مشاهدات جدید این نظریه را که کهکشان قنطورس A ممکن است از برخورد عظیم دو کهکشان بزرگتر ایجاد شده باشد، قویتر ساخت. دو رصدخانه فضایی آژانس فضایی اروپا (ESA) با همکاری هم توانستند یک تصویر چند طول موجی از اتفاقات شدیدی که در کهکشان عظیم قنطورس A رخ می دهد، تهیه کنند. مشاهدات جدید این نظریه که این کهکشان ممکن است از برخورد عظیم دو کهکشان بزرگتر تشکیل شده باشد را قوت می بخشد.
قنطورس A نزدیک ترین کهکشان عظیم بیضوی به زمین است، که در فاصله ی ۱۲ میلیون سال نوری قرار دارد. این کهکشان با پرورش سیاهچاله ای عظیم در مرکز خود و انتشار انفجار های رادیویی شدید دوام آورده و پایدار مانده است.
قلب تاریک یک برخورد کیهانی
وقتی تصاویر قبلی که در نور مرئی گرفته شدند، به یک ساختار پیچیدۀ داخلی در قنطورس A اشاره دارند، ترکیب بروندادهای دو رصدخانه ESA که بر خروجیهای تقریباً مخالف طیف الکترومغناطیسی کار می کنند، این ساختار غیر معمولی را با جزئیات بیشتر نشان می دهد. سر جان هرشل این کهکشان را در سال ۱۸۴۷ در حین پیمایش آسمان جنوب مشاهده کرد. اکنون، بیش از ۱۶۰ سال بعد، رصدخانه ای که نام خانوادگی او را به یدک می کشد نقش منحصر بفردی در کشف اسرارش بازی می کند.
عکس های جدید حاصل از رصدخانه فضایی هرشل با رزولوشنی بی نظیر در طول موجهای دور مادون قرمز نشان می دهد که شکاف سیاه بزرگ از گرد و غبار تیره تماماً از مرکز قنطورس A عبور می کند اما ناپدید می شود. این تصاویر صفحه داخلی مسطحی از یک کهکشان مارپیچی را نشان می دهند که دانشمندان معتقدند شکل آن بخاطر برخورد با یک کهکشان بیضوی با قدری فاصله در دوره های گذشته است.
اطلاعات هرشل همچنین شواهدی را برای تولد شدید ستارگان نزدیک مرکز کهکشان، به همراه دو جتی که از هسته آن سرچشمه می گیرند، فاش می کند- که طول یکی از آنها ۱۵۰۰۰ سال نوری می باشد. بتازگی ابرهایی همتراز با جت ها کشف شده اند که در دور مادون قرمز دیده می شوند.
گوران پیلبرَت از ESA گفت: “حساسیت رصدهای هرشل ما را قادر می سازد که نه تنها تابش ها را از پشت گرد و غبار داخل و اطراف کهکشان ببینیم، بلکه تشعشع الکترون های درون جت ها که در میدانهای مغناطیسی با سرعتی نزدیک به سرعت نور به دور خود می چرخند را نیز مشاهده کنیم.”
رصدخانه اشعه ایکس “ایکس ام ام- نیوتون” متعلق به ESA تابش انرژی فراوانی را از یکی از جت ها ثبت کرد، که بیش از ۱۲۰۰۰ سال نوری از هسته درخشان این کهکشان توسعه می یابد.
چشم انداز اشعه ایکس “ایکس ام ام-نیوتون” نه تنها مسیری که این جت با مواد میان ستاره ای پیرامون فعل و انفعال دارد را نشان می دهد، بلکه هستۀ به شدت فعال کهکشان و هاله بزرگ گازیش را نیز نمایان می کند. رابرت اسچارتل از ESA گفت: “ایکس ام ام-نیوتون” برای تشخیص انتشار ضعیف اشعۀ ایکسِ گسترده بسیار مناسب است، گاهی به ما این امکان را می دهد که برای اولین بارهاله های پیرامون کهکشان ها را ببینیم.” این جت ها که با هر دو ماهواره دیده شده اند شواهدی برای سیاهچاله های ابر پرجرم – یعنی ۱۰ میلیون برابر جرم خورشید – در مرکز کهکشان می باشند.
این همکاری منحصر بفرد، در کنار مشاهدات زمینی در نور مرئی، چشم انداز جدیدی از این نمایش اجرام مثل قنطورس A ، به همراه یک سیاهچاله، تولد ستاره، و برخورد دو کهکشان مجزا که تماماً یکی شدند، به ما داده است.
قنطورس A نزدیک ترین کهکشان عظیم بیضوی به زمین است، که در فاصله ی ۱۲ میلیون سال نوری قرار دارد. این کهکشان با پرورش سیاهچاله ای عظیم در مرکز خود و انتشار انفجار های رادیویی شدید دوام آورده و پایدار مانده است.
وقتی تصاویر قبلی که در نور مرئی گرفته شدند، به یک ساختار پیچیدۀ داخلی در قنطورس A اشاره دارند، ترکیب بروندادهای دو رصدخانه ESA که بر خروجیهای تقریباً مخالف طیف الکترومغناطیسی کار می کنند، این ساختار غیر معمولی را با جزئیات بیشتر نشان می دهد. سر جان هرشل این کهکشان را در سال ۱۸۴۷ در حین پیمایش آسمان جنوب مشاهده کرد. اکنون، بیش از ۱۶۰ سال بعد، رصدخانه ای که نام خانوادگی او را به یدک می کشد نقش منحصر بفردی در کشف اسرارش بازی می کند.
عکس های جدید حاصل از رصدخانه فضایی هرشل با رزولوشنی بی نظیر در طول موجهای دور مادون قرمز نشان می دهد که شکاف سیاه بزرگ از گرد و غبار تیره تماماً از مرکز قنطورس A عبور می کند اما ناپدید می شود. این تصاویر صفحه داخلی مسطحی از یک کهکشان مارپیچی را نشان می دهند که دانشمندان معتقدند شکل آن بخاطر برخورد با یک کهکشان بیضوی با قدری فاصله در دوره های گذشته است.
اطلاعات هرشل همچنین شواهدی را برای تولد شدید ستارگان نزدیک مرکز کهکشان، به همراه دو جتی که از هسته آن سرچشمه می گیرند، فاش می کند- که طول یکی از آنها ۱۵۰۰۰ سال نوری می باشد. بتازگی ابرهایی همتراز با جت ها کشف شده اند که در دور مادون قرمز دیده می شوند.
گوران پیلبرَت از ESA گفت: “حساسیت رصدهای هرشل ما را قادر می سازد که نه تنها تابش ها را از پشت گرد و غبار داخل و اطراف کهکشان ببینیم، بلکه تشعشع الکترون های درون جت ها که در میدانهای مغناطیسی با سرعتی نزدیک به سرعت نور به دور خود می چرخند را نیز مشاهده کنیم.”
رصدخانه اشعه ایکس “ایکس ام ام- نیوتون” متعلق به ESA تابش انرژی فراوانی را از یکی از جت ها ثبت کرد، که بیش از ۱۲۰۰۰ سال نوری از هسته درخشان این کهکشان توسعه می یابد.
چشم انداز اشعه ایکس “ایکس ام ام-نیوتون” نه تنها مسیری که این جت با مواد میان ستاره ای پیرامون فعل و انفعال دارد را نشان می دهد، بلکه هستۀ به شدت فعال کهکشان و هاله بزرگ گازیش را نیز نمایان می کند. رابرت اسچارتل از ESA گفت: “ایکس ام ام-نیوتون” برای تشخیص انتشار ضعیف اشعۀ ایکسِ گسترده بسیار مناسب است، گاهی به ما این امکان را می دهد که برای اولین بارهاله های پیرامون کهکشان ها را ببینیم.” این جت ها که با هر دو ماهواره دیده شده اند شواهدی برای سیاهچاله های ابر پرجرم – یعنی ۱۰ میلیون برابر جرم خورشید – در مرکز کهکشان می باشند.
این همکاری منحصر بفرد، در کنار مشاهدات زمینی در نور مرئی، چشم انداز جدیدی از این نمایش اجرام مثل قنطورس A ، به همراه یک سیاهچاله، تولد ستاره، و برخورد دو کهکشان مجزا که تماماً یکی شدند، به ما داده است.
