شکار نوترون هایی که بین جهان ما و جهانهای موازی،جابجا میشوند!

[S H i M A]

مفهوم جهان‌های موازی از آن دسته مفاهیمی است که کیهان‌شناسان علاقه زیادی به

تئوری پردازی در خصوص آن دارند.

با این حال، بسیاری از آنان عموما تمایلی به ارائه اثبات آن ندارند؛ که عمدتا به این دلیل

است که اثبات چنین چیزی بسیار دشوار است.

اما گروهی از محققان که چند سال قبل نشان داده بودند که چطور ماده می‌تواند بین دنیای

ما و دنیاهای دیگر منتقل شود، اکنون گمان می‌کنند که باید بتوانند با استفاده از فناوری

موجود این پدیده را در عمل مشاهده کنند. اتفاقی که در صورت وقوع، به تئوری چندجهانی

اعتباری دیگر خواهد بخشید.

تنها چیزی که این محققان برای این کار نیاز دارند یک بطری نوترون، چند عدد نوترون و یک

سال زمان است.

این آزمایش نیازمند نگهداری بطری نوترون‌ها در وضعیتی فوق‌سرد است، فرایندی که فیزیک‌دانان

سالهاست برای اندازه‌گیری سرعت واپاشی نوترون ها انجام می‌دهند.

این بطری‌ها –که از مواد معمولی ساخته شده و آکنده از میدان‌های مغناطیسی هستند- قادرند

تا این نوترون‌های فوق سرد را به دام بیاندازند و آنها را در چنان سرعت حرکت پایینی نگاه دارند

که بتوان نوترون‌ها را مشاهده کرد.

فیزیک‌دانان نرخ برخورد این نوترون‌های به دام افتاده را با دیواره ظرف اندازه‌گیری می‌کنند و سرعت

کاهش این نرخ را به عنوان سرعت واپاشی نوترون‌ها در نظر می‌گیرند.

در یک آزمایش کامل (ایده‌آل)، واپاشی نوترون‌ها همواره و دقیقا برابر با نرخ واپاشی بتا است؛ اما

این اتفاق هیچ‌گاه رخ نمی‌دهد چرا که بطری‌های نوترون ایده‌آل نیستند.

به همین دلیل نرخ واپاشی همواره اندکی سریع‌تر است که احتمالا به دلیل آن است که برخی از

نوترون‌ها توسط عواملی غیر از واپاشی فرار می‌کنند.

اما شاید هم این طور نباشد!

میشل سارازین از دانشگاه نامور بلژیک و گروه کوچکی از همکارانش تصور می‌کنند که شاید این

نوترون‌ها به واقع رهسپار دنیای دیگری می‌شوند.

از نظر تئوری، آنها قبلا نشان داده‌اند که پتانسیل‌های مغناطیسی به اندازه کافی بزرگ، می‌تواند

بستر لازم را برای مبادله ماده میان دنیاهای موازی فراهم کند.

آنها در مقاله اخیر خود از داده‌های نرخ واپاشی نوترون استفاده کرده‌اند تا برای احتمال وقوع چنین

رخدادی، حد بالایی را تعیین کنند. آنها دریافتند که چنین رخدادی حتی اگر رخ بدهد، بسیار نادر

خواهد بود.

بر اساس محاسبات آنها احتمال اینکه یک نوترون به درون جهان دیگری بپرد، کمتر از 1 در یک میلیون

است!

با این وجود، محاسبات چنین چیزی را کاملا غیرمحتمل نمی‌داند، بخصوص با در نظر گرفتن تعداد نوترون‌

های زیادی که وجود دارد. علاوه بر این، سارازین تصور می‌کند که راهی در اختیار دارد تا این پدیده

را به صورت تجربی مشاهده کند.

هر تغییر در پتانسیل گرانشی باید بر نرخ مبادله ماده تاثیر بگذارد و پتانسیل گرانشی بر روی زمین با

گردش سیاره به دور خورشید تغییر می‌کند.

کافی است که آزمایش به دام اندازی نوترون را برای یک سال کامل انجام دهید و آنگاه قادر خواهید

بود که ببینید در چرخه سالیانه، آیا نوسانی در نرخ واپاشی نوترون وجود دارد یا خیر.

اگر این چنین باشد، به آن معناست که نوترون‌ها احتمالا تنها واپاشیده نمی‌شوند، بلکه میان دنیاهای

موازی نیز جابه‌جا می‌شوند.