لنفوم غیر هوچگین

[P O U R I A]

لنفوم غیر هوچگین سرطانی است که از سیستم لنفاوی شروع می شود. در امریکا سالانه حدود ۵۴۰۰۰ به لنفوم غیر هوچکین مبتلا می شوند . محققین در حال مطالعه این بیماری می باشند تا علت بروز ان را کشف کنند و نیز در جستجوی راه های بهتری برای درمان آن می باشند.

لنفوم غیر هوچکین چیست؟
لنفوم غیر هوچکین، سرطانی است که از سیستم لنفاوی شروع می شود. برای درک این بیماری، دانستن مطالبی در مورد سیستم لنفاوی مفید خواهد بود.

سیستم لنفاوی
سیستم لنفاوی قسمتی از سیستم ایمنی بدن می باشد. سیستم ایمنی با عفونت ها و سایر بیماری ها مقابله می کند. در سیستم لنفاوی شبکه ای از عروق لنفاوی مایع شفافی را که لنف نامیده میشود ،حمل می کنند. عروق لنفاوی به اندام های گرد و کوچکی که عقده های لنفاوی نامیده میشوند، هدایت می شوند. عقده های لنفاوی پر از لنفوسیت ها (نوعی گلبولهای سفید) هستند. عقده های لنفاوی باکتری یا سایر مواد مضر موجود در لنف را از بین می برند.گروه هایی از عقده های لنفاوی در گردن ،زیر بازو، سینه،شکم و کشاله های ران وجود دارند. قسمت های دیگر سیستم لنفاوی عبارتند از: لوزه ها،طحال و تیموس. بافت لنفاوی همینطور در قسمت های دیگر بدن شامل معده،پوست و روده باریک یافت می شود.

لنفوم غیر هوچکین
انواع زیادی از لنفوم های غیر هوچکین وجود دارند. کلیه آنها از سلول های سیستم لنفاوی شروع میشوند. معمولا سلول ها رشد کرده و به سلول های تازه ای که بدن به آنها نیاز دارد تقسیم می شوند. وقتی سلول ها پیر شدند می میرند و سلول های جدید جای آنها را میگیرند. گاهی اوقات این جریان معکوس پیش می رود. سلول های جدید موقعی که بدن به آنها نیازی ندارد تشکیل میشوند و سلول های پیر موقعی که باید از بین بروند، نمی میرند.این سلول های اضافی ، توده ای را بنام تومور تشکیل میدهند.
لنفوم غیرهوچکین زمانی شروع میشود که یک لنفوسیت (سلول B یا سلولT )غیر طبیعی میشود. غالبا لنفوم غیر هوچکین در سلول های B عقده های لنفاوی شروع می شود. سلول های غیر طبیعی تقسیم میشوند و نظیر خود را بو جود می آورند. سلول های جدید تقسیم مجدد می شوند و سلول های غیر طبیعی بیشتر و بیشتری را بوجود می آورند. سلول های غیر طبیعی ،سلول های سرطانی هستند. آنها موقعی که لازم است بمیرند،از بین نمی روند. آنها بدن را از عفونت ها و دیگر بیماری ها حفظ نمی کنند. همینطور سلولهای سرطانی می توانند به قسمت های مجاور و دیگر قسمت های بدن گسترش یابند.

عوامل خطر(ریسک فاکتورها)
پزشکان بندرت میتوانند علت این را که چرا دریک شخص لنفوم غیر هوچکین بروز میکند و در دیگری بروز نمی کند، را توضیح دهند. اما تحقیقات نشان می دهند عوامل خطر خاصی شانس بروز بیماری را در یک شخص افزایش میدهند. بطور کلی عوامل خطر لنفوم غیر هوچکین بشرح زیر است :

سیستم ایمنی تضعیف شده: داشتن سیستم ایمنی ضعیف(به طور ارثی ، ویروس بیماری ایدز و یا مصرف داروهای خاص (خطر بروز لنفوم غیر هوچکین را افزایش می دهند .
بعضی عفونت ها : وجود انواع خاصی از عفونت ها خطر بروز لنفوم را افزایش می دهد. برخلاف انتظار این بیماری واگیردار نبوده و شما نمی توانید لنفوم را از شخص دیگری بگیرید.
انواع عمده عفونت هایی که احتمال بروز لنفوم را افزایش می دهند ، عبارتند از:
ویروس نقص ایمنی انسان (HIV): HIV ویروسی است که باعث ابتلا فرد به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) میشود.
ویروس اپشتین بار(EBV):
هلیکوباکتر پیلوری:هلیکوباکتر پیلوری باکتری است که زخم معده را بوجود می آورد..
ویروس (HTLV-1).
ویروس هپاتیت : بعضی مطالعات افزایش خطر لنفوم را در افراد مبتلا به هپاتیتC نشان داده اند. تحقیقات بیشتری برای پی بردن به نقش ویروس هپاتیت Cلازم است.

سن: هر چند لنفوم غیر هوچکین می تواند در افراد جوان ظاهر شود، اما شانس بروز این بیماری با افزایش سن بیشتر می شود. بیشتر افراد مبتلا به لنفوم غیر هوچکین بیشتر از ۶۰ سال دارند.

علائم و نشانه ها

لنفوم غیرهوچکین موجب بروز علائم بسیاری می شود:

عقده های لنفاوی متورم و بدون درد در گردن، زیر بغل یا کشاله ران
کاهش وزن غیر قابل توضیح
تب
تعریق شبانه
سرفه ، تنفس مشکل یا درد سینه
ضعف و خستگی ممتد
درد ، تورم یا احساس پری در شکم
ادامه این مطلب در پست بعدی



گردآورنده : ارغوان درویشی

 

[P O U R I A]

تشخیص


معاینات بالینی: پزشک وجود تورم در عقده های لنفاوی گردن ، زیر بغل و کشاله ران شما را کنترل می کند . همچنین طحال و کبد را از نظر تورم معاینه می کند .
آزمایشات خون : آزمایشگاه شمارش کامل سلول های خونی را برای مشخص کردن تعداد آنها انجام میدهد. همینطور موارد دیگری مانند لاکتات دهیدروژناز (LDH) را اندازه می گیرد .لنفوم می تواند باعث افزایش سطح LDH شود.


عکس قفسه سینه : ممکن است برای کنترل تورم غدد لنفاوی یا سایر علائم بیماری در را برای پیدا کردن سلول های لنفوم بر می دارد.


بیوپسی:برداشتن بافت توسط پزشک برای تشخیص لنفوم است .پزشک ممکن است تمام عقده ی لنفاوی(جداسازی) یا تنها قسمتی از عقده های لنفاوی را بردارد . آسیب شناس توسط میکروسکوپ ،بافت را از نظر وجود سلول های لنفوم بررسی می کند .پزشک نمونه ی بافتی را با سوزن (سوزن نمونه برداری) برنمی دارد . یک سوزن نمی تواند به اندازه کافی نمونه بافتی برای تشخیص لنفوم توسط آسیب شناس تهیه نماید .
انواع لنفوم


لنفوم ممکن است بر اساس تمایل آن به رشد گروه بندی شود:


بطئی و کند : به این نوع درجه پایین نیز گفته می شود. لنفوم بطور آهسته رشد می کند. بیمار نشانه های کمتری را نشان می دهد.


تهاجمی: درجه متوسط و درجه بالا نیز گفته میشود. لنفوم بطور سریع تر رشد کرده و گسترش یافته و باعث بروز علائم شدیدتری می شود. با گذشت زمان خیلی از لنفوم های بطئی، تهاجمی می شوند.


مرحله بندی به محل وجود سلول های لنفوم بستگی دارد (در عقده های لنفاوی یا سایر اندام ها و بافت های دیگر). همچنین مرحله بندی به اینکه چند ناحیه از بدن گرفتار شده است بستگی دارد .


مرحله بندی لنفوم غیر هوچکین بشرح ریر است:


مرحله ی I : سلول های لنفوم در یک عقده لنفاوی واحد هستند (نظیر گردن یا زیر بازو) یا اگر سلول های غیر طبیعی در عقده ی لنفاوی نیستند ، فقط در یک قسمت بافت یا اندام هستند (نظیر ریه اما در کبد یا مغز استخوان نیستند).


مرحله ی II : سلول های لنفاوی حداقل در دو عقده لنفاوی در یک طرف دیافراگم (بالا یا پایین دیافراگم)بوده و یا در یک اندام و عقده های لنفاوی نزدیک اندام (در همان طرف دیافراگم ) هستند. ممکن است سلول های لنفوم در دیگر عقده ها ی لنفاوی در همان طرف دیافراگم باشند.


مرحله ی III : لنفوم در عقده های لنفاوی بالا و پایین دیافراگم هست. همچنین ممکن است در اندام یا بافت نزدیک عقده های لنفاوی باشد.


مرحله ی IV : لنفوم حداقل در یک اندام یا بافت (علاوه بر عقده های لنفاوی) بوده یا در کبد ،خون یا مغز استخوان می باشند.


روش های درمانی


اگر شما لنفوم غیر هوچکین درجه پایین داشته باشید، ممکن است به درمان فوری نیاز نداشته باشید. پزشک بدقت سلامتی شما را کنترل می کند و هنگامی که علایم بیماری در شما نمایان شد، درمان می تواند شروع شود. نگرفتن درمان سرطان بطور فوری ، “در انتظار درمان” نامیده میشود .


اگر شما لنفوم درجه پایین یا بطئی همراه با علائم داشته باشید ،احتمالا بایستی شیمی درمانی و درمان بیولوژیک دریافت کنید. رادیوتراپی برای بیماران مرحله IیاII لنفوم ممکن است استفاده شود.


اگر شما لنفوم تهاجمی داشته باشید درمان معمولا شیمی درمانی و درمان بیولوژیک است. رادیوتراپی نیز ممکن است بکار رود.اگر لنفوم غیر هوچکین پس از درمان عود کند، پزشکان آن را برگشت یا عود بیماری می نامند. کسانی که لنفوم آنها بعد از درمان عود می کند، ممکن است پیوند سلول های دودمانی “پیوند مغز استخوان” در آنها انجام شود . از آنجایی که درمان سرطان اغلب برای سلول ها و بافت های سالم مضر است ، عوارض جانبی درمان متداول است. عوارض جانبی عمدتا به نوع و مقدار درمان بستگی دارد و ممکن است برای هر شخص یکسان نباشد. هم چنین آنها ممکن است از یک دوره درمان به دوره درمان بعدی فرق کنند. فرد جوان تر آسان تر ممکن است با درمان و عوارض جانبی آن سازش یابد. در هر مرحله بیماری ، شما می توانید برای کنترل درد و علائم دیگر ، برطرف کردن عوارض درمان ،آسان کردن هیجانات و مشکلات بالینی درمان هایی دریافت کنید. این نوع درمان ، مراقبت حمایتی نامیده می شود .


گردآورنده :سرکار خانم ارغوان درویشی