ارزیابی آمادگی برای آموزش الکترونیکی...

[MOHANDES Asal20]

امروزه فناوری اطلاعات باعث تحولات عظیمی در تعاملات علمی شده است و بر چگونگی کسب و انتقال دانش در جامعه تاثیر زیادی داشته است.در این میان یکی از مهمترین مسائلی که مدیران باید در مورد آن بیاندیشند ایجاد دانشگاه های مجازی و تحقق یادگیری در این گونه دانشگاه هاست.

این بخشی از یک مقاله ی علمی بود که در سال 1389 ثبت شده و در قسمت دیگش نوشته شده که:

ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی به مسئولان و سیاست گذاران اجازه میدهد که سیاست جدیدی را اتخاذ کرده وطرح های توسعه را چنان برنامه ریزی کنند که محیطی متوازن را برای استفاده هر چه بهتر از مزایای فناوری اطلاعات فراهم آورند...

در این مقاله فقط یکی از دانشگاه های کشور مورد ارزیابی قرار گرفته...ولی ما اینجا از دانشگاه های مختلف کشور هستیم و میتونیم در مورد دانشگاه خودمون در اینجا بحث کنیم..

این اقدام بزرگ (رواج دادن آموزش مجازی در کشور) شامل سه قسمته.
آمادگی نرم
آمادگی سخت
آمادگی پشتیبانی.نظارت و هماهنگی
قسمت آمادگی سخت یعنی فراهم بودن تجهیزات...و قسمت آمادگی پشتیبانی و نظارت و هماهنگی هم کار ما مهندسان آی تی و مسئولان حمایت کننده از این طرح هست که در رده ی دوم قرار دارد.آن چه که در رده ی اول و مهم تر قرار دارد همین آمادگی نرم است

آمادگی نرم یعنی مهیا بودن امنیت و فرهنگ و وجود قوانین و مقررات بجا برای استفاده از فضای مجازی درجهت آموزش های علمی میباشد...

نظر شما چیه؟؟؟ آیا به نظر شما دانشگاهتون آمادگی لازم رو برای ایجاد آموزش مجازی داره؟؟؟
آیا با آموزش مجازی موافقید؟؟؟ به نظرتون فرهنگ و امنیت کافی چطور میتونه ایجاد بشه؟؟؟

 

[yasi70]

سلام
دانشگاه ما در زمینه حضوری مشکلات فراوانی داره اما با این حال آموزش مجازی داره
حتما آموزش مجازیش این شرایطو داره که فعاله!!!
اما خدایی ما چیزی ندیدیم.

 

[mohandeseit]

بله چون دانشجوی مجازی هم میپذیره و امکانات خیلی قوی شبکه داره برای آموزش مجازی.
بله امروزه آموزش مجازی یک ضرورته.البته باید فرهنگ سازی لازم در این زمینه صورت بپذیره

 

[IT Engineer2]

نظر شما چیه؟؟؟ آیا به نظر شما دانشگاهتون آمادگی لازم رو برای ایجاد آموزش مجازی داره؟؟؟
آیا با آموزش مجازی موافقید؟؟؟ به نظرتون فرهنگ و امنیت کافی چطور میتونه ایجاد بشه؟؟؟

آموزش مجازی مزایا و معایب خودش را دارد. امروزه نیاز به مجازی سازی بیشتر شده برای همین بیشتر جنبه های مثبتش را در نظر میگیریم.

در حد خودش امکاناتش تا حدی فراهم هست ولی خوب با حالت ایده آل خیلی فاصله دارد.

بله. آموزش مجازی در شهرهای شلوغ یک مزیت مهم محسوب میشود. اینکه آموزشهای لازم به کاربرها داده بشود. بحث امنیتیش هم فعلا در حد همین تجارت الکترونیکی که دولت جدیدا به آن بها میدهد، باشد؛ کافی است.

 

[طاها حک]

یک مبحثی هست به نام e-readiness. پایان نامه یکی از بچه های سال بالایی بود. این مبحث درباره میزان آمادگی برای ورود به دنیای الکترونیک بحث میکنه. البته دنیای الکترونیک کلی هست، منظور میزان آمادگی برای استفاده از خدمات الکترونیک در تمام سطوح جامعه. ارزیابی آمادگی برای آموزش الکترونیک دقیقاً به e-readiness مربوط میشه.
----------------------------------------------------
آموزش الکترونیک با هدف افزایش علم و ارائه دانش میتونه بسیار مفید باشه، افراد راحت در دوره هایی که علاقه دارند شرکت کنند و مطالب مورد نظرشون رو یاد بگیرند. اما من با آموزش الکترونیک در ایران که همراه با اعطای مدرک دانشگاهی هست شدیداً مخالفم.
یک روز با یکی از اساتیدمون(دکتر منتظر) صحبت میکردیم. ایشون قاطعانه میگفت که مخالف این مسائل در ایران هست. خود ایشون حوزه تحقیقاتی اصلیش آموزش الکترونیک هست ولی با این جریانی که در کشور وجود داره مخالف بود. میگفت در اینجا آموزش الکترونیک اشتباه معنی شده. آموزش الکترونیک در ایران یعنی قراردادن صفحات اسلایدی که در کلاس ارائه میده در اینترنت، یا دادن سی دی محتویات دروس به دانشجو یا نهایتاً کلاس آنلاین که با کمترین بار علمی برگزار میشه.
من دوره آنلاین یادگیری ماشین دانشگاه استنفورد رو دانلود کردم و دیدم، فوق العاده بود یا مثلاً دوره های مختلف آموزشی lynda رو دانلود کردم که واقعاً عالی و پر محتوا بودند. ولی اینا چیزی نیست که در ایران وجود داشته باشه.
در چنین دانشگاه هایی دوره آنلاین فقط برای افزایش دانش افراد علاقه مند هست. همین.
----------------------------------------------------
بار آموزشی دوره الکترونیک پایین تر هست. چون میزان تراکنش بین دانشجو و استاد و همچنین بین خود دانشجوها بسیار پایین هست. در ضمن تعداد جلسات هم کمتر هست.
سطح دوره های برگزار شده و همین طور افراد شرکت کننده هم در دوره ها موثر هست. مثلاً برخلاف دانشگاه های خصوصی در خارج از کشور که سطح بالایی دارند، دانشگاه هایی مثل جامع علمی کاربردی و غیر انتفاعی و... نتونستند با سراسری رقابت کنند، چون دانشجوهای ورودی اونها و اساتید در سطح پایین تری بود، این دوره ها هم نمیتونن با دوره حضوری رقابت کنند.
----------------------------------------------
بدبختانه این دوره ها تبدیل به یک منبع درآمد بسیار عالی برای دانشگاه شده. یک وضعیت برد-برد. وزارت علوم مجوز آموزش الکترونیک رو میده تا بودجه دانشگاه تامین شه و کمتر از خود وزارت علوم بودجه بخواد. دانشگاه هم از خداشه که بودجه بیشتری گیرش بیاد. دانشجوهای زیادی هم هستند که فقط مدرک براشون مهمه. پس همه به خواستشون میرسن.
در چند سال اخیر وزارت علوم به کمک همین دوره های بین الملل، بین الملل و... سهم زیادی از بودجه های دانشگاه ها را تامین کرد. یک راه حل کاملاً اشتباه ولی ساده.
---------------------------------------------
(پی نوشت:من قبلا فکر میکردم که در دانشگاه های معتبر خارجی برای آموزش از تکنولوژی های روز دنیا استفاده میشه. اما وقتی که فیلم های ضبط شده کلاس های حضوری چند تا مثل دانشگاه استنفورد یا ماساچوست رو دیدم تعجب کردم. تدریس به کمک تخته سیاه و گچ داره تو ایران از دور خارج میشه اما اونجا استاد از همینا استفاده میکرد! اونا که از ما کمتر نمیدونن، امکاناتشون هم که کم نیست، پس حتماً یه علتی داره که دوره الکترونیک نتونسته جایگزین دوره حضوری بشه)

 

[hbigdeli]

خب قطعا اموزش مجازی برای کسایی که نمیتونن تو کلاسهای دانشگاه حضور داشته باشن خیلی مفیده ولی مشکل اینجاس که در ایران هنوز فرهنگش جا نیفتاده برای اینکه جا بیفته باید به مدرکش بها بدن ولی در حال حاضر مدرک آموزش های مجازی رو در ایران چندان قبول ندارن