شده طی 6 ساعت از کلیه ها دفع می شود.

هشدارها 1- در صورت بروز کاهش سلول های خون درمان را قطع تا میزان لکوسیت ها و پلاکت ها به مقادیر قابل قبول برگردد( معمولاً یک هفته پس از قطع مصرف دارو به مقدار قابل قبول بر می گردد). 2- مواد حاصل از تجزیه محلول داکاربازین ( در اثر نور) ، ممکن است باعث بروز عوارض جانبی، سوزش و درد در ناحیه تزریق، تهوع، استفراغ و مسمویت کبدی شود.

عوارض جانبي کم خونی، آسیب بافتی و درد ورید محل تزریق، کاهش گلبول های سفید یا پلاکت های خون، آنافیلاکسی، مسمومیت کبدی، استئوماتیت، کاهش اشتها و تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.

تداخل دارویی مصرف همزمان با داروهای مولد دیسکرازی خونی باعث تشدید عوارض جانبی دارو می شود. مصرف همزمان با داروهای القا کننده آنزیم های کبدی باعث کاهش اثرات دارو می شود.

نکات قابل توصيه دارو به صورت وریدی و ترجیحاً انفوزیون وریدی به کار می رود.

مقدار مصرف در ملانوم بد خیم مقدار mg/kg/day4/5- 2 به مدت 10 روز به صورت وریدی هر 28 روز یک بار و یا تا مقدار mg/m²/day250 به مدت 5 روز به صورت وریدی هر 21 روز یک بار مصرف می شود. در لنفوم های هوچکینی، مقدارmg/m²/day 150 به صورت وریدی به مدت 5 روز، همراه دیگر داروهای ضد سرطان، که هر 28 روز تکرار می شود و یا تا mg/m² 175 در روز اول، همراه با دیگر داروهای ضد سرطان هر 15 روز یک بار مصرف می شود. داکاربازین به میزان mg/m²/day 850 به صورت مقدار مصرف واحد هر 42-21 روز یک بار نیز مصرف می شود که سمیت خونی قابل ملاحظه ای ندارد، اما ممکن است تهوع و استفراغ شدید ایجاد نماید.

اشکال دارویی Injection :100mg Injection : 200mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Dacarbazine

موارد مصرف داکاربازین در درمان ملانوم بدخیم و لنفوهای هوچکینی به کار می رود و در درمان سارکوم های بافت نرم نیز مصرف شده است.

مکانیسم اثر داکاربازین در چرخه سلولی به طور غیر اختصاصی عمل و ممکن است ساخت DNAوRNAرا مهار کند.

فارماکوکينتيک داکاربازین به میزان کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. متابولیسم دارو کبدی است. نیمه عمر دارو 5 ساعت است که در عیب کار کبد به 2/7 ساعت می رسد. 40 در صد داروی تزریق شده طی 6 ساعت از کلیه ها دفع می شود.

هشدارها 1- در صورت بروز کاهش سلول های خون درمان را قطع تا میزان لکوسیت ها و پلاکت ها به مقادیر قابل قبول برگردد( معمولاً یک هفته پس از قطع مصرف دارو به مقدار قابل قبول بر می گردد). 2- مواد حاصل از تجزیه محلول داکاربازین ( در اثر نور) ، ممکن است باعث بروز عوارض جانبی، سوزش و درد در ناحیه تزریق، تهوع، استفراغ و مسمویت کبدی شود.

عوارض جانبي کم خونی، آسیب بافتی و درد ورید محل تزریق، کاهش گلبول های سفید یا پلاکت های خون، آنافیلاکسی، مسمومیت کبدی، استئوماتیت، کاهش اشتها و تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.

تداخل دارویی مصرف همزمان با داروهای مولد دیسکرازی خونی باعث تشدید عوارض جانبی دارو می شود. مصرف همزمان با داروهای القا کننده آنزیم های کبدی باعث کاهش اثرات دارو می شود.

نکات قابل توصيه دارو به صورت وریدی و ترجیحاً انفوزیون وریدی به کار می رود.

مقدار مصرف در ملانوم بد خیم مقدار mg/kg/day4/5- 2 به مدت 10 روز به صورت وریدی هر 28 روز یک بار و یا تا مقدار mg/m²/day250 به مدت 5 روز به صورت وریدی هر 21 روز یک بار مصرف می شود. در لنفوم های هوچکینی، مقدارmg/m²/day 150 به صورت وریدی به مدت 5 روز، همراه دیگر داروهای ضد سرطان، که هر 28 روز تکرار می شود و یا تا mg/m² 175 در روز اول، همراه با دیگر داروهای ضد سرطان هر 15 روز یک بار مصرف می شود. داکاربازین به میزان mg/m²/day 850 به صورت مقدار مصرف واحد هر 42-21 روز یک بار نیز مصرف می شود که سمیت خونی قابل ملاحظه ای ندارد، اما ممکن است تهوع و استفراغ شدید ایجاد نماید.

اشکال دارویی Injection :100mg Injection : 200mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Docetaxe


موارد مصرف
Docetaxel یک تاکسان نیمه سنتستیک است مشابه با Paclitaxel و از یک پیش ساز تاکسان مشتق از خارهای درخت اروپایی Taxus baccata ساخته می شود. از Docetaxel در مورد سرطان پستان متاستاتیک یا موضعی پیشرفته و سرطان ریه نوع non- small cell استفاده می شود. از آن می توان در سرطان پروستات متاستاتیک نیز استفاده نمود و کاربرد آن در دیگر نئوپلاسم های بد خیم از جمله درمان تسکینی سرطان های سرو گردن در دست بررسی است. این دارو به طریق داخل وریدی و به صورت انفوزیون با گلوکز 5/0 یا کلرید سدیم 9/0% با غلظت حداکثر 74/0 mg/ml تجویز می شود. به طور نرمال انفوزیون بیش از یک ساعت طول می کشد. دوز مجاز این دارو در مورد سرطان پستان متعاقب شکست شیمی درمانی های قبلی 60 تا 100 mg/m هر 3 هفته یکبار می باشد (در حالتی که این دارو منفرد درمانی باشد) و در درمان ترکیبی دوز تجویزی این دارو mg/m 75 است. دوز تجویزی در مورد سرطان ریه از نوع non- small cell ، mg/m 75 و هر 3 هفته یکبار چه در مونوتراپی و چه درمان ترکیبی متعاقب شکست شیمی درمانی های قبلی است. در مورد سرطان پروستات دوز تجویزی این دارو mg/m 75 هر 3 هفته یکبار همراه با mg5 پرد نیزون خوراکی 2 بار در روز است. مصرف پرد نیزون باعث کاهش نیاز به کورتیکواستروئید می شود. شمارش منظم گلبولهای خون مورد نیاز است و در بیماران مبتلا به نوتروپنی و یا در آن هایی که دچار نوروپاتی محیطی شده اند و همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات کبدی نیاز به کاهش دوز تجویزی می باشد.


فارماکوکينتيک
دوزهای داخل وریدی این دارو به سرعت در بافت های بدن توزیع می شوند. Docetaxel بیش از 95% به پروتئین های پلاسما متصل می شود و به صورت وسیع توسط سیتوکروم 450P و ایزوآنزیم CYP3A متابولیزه می گردد و عمدتاً به شکل متابولیت ها از طریق مدفوع دفع می گردد. تنها حدود 6% از دوز تجویزی از طریق ادرار دفع می گردد. نیمه عمر حذف نهایی آن حدود 11 ساعت می باشد. در اختلالات کبدی کلیرانس دارو کاهش می یابد.

عوارض جانبي همانند paclitaxel. آنمی و واکنش های پوستی شایع می باشند و می توانند شدید باشند. هم چنین احتباس مایعات که منجر به ادم می شود، آسیت و پلورال افیوژن و افزایش وزن شایع هستند و درمان با یک کورتیکواستروئید می تواند از احتباس مایعات بکاهد هم چنین از شدت واکنش های افزایش حساسیت نیز می کاهد. این دارو را نباید در مورد افراد حساس به polysorbate 80 تجویز نمود. بیماران مبتلا به اختلالات کبدی نسبت به آثار سمی این دارو حساسیت دارند و باید مراقبت ویژه در حین تجویز دوزهای کم دارو از آن ها به عمل آید.

تداخل دارویی رجوع کنید به مبحث تداخلات دارویی داروهای آنتی نئوپلاستیک.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Doxorubicin

موارد مصرف دوکسوروبیسین در درمان لوسمی لنفوستیک حاد،لوسمی میلوبلاستیک حاد، کارسینومای سلول های بینابینی بیضه، پستانف نوروبلاستوم، تخمدان، تیروئید، تومور ویلمز، ریه ( با منشاء نایژه ای )،معده، سر و گردن، کبد، گردن رحم، پروستات، اندومتر،بیضه، لنفوم های هوچکینی، سارکوم بافت های نرم و سارکوم استخوان مصرف می شود.

مکانیسم اثر دوکسوروبیسین به نظر می رسد با اتصال به DNA و مهار ساخت DNA و RNA از طریق ایجاد اختلال در ساختمان مولکولی و ایجاد ممانعت فضایی، عمل می کند.

فارماکوکينتيک دوکسوروبیسین از سد خونی – مغزی عبور نمی کند. این دارو توسط کبد متابولیزه شده و به متابولیت فعال تبدیل می گردد. دفع آن عمدتاً از طریق صفرا است.

عوارض جانبي لکوپنی یا عفونت، التهاب مخاط دهان و التهاب مری از عوارض جانبی شایع دارو هستند.

تداخل دارویی مصرف همزمان این دارو با آلوپورینول یا کلشی سین تداخل دارد. مصرف همزمان آن با دانوروبیسین باعث افزایش خطر بروز عوارض قلبی می شود.

نکات قابل توصيه 1- دوکسوروبیسین نباید در بیمارانی که قبلاً مقادیر تجمعی کامل دوکسوروبیسین و دانوروبیسین را دریافت کردند، مصرف شود. 2- با مصرف دوکسوروبیسین در فواصل یک هفته ای ممکن است خطر عوارض جانبی قلب و خونی کمتر شود. 3- دوکسوروبیسین را باید به صورت تزریق وریدی آهسته تجویز کرد. به علت تحریک ورید در محل تزریق و احتمال خطر بروز ترومبوفلبیت و نشت دارو به بافت های اطراف رگ، انفوزیون وریدی دارو توصیه نمی شود. 4- دوکسوروبیسین موجب نکروز موضعی بافتها می شود. به همین دلیل به صورت عضلانی یا زیر جلدی نباید تزریق شود.

مقدار مصرف بزرگسالان : مقادیر mg/m²/day 75-60 که هر 21 روز یکبار تکرار می شود یا mg/m²/day 30-25 در دو یا سه روز متوالی که هر 4-3 هفته تکرار می شود به صورت وریدی تجویز می گردد. کودکان : مقدار mg/m²/day 30 در سه روز متوالی، هر چهار هفته یکبار تزریق وریدی می شود.

اشکال دارویی Injection : 10mg Injection : 50mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Epirubicin Hydrochloride

موارد مصرف اپی روبیسین در درمان سرطان سینه،مثانه، میلوم مولتیپل، لنفوم ها، لوسمی های حاد، سرطان رحم، تخمدان، پروستات و دستگاه گوارش مصرف شده است .

مکانیسم اثر اپی روبیسین از دسته آنتی بیوتیک های ضد سرطان است و احتمالاً از طریق اتصال به DNA مانع ساخت اسیدهای هسته ای می شود.

فارماکوکينتيک اپی روبیسین توسط کبد متابولیزه شده و عمدتاً از طریق صفرا دفع می شود. نیمه عمر دارو40-30 ساعت است و از سد خونی – مغزی نیز عبور نمی کند.

عوارض جانبي لکوپنی یا عفونت، التهاب مخاط دهان و التهاب ریوی از عوارض جانبی شایع دارو هستند.

تداخل دارویی این دارو با آلوپورینول، کلشی سین، سایر داروهای تضعیف کننده مغز استخوان، رادیوتراپی و دانوروبیسین تداخل دارد.

نکات قابل توصيه 1- اپی روبیسین نباید در بیمارانی که قبلاً مقادیر تجمعی کامل اپی روبیسین و دانوروبیسین را دریافت کرده اند، مصرف شود. 2- با مصرف اپی روبیسین در فواصل یک هفته ای ممکن است خطر عوارض جانبی قلبی و خونی کمتر شود. 3- اپی روبیسین را باید به صورت تزریق وریدی آهسته تجویز کرد . به علت تحریک ورید در محل تزریق و احتمال خطر بروز ترومبوفلبیت و نشت دارو به بافتهای اطراف رگ، انفوزیون وریدی دارو توصیه نمی شود. 4- اپی روبیسین موجب نکروز موضعی بافتها می شود به همین دلیل به صورت عضلانی یا زیر جلدی نباید تزریق شود.

مقدار مصرف اپی روبیسین به مقدار mg/m²135 هر3 هفته یکبار یا mg/m²145 برای سه روز متوالی هر 3 هفته یکبار مصرف می شود. مقدار مصرف تام اپی روبیسین نباید از 1g/m² بیشتر شود.

اشکال دارویی Injection :10mg Injection :50mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Estramustine Sodium Phosphate

موارد مصرف استراموستین در درمان کارسینومای پروستات مصرف می شود.

مکانیسم اثر استراموستین یک آلیکه کننده ضعیف بوده و ممکن است در بیماران مقاوم به استروژن موثر باشد. اثر دیگر آن مهار تقسیم میتوز است . اثرات دیگر آن مهار تقسیم میتوز است. اثرات استروژنیک آن مشابه استرادیول است و از طریق تضعیف محور هیپوتالاموس – هیپوفیز سبب کاهش غلظت سرمی تستوسترون می شود.

فارماکوکينتيک جذب خوراکی آن 75 در صد است. متابولیسم آن سریع بوده و در اثر عبور اولیه کبدی به استرادیول ( به مقدار جزئی )، استرون و نیتروژن موستارد هیدرولیز می شود. نیمه عمر آن در فاز نهایی 20 ساعت است و دفع آن از طریق صفرا و مدفوع است.

موارد منع مصرف استراموستین در اختلالات ترومبوآمبولیک فعال ( انفارکتوس میوکارد، خونریزی مغزی ) و ترومبوفیلیت فعال، مگر در مواردی که خود تومور سبب عارضه ترومبوآمبولیک گردد، نباید مصرف شود.

هشدارها 1- در صورت وجود ترومبوفلبیت، سابقه درمان با استروژن، زیادی کلسیم خون و زخم معده باید با احتیاط مصرف شود. 2- دارو یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شود. 3- هنگام مصرف دارو از مصرف شیر و سایر فراورده های لبنی و دارو های حاوی کلسیم خود داری شود.

عوارض جانبي عارضه شایع استراموستین احتباس سدیم و مایعات ( تورم پاها ) است.

تداخل دارویی استراموسیون با داروهایی که سمیت کبدی ایجاد می کنند تداخل دارد.

نکات قابل توصيه 1- مصرف یک دوره 90-30 روز برای ارزیابی اثر بخشی دارو کافی است. درمان با استراموستین ممکن است تا ظهور اثر مطلوب دارو ادامه یابد. 2- گاهی اوقات برای رفع تهوع و استفراغ از فنوتیازین ها استفاده می شود ولی ممکن است شدت تهوع و استفراغ در بعضی از بیماران به حدی باشد که قطع درمان ضروری باشد.

مقدار مصرف در درمان کارسینومای پروستات به صورت خوراکی به میزان mg/m²/day 600 در سه مقدار منقسم ( یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا ) یا ( mg/kg/day16-10 ) در سه یا چهار مقدار منقسم ( یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا ) تجویز می شود.

اشکال دارویی Capsule : 140 mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Etoposide

موارد مصرف اتوپوزید در درمان کارسینوم ریه و بیضه به کار می رود. همچنین در درمان کارسینوم مثانه، لنفوم های هوچکینی و غیر هوچکینی، لوسمی حاد میلوسیتیک، سارکوم اوینگ وکاپوسی مصرف شده است.

مکانیسم اثر اتوپوزید مهار کننده آنزیم توپوایزومراز II است و با اثر بر مرحله قبل از میتوز تقسیم سلولی، ساخت DNA را مهار می کند.

فارماکوکينتيک فراهمی زیستی فرم خوراکی حدود 50 در صد است. انتشار آن در مایع مغزی – نخاعی متغییر و کم است. متابولیسم دارو کبدی بوده و نیمه عمر آن حدود 7 ساعت می باشد. دارو به طور عمده از طریق کلیه دفع می شود.

هشدارها قبل از هر بار مصرف خوراکی دارو، دهان از نظر وجود زخم بررسی شود.

عوارض جانبي کم خونی، کاهش گلبول های سفید یا پلاکت های خون، آنافیلاکسی، استئوماتیت، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاض شایع دارو می باشند.

تداخل دارویی

نکات قابل توصيه 1- در مورد شکل تزریقی، برای جلوگیری از افت فشار خون، تجویز دارو به صورت انفوزیون و در مدت بیش از 60-30 دقیقه انجام شود. از راه های دیگر تزریق یا تزریق سریع ورید خودداری شود. 2- تعداد گرانولوسیت ها 14-7 روز پس از تجویز و تعداد پلاکت ها 16-9در روز بیستم به میزان طبیعی بر می گردد.

مقدار مصرف خوراکی : در درمان کارسینوم سلول های کوچک ریهmg/m²/day 70 ( به مدت 4 روز ) تا mg/m²/day 100 در روزهای اول و سوم و پنجم درمان تجویز می شود که 4-3 هفته تکرار می شود. در کارسینوم ریوی با سلول های کوچک mg/m²/day 35 به مدت 4 روز تا mg/m²/day 50 به مدت 5 روز تجویز می شود که هر 4-3 هفته تکرار می شود.

اشکال دارویی Injection :100mg/5ml Capsule : 50mg Capsule : 100mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Fludarabine Phosphate


موارد مصرف
Fludarabine یک نوکلئوتید فلورینه شده آنالوگ با Vidarabine ضد ویروس است و به عنوان یک آنتاگونیست پورینی عمل می کند. به خاطر خواص آنتی نئوپلاستیک آن در درمان لوسمی لنفوسیتی مزمن کاربرد دارد.
Fludarabine phosphate به صورت تزریق بولوس و یا به صورت انفوزیون داخل وریدی طی 30 دقیقه با دوز معمول mg/m 25 در روز به صورت 5 روز مداوم داده می شود. به صورت جایگزین می توان آن را به صورت خوراکی و با دوز mg/m 40 در روز و به مدت 5 روز مداوم تجویز نمود. هر 28 روز می توان دوره های درمانی را تکرار نمود و به طور معمول تا 6 دوره قابل تکرار است. در حین درمان عملکرد هماتولوژیک باید به صورت مرتب مانیتور شود و در صورت مشاهده مهار شدن میلوئیدها نیاز به کاهش دوز و یا تأخیر در شروع دوره های بعدی درمان می باشد. در اختلالات کلیوی نیاز به کاهش دوز می باشد.



فارماکوکينتيک

Fludarabine phosphate داخل وریدی به سرعت به Fludarabine دفسفریله می شود و توسط لنفوسیت هابرداشت می شود و به نوکلئوتید 3 فسفاته فعال دفسفریله می شود. اوج غلظت داخل سلولی فرم تری فسفات آن طی 4 ساعت بعد از یک دوز تجویزی مشاهده می شود. میزان زیست دستیابی آن 50 تا 65% بعد از دوزهای خوراکی است. کلیرانس آن از پلاسما 3 مرحله ای است و نیمه عمر نهایی آن حدود 20 ساعت می باشد. حذف آن عمدتاً از طریق دفع ادراری می باشد و 60% دوز تجویزی از طریق ادرار دفع می شود. فارماکوکینتیک این دارو در بین افراد مختلف تفاوت های چشمگیری دارد.

عوارض جانبي رجوع کنید به مبحث داروهای آنتی نئوپلاستیک.مهار فعالیت مغز استخوان ناشی از Fludarabine باعث محدودیت دوز تجویزی دارو است و به صورت نوتروپنی، ترومبوسایتوپنی و آنمی بروز می کند. دیگر عوارض جانبی عبارتند از تب، لرز، سرفه، تنگی نفس، پنومونی و اختلالات گوارشی، التهاب معده، ادم، راش های پوستی، آنمی همولیتیک، کیست های خونریزی دهنده و اختلالات نورولوژیک مثل نوروپاتی محیطی، اضطراب، گیجی، اختلالات دید و کما. دوزهای بالای دارو سبب آنسفالوپاتی پیشرونده و کوری و مرگ شده اند. در اختلالات کلیوی نیاز به کاهش دوز می باشد و در صورت وجود کلیرانس کراتینین کمتر از 30 میلی لیتر در دقیقه از تجویز این دارو باید خودداری کرد. همچنین در افراد مبتلا به آنمی همولیتیک جبران نشده باید از مصرف آن پرهیز نمود.

تداخل دارویی در مصرف همزمان با Pentostatine مسمومیت ریوی که باعث مرگ و میر می شود مشاهده شده است. Cytarabine می تواند فعالیت متابولیک Fludarabine را کاهش دهد اما مصرف همزمان باعث افزایش غلظت داخل سلولی Cytarabine می شود. تأثیر درمانی Fludarabine توسط dipyridamole و دیگر مهار کننده های برداشت آدنوزین کاهش می یابد.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Fluorouracil

موارد مصرف فلوئورواوراسیل در درمان کارسینوم کولورکتال، پستان، معده و لوزالمعده تجویز می شود. همچنین در درمان کارسینوم مثانه، پروستات، تخمدان، دهانه رحم، رحم، ریه و کبد، سر گردن، ترشحات ناشی ازتومور بدخیم در فضای جنب،صفاق و پردیکارد نیز مصرف شده است. فلوئورواوراسیل در درمان کراتوز چندگانه ناشی از نور خورشید و کارسینوم پوست به کار می رود. این دارو در درمان التهاب لب ناشی از نور خورشید، لکوپنی مخاطی، درماتیت ناشی از پرتو درمانی، بیماری بوئن و اریتروپلازی کوئیرات نیز مصرف شده است.

مکانیسم اثر فلوئورواوراسیل آنالوگ پیریمیدین است. در چرخه سلولی به طور اختصاصی در فاز Sتقسیم سلولی موثر است و با تبدیل به متابولیت فعال در بافتها باعث مهار ساخت DNAو RNA می شود.

فارماکوکينتيک فلوئورواوراسیل از سد خونی – مغزی عبور می کند. متابولیسم دارو کبدی و سریع است. نیمه عمر تزریق وریدی در فاز آلفا 20-10 دقیقه و در فاز بتا 20 ساعت می باشد. دفع آن عمدتاً از طریق ریه ها ( 80-60 درصد ) و کلیه ها ( 20-7 درصد ) می باشد.

موارد منع مصرف مصرف این دارو در بارداری اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود و ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد.

هشدارها 1- این دارو بسیار سمی است و به محض بروزاولین علایم مسمومیت مثل اسهال، کاهش سلول های خون، زخم و خونریزی گوارشی، ازوفاگوفارنژیت، خونریزی در هر عضوی، استئوماتیت و استفراغ جهنده مصرف دارو باید قطع گردد. با این وجود می توان مصرف دارو را با مقدار مصرف کمتر بعد از برطرف شدن این علایم مجدداً از سر گرفت. 2- به دلیل امکان بروز سمیت عصبی از تزریق دارو داخل غلاف نخاعی خودداری شود. 3- شکل دارویی کرم در بافت های با زخم خونریزی دهنده با توجهبه جذب سیستمیک و بروز مسمومیت و نیز در کلوآسما با احتیاط مصرف شود. 4- در صورت بروز واکنش های التهابی وسیع روی پوست طبیعی بعد از مصرف کرم، درمان متوقف شود. تجویز کورتیکوستروئیدهای موضعی پس از تکمیل درمان با دارو می تواند باعث تسریع در بهبود ضایعات شود.

عوارض جانبي اسهال، ازوفاگوفارنژیت، کاهش گلبول های سفید یا عفونت، استئوماتیت اولسراتیو، درماتیت و زخم گوارشی از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع فلوئورواوراسیل می باشند. واکنش های التهابی یا حساسیتی، سوزش، درماتیت تماسی، افزایش حساسیت پوست به نور، خارش، ترشح، درد یا حساس شدن موضع به لمس از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع بعد از مصرف شکل دارویی کرم می باشند.

تداخل دارویی

نکات قابل توصيه 1- بیمار باید در شروع درمان در بیمارستان بستری شود. 2- مقدار مصرف نگهدارنده دارو بر اساس نیاز های فردی هر بیمار و بر مبنای پاسخ های هماتولوژیک بیمار متناسب با مقدار مصرف قبلی تنظیم شود. مقدار مصرف بعدی دارو، تنها پس از بهبود عوارض سمی مقدار مصرف قبلی باید تجویز شود. 3- اندازه گیری هماتوکریت یا هموگلوبین و شمارش لکوسیت و پلاکت در ابتدا و طول درمان لازم است. 4- انفوزیون آهسته وریدی دارو ( 24-2 ساعت ) از سمیت دارو می کاهد، هر چند تزریق سریع داخل وریدی( 2-1 دقیقه ) دارو موثرتر است. 5- قبل از مصرف کرم فلوئورواوراسیل بیوپسی در شروع و طول درمان برای تایید بهبود کارسینوم سطحی سلول های قاعده ای، توصیه می شود. 6- در صورت بروز لکه های صورتی و نرم در محل مصرف کرم، مصرف دارو باید قطع شود. 7- احتمال بروز واکنش حساسیت به نور طی درمان با کرم فلوئورواوراسیل و 2-1 ماه پس از خاتمه درمان وجود دارد، لذا از قرار گرفتن در مقابل نور خورشید خودداری شود.

مقدار مصرف در درمان کارسینومای کولورکتال، پستان، معده، لوزالمعده، مثانه، پروستات یا تخمدان ابتدا mg/kg/day12-7 به مدت 4 روز تجویز می شود که در صورت عدم بروز علایم مسمومیت 3 روز بعد mg/kg 10-7 هر 3 یا 4 روز در میان به مدت 2 هفته تزریق وریدی می شود. برنامه مصرف دارو می تواند به صورت mg/kg/day 12 به مدت 4 روز باشد که در صورت ظاهر نشدن علایم مسمویت mg/kg 6 یک روز در میان برای 5-4 روز تا مدت 12 روز تکرار می شود. مقدار مصرف نگهدارنده mg/kg12-7 هر 10-7 روز یک بار برای 4 یا 5 روز است که هر ماه تکرار می شود. حداکثر مقدار مصرف تا mg/day 800 ( یا mg/day 400 در بیماران با شدت بیماری کمتر) می باشد. شکل دارویی کرم دارو در درمان کراتوز ناشی از نور خورشید یا اشعه ماورابنفش، 2-1 بار در روز به میزانی که ضایعه را بپوشاند به کار می رود. در کارسینوم سطحی سلول های قاعده ای دو بار در روز به کار می رود. درمان باید حداقل 6-3 هفته و گاه تا 12 هفته ادامه یابد.

اشکال دارویی Injection :50mg/ml Topical Cream : 5%

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Flutamide



موارد مصرف
فلوتامید یک ترکیب غیر استروئیدی است با خواص ضد آندروژنی است که از طریق مهار برداشت و یا اتصال آندروژن ها در بافت های هدف عمل می کند. معمولاً همراه با آنالوگ های گونادرلین در درمان تسکینی سرطان پروستات کاربرد دارد. دوز معمول خوراکی آن mg 250 و 3 بار در روز است. در درمان ترکیبی، تولیدکنندگان انگلیسی توصیه می کنند که درمان با فلوتامید باید حداقل 3 روز قبل از تجویز آنالوگ گونادرلین آغاز می شود اگرچه در ایالات متحده آمریکا تولیدکنندگان مصرف همزمان را توصیه می کنند تا بیشترین اثر اعمال شود.



فارماکوکينتيک
Flutamide به سرعت و به طور کامل از مسیر گوارشی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمایی آن بعد از یک ساعت از مصرف دوز تجویزی ایجاد می شود. به سرعت و به طور وسیع متابولیزه می شود و متابولیت های آن (2 هیدروکسی فلوتامید) دارای آثار ضد آندروژنی است. نیمه عمر این متابولیت حدود 6 ساعت می باشد. هم فلوتامید و هم 2 هیدروکسی فلوتامید بیش از 90% به پروتئین های پلاسما متصل می شوند. دفع آن عمدتاً از طریق ادرار رخ می دهد و تنها مقادیر کمی از آن در مدفوع به چشم می خورد.


عوارض جانبي
شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از گرگرفتگی و ژینکوماستی قابل برگشت و یا حساس شدن پستانها که بعضی اوقات باگالاکتوره همراه است. حالت تهوع و استفراغ و اسهال و افزایش اشتها و یا بی اشتهایی و اختلالات خواب ممکن است رخ دهند. مواردی از واکنش های پوستی مثل نکرولیزاپیدرم و آسیب های کبدی که گاهاً کشنده هستند نیز مشاهده شده است. از دیگر عوارض جانبی می توان به آنمی، همولیز، سردرد، سرگیجه، دردعضلانی، تاری دید، اضطراب و افسردگی و کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی و افزایش فشار خون اشاره کرد. در اثر وجود Flutamide و یا متابولیت هایش تغییر رنگ ادرار به زردکهربایی یا زرد مایل به سبز مشاهده می شود. در بیماران قلبی عروقی مصرف آن باید با احتیاط صورت گیرد چرا که احتمال احتباس مایعات وجود دارد. در اختلالات کبدی نیز تجویز آن بایستی با احتیاط صورت گیرد و در اختلالات شدید مصرف آن ممنوع است. انجام تست های منظم عملکرد کبدی در تمامی بیماران توصیه می گردد و در صورت مشاهده علائم مسمومیت کبدی نیاز به کاهش دوز تجویزی و یا قطع مصرف دارو می باشد.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Gemcitabine Hydrochloride

موارد مصرف Gemcitabine یکی از آنالوگ های Cytarabine می باشد که در داخل سلول به نولکئوزیدهای دی فسفات و تری فسفات فعال متابولیزه می گردد که سنتز DNA را مهار می کنند و آپوتپوز را تحریک می کنند و عمدتاً علیه سلولهای فاز S فعال هستند و در برخورد با تومورهای سفت مثل تومورهای مثانه، پستان، ریه و پانکراس کاربرد دارد. هم چنین در سرطان های سرویکس و تخمدان مصرف می گردد. Gemcitabine به طریق داخل وریدی و به فرم هیدروکلرید تجویز می گردد. دوزهای تجویزی بر اساس پایه محاسبه می شوند. 14/1 گرم فرم هیدروکلرید دارو تقریباً معادل یک گرم Gemcitabine می باشد. غلظت محلول انفوزیون نباید از میزان معادل 40 mg/ml Gemcitabine تجاوز کند. دوز آغازین توصیه شده معادل با g/m 1Gemcitabine است که از طریق انفوزیون طی 30 دقیقه داده می شود و متعاقب آن دوزهای تجویزی بر اساس پاسخ درمانی و مسمومیت تنظیم می شود. در درمان سرطان پانکراس دوره آغازین درمان تا حد 7 مرتبه از این مقدار دوز در فواصل یک هفته ای داده می شود و یک هفته بعد از بهبود با رژیم انفوزیون یکبار در هفته و به مدت 3 هفته متوالی از 4 هفته دنبال می شود. در درمان سرطان ریه نوع non- small cell و سرطان مثانه این دارو معمولاً همراه با cisplatin تجویز می شود. دوزهای توصیه شده gemcitabine به صورت بالا و یکبار در هفته به مدت 3 هفته می باشد که با یک هفته استراحت پیگیری می شود و یا به صورت جایگزین g/m 25/1 از این دارو در روزهای 1 و 8 از یک دوره 21 روزه به بیماران داده می شود و متناسب با بروز مسمومیت دوزهای تجویزی تنظیم می شوند. در سرطان پستان این دارو همراه با یک تاکسان داده می شود مثل paclitaxel و دوز تجویزی gemcitabine g/m 25/1 در روزهای 1 و 8 از یک دوره 21 روزه است که متناسب با مسمومیت تنظیم می شود.

مکانیسم اثر

فارماکوکينتيک متعاقب تجویز داخل وریدی این دارو به سرعت از خون پاکسازی می شود و توسط سیتیدین دآمیناز در کبد، کلیه، خون و دیگر بافتهای بدن متابولیزه می شود. کلیرانس آن تقریباً 25% در زنان پایین تر از مردان می باشد و تقریباً تمام دوز تجویزی از طریق ادرار و به شکل -داکسی- . دی فلورویوریدین (dFdU) دفع می شود وتنها حدود 1% در مدفوع یافت می شود. متابولیسم داخل سلولی آن باعث تولید متابولیت های مونو، دی و تری فسفات می شود که دوتای آخر فعال هستند. نیمه عمر آن بین 42 تا 94 دقیقه متغیر است که بستگی به سن و جنس دارد. نیمه عمر داخل سلولی فرم تری فسفات بین 7/0 تا 2/1 ساعت متغیر است.

عوارض جانبي
همانند cytarabine علائم شبه آنفولانزا و راش های پوستی نسبتاً شایع هستند. ادم، تنگی نفس و آلوپسی نیز شایع می باشند. ادم ریوی به صورت غیر شایع گزارش شده است و موارد نادری از افت فشار خون گزارش شده است. این دارو می تواند باعث بی خوابی شود و بیمارانی که بسیار تحت این اثر قرار گرفته اند نباید رانندگی کنند و یا با وسایل ماشینی کار کنند. مسمومیت شدید به شکل التهاب مری تهدید کننده حیات و پنومونی در بیمارانی که در حین مصرف این دارو تحت رادیوتراپی قفسه سینه قرار گرفته اند دیده شده است. در اختلالات کلیوی و کبدی باید احتیاط مصرف شود. در مواردی سندرم اورمی- همولیتیک گزارش شده است که منجر به نارسایی کلیوی برگشت ناپذیر شده است و در مراحل اولیه مشاهده علائم آنمی میکروآنژیوپاتی همولیتیک مصرف دارو باید متوقف شود.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Idarubicin Hydrochloride

موارد مصرف ایداروبیسین به همراه سایر داروهای ضد لوسمی برای درمان AML در بزرگسالان مصرف می شود.

مکانیسم اثر ایداروبیسین از طریق واکنش با آنزیم توپوایزومراز II مانع ساخت اسیدهای هسته ای می شود.

فارماکوکينتيک نیمه عمر دارو حدود 22 ساعت است. دفع دارو عمدتاً صفراوی و به صورت متابولیت است. ایداروبیسین تا بیش از صد برابر غلظت پلاسمایی در سلول های هسته دار خون ومغز استخوان تجمع می یابد.

هشدارها 1- اغلب بیمارانی که ایداروبیسین را با مقادیر درمانی مصرف می کنند به تضعیف شدید مغز استخوان مبتلا می شوند . این عارضه ممکن است منجر به مرگ بیمار ناشی از عفونت و یا خونریزی شدید شود. 2- ایداروبیسین ممکن است باعث ایجاد عوارض سمی قلبی شود.

عوارض جانبي عفونت، تهوع و استفراغ، ریزش مو، اسهال و کرامپ های شکمی، خونریزی و موکوزیت از عوارض شایع ایداروبیسین هستند.

نکات قابل توصيه 1- ایداروبیسین باید آهسته و طی 15-10 دقیقه تزریق شود. 2- ایداروبیسین هنگام تزریق نباید با سایر داروها مخلوط شود.

مقدار مصرف به منظور درمان AML مقدار mg/m²/day 12 به مدت 3 روز همراه با سیتارابین تزریق آهسته وریدی می شود. ممکن است مقدار mg/m²/day 100 به مدت 7 روز به صورت انفوزیون مداوم و یا mg/m² به صورت تزریق واحد همراه با mg/m² /day 200 به مدت 5 روز به صورت انفوزیون مداوم نیز مصرف شود.

اشکال دارویی Injection : 5mg Injection : 10 mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Ifosfamide

موارد مصرف موارد مصرف ایفوسفامید تا حد زیادی مشابه سیکلوفسفامید است و در درمان، تومورهای بیضه، انواع کارسینوما، لنفوم ها، لوسمی و تومورهای تخمدان مصرف می شود.

مکانیسم اثر این دارو ایزومر سیکلوفسفامید بوده و اثرات آلکیله کننده آن احتمالاً مشابه سیکلوفسفامید است.

فارماکوکينتيک این دارو در کبد متابولیزه و فعال می گردد و نیمه عمر آن حدود 3 روز است .

عوارض جانبي
عوارض سمی آن بر روی مجاری ادراری ممکن است بیشتر از سیکلوفسفامید باشد. تهوع، استفراغ، اختلالات سیستم عصبی مرکزطی از جمله اغتشاش شعور و بی حالی از عوارض جانبی مهم دارو هستند.

مقدار مصرف مقدار g/m²/day 1/2 به مدت 5 روز تزریق وریدی می شود که هر 3 هفته یک بار قابل تکرار است.

اشکال دارویی Injection : 1g Injection :2g

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Imatinib Mesilate



موارد مصرف
imatibine mesilate یک مهار کننده تیروزین کیناز است. به صورت مسیلات تجویز می شود اما دوزهای داده شده بر اساس پایه بیان می شوند. 5/119 میلی گرم فرم مسیلات تقریباً معادل با mg 100imatinib است. در درمان لوسمی میلوئید مزمن به بیماران در مرحله مزمن معادل با mg400 پایه در روز به صورت خوراکی داده می شود که در صورت نیاز به mg600 قابل افزایش است و در فاز شدید بیماری دوز mg600 در روز داده می شود که در صورت نیاز به mg400 و 2 بار در روز قابل افزایش است. به کودکان بالای 3 سال دوز mg/m 260 در روز تا حداکثر mg400 در فاز مزمن و mg/m340 تا حداکثر mg600 در فاز پیشرفته داده می شود. در درمان تومورهای بد خیم استرومایی متاستاتیک و یا غیر قابل جراحی گوارشی دوز 400 یا 600 میلی گرم در روز توصیه می شود. دوزهای تجویزی باید همراه با غذا مصرف شوند و با حجم زیادی مایعات خورده شوند تا ناراحتی های گوارشی به حداقل برسد. در صورت بروز مسمومیت کبدی و مهار شدن میلوئید نیاز به تعدیل دوز می باشد. شمارش گلبولهای خونی و عملکرد کبدی بایستی به صورت مرتب مانیتور گردند.



فارماکوکينتيک
Imitanib mesilate متعاقب دوز خوراکی به خوبی جذب می شود و اوج غلظت پلاسمائی آن طی 2 تا 4 ساعت ایجاد می شود. میزان زیست دستیابی متوسط آن حدود 98% است و حدود 95% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر حذف پلاسمائی این دارو و متابولیت هایش به ترتیب حدود 18 و 40 ساعت می باشد. اصلی ترین آنزیم مسئول متابولیسم این دارو سیتوکروم 450 p و ایزو آنزیم CYP3A4 است و CYP2C19 , CYP2C9 , CYP2D6 , CYP1A2 نیز نقش کمی بر عهده دارند. حدود 81% یک دوز طی 7 روز در مدفوع (68%) و ادرار (13%) دفع می شوند و عمدتاً به صورت متابولیت هایش دفع می گردد و تنها حدود 25% آن به صورت داروی تغییر نکرده دفع می گردد (20% از مدفوع و 5% از ادرار).



عوارض جانبي
شایع ترین عوارض جانبی حاصل عبارتند از: اختلالات گوارشی، ادم سطحی، درد عضلانی، کرامپ عضلانی، راش های پوستی و سردرد. مهار شدن میلوئید و تظاهر آن به صورت نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی و آنمی در بیماران مبتلا به لوسمی بیشتر به چشم می خورد و با بیماری زمینه ای مرتبط می باشد. خونریزی گوارشی بیشتر در آنهایی رخ می دهد که به خاطر تومورهای استرومایی تحت درمان قرار می گیرند. احتباس شدید مایعات می تواند رخ دهد که می تواند منجر به پلورال و پریکاردیال افیوژن و ادم ریوی و آسیت شود. در صورت مشاهده افزایش وزن سریع غیر مورد انتظار درمان باید متوقف شود. از این نظر بیماران مسن و آن هایی که مبتلا به مشکلات قلبی عروقی هستند در معرض خطر بیشتری می باشند. گزارشهایی مبنی بر مرگ ومیر ناشی از ادم مغزی و افزایش فشار داخل جمجمه ای و ادم پاپی موجود است. ممکن است مسمومیت کبدی رخ دهد. این دارو باید با غذا مصرف شود و لیوان بزرگی آب با آن نوشیده شود تا ناراحتی های گوارشی را به حداقل برساند. شمارش کامل گلبولهای خون و عملکرد کبدی باید به صورت منظم مانیتور شود.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Irinotecan Hydrochloride



موارد مصرف
Irinotecan یک مشتق آلکالوئیدیی camptothecin است که از camptotheca acuminata حاصل می شود. مشتقات camptothecin مهار کننده های آنزیم توپوایزوماز I می باشند و بنابراین به صورت اختصاصی در فاز S در همانند سازی DNA دخالت می کنند و از سنتز اسیدنوکلئیک جلوگیری می کنند. Irinotecan به تنهایی و یا همراه با fluorouracil در درمان سرطان متاستاتیک کولورکتال تجویز می گردد. همچنین در درمان دیگر تومورهای سفت مثل تومورهای ریه امتحان شده است.
این دارو به صورت هیدروکلرید و به طریق انفوزیون داخل وریدی در حداقل 250 میلی لیتر گلوکز 5% یا کلرید سدیم 9/0 درصد تجویز می گردد. در درمان بدخیمی های کولورکتال دوز تک دارویی تجویزی پیشنهاد شده mg/m 125 است که طی 90 دقیقه و یکبار در هفته به مدت 4 هفته انفوزیون می گردد که با یک دوره 2 هفته ای استراحت دنبال می شود. در صورت نیاز دوره های درمانی اضافی انجام می شوند که با توجه به بروز مسمومیت تنظیم دوز صورت می گیرد. در یک رژیم تجویزی دیگر دوز آغازین mg/m 350 طی 30 تا 90 دقیقه انفوزیون می گردد و هر 3 هفته تکرار می شود. این دارو همچنین به همراه fluorouracil و folinic acid در خط اول درمان سرطان متاستاتیک کولورکتال مصرف می گردد.
در این رژیم دارویی ترکیبی، Irinotecan hydrochloride با دوز mg/m 180 طی 30 تا 90 دقیقه هر 2 هفته و به مقدار 3 دوز تجویز می گردد و یا به صورت جایگزین mg/m 125 در هفته به مقدار 4 دوز تجویز می شود.



فارماکوکينتيک
متعاقب تجویز داخل وریدی، irinotecan توسط کربوکسیل استراز در بافتهای بدن به SN-38 (7-ethyl-10-hydroxycamptothecin) فعال متابولیزه می گردد. Irinotecan دارای فارماکوکینتیک 2 یا 3 مرحله ای است که نیمه عمر نهایی آن حدود 14 ساعت می باشد. تنها حدود 20% دوز تجویزی طی 24 ساعت از طریق ادرار دفع می شود


عوارض جانبي
نوتروپنی و اسهال باعث محدودیت دوز تجویزی در بیماران دریافت کننده irinotecan می شوند. آنمی نیز رخ می دهد و با نسبت کمتر ترومبوسیتوپنی و اختلالات گوارشی نیز شایع هستند. اسهال حاد که طی 24 ساعت بعد از تجویز رخ می دهد می تواند بخشی از سندرم کلی نرژیک باشد که خود شامل تعریق، افزایش ترشح بزاق، کرامپ های شکمی و میوز می باشد. این علائم با آتروپین قابل کنترل هستند. اگرچه اسهال شدیدتر و طولانی تری نیز ممکن است ایجاد شود که آغاز آن بعد از 24 ساعت از زمان تجویز دارو می باشد و نیاز به تجویز دوز بالای لوپرامید و جایگزینی مایعات و توقف درمان با irinotecan وجود دارد. از دیگر عوارض جانبی می توان به حالت تهوع و استفراغ، ضعف، آلوپسی و واکنش های پوستی اشاره کرد. در طی انفوزیون یا بعد از آن به ندرت افزایش فشار خون رخ می دهد. همچنین گزارش های نادری از بروز واکنش های افزایش حساسیت وپنومونی وجود دارد. این دارو نباید در مورد افراد مبتلا به بیماری التهابی روده (IBD) تجویز گردد. خطر بروز اسهال در افراد مسن و آن ها که تحت رادیوتراپی شکم یا لگن قرار گرفته اند بیشتر است. شمارش گلبولهای خون باید به صورت هفتگی مانیتور گردد و هم چنین تست های منظم عملکرد کبدی باید انجام شوند. در مصرف همزمان این دارو با اسید فولینیک (Folinic Acid) و فلورویوراسل (fluorouracil) مسمومیت شدید و مرگ و میر گزارش شده است.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Letrozole

موارد مصرف هورمون، آنتی نئوپلاستیک (مهارکننده آروماتاز). خط اول درمان سرطان پستان در زنان یائسه.

مکانیسم اثر دارو از طریق مهار آنزیم آروماتاز سبب مهار تبدیل آندروژن ها به استروژن ها شده ، کاهش میزان استروژن منجر به کاهش توده تومور و تاخیر در پیشرفت رشد تومور می شود.

فارماکوکينتيک دارو به طور کامل و سریعا از دستگاه گوارش جذب می شود و در حدود 60% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر دفعی دارو حدود 2روز است.

عوارض جانبي سرگیجه، سر درد، خستگی، خواب آلودگی، ترومبوآمبولی، درد پشت، بی اشتهایی، یبوست، تهوع، استفراغ، افزایش وزن، درد استخوان، سرفه، راش.

تداخل دارویی مورد خاصی گزارش نشده است.

نکات قابل توصيه

مقدار مصرف 2.5mg از راه خوراکی 1بار در روز.

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Lomustine

موارد مصرف لوموستین در درمان تومورهای مغزی، دستگاه گوارش، ریه، کلیه، پستان، مولتیپل میولوما و ملانومای بدخیم به کار می رود.

مکانیسم اثر لوموستین از دسته داروهای آلیکه کننده است و به همراه متابولیت هایش با مهار واکنش های آنزیمی،ساختDNA را نیز مهار می کند.

فارماکوکينتيک جذب خوراکی لوموستین خوب و سریع بوده و از سد خونی – مغزی نیز عبور می کند. متابولیسم آن کبدی و سریع است و به متابولیت های فعال تبدیل می شود . دفع آن کلیوی است. لوموستین چرخه روده ای – کبدی نیز دارد.

عوارض جانبي
تضعیف سیستم ایمنی، کاهش سلول های خونی و عفونت از عوارض شایع این دارو است

نکات قابل توصيه 1- درمان با لوموستین را باید تنها در صورت موثر بودن ادامه داد. اگر پس از 2-1 دوره درمان پاسخی به دست نیامد احتمال موثر بودن دارو بسیار کم است. 2- گاهی اوقات واکنش های مقاومت متقاطع بین کارموستین و لوموستین دیده شده است. 3- تجویز داروهای ضد استفراغ پیش از مصرف دارو و همچنین مصرف دارو در حالت ناشتا، در بعضی موارد از شدت و دفعات تهوع و استفراغ می کاهد. 4- به علت اثرات تجمعی و دیر رس کاهش فعالیت مغز استخوان ناشی از لوموستین، دارو نباید با فواصل کمتر از شش هفته تجویز گردد.

مقدار مصرف مقدارmg/m²130-100 به صورت مقدار واحد مصرف می شود که هر شش هفته یک بار می توان آن را تکرار نمود. وقتی با سایر داروها به صورت ترکیبی مصرف می شود مقدار مصرف کاهش می یابد. در بیمارانی که مبتلا به کاهش فعالیت مغز استخوان هستند مقدار mg/m²100 به صورت مقدار واحد مصرف می شود که هر شش هفته یک بار تکرار می شود.

اشکال دارویی Capsule :40mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Methotrexate

موارد مصرف متوترکسات در درمان آرتریت روماتوئید، پسوریازیس و همچنین در درمان کارسینوم پستان، سر و گردن، ریه، تومور تروفولاستیک، لوسمی لنفوستیک حاد، لوسمی مننژیال، لنفوم های غیر هوچکینب، میکوزفونگوئید، استئوسارکوما، به کار می رود. همچنین در درمان کارسینوم گردن رحم، تخمدان، مثانه، کلیه، پروستات وبیضه، لوسمی میلوسیتیک حاد، میلوم مولتیپل، آرتریت ناشی از پسوریازیس و درماتومیوزیت نیز مصرف شده است.

مکانیسم اثر متوترکسات آنتی متابولیت و آنالوگ اسیدفولیک است که با اتصال به دی هیدروفولات ردوکتاز از احیای دی هیدروفولات به تتراهیدروفولات جلوگیری می کند و در نتیجه باعث مهار ساخت DNA و RNA، تیمیدیلات و پروتئین می شود.

فارماکوکينتيک جذب دارو بسیار متغیر است. از سد خونی- مغزی به مقدار کم عبور می کند . در حالی که پس از تزریق از راه غلاف طناب نخاعی، به راحتی وارد جریان خون مغزی می شود. متابولیسم دارو کبدی است. نیمه عمر نهایی با مقادیر مصرف پایین 10-3 ساعت و مقادیر بالا 15-8 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به حداکثر غلظت سرمی بعد از مصرف خوراکی 2-1 ساعت و بعد از تزریق عضلانی 60-30 دقیقه می باشد. دفع دارو عمدتاً کلیوی است.

موارد منع مصرف مصرف این دارو در بارداری اکیدا ممنوع است. جزء داروهای گروه X است. ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد. در نارسایی سیستم ایمنی، به عنوان داروی ضد نئوپلاسم، ، به عنوان داروی ضد نئوپلاسم، جز در موارد خاص نباید مصرف شود. در درمان موارد غیر نئوپلاسم، در صورت وجود نارسایی ایمنی عیب شدید کار کلیه و کبد و کاهش فعالیت مغز استخوان نباید مصرف شود.

هشدارها 1- با توجه به اثرات سرطان زایی بالقوه دارو،مصرف طولانی مدت آن در موارد غیر نئوپلاسم باید با احتیاط فراوان صورت گیرد. 2- در آسیت، انسداد مجرای گوارش، وجود ترشحات جنب یا صفاق، موکوزیت، زخم گوارشی و کولیت اولسراتیو باید با احتیاط فراوان مصرف شود. 3- در صورت بروز اسهال یا استئوماتیت اولسراتیومصرف دارو باید قطع شود. همچنین در صورت بروز علایم ریوی ( به خصوص سرفه های خشک و آزار دهنده ) مصرف دارو قطع شود چون خطر مسمومیت ریوی برگشت ناپذیر وجود دارد. 4- درمان با مقادیر زیاد متوترکسات را نباید آغاز کرد، مگر اینکه لکوورین ( برای جلوگیری عوارض خونی و گوارشی ) در دسترس باشد. همچنین باید لکووین را پس از مصرف متوترکسات تجویز کرد ( نه همزمان ) تا با اثر ضد نئوپلاسم آن تداخل نکند. 5- درمان نئوپلاسم با متوترکسات را نباید آغاز کرد مگر اینکه کلیرانس کراتینین و غلظت کراتینین سرم در حد طبیعی باشد.

عوارض جانبي زخم و خونریزی گوارشی، اسهال، پرفوراسیون گوارشی ( ممکن است کشنده باشد) ، کاهش گلبول های سفید خون، عفونت های باکتریای یا سپتی سمی، کاهش پلاکت های خون، استئوماتیت، زخم، ژنژیویت، فارنژیت، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع متوترکسات می باشند.

تداخل دارویی

نکات قابل توصيه 1- احتمال بروز و شدت عوارض جانبی، به خصوص مسمومیت کبد، به فواصل زمانی و طول مصرف دارو بستگی دارد. 2- در تزریق دارو از راه غلاف طناب نخاعی، مقادیر زیادی متوترکسات وارد جریان خون می شود و در بیمارانی که به طورسیستمیک نیز دارو دریافت می کنند برای جلوگیری از سمیت، تنظیم مجدد مقدار مصرف سیستمیک توصیه می شود. 3- تعداد لکوسیت ها و پلاکت ها 10-7 روز بعد از تجویز دارو به حداقل می رسد و 7 روز بعد به میزان طبیعی بر می گردد. 4- در بیماران مبتلا به آسیت، انسداد مجرای گوارش، وجود ترشحات جنب یا صفاق و عیب کار کلیه مکن است با مقادیر بیشتر و یا مدت زمان مصرف طولانی تر لکوورین لازم باشد، توصیه می شود طول مدت مصرف لکوورین بر اساس غلظت پلاسمایی متوترکسات تعیین گردد. 5- در درمان پسوریازیس، زمانی که پاسخ بالینی مطلوب به دست آمد توصیه می شود که مقادیر دارو تدریجاً کاهش داده شود و زمان استراحت ( قطع مصرف دارو ) به حداکثر زمانی که پاسخ مناسب را ایجاد کند، افزایش یابد.

مقدار مصرف خوراکی : بزرگسالان : در درمان کوریو کارسینوما،کوریوادنوم تخریبی و مول هیداتیفرم از راه عضلانی mg/day30-15 به مدت 5 روز تزریق می شود که 5-3 بار به فاصله 2-1 هفته تکرار می شود. در لوسمی حاد لنفوسیتیک مقدار اولیه mg/m²/day همراه با پردنیزولون یا سایر داروهای ضد سرطان به کار می رود. مقدار مصرف نگهدارنده mg/m30 در هفته می باشد. در لنفوم بورکیت به میزان mg/m²/day25-10 به مدت 8-4 روز به کار می￿رود ک￿￿هر 10￿7 روز تکرار می ش￿￿. در لن – فوسارکوما م – یزانmg/kg/day2/5-0/625 به کار می رود. در میکوزفونگوئید mg/day10-2/5 برای هفته ها یا ماهها مصرف می شود. در پسودیازیس یا آرتریت روماتوئید یا آرتریت ناشی از پسوریازیس ابتدا 5-5/2 میلی گرم هر 12 ساعت برای سه نوبت یک بار در هفته، سپس به میزان حداکثر 20-5/2 میلی گرم در هفته افزایش می یابد. یا ابتدا 10 میلی گرم یک بار در هفته که حداکثر تا 25 میلی گرم در هفته بر حسب نیاز افزایش می یابد. به دلیل حساسیت به دارو و تفاوت های فردی پیشنهاد شده مقدار مصرف اولیه تست در کمترین میزان داده شود. کودکان : به عنوان ضد نئوپلاسم mg/m² 40-20 یک بار در هفته مصرف می شود. تزریقی: بزرگسالان: در لوسمی مننژیال از راه غلاف طناب نخاعی ابتدا 12 میلی گرم هر 5-2 روز تا زمانی که شمارش سلول های مایع مغزی- نخاعی به حد طبیعی برسد، تزریق می شود. به عنوان پیشگیری 12 میلی گرم در فواصلی که از طریق پاسخ بالینی به دست می آید مصرف می شود. در کوریوکارسینوما، کوریوادنوم تخریبی یا مول هیداتیفرم از راه عضلانی mg/day30-15 به مدت 5 روز که 5-3 مرتبه هر 2-1 هفته تکرار می شود، در لوسمی حاد لنفوسیتیک ابتدا mg/m²/day 3/3 از راه عضلانی همراه با پردینوزولون یا سایر داروهای ضد سرطان به کار می رود. مقدار مصرف نگهدارنده از راه عضلانی mg/m²30 در هفته یا از راه وریدی mg/kg 2/5 هر 14 روز می باشد. در میکوزوفونگوئید از راه عضلانی 50 میلی گرم یک بار در هفته یا 25 میلی گرم دو بار در هفته یا 25 میلی گرم دو بار در هقته به کار می رود. در پسوریازیس یا آرتریت روماتوئید از راه عضلانی یا وریدی 10 میلی گرم یک بار در هفته که بر حسب نیاز تا 25 میلی گرم افزایش می یابد. کودکان : در لوسمی مننژیال در کودکان زیر یک سال از طریق تزریق داخل نخاعی 6 میلی گرم، کودکان یک ساله 8 میلی گرم، کودکان 2 ساله 10 میلی گرم، کودکان 3 ساله یا بیشتر 12 میلی گرم، هر 5-2 روز به کار می رود تا شمارش سلولی مایع مغزی نخاعی به حد طبیعی باز گردد. به عنوان ضد نئوپلاسم mg/m240-20 از راه عضلانی یک بار در هفته بکار می رود. به طور کلی توصیه شده اولین تزریق لکوورین 42-24 ساعت پس از انفوزیون مقادیر زیاد متوترکسات ( یا طی یک ساعت پس از مصرف مقادیر بیش از حد آن ) صورت گیرد. مقدار مصرف لکوورین باید به اندازه ای باشد که غلظت خونی آن مساوی یا بیشتر از مقادیر خونی متوترکسات باشد. مدت زمان تجویز لکوورین بسته به مقدار مصرف متوترکسات و غلظت های پلاسمایی حاصل از آن متغیر است.

اشکال دارویی Injection : 2.5 mg – 1000 mg Tablet : 2.5 mg

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Mitoxantrone Hydrochloride

موارد مصرف میتوکسانترون در درمان لوسمی های حاد میلوسیتیک، پرومیلوسیتیک، منوسیتیک و لوسمی حاد اریتروئید، سرطان پستان، کبد و لنفوم های غیر هوچکینی مصرف می شود.

مکانیسم اثر به نظر می رسد این دارو با اتصال به DNA سبب مهار ساخت DNA و RNA می شود.

فارماکوکينتيک میتوکسانترون به سرعت و به طور وسیع در بافت هایی چون تیروئید، کبد، قلب و گلبول های قرمز خون منتشر می شود. متابولیسم آن کبدی بوده و نیمه عمر آن حدود 6 روز می باشد. دفع آن از طریق صفرا و مدفوع تا 25 در صد طی 5 روز پس از مصرف است.

موارد منع مصرف

هشدارها این دارو در بیماران مبتلا به اختلال فعالیت قلب باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبي سرفه تنفس کوتاه، خونریزی دستگاه گوارش، کاهش گلبول های سفید یا عفونت، معده درد، التهاب دهان و مخاط آن از عوارض جانبی شایع میتوکسانترون است.

تداخل دارویی

نکات قابل توصيه 1- میتوکسانترون نباید به داخل غلاف نخاعی تزریق گردد. 2- مقدار مصرف تکمیلی دارو پس از رفع اثرات سمی هماتولوژیکی آن قابل تجویز است.

مقدار مصرف دردرمان لوسمی های حاد میلوسیتیک و پرومیلوسیتیک و اریتروئید مقدار اولیه mg/m²day12یک تا سه روز حداقل طی 3 دقیقه انفوزیون وریدی می شود. میتوکسانترون به صورت ترکیبی با mg/m²100 سیتارابین به صورت انفوزیون وریدی طی 24 ساعت برای 1-7 روز هم تجویز می شود. مقدار مصرف نگهدارنده mg/m²/day12 است که برای 2-1 انفوزیون وریدی می شود. مقدار مصرف نگهدارنده به صورت ترکیبی با سیتارابین mg/m²/day 100 است که طی 24 ساعت برای 5-1 روز انفوزیون وریدی می شود. مقدار مصرف نگهدارنده به فاصله 6 هفته پس از مقدار مصرف اولیه در صورت مصرف ترکیبی، 4 هفته پس از مصرف اولیه تجویز می شود. در درمان سرطان پیشرفته پستان و لنفوم های غیر هوچکینی به میزان mg/m²14 انفوزیون وریدی می شود که در فواصل 21 روز تکرار می گردد. در بیمارانی که دچار ضعف فعالیت مغز استخوان هستند مقدار مصرف اولیه mg/m²12 خواهد بود.

اشکال دارویی Injection : 2mg/ml

 

[sheyda kashani]

نام علمی دارو (ژنریک): Oxaliplatin

موارد مصرف Oxaliplatin یک ترکیب حاوی پلاتینوم است مشابه با سیس پلاتین در درمان سرطان کولورکتال متاستاتیک این دارو همراه با فلورواوراسیل و اسید فولینیک تجویز می گردد. دوز توصیه شده mg/m 85 به طریق انفوزیون داخل وریدی طی 2 تا 6 ساعت می باشد که در 250 تا 500 ml گلوکز 5% حل می گردد. دوز تجویزی را می توان در فواصل 2 هفته ای تکرار نمود. جهت کاهش عوارض تولیدکنندگان پیشنهاد می کنند دوز آغازین را به mg/m 65 کاهش دهند. همیشه قبل از fluoropyrimidine ها باید Oxaliplatin را تجویز نمود. جهت درمان سرطان تخمدان نقش این دارو در دست بررسی است.

مکانیسم اثر

فارماکوکينتيک متعاقب دوز داخل وریدی این دارو به صورت وسیع در کل بدن توزیع می گردد و به صورت برگشت ناپذیر به گلبولهای قرمز خون متصل می شود که این باعث طولانی شدن نیمه عمر دارو می شود. نیمه عمر نهایی متوسط دارو بین 373 ساعت و 391 ساعت متغیر است. این دارو به صورت وسیع به ترکیبات غیر فعال و فعال متابولیزه می گردد و عمدتاً از طریق ادرار دفع می گردد.

عوارض جانبي این عوارض مشابه با عوارض ناشی از سیس پلاتین می باشند اما حالت تهوع و استفراغ و نفروتوکسیستی و مهار شدن میلوئید کمتر واضح می باشند. افزایش مقادیر آنزیم های کبدی می تواند رخ دهد. مسمومیت عصبی باعث محدودیت دوز می شود و در 85 تا 95% بیماران نوروپاتی محیطی رخ می دهد و درد و اختلالات عملکردی و از بین رفتن رفلکس های تاندونی می توانند ایجاد شود. فیبروز ریوی که می تواند کشنده باشد نیز مشاهده شده است. خارج شدن Oxaliplatin از عروق می تواند باعث ایجاد درد موضعی و التهاب شود و این عوارض گاهاً شدید می باشند و باعث ایجاد نکروز می شوند. معاینه عصبی باید در فواصل زمانی منظم در طی درمان انجام شود و در صورت طولانی شدن علایم و شدت یافتن آن ها دوز تجویزی باید کاهش یابد. شمارش منظم گلبولهای خون باید در طی درمان صورت پذیرندو تا بهبودی شمارش آن ها نباید اقدام به تکرار دوره درمانی نمود. در بیماران مبتلا به نوروپاتی حسی از قبل و یا مهار بودن میلوئید و یا مبتلا به اختلالات شدید کلیوی نباید این دارو را تجویز نمود. در آنهایی که دارای درجاتی متوسط از اختلالات کلیوی هستند عملکرد کلیوی و مسمومیت باید به طور دقیق بررسی شوند.

تداخل دارویی رجوع شود به مبحث داروهای آنتی نئوپلاستیک.