مغز دخترانه جسم پسرانه

mina12345

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
[h=1][/h]
چرا اینقدر نگاه جنسیتی دارید؟ دختر و پسر، زن و مرد فرقی ندارند. این جمله این روزها خیلی آشناست اما واقعا این طور است؟


در این مقاله، تفاوت های زیست شناختی و روان شناختی در پسران و دختران را مورد بررسی قرار می دهیم، تا آگاهی از این امور، بتواند والدین گرامی را در تربیت مناسب و سالم نوجوانان شان یاری نماید.
والدینی که هم فرزند دختر دارند و هم پسر، می دانند که رشد پسران و دختران، با سرعتی کاملا متفاوت از هم صورت می پذیرد. اینکه والدین از وجود این تفاوت ها آگاه شوند، مسیر راه تربیت را برایشان هموارتر می سازد.

[h=4]مغز پسران، به گونه ای دیگر تکامل یافته است[/h]نیم کره راست مغز در پسران، سریعتر از نیم کره چپ رشد می کند و ارتباط داخلی بیشتری در خود نیمکره راست برقرار می شود تا بین دو نیم کره.
در دختران، هر دو نیم کره مغز به طور یکنواخت رشد می کند، و این چیزی است که این امتیاز را برایشان دربردارد، تا نسبت به پسران، از توانایی های بیشتری برخوردار باشند. از آن جا که در مغز دختران، پیوند بیشتری بین دو نیم کره مغز وجود دارد و جسم پینه ای مغز آنان، ضخیم تر از جسم پینه ای مغز پسران است، تعداد دخترانی که بتوانند با هر دو دست کار کنند خیلی بیشتر است.
بررسی های انجام شده بر روی کودکان و نوجوانان بین پنج تا هجده ساله نشان می دهد که پسران عملا می توانند بهتر از دختران هدفی را با پرتو نور بزنند، چیزی را براساس یک نقشه از پایین تا بالا بازسازی کنند، تعداد اشیای سه بعدی را کنار هم بچینند و مسائلی را که به تفکر ریاضی نیاز دارد، حل کنند. تمام این توانایی ها حداقل در 80 درصد تمام مردان و پسران در نیم کره راست مغز قرار گرفته است.
[h=4]پسران، قدرت عینی و دختران، قدرت ذهنی دارند[/h]مغز دختران برای واکنش نسبت به انسانها و چهره ها برنامه ریزی شده است، درحالی که مغز پسران نسبت به اشیا واشکال آنها واکنش نشان می دهد. مطالعه بر روی نوزادانی که از چند ساعت تا چند ماه سن داشتند، به طور روشن به یک نکته اشاره می کند. پسران از اشیاء خوششان می آید، دختران از انسان ها. سنجش علمی تفاوت جنسیت نشان می دهد که تفاوتهای موجود در شبکه بندی مغز دختران و پسران، سبب می شوند که آنان درک متفاوتی از دنیا داشته باشند. نوزادان مونث به سمت چهره ها گرایش پیدا می کنند و دو تا سه برابر بیشتر از نوزادان مذکر ارتباط بصری برقرار می کنند. نوزاد مذکر، علاقه ی بیشتری به اشیای در حال حرکت با اشکال و طرح های نامنظم نشان می دهد.
دختران در دوازده هفتگی می توانند عکس افراد خانواده را از غریبه ها تشخیص دهند، در حالیکه پسران نمی توانند. در ازای آن، پسران بهتر می توانند یک اسباب بازی گمشده را پیدا کنند. این تفاوت ها آشکار است و قبل از آنکه شرایطی از سوی جامعه ایجاد شود، ظاهر می شوند.
بچه های پیش دبستانی در آزمایشی از دستگاهی شبیه دوربین با یک چشم به تصاویر چهره انسان و با چشم دیگر به تصاویر اشیا نگاه کردند. از کودکان پرسیدند کدام تصویر را می توانند به یاد بیاورند. دختران چهره افراد و احساسی را که داشتند و پسران اشیاء و اشکال آنها را بهتر به یاد می آورند.
در مدرسه، دختران دور هم می نشینند و با هم صحبت می کنند و ادای تمام گروه را در می آورند، سردسته ای هم ندارند. وقتی دختری ساختمانی می سازد، معمولا بنایی با طرحی نامشخص و بلند است که در آن بیشتر موضوع انسان مطرح است.
درحالی که پسران از آن یک مسابقه ترتیب می دهند که هر کس سعی می کند، ساختمانی بزرگ تر و بلند تر از پسر کنار دستی اش بنا کند. پسران می دوند، می پرند، با یکدیگر کتک کاری می کنند و ادای هواپیما و تانک را در می آورند.
در دوره های پیش دبستانی، دختر تازه وارد، از سوی دیگر دختران پذیرفته می شود و همه خیلی زود اسم او را یاد می گیرند. درحالی که یک پسر تازه وارد، معمولا از سوی پسران دیگر نادیده گرفته می شود و فقط زمانی عضو گروه می شود که دیگران به ترتیب سلسله مراتب بر این عقیده باشند که او ممکن است به درد بخورد. در پایان روز تعداد کمی از پسران اسم فرد جدید یا دیگر خصوصیات او را به یاد می آورند.
اگر به دختر بچه چهارساله ای یک خرس عروسکی یا یک اسباب بازی هدیه بدهید، آن را بهترین دوست خود می کند. اما اگر همان اسباب بازی را به یک پسر بچه بدهید، ممکن است آن را تکه تکه کند تا دریابد که چگونه کار می کند و همان طور تکه تکه رها می کند و سراغ اسباب بازی دیگری می رود تا آن را هم از هم باز کند.
[h=4]پسران رقابت می کنند، دختران همکاری[/h]گروه دختران، همکار هستند و نمی توان در میانشان سرکرده ای را یافت. دختران حرف می زنند تا درجه عضویتشان را به نمایش بگذارند و هر دختر معمولا یک دوست صمیمی دارد که با او تمام اسرارش را در میان می گذارد. آنان با دختری که حالت رهبری به خود می گیرد، با فاصله برخورد می کنند. به این ترتیب که به او می گویند: فکر می کنه حالا واسه خودش کسیه، یا فکر می کنه می تونه به ما دستور بده.
گروه پسران سلسله مراتب و رئیسی دارد که او را می توان به راحتی با کلام خاصش شناخت. هر یک از پسران برای کسب موقعیت بالاتر در گروه می جنگد. قدرت و موقعیت در هر گروه، ارزش بالایی دارد. یک پسر می تواند آنها را اصولا به کمک مهارت یا دانش خاص یا حتی توانایی اش به دست آورد و دیگر پسران را با کلمات یا ابهت به احترام وادارد. دختران دوست دارند با معلم ها و یا دوستانشان ارتباط برقرار کنند، درحالی که پسران اقتدار معلم ها را به چالش می کشند.
[h=4]چرا پسران عصبی تر هستند؟[/h]تستوسترون، هورمون موفقیت، توانایی و قابلیت رقابت است، اما درجای نامناسب از مردان و جانوران مذکر، بمب ساعتی می سازد. اکثر پدر و مادران از اشتهای ناب و سیری ناپذیر پسرهایشان برای تماشای فیلمهای حادثه ای خبر دارند. تمام صحنه های خشن را با جزییات آن به خاطر سپرده و در هر لحظه آن را به یاد می آورند. دختران معمولا تمایلی به تماشای چنین فیلمهایی ندارند.
تحقیق دانشگاه سیدنی نشان داد که 74 درصد پسران وقتی در یک بحران درگیر می شوند، به طور مثال درگیری در حیاط مدرسه، برای حل مشکل از خشونت کلامی و فیزیکی استفاده می کنند، درحالی که 78 درصد دختران، خود را از سر راه بحران کنار می کشند یا سعی می کنند با گفت و گو وضعیت را آرام سازند.
 

Similar threads

بالا