هدف زاک گرزبوسکی و کاک تران دمیدن روحی روبوتیک در بافت شهری بروکلین بوده است، بافت منحصر به فرد منطقه اجازه حدوث ترکیبی جذاب از مصالح و فرمی غریب به واسطه الهامات برامده از بافت و محیط پیرامون را تدقیق می کند. نوع مصالح به کار رفته گرته ایست از کارهای سنگی ای که در بافت موجودند. این نگره طراحان را بر ان داشت تا به دنبال خلق پوسته ای باشند که عملا پوششی است اجری در قامت نمایه ای کالبدی از بافت شهری پیرامون حجم اصلی دیگر عناصر محیطی در فضاهای اصلی بنا محقق شده اند؛ ره یافتی که پوشش فلزی حجم کلی را راهبری کرده است.
طراحان یک رهیافت سیستمی را جهت تدقیق اصلی ترین ریزفضاهای مجموعه پیش گرفته اند. این فضاها به سه منطقه مبتنی بر سطح هوش کاربران ـ مبتدیان، کاربران متوسط و کاربران پیشرفته ـ تقسیم شده اند. هر کدام از این مناطق به سه استودیو، دو کلاس و یک سالن اجتماعات تفکیک شده اند که در مجموع لایه های بیرونی ساختمان را نیز تعریف می کنند. در تضاد با این همگرایی منطقه ای، لایه درونی قفل شده در کناره های حجم اصلی، مسیرهای انتقلی را در بر می گیرند که همچون رشته ای هر سه منطقه را به هم متصل می سازد.
